The Shape of Water van Guillermo del Toro combineert elegant grillig sprookje met een frisse draai aan klassieke monsterfilms voor een heerlijke ervaring.
The Shape of Water is het nieuwste werk van horrormaster Guillermo del Toro, en misschien wel zijn beste werk tot nu toe. Na een handvol kleinere gebudgetteerde horrorfilms, het vampiergerichte vervolg Blade II en de eerste Hellboy-film te hebben geholpen, begon de Mexicaans-Amerikaanse regisseur echt zijn stempel te drukken op Hollywood met de release van Pan's Labyrinth in 2006. De film introduceerde veel tot het brood en de boter van de filmmaker: eigenzinnigheid en romantiek vermengd met horror. De filmmaker is sindsdien overgestapt op een reeks projecten, van de blockbuster kaiju-vechtrobot extravaganza van Pacific Rim tot zijn kijk op het Gothic Romance-genre met Crimson Peak. Nu is del Toro terug met een ander uniek project dat zeker de aandacht van bioscoopbezoekers zal trekken. The Shape of Water van Guillermo del Toro combineert elegant grillig sprookje met een frisse draai aan klassieke monsterfilms voor een heerlijke ervaring.
In The Shape of Water is Elisa Esposito (Sally Hawkins) een stomme vrouw die werkt als nachtportier voor het Occam Aerospace Research Center in Baltimore in de jaren zestig. Haar dagelijkse routine omvat het kijken naar oude musicals met haar buurvrouw en vriend Giles (Richard Jenkins), een opgesloten homoseksuele man die vanuit huis werkt als commercieel kunstenaar, en werkt samen met haar spraakzame vriend Zelda Fuller (Octavia Spencer). Elisa is gelukkig genoeg in haar leven en vindt vreugde in de kleine momenten, maar haar wereld is voor altijd veranderd wanneer de faciliteit een vreemd exemplaar verwerft, dat ze de activa dubben (Doug Jones). Kolonel Richard Strickland (Michael Shannon), Dr. Robert Hoffstetler (Michael Stuhlbarg), en de verschillende wetenschappers zijn van plan om de Asset te bestuderen, hoewel Strickland een bijzondere minachting voor het schepsel en Hoffstetler heeft een bijzondere fascinatie.
Elisa is geïntrigeerd door de Asset en probeert vriendschap te sluiten met het wezen door hem hardgekookte eieren te brengen en hem gebarentaal te leren, wat haar belangrijkste vorm van communicatie is. Ze raakt ongelooflijk gehecht aan het wezen en wanneer ze ontdekt dat Strickland en zijn meerdere, generaal Hoyt (Nick Searcy), hebben besloten de activa te vivisecteren - ondanks de protesten van Dr. Hoffstetler - begint ze een manier te bedenken om de amfibische man te helpen ontsnap uit de faciliteit. Om dit te doen, schakelt ze Zelda en Giles in, maar ze slagen er alleen in om te slagen met de verrassende hulp van Dr. Hoffstetler - die zijn eigen geheime motivaties heeft om te helpen. Eenmaal bevrijd, komen Elisa en het wezen nog dichterbij als ze verliefd op hem wordt, terwijl ze van plan zijn wanneer en hoe ze hem terug naar de zee kunnen vrijlaten. Met Strickland op zoek naar de Asset, en degenen die hebben geholpen het schepsel te bevrijden, bevinden Elisa en de amfibische man zich in een gevaarlijke situatie - nog meer beladen door hun gevoelens voor elkaar.
The Shape of Water werd geregisseerd door del Toro, uit een script dat hij samen schreef met Vanessa Taylor (Divergent, Game of Thrones), hoewel het gebaseerd is op een verhaal van de filmmaker zelf. Het verhaal zelf is een prachtige mix van een klassieke sprookjesachtige romantiek verwant aan Beauty and the Beast, maar met een amfibische man die een duidelijk - en eerbiedig - eerbetoon brengt aan het titulaire monster in Creature from the Black Lagoon. The Shape of Water maakt echter ook goed gebruik van de setting in Baltimore uit de jaren zestig, en voegt een ondertoon toe van McCarthyism uit de Koude Oorlog die het politieke klimaat wat diepgang biedt, en enig inzicht in de mindset van Strickland, die ongetwijfeld de schurk is - en waar monster - van de film. Alles bij elkaar geeft de mix van genres en tropen The Shape of Water een nog surrealistisch gevoel, met de fantastische elementen in schril contrast met de realistische politieke ondertoon.
