[Dit is een herpublicatie van een artikel dat we een jaar geleden schreven. Ik denk dat het het moment en onze gevoelens heel goed vastlegt. - Editor]
Ik weet dat iedereen behoorlijk druk is, maar ik zou willen voorstellen dat iedereen, maar voor een moment, even pauzeert van je drukke dag en je herinnert aan degenen die we verloren op 9/11, die tragische dag in 2001.
De onbaatzuchtige helden die het bloedbad binnenvielen om mensen te helpen, De doodsbange slachtoffers in de torens weten niet wat of waarom.
De onbaatzuchtige Search And Rescue-mensen die hebben meegemaakt wat ze de volgende dagen hebben gevonden.
Ik kan niet zwanger worden.
Een paar dagen later was ik op een vlucht naar New England. Ja, ik vloog.
De luchthavens waren een griezelig soort leeg dat je alleen in een Stephen King-film zou zien.
Hoewel een week later op de krantenrekken oude kranten stonden vanaf 10 september. Wat de dag ervoor belangrijk was, was deze dag niet langer een probleem.
Mijn aansluitende vlucht vloog over de rooksite. We waren met heel weinig, maar toen iemand iets mompelde dat we niet konden horen, begrepen we het. Iedereen stond op en keek uit op het toneel van tragedie.
Somberheid regeerde het moment.
Toen ik door de regio NE reed, zag ik voor het eerst in mijn leven solidariteit in onze bevolking.
Vlaggen overal.
Geschreven tekenen van condoleances, frustratie en wraak.
Waar ik ook heen ging en met wie ik sprak, iemand had ergens een betrokken persoon gekend. Ik verloor verschillende vrienden in de verschillende vliegtuigen, dus ik was niet alleen.
Dus ik vraag voor een moment - Onthoud:
De slachtoffers.
Hun families.
Hun vrienden.
De natie.
Ik wil eigenlijk nooit die gevoelens vergeten die ik voelde toen ik voor het eerst de nieuwsuitzending zag die mijn verwarring en ongeloof opwekte. Of wat ik zag in de daaropvolgende dagen, of met wie ik sprak. Ik was zo ontroerd, dat de man die gemiddeld meer dan 5.000 foto's per jaar maakt, vergat een enkele foto te maken.
De volgende keer dat u begint te mopperen over die vervelende luchthavenbeveiliging, moet u even nadenken. Is het echt zo'n ongemak om een extra stap te zetten om extra rouw te voorkomen.
Een moment is alles wat ik vraag.
