In 1997 schreef en produceerde Stephen King een tv-miniserie-remake van The Shining, en het is lang niet zo erg als zijn vreselijke reputatie suggereert. Zoals door de jaren heen goed is gedocumenteerd, houdt King echt niet echt van Stanley Kubrick's filmversie uit 1980 van The Shining, hoewel de meeste mensen ervan houden. Hoewel het lijkt alsof regisseur Mike Flanagan's Doctor Sleep - die zowel een bewerking van King's boek is als een vervolg op Kubrick's film - erin geslaagd is de haat van King te temperen, is het onwaarschijnlijk dat hij ooit een complete 180 zal doen en de visie van Kubrick zal omarmen.
King's problemen met The Shining-film komen in feite neer op het niet vangen van de geest van zijn boek, dat zich richt op een liefhebbende maar gebrekkige vader en echtgenoot die langzaam door moordende geesten tot moorddadige waanzin wordt gedreven. In Kubricks film lijkt Jack Nicholson's vertolking van Jack Torrance beroemd klaar te zijn om uit de eerste scène te breken, en onmiddellijk op zijn laatste zenuw in zijn familie. In 1997 was King een op zichzelf staande Hollywood-krachtpatser, die aanzienlijke invloed had verworven via zijn vele succesvolle film- en tv-aanpassingen, waarvan hij er een aantal had aangepast voor het scherm.
Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in een snel overzicht te starten.
Begin nu
Met dat in gedachten besloot King om The Shining opnieuw aan te passen als een driedelige tv-miniserie die op ABC werd uitgezonden, hetzelfde netwerk dat toen al veelgeprezen miniseries had uitgezonden, neemt IT en The Stand over. De miniserie heeft een reputatie opgebouwd als vreselijk, maar in werkelijkheid, hoewel het misschien niet overeenkomt met het meesterwerk van Kubrick, is het echt niet zo slecht. Dit is waarom.
De Shining TV-serie Remake was een enorme hit toen ze werd uitgebracht
Interessant genoeg was de remake van The Shining TV miniseries voor het eerst op het kleine scherm in 1997, het was een enorm succes. Critici hebben het geprezen, de kijkcijfers waren dat jaar een van de hoogste op tv en het behaalde zelfs twee Emmy Awards. De perceptie dat de door Stephen King gescripte Shining-miniserie een mislukking was, is iets dat pas in de afgelopen jaren is uitgekomen, omdat moderne recensenten het met negatief sentiment na negatief sentiment raakten.
De Shining TV-serie Remake is onterecht vergeleken met Kubrick
Een van de meest voorkomende slams tegen The Shining miniseries is dat het verbleekt in vergelijking met Kubrick's film, en in de meeste opzichten is dat juist. Het probleem is dat het niet echt eerlijk is om de twee te vergelijken. Kubrick is een van de grootste filmmakers in de geschiedenis, en men zou kunnen stellen dat de overgrote meerderheid van de films niet voldoet aan zijn output. Jack Nicholson is ook een van de meest geprezen acteurs aller tijden, en zijn uitvoering is zo iconisch dat iedereen die in de miniserie wordt gegoten, altijd in zijn schaduw zal zijn. De film van Kubrick had ook een R-rating, waardoor het veel meer vrijheid had om angsten en verontrustende beelden te maken, in vergelijking met de tv-inhoudsmandaten van 1997. De Shining-miniserie is niet zo goed als de film van Kubrick maakt het niet waardeloos falen meer dan een NBA-speler die niet zo getalenteerd is als Michael Jordan betekent dat ze moeten opgeven en met pensioen gaan.
De Shining TV-serie Remake doet eigenlijk sommige dingen beter
Men zou gemakkelijk kunnen stellen dat het grootste nadeel van The Shining miniseries de 4 uur plus looptijd is. Hoewel Stephen King misschien een beetje overdreven is geworden door zo lang te gaan, biedt het kijkers inderdaad de mogelijkheid om Jack, Wendy en Danny Torrance daadwerkelijk te zien samenwerken als een familie die van elkaar houdt. Steven Weber's Jack begint ook dingen als een aardige vent, zij het een die te maken heeft met alcoholkwesties.
Dankzij de langere looptijd kan veel meer van de bloederige geschiedenis van de Overlook ook op het scherm worden getoond, waardoor het publiek beter begrijpt hoe slecht de plek is. De miniserie-versie van de iconische scène Room 237 (hier genummerd 217, zoals in het boek) is ook extreem griezelig, en mogelijk net zo goed als de film. Terwijl de CGI-heggen er vreselijk uitzien en Courtland Mead zorgt voor een vervelende Danny Torrance, verdienen The Shining- miniseries echt een tweede kans van de hele wereld, al was het maar omdat ze Rebecca DeMornay's Wendy niet hebben veranderd in de zachtmoedige deurmat van Shelley Duvall.
