RIOT: Civiele onrust moet arresteren, zelfs boeiend. Het idee van een "relsimulator" alleen is voldoende om de interesse van de meer politiek avontuurlijke gamer te vergroten. Het roept echter onmiddellijk enige bezorgdheid op met betrekking tot de benadering van de ontwikkelaar van een moeilijke en genuanceerde manier van onderwerp. Helaas is RIOT zo frustrerend vanuit een ontwerpperspectief dat alleen die spelers die uren willen doorstaan deze buggy-sim de bedoelingen of betekenis achter het verhaal zullen ontdekken.
Van een klein team van makers in Italië, RIOT is een wereldwijde game over wereldwijde conflicten. Na een succesvolle ronde van crowdfunding en een Alpha op Steam, is de volledige release eindelijk hier. Maar tenzij er een patch voor de eerste dag om de hoek ligt, is de game weinig verbeterd ten opzichte van de eerste lancering. De op 2D-fysica gebaseerde gameplay is bijna belachelijk slecht, met letterlijke mobs die als amoeben door kleine stadia bewegen. Het ontbreken van een tutorial om de verwarrende mechanica uit te leggen, leidt alleen maar tot verdere chaos. Spelers zullen de eerste paar fasen waarschijnlijk gedachteloos doorbrengen om doelen te voltooien zonder echt te begrijpen welke impact hun acties hebben op de gebeurtenissen die zich ontvouwen.
RIOT heeft twee verschillende benaderingen voor een campagne: een traditionele "Verhaal" -modus en een "Globale" modus. Elk heeft vele niveaus en de optie om als rebellen of als politie te spelen in beruchte conflicten door de geschiedenis heen. Er is onder meer de Arabische lente-rel op het Tahrir-plein en de Keratea-rel in Griekenland. De levels worden geleverd met unieke pix-opgetogen relschoppers, wetshandhaving en wapens. De doelstellingen van de groepen variëren van het beschermen van belangrijke leden tot het vernietigen van barricades. De acties zijn zeer oppervlakkig en komen ongeveer even indrukwekkend politiek over als de nieuwste Far Cry-game (dat wil zeggen helemaal niet).
De game bevat relatief weinig geweld, waarbij de politie traangas gooit om menigten te verspreiden, waardoor de rebellen vaak de meest agressieve van de twee partijen lijken. Er is nooit een echte demonstratie van de kracht van protest of de horror die vaak volgt op deze massale groepen van burgerlijke onrust. De niveaus bieden slechts een korte paragraaf met betrekking tot de gebeurtenissen voorafgaand aan de rellen; zeker niet genoeg om de ernst van de situatie te begrijpen. Omdat elk niveau min of meer hetzelfde speelt, gaat de impact verloren.
RIOT beschikt over een versus-modus die beter onbelast blijft. Een speler en hun vriend bevelen elk één kant (politie of rebellen) en gaan de strijd aan. Met de glitchy realtime monteurs op een 10, is het moeilijk om hier plezier te hebben. Het spreekt tot een groter probleem met de game waarbij de ontwikkelaars de realistische beweging van de AI lijken te hebben benadrukt boven een samenhangende en unieke benadering om ze te besturen. Alle acties hebben het gevoel dat ze eonen nodig hebben om te beginnen, en speciale vaardigheden zoals "rally" bieden aanvankelijk alleen extra geschreeuw over de toch al turbulente game-audio.
Een spel maken over burgerlijke onrust was een moeilijke taak, een taak die een klein team uit Italië niet lijkt te hebben aangepakt. Hun eindproduct voelt onvolledig, met buggy en trage gameplay en een kort verhaal zonder samenhang. Maar misschien RIOT: de grootste zwakte van Civil Unrest is dat het politieke beten mist. Voor een spel met zo'n polariserend onderwerp, krast RIOT nauwelijks het oppervlak waarom deze wereldwijde ontberingen zich voordoen en wat wij als mensen kunnen doen om te werken aan vreedzame oplossingen.
Meer: Kingdom Hearts 3 Review
RIOT: Civil Unrest is nu verkrijgbaar voor PS4, Nintendo Switch en Steam. Screen Rant werd voor deze review voorzien van een PS4-downloadcode.