Toch wordt het verhaal van The Shape of Water prachtig tot leven gebracht door del Toro in de regisseursstoel en cinematograaf Dan Laustsen (Crimson Peak, John Wick: Hoofdstuk 2). Het thema water overal, en de co-ster is een amfibische man, leent de film ongetwijfeld voor meeslepende visuals, en The Shape of Water gebruikt zoveel mogelijk kansen om met water en licht te spelen op manieren die niets minder dan schitterend zijn. Verder werken de klassieke, maar niet al te gepolijste sets van productieontwerper Paul D. Austerberry (Pompeii) en kostuums uit de jaren 60 van Luis Sequeira (The Strain) samen om een rijke textuur aan The Shape of Water te brengen die de filmdichotomie van realistische en fantastische elementen. Toch moeten de make-up- en visuele effectenteams ook worden toegejuicht voor het tot leven brengen van het wezen van del Toro met veel geloofwaardigheid.
Wat betreft de uitvoeringen, The Shape of Water is de film van Hawkins, waarbij de actrice een totaal meeslepende weergave geeft van een vrouw die zich eenzaam voelt in haar anderszijn - vooral tegen de achtergrond van meedogenloze conformiteit in de jaren 1960 - maar hoop en liefde vindt in een ander schepsel. Hoewel Hawkins ongetwijfeld schittert in de meer serieuze en hartverscheurende scènes, is het haar uitvoering van de kleinere, meer humoristische momenten die echt magisch zijn. Hawkins wordt natuurlijk opgewekt door Jones 'eigen optreden van de amfibische man, en zijn lange carrière in het spelen van allerlei wezens hielp hem ongetwijfeld op deze rol. Spencer en Jenkins zijn bovendien heerlijk als Elisa's vrienden en samenzweerders, terwijl Shannon een echt angstaanjagend realistische schurk is. Stuhlbarg doet ondertussen zijn best met een vrij kleine boog.
Al met al brengt del Toro, samen met zijn cast en crew, een geheel nieuw soort sprookjes- en monsterfilm tot leven, die conventies van beide genres omgooit om een film te creëren die helemaal vers is. Hoewel er bepaalde tropen en elementen zijn geïntroduceerd die op het einde geen vruchten lijken af te werpen, werken ze er wel aan om de personages en de wereld waarin ze leven te helpen uitwerken. Bovendien geven deze elementen The Shape of Water een gevoel van waarachtigheid, omdat het echte leven vaker dan niet een opgeruimd verhaal is met een verhaallijn die aansluit op een mooie, nette boog tegen de tijd dat de credits rollen - die opnieuw, geeft de film van del Toro een magische kwaliteit door zulke realistische verhaalelementen te combineren met een klassieke sprookjesstructuur.
Het prachtige magische realisme van The Shape of Water kan niet genoeg worden benadrukt en maakt het een van de meest unieke en meeslepende films van het jaar. Het is zeker perfect voor fans van del Toro - er is zelfs behoorlijk wat horror voor degenen die het werk van de filmmaker vanaf het begin van zijn carrière hebben gevolgd. Maar als het erop aankomt, is The Shape of Water een vrij eenvoudig liefdesverhaal, dat ongetwijfeld een breed publiek zal aanspreken, gezien de mix met elementen uit horror / monsterfilms. De nieuwste versie van Guillermo del Toro is een van zijn beste werken tot nu toe en zal hopelijk veel aandacht krijgen zodra het prijzenseizoen van Hollywood zich uitbreidt - en daarom is het de moeite van het bekijken waard.
aanhangwagen
The Shape of Water speelt nu in New York City en opent op vrijdag 8 december in Los Angeles, voordat het zich in de weken daarna uitbreidt naar meer steden. Het duurt 119 minuten en heeft de classificatie R voor seksuele inhoud, grafische naaktheid, geweld en taal.
Laat ons weten wat je van de film vond in de reacties!
