The Terror Premiere Review: A Slow-Moving Tale biedt volop sfeer

Er is langzaam brandende horror en dan is er AMC's nieuwe serie The Terror , die het meeste uit zijn koele, sinistere atmosfeer haalt om een ​​gespannen verhaal van overleving in extreme omstandigheden te leveren. De serie, een bewerking van de gelijknamige roman van auteur Dan Simmons, is een fictief verslag van de gedoemde arctische expeditie in het midden van de 19e eeuw, uitgevoerd door de HMS Erebus en HMS Terror, lijkt te anticiperen op een vlaag van vragen van het publiek niet bekend met de expeditie of de roman, en laat de dingen daarom al in een vroeg stadium verleidelijk dubbelzinnig. Die dubbelzinnigheid is echter een beetje een tweesnijdend zwaard voor The Terror, omdat het voorbestemd lijkt te resulteren in vragen over wat deze serie zou moeten zijn, in plaats van die met betrekking tot de omstandigheden in kwestie.

Niet lang in het eerste uur van de twee uur durende première, zien die omstandigheden de twee schepen overgeleverd aan hun arctische omgeving, als de expeditie om een ​​Northwest Passage-stalling te lokaliseren wanneer de schepen in het ijs worden vastgezet, waardoor de bemanning effectief wordt gestrand tot warmere temperaturen komen hen te hulp. Wat set-ups betreft, die valt mee, en The Terror maakt veel gebruik van zijn kille omgeving om een ​​voelbaar gevoel van angst te creëren dat verder gaat dan honger, muiterij of bezwijken voor de elementen. Al vroeg biedt The Terror een plagerige glimp van iets dat een ijsbeer zou kunnen zijn die de mannen van de Erebus besluipt, en misschien ook iets heel anders.

Het is gemakkelijk om te zien hoe het publiek zich afvraagt ​​of het midden in het kijken naar The Edge of The Thing of een Master and Commander On Ice lijkt een onfeilbare manier om hen af ​​te stemmen op aflevering 3. En vanuit dat oogpunt, de het ontspannen tempo van het verhaal lijkt meer te rechtvaardigen. Maar het is niet alleen een kwestie van het tempo van de serie; het is ook een kwestie van coherentie, die kijkers misschien willen dat The Terror meer vroeg heeft.

Desondanks wordt de door Ridley Scott geproduceerde serie grotendeels ondersteund door zijn atmosfeer en de kracht van zijn cast, waaronder Ciarán Hinds, Jared Harris en Tobias Menzies, als commandant van expeditie en zijn twee kapiteins. Harris speelt Francis Crozier, kapitein van de Terror, terwijl Hinds John Franklin speelt en Menzies de rol van James Fitzjames op zich neemt, die iets heeft van een professionele rivaliteit met en persoonlijke afkeer van Crozier. Het passief-agressieve gevecht tussen Crozier en Fitzjames wordt echter snel bijkomend, zodra Franklin een slechte call maakt die resulteert in het strand van de schepen in het ijs. Maanden gaan voorbij en naarmate de lente nadert, wordt een kleinere bemanning gevormd om de exacte locatie van de expeditie te bepalen, wat leidt tot een dodelijke ontmoeting met sommige inheemse mensen en wat het ook op de loer ligt in het ruwe en meedogenloze landschap.

Met voorraden die bijna op zijn en de dreiging van honger en muiterij opdoemen, heeft The Terror alle ingrediënten voor een opwindend overlevingsverhaal; het is de mens ten opzichte van de meest extreme natuur. En daarin ligt ook de echte interesse van de serie. Als zodanig voelt het wezen dat op de bemanning jaagt zich secundair, bijna tot het punt dat het helemaal niet thuis hoort in de serie. The Terror worstelt soms om erachter te komen hoe het wezen past in de toch al gevaarlijke omstandigheden op een manier die de toevoeging aan het verhaal ooit verduidelijkt of rechtvaardigt.

Soms registreert The Terror twee verhalen die strijden om dezelfde benauwde ruimte. Dit geeft de indruk dat een essentieel onderdeel van beide in de kou is weggelaten. Er is een meeslepend verhaal over overleven klaar om hier te worden verteld en er is ook een spannend horrorverhaal met hints van Jaws en The Relic die voor een goede dosis rondspringen. Of het nu door het ontwerp is of vanwege de kosten, The Terror vertoont een opmerkelijke terughoudendheid in het onthullen van zijn monster gedurende de eerste paar uur, hoewel zijn aanwezigheid steeds meer wordt gevoeld wanneer mannen één voor één worden uitgezocht. Toch lijkt de serie terughoudend om zich volledig aan beide hoeken te committeren, in de hoop dat zijn beslissing om delen van beide te leveren, uiteindelijk zelfs dingen zal opleveren. Een deel daarvan heeft te maken met het aantal afleveringen. De Terror zou waarschijnlijk beter geschikt zijn geweest voor een run met zes afleveringen, omdat het traag bewegende verhaal tegen het achtste uur dun uitgerekt aanvoelt en de serie nog twee uur te gaan heeft.

Afgezien van de gemengde gevoelens is de cast van de show fantastisch, waarbij zowel Harris als Menzies sterke prestaties leveren als mannen in machtsposities die in wezen machteloos zijn in hun situatie. Vooral Harris brengt het interne conflict van Crozier naar voren, omdat zijn bittere teleurstelling over zijn positie in het leven - zowel romantisch als professioneel - in hem lijkt op te lopen naarmate de verliezen toenemen en de toestand van beide schepen en hun bemanningen steeds onhoudbaarder worden.

Hetzelfde geldt voor de sfeer van de show, geholpen door enkele indrukwekkende visuele effecten die de bittere kou overtuigen met elk voorbijgaand uur. De show is prachtig om van begin tot eind te bekijken, omdat de visuele effecten van de serie zorgen voor een grimmige, verbiedende omgeving die het feit dat dit in wezen een avonturenserie is waar nergens naartoe te gaan, lang goed maakt.

Uiteindelijk is The Terror te danken aan de kracht van zijn uitvoeringen en de koele, verontrustende sfeer die de serie zeker zal bepalen. Dit zal fans van de roman waarschijnlijk behagen en het zal moeilijk zijn voor genre-fans om te laten liggen. Maar zelfs als je op zoek bent naar een solide historisch drama, zou je erger kunnen doen dan The Terror.

Volgende: Trust Series Premiere Review: een leuke, lugubere en mercurial kijk op echte evenementen

The Terror gaat aanstaande maandag verder met 'Gore' @ 22:00 op AMC.