Ik ben een bonafide cinephille die al sinds de prille leeftijd van zes jaar naar de Academy Awards kijkt, en meer dan twintig Oscar-ceremonies later, ik kan met vertrouwen zeggen dat ik veel van de goede, slechte en lelijke dingen heb gezien die de Academy Award-uitzending.
Ik moet echter bekennen dat de 83e Academy Awards van gisteravond een nieuw precedent hebben geschapen waarop ik niet was voorbereid: Oscars: The Reality Show Version.
Het was alsof ik per ongeluk mijn tv had ingeschakeld op een speciale prime time toevoeging van VH1's The Surreal Life. Een groep beroemdheden (oud en nieuw) verzamelde zich onder één dak om te lijden onder een aantal spectaculair ongemakkelijke (soms vernederende) situaties, waardoor een sfeer van grote ogen ontstond: "Is dat zojuist gebeurd?" fascinatie die ervoor zorgt dat reality-fans hun favoriete schuldige pleziertjes afstemmen.
Natuurlijk zijn awardshows, vanwege hun aard, gedeeltelijk realityshow - in sommige opzichten is het enige verschil tussen The Oscars en een show als Survivor dat ze geen dramatische muziek spelen en tot commercials worden gesneden vlak voordat presentatoren de namen lezen van de winnaars. Probeer enkele andere awardshows te vergelijken met realityshows (MTV, kijkend naar jou), en het onderscheid wordt nog minder duidelijk.
Het begon goed genoeg voor de 83e Academy Awards: gastheren James Franco en Anne Hathaway openden de ceremonie met mooie vooraf getapete skit waar ze scènes van de lijst van Best Picture genomineerden vervalsten. Het was een schattige skit, een paar lachjes waardig - zeker, het was een verhuizing recht uit de MTV Movie Awards, maar zoals Hathaway zelf later grapte, was een beroep op de jongere demografie vrijwel de reden dat zij en Franco daar waren. Maar ik denk niet dat zelfs zij wist hoe "MTV" de rest van de prijsuitreiking zou krijgen.
Zoals ik in een tweet tijdens de uitzending heb gezegd: het was hoewel de producenten een bewuste beslissing hadden genomen om de Oscars van dit jaar in realityshow-formaat te presenteren - ik vermoed voor het doel van shock-entertainment (nu de eerste vorm van entertainment die de luchtgolven regeert). Dat is vrijwel de enige manier waarop ik veel van de beslissingen kan uitleggen die boven in de controlekamer op verschillende tijdstippen tijdens de show werden genomen. Dus tenzij die realityshow-sfeer de bedoeling was, dan is James Franco niet de enige die niet achter het gordijn van de Oscars moet worden uitgenodigd; de regisseur van de show en enkele redacteuren moeten ook in de rij staan voor de guillotine. Ik zeg alleen maar.
Hier zijn slechts enkele momenten van de Oscars van gisteravond die gemakkelijk de vrijdag van de "Reality Show Clip Time" -rol van The Soup kunnen halen:
- James Franco ziet er voortdurend bedwelmd uit en / of hij wilde overal zijn, MAAR op dat podium. Het enige dat we nodig hadden was het moment waarop Franco kapot ging en huilde dat hij 'het huis wilde verlaten en weg wilde van deze gekke mensen', en je had gemakkelijk elk seizoen van de The Real World kunnen kijken. En net als die realiteit "sterren", vroeg ik me af of Franco echt zo'n grote puinhoop was, of misschien een sluwe artiest die de bedenkingen van televisie-entertainment beheerst.
- Tussen het aantal tweeten en video-opnamen dat James Franco backstage deed (en op een gegeven moment op het podium), maakte kerel praktisch zijn eigen realityshow terwijl hij aan het hosten was.
- Kirk Douglas krijgt een schijnbaar oneindige hoeveelheid tijd toegewezen om te bewijzen dat hij een geil jong moeras is dat gevangen zit in het lichaam van een half gesmolten oude man. Serieus, iemand die zich aanmeldt voor het volgende seizoen van The Surreal Life voordat het te laat is.
- Melissa Leo's scheldwoorden-acceptatie speech raast. Ik zweer dat een deel van wat Leo in die toespraak zei, rechtstreeks uit Snooki's mond op Jersey Shore werd opgetild. Ik denk dat het het deel was dat ze piepen.
- Randy Newman is duidelijk een diva die past bij elk seizoen of incarnatie van Real Housewives. Het accepteren van de gunst van de Academie terwijl ze weinig liefde tonen, zou hem ook kwalificeren als een van Hugh Hefner's vriendinnen op Girls Next Door.
- Nadat ik had verloren van Tom Hooper in de categorie Beste regisseur, dacht ik serieus dat Black Swan-regisseur Darren Aronofsky ons Bad Girls Club-vechtmoment van de nacht zou bezorgen - zo strak en zenuwachtig zag hij eruit.
- Franco in drag - ik daag je uit me te vertellen dat het WTF-moment niet leek op een uitdaging in de realityshow. Durf je.
- Teleprompter flubs - Laat Jennifer Hudson en Anne Hathaway zich aanmelden voor Don't Forget The Lyrics! (Plaats gewoon geen weddenschappen.)
- Anne Hathaway liet het gewicht van hosting op haar kleine schouders dragen en bewees waarom ze de perfecte deelnemer zou zijn voor de volwassen versie van Toddlers and Tiara's. Het deel waar ze (gekscherend) werd uitgelachen door haar moeder, bevestigt die vergelijking vrijwel.
- Tegen het einde van de nacht had James Franco dezelfde uitdrukking op zijn gezicht als Simon Cowell na bijna tien jaar zitten aan de tafel van de Amerikaanse Idol-juryleden, en Anne Hathaway was ver in het territorium van Paula Abdul - hoewel, misschien zonder de, eh, "medische assistentie." Als de gastheren die groep zingende kinderen die de ceremonie hadden gesloten, hadden gestemd, zou onze realityshowcirkel compleet zijn geweest.
Ah, ik herinner me de tijden dat de Oscars in de gaten moesten worden gehouden zoals iemand een koninklijke bal zou kijken - nu vrees ik dat ik me elk jaar zal afstemmen op dezelfde morbide nieuwsgierigheid en totaal gebrek aan (of op zijn minst faux) empathie die Ik reserveer meestal voor The Real World, Hills, Real Housewives, Survivor, Big Brother, Bad Girls Club, Surreal Life, American Idol en Jersey Shore (om er maar een paar te noemen). Ach, misschien volgend jaar gaat de Academie voor de status Flavour of Love en laat iemand zich op de vloer verlichten. Sterker nog, ik geef er bijna de voorkeur aan opnieuw te worden onderworpen aan het levende spook van Kirk Douglas. Kerel was vroeger Spartacus … Spartacus, bro …
Gezien het feit dat de Oscars van 2011 in de reality-showmode zijn verlopen, is het echt jammer dat The Social Network niet de beste foto heeft gewonnen. Het zou veel symbolischer zijn geweest. Een teken van onze tijd.
