Telling Lies is een volledig meeslepende, interactieve film die weet hoe hij full-motion video naar zijn absolute potentieel moet gebruiken, maar het kan lastig zijn om spelers betrokken te houden.
Onafhankelijke, op verhalen gebaseerde game Telling Lies is afkomstig van ontwikkelaars Sam Barlow en Furious Bee, evenals uitgever Annapurna Interactive, en het slaagt erin om zowel boeiend als interactief boeiend te zijn, maar het is niet zonder fouten. Telling Lies bevat een volledig origineel verhaal - dat zich richt op het ontdekken van wat het opruiende incident is en vervolgens uitzoeken welke van de volgende verklaringen leugens zijn - maar het is een spirituele opvolger van Her Story, het eerste interactieve filmspel van Barlow dat in 2016 is uitgebracht.
Een game als deze kan gemakkelijk veranderen van een meeslepende full-motion videotitel naar gimmicky. Maar wat Barlow ook heeft geleerd van de release en het daaropvolgende succes van Her Story, lijkt te hebben gewerkt, want Telling Lies is een intrigerende, zij het trage, misdaadfictie-thriller die in de loop van de tijd steeds meer wordt geabsorbeerd. Het is een langzame verbranding, maar uiteindelijk is het de moeite waard, vooral als het verhaal begint te ontrafelen en spelers eindelijk ontdekken wat de vier hoofdpersonen verbindt - gespeeld door Logan Marshall-Green, Alexandra Shipp, Kerry Bishé en Angela Sarafyan - samen. Wat meer is, de uitvoeringen van die acteurs en actrices is een van de grootste verkoopargumenten van Telling Lies. Het voorkomt dat het kaasachtig wordt.
In dezelfde geest als Haar verhaal, is er een mysterie in het hart van Telling Lies. Maar in plaats van dat spelers door politie-ondervragingstapes gaan, draait het deze keer allemaal om het doorspitten van clips van videogesprekken tussen verschillende mensen - vanuit hun huizen, kantoren, bars en in hun auto's. Het mysterie zelf is echter specifiek verbonden met de vier belangrijkste personages; Door die clips heen te gaan, krijgen spelers de kans om precies te bepalen hoe de stippen daadwerkelijk worden verbonden. Er is dus niet alleen veel speurwerk mee gemoeid, maar er wordt ook nadruk gelegd op het samenvoegen van het gefragmenteerde, overkoepelende verhaal.
Om dingen op gang te brengen, zet Telling Lies spelers in het midden van het verhaal zonder praktisch informatie. In het begin kan het behoorlijk ontmoedigend zijn, maar elk hulpmiddel dat ze nodig hebben, staat op het startscherm; het is gewoon een kwestie van uitzoeken wat te gebruiken en hoe het te gebruiken. Vanwege deze creatieve keuze is Telling Lies in het begin misschien onaangenaam. Bovendien is er, afgezien van het ontgrendelen van de zeldzame prestatie of het zien van de kamergenoot van het personage van de speler, er slechts een klein verhaal in de game. Althans op het oppervlak. Daarom kan Telling Lies de aandacht van spelers in de loop van de tijd gemakkelijk en definitief verliezen. Het is een riskante gok.
Met een script van 240 pagina's en verschillende clips die niets anders tonen dan iemand die naar het scherm kijkt of de afwas doet, kan Telling Lies behoorlijk snel saai worden. De enige manier waarop het allemaal werkt en echt samenkomt op de manier waarop de ontwikkelaars hopen, is als spelers het onderliggende verhaal begrijpen en weten wat er precies op dat moment in het leven van de personages gebeurt. Zonder die kennis kijk je gewoon naar iemand die de afwas doet. Telling Lies heeft de elementen die het nodig heeft om een winnaar te worden in interactieve storytelling; het is gewoon teveel afhankelijk van spelers die de juiste zoekopdrachten uitvoeren, hopelijk in de juiste volgorde.
Telling Lies releases op 23 augustus 2019 voor pc en iOS. Screen Rant heeft voor deze beoordeling een pc-code gekregen.
