Supergirl Review: Genoeg is genoeg, het is tijd om te vertragen

[Dit is een recensie van Supergirl seizoen 1, aflevering 17. Er zullen SPOILERS zijn]

Na het afleveren van een van de meest teleurstellende afleveringen van het seizoen vorige week - waarin Kara haar geduld verloor, de stad tegen haar keerde en bijna elke relatie die ze had verpestte - was het moeilijk om te weten hoe Supergirl zou rebounden. Het is moeilijk om te weten of het beter of slechter is dat "Manhunter" bijna geen aandacht besteedt aan de wendingen en verraad van de vorige aflevering, maar met J'onn J'onzz nu blootgesteld, is het aan zijn vrienden om dingen stabiel te houden. En terwijl de aflevering enkele van de sterkste momenten tot nu toe laat zien, snijdt de voortdurende (en onverklaarbare) race tegen de tijd ze opnieuw samen, samen met de prestaties die de serie proberen te verheffen.

In "Manhunter", geregisseerd door Chris Fisher met verhaal van Derek Simon en teleplay van Cindy Lichtman & Rachel Shukert, keert Lucy Lane (Jenna Dewan Tatum) terug als onderdeel van een militair onderzoek naar de DEO na de onthulling van Hank Henshaw (David Harewood). Tijdens de ondervragingen worden eindelijk een glimp aangeboden van het lot van de echte Henshaw, evenals Jeremiah Danvers (Dean Cain).

Flashbacks & Verraad

Het leek op het moment dat Cat Grant (Callista Flockhart) Supergirl aanzette en haar de stad liet overtuigen dat het rode kryptoniet was die de schuld had voor haar woede, bedoeld was om de show op een nieuw traject te lanceren. Onverklaarbaar (en je gaat dat woord deze week behoorlijk horen), neemt de heldin plaats. Hoe ernstig de dreiging van buitenaardse wezens ook is, het zijn de militaire ambtenaren die J'onn willen ontleden en iedereen die zijn geheim kende op slot zetten die de meer onmiddellijke dreiging bieden.

De dreiging wordt uiteindelijk aangepakt, nadat J'onn eindelijk kijkers door de gebeurtenissen rond de dood van zowel Hank Henshaw als Jeremiah Danvers loopt. Een blik op Alex (Chyler Leigh) volgt al snel, want ook zij wordt onder verdenking gebracht. Gelukkig slaagt ze zonder meer voor de leugendetectortest … maar wordt ze toch gearresteerd. Alle zorgen dat Lucy Lane slecht zou reageren op het leren kennen van Kara's geheime identiteit werden ook snel weggenomen, terwijl ze samenwerkt met Supergirl om J'onn te redden en in te treden als zijn gekozen opvolger bij de DEO. Een verrassende wending die verdeeld kan zijn onder fans (aangezien de rol van J'onn in de show nu in het geding is), maar geeft het personage de ruimte om te groeien, als niets anders.

Elders wordt Winn gedwongen (?) Om het vertrouwen (?) Van zijn vriendin (?) Siobhan (Italia Ricci) te verraden wanneer ze het kantoor van CatCo binnensluipt om Kara ontslagen te krijgen … alweer. Zonder succes begint ze haar verhaal over de oorsprong van de superschurk door van een dak te vallen.

Serieus, waarom zijn we in zo'n haast?

Het is echt een verbazingwekkend probleem, erger gemaakt door het feit dat de schrijvers het helemaal zelf hebben gemaakt: waar de CW's Arrow moeite heeft gehad om een seizoen te vullen, zelfs kleine of vervelende subplots uitstrekkend in hele bogen met meerdere afleveringen, Supergirl heeft een overvloed aan verhaallijnen die alle aandacht verdienen. Vorige week keek het publiek toe terwijl de schrijvers probeerden om niet minder dan een half dozijn substantiële subplots in een enkele aflevering te passen, bovenop het sturen van Kara naar een rode woede van kryptoniet. Maar deze week werd de verwarring een serieuze zorg, omdat de onverklaarbare haast van de show - en we bedoelen haast - om voorbij veelbelovende plotpunten en scènes te gaan, die feitelijk opgeofferd betekenis als een direct resultaat.

