Met de première van Alcatraz onder zijn riem, kan FOX nu zijn tweede langverwachte première in het middenseizoen voorbereiden met Touch, met in de hoofdrol Kiefer Sutherland. Gezien het idee komt van Heroes-maker Tim Kring, en ook Lethal Weapon-ster Danny Glover tot zijn cast behoort, is er een grote hoeveelheid verwachting en nieuwsgierigheid rond dit nieuwe programma.
De piloot, geschreven door Kring en geregisseerd door Francis Lawrence (I Am Legend, Constantine) is een soort metafysisch onderzoek naar wat ons niet alleen met elkaar verbindt, maar ook met de hele wereld. En om ervoor te zorgen dat Kring de verklaringen aflegt en het soort boodschap overbrengt dat Touch moet overbrengen, heeft hij ervoor gekozen om de dynamiek van het programma uit te breiden naar een wereldwijde schaal. Terwijl de centrale verhaalelementen ook beperkt blijven tot een kleine groep personages die misschien onbewust in gezelschap zijn van een jonge jongen die in staat is om de mysteries van toeval en lot te ontrafelen die zoveel van het dagelijkse leven van de bevolking bepalen.
Sutherland speelt de hoofdrol als Martin Bohm, een overwerkte, alleenstaande vader die worstelt om zijn zoon Jake (David Mazouz) te begrijpen, een speciaal kind wiens gaven en capaciteiten hem ertoe hebben gebracht mogelijk verkeerd te worden gediagnosticeerd als autistisch, terwijl hij misschien ver buiten het begrip van de moderne tijd staat wetenschap. Jake is speciaal omdat hij op de een of andere manier toegang heeft tot de ongeziene lagen van de wereld die ons allemaal omringen. Maar om welke reden dan ook is de jongen niet in staat of niet bereid om er zelf gebruik van te maken - het is dus aan Martin om te begrijpen wat Jake ziet en actie te ondernemen waar zijn zoon niet in staat is.
Aan het begin van de aflevering maken we kennis met Jake via voice-over (want dat is aantoonbaar de enige manier waarop we hem ooit zullen horen spreken), waar hij optreedt als zowel verteller als alwetende waarnemer die zichzelf heeft belast met de verantwoordelijkheid om degenen te beschermen die zijn vooruitziende blik missen - de vangst is dat de "bescherming" van Jake op de meest cryptische manier mogelijk is.
Omdat Kring ervoor heeft gekozen om Jake een stem te geven in het openende en sluitende segment van Touch, en omdat Dr. Dewitt (Danny Glover) insinueert dat Jake niet echt autistisch is, maar verder is ontwikkeld dan de noodzaak om verbaal te communiceren, is er een vreemde verbinding met zijn karakter waarin de jongen simpelweg een beetje recalcitrante software wordt die klaar is om de wereld te revolutioneren, maar mist enige vorm van achterwaartse compatibiliteit om het nuttig te maken.
De eerste haak van Touch is dat Martin gevaarlijk dicht bij het verliezen van Jake aan de regeringsbevoegdheden die zijn, niet omdat hij een slechte vader is, maar omdat zijn zoon voortdurend rent om een celtoren te beklimmen om 3:18 elke middag. Het doet vreemd denken aan de watertorenscène in What's Eating Gilbert Grape, behalve dat Jake geen goedaardige jongen is die eenvoudigweg niet in staat is het gevaar van de situatie te begrijpen; hij is gepositioneerd door Kring om precies te weten wat hij doet, omdat hij meer weet dan wie dan ook in de show.
Ondanks de ongelooflijke capaciteiten van Jake en de duidelijke toewijding van zijn vader aan hem, blijft de sociale dienstverlener Clea Hopkins (Gugu Mbatha-Raw, Undercovers, Larry Crowne) er nog steeds op staan dat de jongen door de staat wordt verzorgd.
Als deze opstelling het klinkt alsof Touch buitengewoon maudlin is, is het omdat het is - een feit dat Kring gemakkelijk toegeeft bij het bespreken van het programma. De vraag wordt echter: hoeveel sentimentaliteit kan in een enkele aflevering worden gelaagd voordat het te veel wordt?
De piloot begint het zaad van de verbinding te zaaien op het meest ijle punt: een toevallig telefoongesprek tussen Martin en een Britse man die op zoek is naar de telefoon die Martin tijdens hun gesprek gebruikt. Gezien de urgentie in zijn stem, en zijn behoefte om een foto van een meisje aan de telefoon te herstellen, laat de kijker onmiddellijk denken dat deze kerel een engerd is - hoewel we snel leren dat onze sympathieën bij hem moeten zijn, niet onze twijfel.
Van daaruit zijn de verbindingen verspreid over de planeet. We worden meegenomen van New York, naar Ierland, naar het Midden-Oosten en terug naar New York - allemaal met weinig idee van hoe dingen samen zullen komen. Hoewel de ambitie van de show duidelijk is, worstelt de wijze van verbinding zinvol te zijn in de echte wereld.
Een Iers hoopvol zingen, een vader in rouw en een ovenzoekende jeugd worden samengebracht door een van de onhandigste plotapparaten in de recente herinnering. Blijkbaar worden video's niet geüpload naar het internet via YouTube of een andere content-aggregator, maar worden ze gedeeld met miljoenen mensen door de telefoon zelf van de ene uithoek van de wereld naar de andere te sturen. En dat is de eerste van vele frustrerend handige verhaaltechnieken die in Touch worden gebruikt om van A naar B te komen. Het maakt niet echt uit of iets zinvol is, zolang het eindresultaat maar echt goed aanvoelt.
Als we de bijna-onmogelijkheid vergeten dat de telefoon (en) in handen komen van niet-apathische mensen of degenen die de essentie krijgen om een telefoon vooruit te betalen, is het idee natuurlijk om het publiek kennis te laten maken met deze week karakter met wie ons zal worden gevraagd om een emotionele band te delen.
Hoewel een deel van de aantrekkingskracht op Touch zeker zal zijn hoe de ondersteunende personages week na week weer verbinding maken met Jake en Martin, zal de echte test zijn of de makers van de show het volume op de schmaltz niet zo hoog kunnen zetten dat het wordt kitsch - zoals het was aan het einde van de pilot-aflevering. Hoeveel sympathie wordt verwacht voor een jonge man die wordt gesproken over het plegen van massamoord omdat een vreemdeling hem misschien een nieuwe oven kan bezorgen?
Gelukkig zijn de prestaties van Sutherland sterk en vormen ze de ware kern van de aflevering. Martin's verlangen om een soort moment en connectie met Jake te delen is voelbaar genoeg om zelfs de meest hardvochtige persoon geïnteresseerd te houden. Het is moeilijk om niet te reageren wanneer Sutherland in actie komt, uitsluitend gebaseerd op het vertrouwen dat hij in zijn kind heeft. Omdat fans eraan gewend zijn geraakt om de acteur tegen de klok te zien klauteren om de dag in 24 te redden, hoeft het niet te veel te veronderstellen dat deze nieuwe rol een vergelijkbaar soort publiek zal aantrekken.
Naarmate de serie vordert, zal hopelijk Dr. Dewitt van Glover zich ontwikkelen tot iets meer dan alleen een decoderring voor het verwarrende gedrag van Jake. Momenteel was zijn verschijning in de piloot weinig meer dan een cameo die, net als Jake, alleen diende om het complot verder te brengen en weinig bood als een tastbaar personage voor Sutherland om mee te communiceren.
Touch (in ieder geval de piloot) is ontegenzeggelijk goed gemaakt vanuit een technisch oogpunt - een feit dat waarschijnlijk te wijten is aan de ervaring van Lawrence met films. Of dat niveau van polijsten blijft wanneer de serie wekelijks gaat, valt nog te bezien. Voorbij de glans, echter, vraagt de serie veel van zijn publiek in de manier van ophanging van ongeloof en ophanging van overmatig oog rollen. Sommigen zullen zich zeker gedragen voelen door de onophoudelijke traanbewegingen en zich terugtrekken, maar het is een goede gok dat velen de show een aantrekkelijk alternatief zullen vinden voor de minder hoopvolle programma's die elders worden uitgezonden.
Toegevoegd aan het feit dat Sutherland en Glover bekende namen zijn, zal de serie zich waarschijnlijk ontwikkelen tot een veilige haven voor feel-good storytelling, een combinatie die Touch waarschijnlijk zal veranderen in een hit voor FOX.
[Poll]
-
Touch begint officieel op maandag 19 maart op FOX.
