Na een indrukwekkend $ 150 miljoen openingskassaweekend is Rogue One: A Star Wars Story absoluut een groot succes voor Disney, Lucasfilm, de Star Wars-franchise en iedereen die betrokken is bij de productie voor en achter de camera. Dat sentiment klinkt dubbel waar voor regisseur Gareth Edwards, die aantoonbaar meer druk had om een succesvolle film af te leveren dan elke toekomstige Star Wars-regisseur en misschien zelfs JJ Abrams die de ontmoedigende taak had om de passie in het pand opnieuw op te wekken na een onderbreking van elf jaar.
Als Edwards erin was geslaagd een solide, vermakelijke film af te leveren, maar geen verhaal wist te realiseren dat naadloos in het bestaande universum van de franchise paste, dan zou de film hoogstwaarschijnlijk een donkere vlek op zijn CV zijn geweest. Het zou ook de plannen van Disney voor latere stand-alone Star Wars-films hebben gedempt - zoals de aankomende Han Solo-film, hoewel het zeer onwaarschijnlijk is dat ze een van die projecten zouden hebben geschrapt. Gelukkig voor alle betrokkenen ontving Rogue One: A Star Wars Story over de hele linie kritisch succes, wat een verbazingwekkende prestatie is, gezien hoeveel extra geld en tijd er in het project werd gepompt voor re-shoots en re-edits.
Meestal vinden studio's die ene magische combinatie met een regisseur dat het bijna geen probleem is dat ze een andere aflevering van de franchise moeten besturen. Sam Raimi, Christopher Nolan, JJ Abrams, Peter Jackson en anderen hadden allemaal de luxe om meerdere inzendingen te leiden in populaire franchises zoals Spider-Man, Batman, Star Trek en The Lord of the Rings. In de meeste gevallen werd elk van deze regisseurs teruggebracht om een nieuw verhaal te vertellen in de mythos van hun respectieve eigendommen (met uitzondering van Nolan en Jackson). Deze rehire-methode is echter niet altijd een zekere manier om een succesvolle film van hoge kwaliteit te garanderen.
Van het camerawerk in de loopgraven, de sterke prestaties van de leden van de kerncast, het goed vertelde verhaal, de bijna vlekkeloze integratie van gevestigde personages en canon uit het Star Wars Universum - er is heel weinig, als er iets mis is met Rogue One en het weerspiegelt absoluut de stem van Edwards overal. Dus waarom denken we dat Gareth Edwards nooit een andere film in de Star Wars-franchise zou moeten regisseren?
Het doel van deze op zichzelf staande Star Wars-films is om delen van het verhaal te vertellen die anders alleen beschikbaar waren via openingscrawls of begeleidende romans (die de overgrote meerderheid van de kijkers niet hebben gelezen). In tegenstelling tot de afleveringen VII, VIII of IX zijn ze niet bedoeld om op een cliffhanger te eindigen of hun complete verhalen te vertellen in de loop van verschillende films. In plaats daarvan worden ze verondersteld hun verhaal in drie of vier acts te verpakken, terwijl ze tegelijkertijd verbinding maken met reeds gevestigde Star Wars-verhalen. Edwards volbracht deze taak vrij effectief, dus er is geen reden voor hem om een verhaal te blijven vertellen dat hij al is afgelopen.
Het afmaken van het verhaal was een must voor regisseurs als Nolan en Jackson die van plan waren hun verhalen te vertellen over verschillende films, maar voor Edwards was dat nooit zijn bedoeling. Er zijn delen van zijn verhaal waarop alleen wordt gezinspeeld, zoals de training van Jyn (Felicity Jones) met Saw en hoe ze in het imperiale gevangenistransport terechtkwam, maar dat zijn verhalen die geen hoge prioriteit hebben om te worden verteld. Als Disney besluit om het hen te vertellen, dan zou het moeten zijn met een directeur die niet emotioneel is geïnvesteerd en een nieuw, nieuw perspectief op het onroerend goed kan brengen - net zoals Edwards deed met Rogue One.
Edwards is erin geslaagd om iets te doen wat niet veel Star Wars-regisseurs hebben gedaan - Kyber kristal-aangedreven bliksem in een fles vangen. Voor alles wat fout had kunnen gaan met Rogue One, deed het dat niet. Dat is op zichzelf een uitstekende prestatie, maar hij ging nog een stap verder. In plaats van simpelweg "niet te falen", slaagde Edwards op meerdere niveaus, en Rogue One is absoluut het huidige hoogtepunt van zijn speelfilm-cv. Dat wil niet zeggen dat hij nooit de top kan bereiken van wat hij hier in een film buiten de Star Wars-franchise heeft bereikt, maar de kans is groot dat hij Rogue One-succesniveaus ooit zal bereiken in een andere Star Wars-film.
Dat betekent niet dat het niet kon, alleen dat het hoogst onwaarschijnlijk is. Publiek, echt mensen in het algemeen, zijn wezens ter vergelijking. We zeggen graag: "Rogue One is beter / slechter dan The Force Awakens" of "Deze film is beter / slechter dan zijn laatste." Dat zal onvermijdelijk gebeuren als Edwards een stap terug doet achter de Star Wars-camera. Het overkomt Lucas met de noodlottige (vaak ondergewaardeerde Star Wars-prequels) en we zijn er zeker van dat iedereen het ermee eens zou zijn, niemand wil dat zien gebeuren. Edwards moet uit de Star Wars-keuken stappen, zodat mensen het uitstekende sciencefictionfeest dat hij voor hen heeft voorbereid, kunnen onthouden en waarderen.
Als alles is gezegd en gedaan, kunnen we natuurlijk niet bepalen wat Disney doet bij het kiezen van regisseurs voor de resterende Star Wars-films en als Edwards wordt gevraagd om terug te keren, zouden we nog steeds enthousiast zijn. Edwards heeft zich ongetwijfeld gevestigd als een competente en bekwame regisseur die het waard is om in de toekomst nog een Star Wars-aflevering te regelen. Uiteindelijk beperkt het de stem van de franchise tot de toon en visie van slechts één persoon, waardoor het uiteindelijke product vaak wordt belemmerd als minder dan het verdient.
Vind je dat Gareth Edwards films moet blijven regisseren in de Star Wars-franchise of ben je het ermee eens dat een succesvolle regisseur voor iedereen de beste zou zijn?
Rogue One: A Star Wars Story is nu in de bioscoop.
