Quentin Tarantino 's favoriete films aller tijden, gerangschikt

Het werk van elke regisseur is beïnvloed door hun favoriete films, maar niemand minder dan Quentin Tarantino, wiens films elk een mashup zijn van al zijn favoriete regiestijlen en genres. Of het nu gaat om een ​​geleende camerahoek of een geïnspireerde kostuumkeuze of hele plotelementen die zijn opgetild uit een buitenlandse film, alles in de films van Tarantino is terug te voeren op een eerdere film die hem als jonge kunstenaar heeft beïnvloed.

Van de vele films die hem inspireerden, heeft hij zijn 12 favoriete films ooit gemaakt. Dus, met dat in gedachten, hier zijn Quentin Tarantino's favoriete films aller tijden, gerangschikt.

12 Rolling Thunder

Misschien ziet Tarantino een soort van politieke onderstroom in deze film die niet duidelijk is tot veel bezichtigingen in, maar op het eerste gezicht is Rolling Thunder een vrij generieke wraakthriller. Het speelt William Devane (die nu het best bekend staat om James Heller in 24 te spelen) als een oorlogsveteraan die wraak zoekt op de jongens die zijn huis hebben ingebroken en zijn familie hebben vermoord.

Als dat uitgangspunt bekend klinkt, komt het omdat het al twaalf keer eerder is gedaan en deze voegt niets nieuws toe aan de vermoeide formule. Het is geen vreselijke film, maar Tarantino heeft honderden films gezien, dus het is vreemd dat hij zoiets als een favoriet zou kiezen.

11 mooie meiden allemaal op een rij

Deze weinig bekende mix van duistere komedie en moordmysterie is interessant genoeg het enige eerbetoon aan het schrijven van films door Star Trek-maker Gene Roddenberry. Het is een van de meest openlijk komische films op de lijst met favorieten van Tarantino aller tijden.

Het plot betreft een universiteitscampus waar mooie vrouwelijke studenten worden vermoord, met een focus op een begeleidingsadviseur van Rock Hudson die met zoveel mogelijk aantrekkelijke studenten wil slapen (onthoud dat dit de jaren '70 was - het was een andere tijd). Het is geen perfecte film, tot de verbeelding, maar het is een pikzwarte sex ravotten en een interessante momentopname van het post-hippie-Amerika.

10 Tovenaar

Deze roadtrip-thriller vertelt het verhaal van enkele vrachtwagenchauffeurs die lek dynamiet door Zuid-Amerika proberen te transporteren. Het heeft bewezen zeer verdeeld te zijn onder het publiek; sommigen denken dat het een meesterwerk is, terwijl anderen denken dat het afval is. William Friedkin werd een beetje gek toen hij de film regisseerde.

Aanvankelijk ontwikkelde hij het als een nevenproject dat goedkoop te produceren zou zijn, maar het budget liep op en hij raakte er snel van overtuigd dat het zijn meesterwerk zou worden. Het is duidelijk dat Tarantino in de minderheid is die Sorcerer ziet als een onderschat filmisch juweeltje. Het heeft zijn verdiensten, zoals een betoverende elektronische score van Tangerine Dream, maar over het algemeen is het geen geweldige film.

9 The Bad News Bears

Wat comedyfilms betreft, is The Bad News Bears ongeveer net zo goed als het wordt. De humor is grof en profaan en boos, maar er worden geen goedkope opnamen gemaakt - het komt naturalistisch uit de schermen en de dialoog. De personages zijn onbezonnen en luidruchtig, maar ze zijn ook realistisch getekend en afgebeeld, en ze klinken waar.

Het is een bekend uitgangspunt: een slechte honkbalspeler vindt zichzelf als coach van een falend competitieteam. Maar in dit geval wordt er een interessant verhaal uit getrokken en ontwikkelen de personages echte relaties - met name de twee leads, gespeeld door Walter Matthau en Tatum O'Neal.

8 Versuft en verward

De volwassen komedie Dazed and Confused van Richard Linklater heeft geen conventionele verhalende structuur - of eigenlijk helemaal geen verhaal. Het is meer een serie losjes verbonden vignetten op de laatste schooldag die de tienerervaring inkapselt. Linklater speelt snel en los met de regels van het filmmaken, en het resultaat is een film die als geen ander is.

Een aantal grote sterren verschijnen in vroege pre-roemrollen, zoals Ben Affleck en Matthew McConaughey (dit is de film die de uitdrukking "Goed, goed, goed" van de laatste voortbrengt). Over het algemeen is dit een coole, klassieke, drugsgerelateerde komedie op school.

