Paul Rudd legt uit "Ant-Man" herschrijvingen & zijn casting

In oktober bezochten we de set van Marvel's Ant-Man, het eerste filmproject dat werd geproduceerd op de nieuwe locatie van Pinewood in Atlanta, waar Marvel Studios vanaf nu consequent zal werken. Captain America: Civil War (die Paul Rudd terugbrengt als Ant-Man) fotografeert daar terwijl ik dit typ en in februari 2016 worden er ook Guardians of the Galaxy 2 neergeschoten.

Op de eerste dag van de tweedaagse verkenning van de productie zagen we een actiescène geschoten op een podium met een helikopter en Paul Rudd's Ant-Man terwijl hij gekrompen was, maar voordat hij zich oprichtte, gingen we zitten praten over de film en hoe zijn rol ging van de ster ervan tot mede-schrijven.

Ons interview raakt aan hoe Paul Rudd werd gecast, wat er gebeurde toen Edgar Wright en Marvel afscheid namen van het project, de betrokkenheid van Adam McKay, het werken met Michael Douglas en Peyton Reed, het dragen van het Ant-Man-kostuum, en wat aantrekkelijk is aan het spelen van een personage als Scott Lang die gebreken heeft.

Houd in gedachten dat het volgende interview plaatsvond lang voordat Rudd's rol in Captain America: Civil War werd aangekondigd. Hij had de cast pas enkele maanden eerder ontmoet op San Diego Comic-Con 2014 voordat hij het podium betrad.

Dit Ant-Man-pak ziet er geweldig uit.

PAUL RUDD: Ja, het is niet zo opzichtig.

[Lacht] Kevin [Feige] vertelde ons dat toen Adam McKay aan boord kwam, hij er ook veel over schreef. Vertel ons daarover en wat hij er scriptisch aan toe heeft gebracht?

PAUL RUDD: De botten van dit verhaal, de basis ervan lag daar. Joe Cornish en Edgar Wright hebben zo goed werk geleverd. We hebben zeker dingen toegevoegd, sommige verhaallijnen verbeterd, sommige dingen veranderd en enkele scènes toegevoegd. Het was een behoorlijk herschrijving maar het verhaal is van hen. Wat de bijzonderheden betreft, er zijn duidelijk enkele … [Lacht] Ik heb de opdracht gekregen om niet te onthullen, maar het is organisch gebeurd. Het was duidelijk nooit onderdeel van het plan toen Edgar en Marvel uit elkaar gingen, er was een herschrijving geweest die een beetje een andere kijk op het verhaal was. Dus toen we regisseurs en allerlei dingen ontmoetten, kwam Adam binnen. Adam Ik heb een vrij goede relatie, en zo kwam het net tot stand. Het was nooit iets waarvan ik denk dat een van ons was gepland, maar ik denk dat het meer een kwestie van deze film gaat worden en het script moet op een plaats komen waar Marvel het wil opnemen, en dus we hebben er wat tijd samen aan gewerkt. En toen was Adam nog maar even bezig, en het is een constant werk in uitvoering [lacht].

Wanneer jij en Adam McKay aan een script werken, is de voor de hand liggende conclusie dat het veel grappiger wordt. Is dat zo?

PAUL RUDD: Nee, wat de toon betreft, een deel daarvan wordt altijd achteraf ontdekt. Adam en ik doen allebei, althans vanuit het oogpunt van de film, graag veel verschillende versies van dingen en dingen. En ik denk dat toen we in het verleden samenwerkten aan Anchorman, we veel alts en grappen doen en dat soort dingen. Ik denk dat zowel Adam als ik onze standaard is om naar komedie te gaan, hoewel Adam er veel beter in is en veel grappiger dan ik. Hij is de beste die ik ooit heb gezien. Maar de toon ervan en wat we probeerden te schrijven en wat we deden, was op zichzelf geen komedie. Ik denk dat het beter aansluit bij wat mensen van deze films verwachten en Adam is zeker gepassioneerd door Marvel en strips. Hij groeide op en las ze allemaal, dus ik denk dat hij de taal toch sprak. Er zitten grappige delen in, soms haal je ze eruit omdat je het drama of de actie niet wilt verminderen. Het is geen Anchorman. Je zou denken dat het een domme, grap-zware film zou zijn, en dat is het echt niet, maar er zijn momenten van lichtzinnigheid. Het gaat hier immers om mieren.

[Lacht] Je bent het meest bekend om veel komedies. Dit is nieuw voor je in een film die uiteindelijk helpt bij het starten van Fase 3 van Marvel - Hoe bereid je je daarop voor, erop ingaand wetende dat je een Marvel-film gaat maken? Wat was de ultieme beslissing voor jou om Ant-Man te spelen?

PAUL RUDD: Toen ik me aanmeldde, was het Edgar. Edgar is degene die naar me toe is gekomen, en Edgar ken ik al jaren en ik ben een fan van hem. Er waren zoveel dingen die echt interessant en aantrekkelijk waren, maar toen ik me aanmeldde was het via hem. Hij is verantwoordelijk dat ik hier ben. Buiten dat was ik zeker geïntrigeerd en opgewonden over het doen van iets dat misschien een beetje buiten de doos viel. Voor dit soort dingen zou je niet noodzakelijkerwijs eerst aan mij denken. De meeste mensen zouden dat niet doen. Maar ik voelde niet dat het zo anders was

.

