Op dit punt is het niet bepaald nieuw om te zeggen dat Avatar de houding van veel bioscoopbezoekers ten opzichte van 3D-filmmaken drastisch heeft veranderd - een technologie die eerder werd verbannen naar goedkope horrorfilms en tekenfilms. Het maakt niet uit wat je van het verhaal hebt gedacht, Avatar slaagde erin een adembenemende visuele ervaring te creëren - mogelijk ongeëvenaard sinds George Lucas het publiek in 1977 verbaasde met de eerste Star Wars-film.
Zelfs in de afgelopen jaren zijn de films die van 3D-behandelingen genieten echter nog steeds beperkt tot bepaalde genres: geanimeerde functies, horrorfilms en blockbuster-franchises die zich richten op grootschalige actiescènes. Niemand heeft echt geprobeerd om de technologie toe te passen op een meer traditioneel, dramatisch project
tenminste nog niet.
Maar alleen omdat het niet is gebeurd, betekent niet dat Martin Scorsese er niet aan denkt - volgens een interview dat hij deed met Yahoo Movies terwijl hij Shutter Island promootte:
"Ik zou er graag een willen doen … Het lijkt gewoon natuurlijk dat we die kant op gaan. Het zal iets zijn om naar uit te kijken, maar interessant te worden gebruikt."
Volgens het interview zou Scorsese's enige grote voorbehoud de manoeuvreerbaarheid van de camera zijn - ervan uitgaande dat hij het tuig kon verplaatsen, zonder de normale manier waarop hij een schot had gemaakt in gevaar te brengen, beweert de directeur dat hij aan boord kon zijn.
“We zien voor het grootste deel diepgang. We gaan naar het theater - het is diepgaand. Waarom zou een film als 'Precious' niet in 3D kunnen zijn? Dat zou het moeten zijn."
Gezien het oeuvre van Scorsese, is het nog steeds moeilijk voor te stellen hoe de filmmaker daadwerkelijk gebruik zou maken van de technologie. Het is duidelijk geweldig om een ander instrument in je repertoire te hebben, maar het is moeilijk voor mij om het gevoel te overkomen dat 3D meer een afleiding zou zijn dan een verbetering in een Scorsese-film.
En welke zinvolle toevoeging zou 3D hebben gebracht aan Precious van Lee Daniels?
Het is niet dat ik denk dat Scorsese in een 3D-beeld zou springen, alleen om te experimenteren met de technologie, maar, met alle studio-executeurs die hunkeren naar de derde dimensie, is het duidelijk dat er druk is op regisseurs, zelfs de ouderwetse personagedreven soort, om te blussen de volgende avatar.
Hopelijk, wanneer regisseurs personagedreven drama met 3D-brillen gaan mixen, is het voor een echt doel - niet alleen om 3D te patchen op films die beter af zouden zijn geweest zonder.
Dat gezegd hebbende, als iemand iets origineels met 3D in het dramagenre zou kunnen doen, is het waarschijnlijk Scorsese.
Wat zou u denken van een driedimensionale Scorsese-film? Wat vind je van 3D-drama's in het algemeen?