7 De grote ontsnapping

Dit epische verhaal over de Tweede Wereldoorlog over het lot van sommige krijgsgevangenen die door de Duitsers worden vastgehouden, is een van de meest geliefde oorlogsfilms ooit gemaakt. Regisseur John Sturges worstelt zijn cast op de meest meesterlijke manier - op een manier die heeft beïnvloed hoe Tarantino zijn eigen cast cast.

Als er bij The Great Escape één tekortschiet, is het dat het een beetje in het midden sleept. Maar zodra de jongens uit het gevangenkamp zijn en we al hun lot zien uitspelen, begint de film weer op te pakken en wordt het opwindend en filmisch voor de derde en laatste act.

6 His Girl Friday

Deze baanbrekende romantische komedie uit 1940 geregisseerd door Howard Hawks was van grote invloed op de schrijfstijl van Tarantino. De film was opmerkelijk, vooral voor die tijd, vanwege zijn genderpolitiek. Het was een remake van een eerdere film uit 1931 genaamd The Front Page (nou ja, een aanpassing van dezelfde roman), die het verhaal vertelde van een journalist en zijn redacteur die de zaak van een moordenaar achtervolgden, maar deze verwisselde het geslacht van de journalist naar vrouw.

Gender-swapping is de nieuwe trend in de bioscoop om vrouwen meer kansen te geven in Hollywood met films zoals Ocean's 8 - maar dit was bijna 80 jaar geleden. Cary Grant en Rosalind Russell hebben een fantastische chemie en hebben de basis gelegd voor vrijwel alle toekomstige filmromances.

5 Carrie

Brian De Palma's filmaanpassing van Stephen King's debuutroman met Sissy Spacek is een van de meest iconische en veelgeprezen horrorfilms ooit gemaakt. De hele film is gevuld met spanning en intrige, waardoor de spanning in de hele film wordt opgebouwd naarmate Carrie's telekinetische krachten zich ontwikkelen en ze meer en meer in elkaar wordt geslagen door de mensen om haar heen.

De hele tijd wachten we gewoon op haar om te knappen. En wanneer ze dat doet, is het een van de meest angstaanjagende sequenties die ooit zijn gefilmd. Het werd opnieuw gemaakt in 2013 met Chloë Grace Moretz in de hoofdrol, in een schijnbare poging om de roman van King beter te bewerken, maar de film van De Palma was al een perfecte aanpassing, dus dat was behoorlijk zinloos.

4 Apocalyps nu

Francis Ford Coppola's Vietnam War-set aanpassing van Joseph Conrad's Heart of Darkness is een slopende en langdradige horloge - maar het is het waard. Het is twee en een half uur jungles krijgen geslagen met napalm en soldaten vermoorden elkaar op brute wijze en nemen hallucinogene drugs en worden gek en Coppola daagt je uit om weg te kijken.

Er is geen enkel frame dat niet angstaanjagend mooi is. De cast, geleid door Martin Sheen en Marlon Brando, geven allemaal geweldige optredens als vechtende soldaten gevangen in het midden van een van de meest gruwelijke oorlogen in de Amerikaanse militaire geschiedenis, terwijl het scenario van John Milius spectaculair Conrad's belangrijkste novelle vertaalt naar de Vietnam-oorlogssetting.

3 kaken

Steven Spielberg's klassieke haaienthriller uit 1975 wordt vaak gerangschikt onder de beste films ooit gemaakt, en daar is een goede reden voor. De directeur heeft misschien vermeden om de haai te tonen om geld te besparen, maar het effect ervan was ongelooflijk. In plaats van het gewoon te zien, zijn we gedwongen om onze verbeelding te gebruiken - en wat we zien in onze verbeelding is veel enger dan wat elke synthetische haai zou kunnen zijn, omdat het ons persoonlijk bang maakt.

Quint's USS Indianapolis-monoloog wordt onberispelijk geleverd door Robert Shaw, en structureel fungeert het tafereel prachtig als de rust voor de storm als we de strijd aangaan met de haai.

2 Taxichauffeur

"Op een dag zal er een echte regen komen en al dit schuim van de straat wassen." De burgerlijke thriller van Martin Scorsese Taxi Driver ademt de houding en emoties van een bepaald punt in de Amerikaanse geschiedenis. Wat het echt ongelooflijk maakt, is de manier waarop de film is gemaakt - de manier waarop het is verlicht, de manier waarop het is ingelijst, de manier waarop het is gescoord, de manier waarop het is gestructureerd - weerspiegelt de mentale toestand van zijn hoofdpersonage Travis Bickle.

Hij keert terug uit Vietnam en wordt afgewezen uit de samenleving. Hij haat wat Amerika is geworden, hij haat alle misdaad die de straten van zijn stad heeft aangetast, en hij wil het heft in eigen handen nemen.