Het vervolg wordt gedomineerd door oogverblindende karaktermomenten, onsamenhangende verhaallijnen en meestal underwhelming actie op het scherm. Als gevolg hiervan is het onwaarschijnlijk dat bioscoopbezoekers net zo genomen zullen worden.
Liam Neeson is terug als gepensioneerde CIA Operative, Bryan Mills in Taken 2. In 2008 hielp regisseur Pierre Morel, werkend vanuit een Luc Besson-script, de geloofwaardigheid van de acteur als een go-to-actiester met de originele Taken. In tegenstelling tot zijn heroïsche avonturen in franchisefilms zoals Star Wars: Episode 1 en Batman Begins, plaatste Taken Neeson centraal en in een verhaallijn die zou slagen of mislukken op basis van het vermogen van de acteur om sympathiek en aantrekkelijk te blijven - terwijl zijn personage meedogenloos gedood en / of martelde een gestage stroom slechteriken. Een slim verhaal, gecombineerd met de charme van Neeson en de meedogenloze brutaliteit van Mills bleek een winnende combinatie voor het publiek.
Kan regisseur Olivier Megaton dezelfde balans vinden tussen spannende actie en boeiend personendrama - waardoor de bezorgdheid wordt weggenomen dat Taken 2 een onnodig vervolg is dat probeert een al dunne opstelling uit te breiden?
Helaas is Taken 2 meestal een lege vernieuwing die, ondanks enkele actiescènes met een hoog octaangetal, de successen van zijn voorganger op geen enkele manier kan waarmaken. Het verhaal is minder aantrekkelijk, karakterdynamiek is minder geloofwaardig, en (het ergste van alles) actie-set-stukken zijn minder spannend. Waar het origineel een gestaag ontvouwend mysterie mogelijk maakte, heeft Taken 2 een duizelingwekkende heen en weer mengelmoes van verhaalbeats die geen bevredigende climax opleveren - en sterk vertrouwen op "flitsende" momenten die geen echte substantie missen. Dat gezegd hebbende, de film is geen totaal misverstand en ondanks de teleurstellende connecties met het origineel, zullen actie-fans die alleen Neeson willen zien knikken en crash-auto's waarschijnlijk het vervolg vinden als een competente thriller.
Taken 2 bouwt direct voort op het verhaal van Taken en dwong een persoonlijke confrontatie tussen Mills en de vaders / broers van de talloze Albanese mensenhandelaren die hij vermoordde tijdens het eerste franchise-uitje. Nadat zijn dochter, Kim (Maggie Grace) en ex-vrouw Lennie (Famke Janssen) in de steek zijn gelaten door de man van Lennie, Stuart (Xander Berkeley in de originele film), plant Mills dat het paar hem in Istanbul zal ontmoeten - nadat hij een high heeft voltooid -betaalde beveiligingsopdracht. Wanneer Kim en Lennie echter aankomen, gebruikt Murad Hoxha (Rade Šerbedžija), hoofd van de Albanese maffia, de familievakantie als een gelegenheid om wraak te nemen - ontvoering van Mills en zijn geliefden.
Zoals gezegd, in plaats van het verhaal en karakter van Bryan Mills vooruit te zetten, ondermijnt Taken 2 de nuances van de originele film en verandert de dodelijke huisvader deze ronde in een beetje een cliché, wat blijkt uit bijna elke scène die hij eerder met Kim en Lennie deelt de ontvoering. Dit wil niet zeggen dat Neeson niet levert of dat Mills niet langer sympathiek is, maar in plaats van het publiek een voortzetting te laten zien van de unieke familiedynamiek die is vastgelegd in Taken, verpakt Taken 2 de personages in een "netter" geheel van omstandigheden - om de verhoogde wanhoop van Mills deze ronde te verkopen.
Op dezelfde manier creëert Mills in plaats van de ante hoger te zetten, zowel zijn dochter als Lennie te redden, meer verhalende hindernissen dan het loont. Het resultaat is een onsamenhangende verhalende rit die personages lukraak rond beweegt - wat veel fysieke backtracking veroorzaakt en, zoals eerder aangegeven, een climax die niet voldoet aan opwinding die in eerdere scènes is vastgesteld (en een precaire draad bungelt). In een poging om de inzet en de reikwijdte van de film uit te breiden, ondermijnt Megaton een van de fundamentele sterke punten waarop het publiek in het origineel reageerde - dat Mills er door pure wil, training en gedrevenheid in slaagde zijn weg te vinden van punt A naar B tot C. Dit keer, terwijl het personage snelt rond het maken en blussen van branden, worden een aantal plotpunten feitelijk verholpen door gemak en toeval.
De uitgebreide rollen voor zowel Grace als Janssen bieden op dit moment weinig genot van de film - omdat het grotere familieverhaal vaak melodramatisch is en sterk afhankelijk is van bekende gemeenplaatsen. Kijkers die vonden dat Grace in 2008 te oud was om een naïeve tiener te spelen, zullen het bijzonder moeilijk hebben om haar persoonlijke verhaal deze ronde te corrigeren (nu de actrice 29 is) - dat wil zeggen rijlessen en haar eerste serieuze vriendje. De eerste introductie van haar boog is veelbelovend (als ze probeert zich "normaal" te herinneren) en sommige van de Mills / Kim-actiescènes voegen een frisse dynamiek toe aan de "one-man leger" -benadering van de eerste film, maar, gezien het hele scherm tijd gewijd aan Kim, zal het meeste publiek snel moe worden van de poging van de film om Grace te gebruiken - omdat het bekijken van Neeson aanzienlijk interessanter is. Janssen's Lennie is nog minder dwingend - met weinig te doen dan als de levende macguffin van de film.
Zoals gezegd, ondanks het feit dat het de lat in het origineel niet heeft gehaald en een aantal van de interessantere personage- en verhaaldynamiek volledig heeft ondergraven, heeft Taken 2 toch een redelijk aandeel aan gladde actie. Een achtervolging in een steegje is gemakkelijk een opvallende reeks, net als een langdurig vuistgevecht tussen Neeson en een van de primaire tegenstanders. Op deze momenten slaagt Taken 2 erin zich vast te houden aan enkele Taken-magie - het publiek een memorabele actie op het scherm voor te stellen. Hoewel Neeson overtuigend is in zijn gechoreografeerde scènes, zijn de vuistgevechten deze keer moeilijker om van te genieten - omdat Megaton ervoor koos om veel wankele cam te gebruiken en actiesnedes van seconde tot seconde. Uiteindelijk gaan maar enkele vechtshots van de film langer dan een seconde mee - wat een behoorlijk schokkerige ervaring oplevert, zelfs tijdens de betere set-stukken.
Taken 2 is absoluut geen slechte film. In een poging om een succesvolle standalone film te verzilveren, hebben de filmmakers echter het ongecompliceerde uitgangspunt uitgerekt en een geheel onnodig vervolg afgeleverd. Actieliefhebbers vinden misschien genoeg om leuk te vinden in Taken 2, maar voor bioscoopbezoekers die een slimme voortzetting verwachten die vergelijkbaar is met de originele Taken, wordt het vervolg gedomineerd door oogverblindende karaktermomenten, onsamenhangende verhaallijnen en meestal underwhelming actie op het scherm. Als gevolg hiervan is het onwaarschijnlijk dat bioscoopbezoekers deze keer net zo ingenomen zullen zijn door de ervaring.
Als je nog steeds op het hek bent over Taken 2, bekijk dan de trailer hieronder:
-
[Poll]
-
Laat ons weten wat je van de film vond in het commentaargedeelte hieronder.
Voor een diepgaande bespreking van de film door het Screen Rant-team bekijk je de aflevering 2 van de podcast SR Underground.
Volg mij op Twitter @benkendrick voor toekomstige beoordelingen, evenals nieuws over films, tv en games.
Taken 2 is beoordeeld PG-13 voor intense opeenvolgingen van geweld en actie, en wat sensualiteit. Nu in theaters.