al deze dingen zijn op karakter gebaseerd. De personages hebben te maken met conflicten, wat het ook is. Mijn carrière ging na Anchorman linksaf. Ik had eerder wat comedy's gedaan, maar ik ben geen cabaretier. Ik heb geen schetskomedie bestudeerd; mijn achtergrond is dat niet. Het gebeurde gewoon dat ik met die jongens samenwerkte, ervan hield en na het feit met veel strips bleef werken. Maar ik vind het leuk om veel verschillende dingen te doen, dus het leek me niet zo gek, maar voor de andere dingen houd ik me er niet echt mee bezig. Het voelde anders. Het voelde zeker als "wow dit zijn de grote competities." Ik heb nog nooit een film gemaakt met zo'n groot budget. Deze films zullen over de hele wereld te zien zijn. Ik was me daar allemaal van bewust, maar ik dacht er niet aan. Ik dacht: "Oké, als dit werkt, dan zal dat misschien echt een aantal dingen veranderen en als dat niet het geval is, werk ik misschien niet snel daarna [lacht]", maar ik liet het me niet afschrikken.

Het andere ding met elk nieuw personage dat in het Marvel-universum komt, is dat ze deel gaan uitmaken van de Avengers. We spraken eerder met Kevin over hoe ze naast de cast die in een film moeten werken, ook binnen de grotere Avengers-groep moeten werken. Nu weet ik duidelijk dat jullie allemaal bij Comic-Con waren. Heb je de kans gehad om rond te hangen met de andere Avengers?

PAUL RUDD: Nee.

Ben je niet verwelkomd in die familie?

PAUL RUDD: Ten eerste weet ik niet wat de toekomst in petto heeft en waar ik daar in zou passen als ik dat doe. Met hen rondhangen, heb ik niet. Ik heb een paar van hen ontmoet, en de enige keer dat ik ooit met een van hen rondhing, en het was niet eens rondhangen met hen, ik was gewoon in dezelfde kamer met hen, was bij Comic-Con. Ik was een muurbloem; Ik liep rond met The Beatles. Rondhangen bij Comic-Con met The Avengers is absoluut een E-ticket. Ik heb ze daar wel een tijdje gesproken, het was best cool [lacht].

Praat een beetje specifieker over het karakter van Scott Lang. Hij is een slimme kerel, hij geeft duidelijk veel om zijn dochter, maar hij is ook een soort loser. Hij is een dief. Is er een mate waarin hij een klein persoon is voordat hij het Ant-Man-kostuum aantrekt? Hoe zou je zijn persoonlijkheid karakteriseren?

PAUL RUDD: Misschien zijn sommige van zijn keuzes die hij met zijn leven maakt, twijfelachtig. Misschien zijn de motieven eervol of misschien niet, sommige mensen denken van niet, maar ik denk dat hij iemand is die om zijn dochter geeft. Ik denk dat dat de motiverende factor is voor de keuzes die hij maakt. Zeker in de strips, dat is zijn verhaal. Ik denk dat hij een slimme kerel is die misschien opnieuw moet evalueren wat echt belangrijk is in zijn leven, wat voor soort persoon hij wil zijn.

Er was een rode draad door verschillende films die je had gemaakt, waar je deze legendarische acteurs hebt die uiteindelijk je vader speelden, of het nu Jack Nicholson, Albert Brooks is, je kunt het op heel intieme momenten met deze echte legendes eens worden. Hier heb je Michael Douglas, die een voorloper is. Hoe is het met hem geweest? Vooral als je naar Comic-Con luistert, klinkt het alsof hij weinig geduld heeft met superhelden in het algemeen. [Hank] Pym is niet de warme, wazige vaderfiguur. Hoe was het met hem op de set?

PAUL RUDD: Nou, het was gewoon geweldig. De laatste keer dat ik hem zag, een paar dagen geleden, vertelde hij me alleen verhalen over de straten van San Francisco en wat een geweldige manier om je dag op je werk door te brengen, het was ongelooflijk. Ik heb gewerkt met een aantal ongelooflijke, ongelooflijke acteurs. Legenden, de beste die er zijn. Ik weet niet hoe het is gebeurd. Elke dag ga ik "dit is gewoon ongelooflijk." Paul Newman speelde mijn grootvader in een toneelstuk dat ik deed. Het was iets soortgelijks, waar ik even de tijd voor nodig heb om te kalmeren. Hopelijk is het maar een paar dagen en hopelijk gebeurt het waar ik op het punt kom dat ik gewoon het gevoel heb "oké, het is cool, het is normaal, we hangen rond", waar ik ze dan wat verhalen of tips kan vragen, dingen zoals dat. En het was geweldig om met hem te werken. Hij is zo'n goede acteur. Hij benadert dingen, omdat hij ook een producent is, hij benadert verhaal en karakter en het maken van een film vanuit allerlei invalshoeken. Maar de gravitas die hij aan alles geeft, voelt gewoon als "dit zijn de grote competities, ik speel nu de grote competities", zo kan het zijn. En onvermijdelijk, halverwege een scène gebeurde het op How Do You Know toen ik met Nicholson werkte, we zitten midden in het fotograferen van een scène en hij schreeuwt in mijn gezicht en ik ben in de scène met hem als mijn karakter speelt hij mijn vader, en ineens ben ik als 'The Last Detail'. Ik herinner dingen en momenten. Er zullen scènes zijn waar het hier is gebeurd. We zullen een scène doen en ik denk gewoon: "Oh mijn god, Wonder Boys, hoe goed is hij." Ik bedoel, we weten allemaal dat hij als Liberace heeft gedood, maar kom op, verdomme Falling Down? Ik zal die momenten hebben waarop we schieten en het is gewoon een van die "hoe ben ik hier terechtgekomen?" soorten dingen.