Hoewel Outcast gemakkelijk is opgenomen in het horrorgenre, probeert de serie een personage-eerste benadering van zijn verhalen te volgen, volgens ster Patrick Fugit en uitvoerend producent Chris Black. De serie is gemaakt door Walking Dead ’s Robert Kirkman en hoeft de horror-bonafide zeker niet te bewijzen, maar met een premisse dat draait om kleverige demonen die de inwoners van een klein stadje in West Virginia bezitten, heeft het ze zeker al bewezen. En zoals Black en Fugit het zien, horror of niet, wil Outcast gewoon een personage-gedreven verhaal zo goed mogelijk vertellen.
Het is gemakkelijk om te zien waar Black en Fugit vandaan komen. Na de eerste twee afleveringen van seizoen 2 is de serie meer gericht op de impact van de evenementen van vorig seizoen en het aanhoudende trauma van degenen die in hun leven een aantal behoorlijk gruwelijke dingen hebben meegemaakt. Dat is een groot deel van waar de serie over gaat, ook al bouwt het aan een belangrijk conflict tussen Kyle (Fugit), dominee Anderson (Philip Glenister), Chief Giles (Reg E Cathey) en de kwaadaardige Sidney (Brent Spiner), Outcast is blijkbaar meer geïnteresseerd in het loodgieterswerk van de diepten van de ervaringen en emoties van zijn personages.
Meer: Casual Seizoen 4 Premiere Review: een sprong in de tijd resulteert in een bevredigende binge-watch
In een recent interview met Screen Rant bespraken zowel Fugit als Black de benadering van het genre van de show, en hoe het de verwachtingen van een horrorserie in evenwicht brengt met proberen zijn bovennatuurlijke premisse te gronden in de complexe emoties van zijn hoofdpersonages. Fugit zei:
“Wat ik leuk vind aan Outcast is dat het in de kern een karaktergestuurd verhaal is, met gruwelijke elementen en sfeer. Iedereen wilde altijd dat de gruwelijke elementen geaard en gruwelijk aanvoelden omdat je om de personages geeft. Als die stap niet wordt gezet en er geen sprake is van feitelijk gevaar, dan is het een beetje moeilijker om voor het publiek te zorgen. Dat is een van de dingen die ik echt op prijs stelde toen ik het materiaal voor het eerst voor auditie kreeg, ik hoorde dat het in het horrorgenre zat, maar ik las het en besefte hoe karaktergestuurd het was."
Black legt uit dat de serie nooit is opgezet met de bedoeling zichzelf uitsluitend als een horrorserie te definiëren; de cast, schrijvers en regisseurs wilden gewoon de elementen waarover ze beschikten gebruiken om een boeiend verhaal te vertellen. Het is gewoon zo dat deze in het horrorgenre viel.
“We hebben nooit een soort verplichting gevoeld om een nieuw terrein in het televisielandschap op te blazen in termen van horror. We hebben altijd gewoon gekeken naar wat er moest gebeuren voor het verhaal dat we wilden vertellen. Als we in staat waren om iets unieks te doen dat gruwelijk was in het tv-landschap, dan zijn we blij, maar we voelden geen enkele verplichting dat we de standaarddragers voor horror moesten zijn, het was altijd wat we dachten dat de verhaal geëist. Gelukkig kregen we op het netwerk dat we hadden, de ruimte om het verhaal te vertellen zoals we het wilden vertellen. ”