David Harewood (gemakkelijk een van de meest begaafde leden van de cast) krijgt eindelijk de kans om de echte Hank Henshaw te spelen - de xenofobe, moorddadige soldaat - maar is onverklaarbaar beperkt tot slechts twee scènes voordat hij wordt gedood. Er wordt geen moeite gedaan om zijn opvattingen te begrijpen, of de werkrelatie die hij en Jeremiah Danvers vormden na ontvoering van zijn familie. Evenzo werd het feit dat J'onn Jeremia had gekend in het begin van de serie benadrukt, waarbij J'onn de vader van Alex en Kara had beloofd dat hij hen als de zijne zou beschermen.

Dankzij de tikkende tenen van de schrijvers en showrunners komt deze interactie - het kan niet eens echt een gesprek worden genoemd - neer op een paar lijnen van dialoog. Toch zorgen de gepolijste speciale effecten (en de vorige keer geïnvesteerd in J'onn's eigen pijnlijke oorsprong) ervoor dat de scène eruit springt. Of tenminste, zou het zijn, ware het niet voor de meedogenloos voortschrijdende muzikale partituur die ongeduldige kijkers belooft dat de dingen zich binnenkort zouden herstellen.

Het is vreemd, omdat de kalme en contemplatieve flashback die de dood van de Green Martians toont, naar onze mening een zo eervol verhaal was als J'onn kon krijgen. Nog vreemder, omdat we zouden wedden dat elke fan een duidelijk "ja, alsjeblieft!" op het idee om Jeremiah en J'onn handelsverhalen te zien bij vuurlicht gedurende een volledige aflevering.

Waar dit tafereel dezelfde betekenis had moeten dragen, vooral achteraf bekeken, faalt het puur op basis van de weinige tijd die eraan wordt besteed. De eerste ontmoeting tussen een mens en een Mars, zo sterk verenigd door hun vaderschap dat de overlevende zijn leven zou wijden aan het stervende verzoek van de ander - en het wordt afgebroken zodat de voormalige assistent van Cat Grant een sabotage-e-mail kan typen en verijdeld kan worden door een vriend die tot nu toe nooit tijd zou hebben verspild aan zo'n wraakzuchtige, moordende persoon.

Nogmaals, het is een probleem dat Supergirl niet hoeft te hebben: het effect van het zien van een jonge Kara die een moeder en kind uit een brandende auto redde, werd beter afgevoerd dan de meeste volwassen actie (zelfs als het moeilijk te maken is gevoel van Jeremia's bewering dat Kara geen held zou moeten zijn … en vermoedelijk de vrouw en haar kind had laten sterven).

Misschien komt het meest teleurstellende moment als de schrijvers een aantal van hun grootste werk tot nu toe maken, met behulp van Kara's sollicitatiegesprek als een kans om te laten zien hoe Kara's behoefte om in een menigte te passen en gezien te worden als allesbehalve uitzonderlijk, maakt haar de perfecte kandidaat. Omdat ze perfect illustreert hoe ze in de positie terechtkwam, heeft de scène tientallen lagen in het spel, omdat Kara wordt geconfronteerd met de keuze van superheldinnen of een dagelijks leven, om nog maar te zwijgen over het enige verlangen dat haar hele personage informeert, en mogelijk gesproken voor een hele generatie jonge fans: "de moeite waard zijn."

Dat deze krachtige, potentieel inspirerende momenten (ondersteund door voltooide uitvoeringen) gedwongen worden om een aflevering met elkaar te delen, verkoopt ze te kort. Maar ze dwingen om een aflevering te delen met een vete op de werkplek die uit het niets kwam, een romantiek die vanaf het begin weinig zin had en nog een eendimensionale, hatelijke vreemdeling-omdat-waarom-niet-militaire man een serieuze is - serieus - probleem, mocht CBS hopen dat de show stoom wint, niet verliest.

Supergirl keert aanstaande maandag @ 20.00 uur terug met "Worlds Finest" op CBS. Bekijk hieronder een preview: