De Teenage Mutant Ninja Turtles is geboren uit een zelf gepubliceerd stripboek en heeft dertig jaar geleden een imperium met speelgoed, cartoons en live actiefilms voortgebracht. De exploits van vier gemuteerde schildpadden genoemd naar Italiaanse kunstenaars en hun rat sensei reed een golf van populariteit in het midden van de jaren 90. Gebaseerd op de stripverhaal van Kevin Eastman en Peter Laird's Mirage Studios, begon TMNT het leven als een indirecte parodie op Daredevil (Splinter voor Stick, The Foot Clan voor The Hand, enz.), En groeide uit tot een nietje van de late jaren 80 en vroege jaren 90.
Na meer dan tien jaar rondfladderen aan de randen, keerden de Turtles terug met een wraak, in de hoofdrol in een populaire CG-geanimeerde show op Nickelodeon. Het succes van de volgende golf van Ninja Turtles was in ieder geval mede te danken aan de nostalgie van volwassen fans, hoewel de rioolwonende pizzaliefhebbers ook een nieuw thuis vonden in de harten van een jong publiek.
Een terugkeer naar het grote scherm bracht redelijk tot middelmatige beoordelingen, maar voldoende kassa's om een groot budgetvol vervolg met grote namen te rechtvaardigen, waarbij Megan Fox terugkeerde als April O'Neil en Stephen's Stephen Arrow aan boord sprong als Casey Jones. De terugkeer van de stripfavorieten Krang, Rocksteady en Bebop betekent ook dat Platinum Dunes / Nickelodeon-pic het grootste deel van de retro Turtles voor zijn vervolg brengt. Teenage Mutant Ninja Turtles: Out of the Shadows is echter slechts het topje van de retrospectieve ijsberg. De trend van het recyclen van stijlen en het oproepen van de warme fuzzies voor voorgaande decennia is een lang ingebakken aspect van het studiosysteem.
Hollywood graaft diep (om te recyclen)
Er zijn maar weinig dingen waar Tinsel Town meer van houdt dan een oude woning opknappen voor een nieuwe generatie, evenals oudere generaties met mistige ogen. De liefde van Hollywood voor reboot lijkt misschien een moderne affectie, maar de wortels van remake-koorts gaan nogal terug. Elk decennium of zo, worden de trends van een vervlogen tijdperk - meestal tussen de twintig en dertig jaar ervoor - de fascinatie van vandaag.
In de jaren '40 voedden het expressionisme van de jaren '20 en de populariteit van misdaadfictie tijdens Verbod de empowered vrouwen en de donkerdere sfeer van film noir. De jaren '50 brachten de fall-out uit de jaren 1930 en '40 met zich mee. The Atomic Age, robots en buitenaardse levensvormen uit sci-fi uit het depressietijdperk creëerden een schat aan bestraalde monsters en buitenaardse wezens, variërend van de tot nadenken stemmende (The Day the Earth Stood Still) tot het z-grade schepsel-veevoeder (The Horror of Party Beach). Remakes van de jaren 1930 en buitenlandse gerechten waren ook niet ongewoon, met foto's zoals The Blue Angel en Bundle of Joy die elementen uit vervlogen tijden bijwerken.
De jaren '60 bleven ook buitengewoon gehecht aan de cultuur van de jaren '50, terwijl ze zich ook verdiepen in elementen uit de jaren 30 en 40. Beat Culture en de donkere rand van films uit de jaren '70 die zijn geïnspireerd door de film noir, zoals Easy Rider en The Last Picture Show, die genieten van complexe, niet-lineaire verhalen die worden geïllustreerd door die tijdperken (en ook buitenlandse films).
In de jaren '70 en '80 begon de nostalgiecyclus echter echt te draaien. Happy Days, American Graffiti en Grease weerspiegelden allemaal een fascinatie voor elementen uit de jaren 1950, met name de subcultuur van de smeerder. Remakes van kleine klassiekers uit de jaren '50 zoals Invasion of the Body Snatchers en Omega Man (oorspronkelijk The Last Man on Earth) voorzagen in een hele reeks sci-fi en horror remakes uit de jaren 80, waaronder The Thing, The Blob en Invaders from Mars. De jaren '70 eindigden ook met een innovatie die de jaren '80 reed - vooral dankzij Star Wars.
Merchandising De jaren 80 gecreëerd?
De baanbrekende ruimtevaart van George Lucas en de actuele cross-marketing hadden een grote impact op de entertainmentindustrie van de jaren '80. Het koppelen van films en televisieprogramma's met commerciële producten zorgde ervoor dat de entertainmentindustrie niet alleen naar de kassa keek, maar ook hoe hun projecten konden worden gekoppeld aan spin-offshows, ontbijtgranen, actiefiguren en met gras versierde darts (of niet), etc.
In deze periode werden de Ninja Turtles geboren dankzij cross-marketing. Als Playmate niet geïnteresseerd is in het uitbreiden van de merkblootstelling voor hun snelgroeiende speelgoedlijn, is de hele franchise misschien een oneindige blip / stripboekfunctie gebleven. Teenage Mutant Ninja Turtles was perfect boek-eindigde in de Valley Girl / surfer-geobsedeerde cultuur van eind jaren '80 en vroege '90s. De show en films tikte in de staart van de jaren 80 rages, vooral de lingo en relaxte sfeer.
Tegen de tijd dat de creatief getiteld TMNT 3 in 1993 uitkwam, was het cynische karakter van het decennium, samen met de gehechtheid aan de tegencultuur van de jaren '60, echter effectief verdwenen van de vrolijke neon- en spandexgolf waar de Turtles op reden. Ironisch genoeg bouwde de oververzadigde marketing die populaire franchises zoals TMNT creëerde, ook de sardonische vooruitzichten op die bijdroegen aan hun (tijdelijke) ondergang.
Van Footnote tot Foot Clan Reborn
Het aanvankelijke succes van de originele live-actiefilms blies over na de middelmatige opname van het derde vervolg in 1993. Nadat de klassieke cartoon in 96 was gelopen, zweefden de Turtles het volgende decennium rond in het riool in verschillende incarnaties. Een live-actiereeks van korte duur kwam en ging snel in de late jaren 90, terwijl de tweede reeks animatieseries liep van 2003-2009. Toch was het de meest recente CGI-animatieserie die in 2012 van start ging en die TMNT terug naar de voorhoede van de popcultuur bracht.
In navolging van een golf van populaire heruitgaven uit de jaren 80 en 90 verwierf cartoonleverancier Nickelodeon alle rechten op de Turtles van Mirage Group. De studio wilde een moderne incarnatie creëren, losjes gebaseerd op een combinatie van gestileerde anime en CG-elementen die met succes werden gebruikt door shows als The Clone Wars en de Teen Titans. Door de populariteit van de opnieuw opgestarte show kon de cartoonmaker samenwerken met Michael Bay's Platinum Dunes voor de gelijknamige film opnieuw opstarten in 2014.
Een samenwerking tussen Nickelodeon Movies en Paramount, de eerste TMNT herstartte de serie voor een modern filmpubliek. Met behulp van motion-capture-technieken in combinatie met live-action bracht de film Megan Fox en Will Arnett in de strijd, samen met het stemwerk van onder andere Tony Shalhoub en Johnny Knoxville. De film heeft het verhaal van de oorsprong van de schildpad opnieuw verbeeld, waardoor protagonist April O'Neil een directere band met de titulaire helden heeft. Het bracht ook een bijgewerkte look naar de Turtles en hun belangrijkste malefactor, Shredder.
Ondanks het ontvangen van negatieve recensies van critici, was de film een gematigd succes, met een omzet van bijna $ 500 miljoen internationaal en het veiligstellen van verschillende vervolgpartijen. Teenage Mutant Ninja Turtles: Out of the Shadows brengt in feite de nostalgische elementen van de franchise volledig rond. De opname van Dimension X, Bebop en Rocksteady, burgerwacht Casey Jones, evenals Tyler Perry als Baxter Stockman, markeert een duidelijk eerbetoon aan de hoogtijdagen van de cartoon - vooral omdat Krang en de twee gemuteerde schurken uit de cartoonshow ontstonden.
De jaren tachtig komen rond
De terugkeer (en het succes) van de Teenage Mutant Ninja Turtles spreekt tot kracht achter de herinneringen aan hedendaags Hollywood. Veel hedendaagse smaakmakers zijn dezelfde kinderen die worden beïnvloed door de toetsculturen van de popcultuur in de jaren '80 en '90. Bijna de helft van de duizendjarige generatie werd geboren met weinig of geen herinnering aan de media die werden betoverd door de weemoedige oudere leden van hun generatie. Als gevolg hiervan zoeken veel jongere Gen Yers, evenals Gen Zers, een verband met de trends van gisteren of een bijgewerkte versie waaraan ze zich voor betekenis kunnen vastklampen.
Teenage Mutant Ninja Turtles is slechts een deel van de nostalgische voorhoede die het moderne tijdperk bestrijkt. Favoriete eigendommen uit de jaren '80 en '90 zoals Masters of the Universe en Power Rangers ondervonden de afgelopen jaren allemaal een enorme toename van interesse of volwaardige opwekkingen. Live actie reboots van film- en tv-eigenschappen, zoals 21 Jump Street, Shane Black's aanstaande Predator reboot, Dredd en andere fel betwiste reboots zoals Ghostbusters of Labyrinth hebben allemaal hun bestaan te danken aan een combinatie van retrospectief verlangen en reeds bestaande eigenschappen die weinig vereisen merk bewustzijn.
Studio's begrijpen dat er een markt is voor films, tv-shows en producten uit deze tijd. Ondanks de weerstand van sommige oudere fans en filmpuristen, zijn veel filmbezoekers geïnteresseerd om te zien hoe recente klassiekers zich vertalen in hedendaagse kost - vandaar de terugkeer van klassieke eigenschappen zoals TMNT.
Hoeveel nostalgie is teveel?
Of je nu een fan bent van de originele Teenage Mutant Ninja Turtles, hun moderne incarnaties of beide, hun eigentijdse reboot is slechts een symptoom van een grotere Hollywood-aandoening - nostalgitis. Opnieuw opstarten koorts veegt de entertainmentindustrie en is al sinds de begindagen van Hollywood. Natuurlijk zijn studio's de afgelopen decennia uitblinken in recycling. Dientengevolge vonden tientallen geliefde franchises de weg naar de Hollywood-molen, velen werden afgezwakt, gereconstitueerd entertainment (The Karate Kid) of high-concept-herformuleringen die de oude glorie niet helemaal heroverden (Star Trek).
De reboot-trend van Hollywood is echter niet allemaal slecht. Natuurlijk, filmmakers vallen misschien over het heilige gras van de jaren '80 franchises zoals Evil Dead, maar ze doen ook minder bekende entiteiten zoals Voltron of Highlander herleven, evenals twijfelachtig uitgevoerde tarieven zoals Judge Dredd. Re-imaginings kunnen ook nieuwe interesse en nieuwe fans in oudere films brengen en bestaand bronmateriaal schenken met nieuwe ogen en een verbeterd budget, net als John Carpenter's redux van The Thing.
Om Pablo Picasso te parafraseren, is alle kunst diefstal. Makers lenen vaak uit het verleden, en Hollywood is geen uitzondering. Zolang het publiek geïnteresseerd is in het vernieuwen van oudere films en jongere doelgroepen verbinding zoeken met het verleden, gaan reboots en remakes nergens heen. Als er geld te verdienen is, zal Hollywood's obsessie met remakes niet snel afnemen.
Wat vindt u van Hollywood's interesse in het hergebruiken van favorieten uit de jaren 80? Ben je enthousiast voor meer reboots zoals Teenage Mutant Ninja Turtles of voor elke remake? Laat het ons weten in de reacties.
