Na een opwindende inleiding tot de heer en mevrouw Jennings in de seriepremière van The Americans, kreeg de relatief duidelijke rol van het paar in het voortdurende toezicht op de Koude Oorlog plotseling een minder ideale set kenmerken.
'The Clock' illustreerde precies hoe de nieuw verkozen Ronald Reagan het tempo begon te beïnvloeden waarin alle verschillende stukken in het spionagespel bewogen, waardoor de Russen de hoog opgeleide, precisie-instrumenten van Directoraat S moesten veranderen in eenvoudige, botte gereedschappen. Wat vroeger maanden van zorgvuldige voorbereiding was, werd nu een paar korte dagen van het pesten van een alleenstaande moeder en het vergiftigen van haar tienerzoon, en uiteindelijk eindigde Philip (Matthew Rhys) een kussen over het gezicht van de jonge man totdat zijn moeder toegaf.
Maar de groeiende spanning van de Koude Oorlog en de angst voor een ballistisch raketschild dat het nucleaire arsenaal van Rusland in gevaar bracht, waren niets vergeleken met de plotselinge haast waarmee de kinderen van Jennings, Paige (Holly Taylor) en Henry (Keidrich Sellati), groeiden up. Henry daagde terloops het gezag van zijn vader uit, resulterend in een snel spel van oprijlaanhockey, waar vader zijn vaderlijke spieren toonde door zijn kind geen kans te geven om te scoren. Ondertussen ontving Paige een geïmproviseerde oorpiercing van haar moeder.
Tegen het einde van de aflevering hebben Philip en Elizabeth (Keri Russell) misschien overwinningen behaald bij het krijgen van een microfoon in het kantoor van Caspar Weinberger, maar één ding werd ongelooflijk duidelijk: ze hebben een leven dat hen wordt geboden door het land dat ze samenzweren om te vernietigen, compleet met kinderen die niet langer alleen hun dekking zijn - ze zijn het product van de bizarre unie van dit paar. Dus, wanneer hem wordt gevraagd om 'onmogelijke dingen' te doen, is zelfs de geharde Elizabeth het erover eens dat er een punt komt waarop rede en veiligheid zwaarder wegen dan paniekerige noodzaak. En op de een of andere manier leek door dit alles een groeiende voorliefde te ontstaan tussen twee mensen die zoveel jaren geleden in een andere "onmogelijke" situatie waren gebracht.
Tijdens 'Gregory' wordt echter veel van die nieuwe binnenlandse gelukzaligheid verbrijzeld door de komst van een andere wanhopige situatie. Van zijn kant is Philip zeker gewend om te liegen, maar niet noodzakelijkerwijs om tegen hem te liegen, dat is de reden waarom de onthulling dat zijn overleden vriend en partner, Rob - die in de première aan een meswond is bezweken - een vrouw heeft en kind in Philadelphia dat niemand ooit kende, komt als een schok. En, zoals een vakkundig geslagen racquetball tegen de rug van Agent Beeman, is dat niet de enige onthulling die zal prikken.
De potentiële ramp die Joyce Ramirez (vrouw van Rob en moeder van hun kind, Oscar) is, wordt verder gecompliceerd door de onverwachte komst van de fantastische Margo Martindale als de nieuwe handler van Jennings en de plotselinge, overweldigende interesse van Elizabeth's voormalige (?) minnaar Gregory (gespeeld door de altijd welkom Derek Luke) bij het kenbaar maken van hun tot nu toe verborgen romantiek aan Philip. Natuurlijk zijn er allerlei grenzen overschreden, die bijna alles ter discussie stellen, omdat persoonlijke verwikkelingen nu besmet zijn met wat vroeger gewoon deel uitmaakte van 'het werk'.
Ondanks zijn neiging tot vuistslagen, wordt Philip gezien als de meer kneedbare van de Jennings; hij beschouwde Rob als een vriend - wat in deze business is alsof je van de vrouw houdt waarmee de Russische regering je heeft opgezet - en nu moet hij zien dat Joyce en Oscar iets hebben dat lijkt op een toekomst, zelfs als het in Cuba is. Gregory wil haar vermoorden, haar lichaam dumpen en ermee klaar zijn, maar nadat hij gehoord heeft hoe Philip Elizabeth moet laten 'gaan', staat hij niet op het punt Gregory de vrouw van iemand anders in handen te krijgen - echt of anderszins. Complicerende zaken verder, Rob had een contactpersoon gewerkt die zogenaamd de plannen heeft voor het voorgestelde raketschild, en "Granny, " zoals Philip ertoe heeft gebracht Martindale te bellen, wil dat losse eind zien vastzitten voordat er iets is geregeld voor zover Joyce is bezorgd.
Maar wat Philip ook doet, er is geen uitstap; het maakt niet uit of iemand net zoveel weet als voormalig stambewoner Timoshev of zo weinig als Joyce - niet wanneer het gaat om belangrijke middelen van Directoraat S. Elizabeth en Philip nemen afscheid van Joyce en haar baby, terwijl Martindale haar krachtigste grootmoederstem aanneemt en een angstige en verwarde vrouw zachtjes verzekert dat alles in orde komt voordat ze onheilspellend de deur van een bestelwagen zonder raam dichtslaan nadat Joyce voorzichtig is Binnen gestapt.
Het is niet alleen het huiselijke leven van de Jennings dat een klein dingetje in 'Gregory' kost. Agent Gaad (Richard Thomas), na het zingen van de lof van zijn bemanning aan het einde van de laatste aflevering, vraagt zich af hoe Agents Beeman en Amador (Maximiliano Hernández) de vrouw konden verliezen die het bureau op klaarlichte dag had gevolgd. Buiten Nina (Annet Mahendru) was Joyce de eerste solide voorsprong die de FBI had op het mysterieuze Directoraat S, en tegen het einde van de aflevering staart Beeman naar het levenloze lichaam van Joyce met een medicijnnaald die nog uit haar arm steekt.
Na vertrouwen te hebben gevonden in de stem van een vriendelijk oudere vrouw, gaat het niet zo goed met Joyce. Maar dan wordt Philip door zijn vrouw gevraagd om een soort van hoopvolle woorden ter harte te nemen: laat Gregory's openbaring de vlam niet doven die ze pas kort geleden begonnen te ervaren. Maar in deze wereld van dode druppels, parasols met giftige puntjes en spionnen in de voorsteden, maakt het niet echt uit of de persoon je midden in de nacht naar een busje zonder raam brengt of zachtjes je hand vasthoudt in het huis dat je hebt gedeeld meer dan een decennium; aan het einde van de dag (of het begin ervan in dit geval) is iedereen een vreemde.
Verschillende items:
- "Is zij Doug Henning?"
- De kleine details die Philip en Elizabeth met elkaar delen, zoals het nooit kunnen betalen van chique kaviaar, of dat ze op 17-jarige leeftijd werd aangeworven en nog nooit een vriend had gehad, zijn even dramatisch effectief als iets anders in de show.
- Terwijl de aflevering Philip en Beeman van elkaar scheidde, behalve een ongelooflijk economische openingsscène, slaagde het segment erin om hun competitieve karakter en hun gedeelde maar onuitgesproken begrip van elkaar fantastisch te illustreren.
- Het verbaast me dat het zo lang duurde om ruimte te vinden voor 'Young Americans' van David Bowie om zijn weg te vinden naar een aflevering.
De Amerikanen gaan aanstaande woensdag verder met 'In Control' @ 22:00 op FX. Bekijk hieronder een preview van de aflevering:
