Trine 4 zit vol met hartverwarmende momenten in een rijk puzzelplatformavontuur dat aanvoelt als terugkeren naar een oud verhaal dat in de kindertijd werd verteld.
Verzameld in een stoffige taverne, leunt een groep vermoeide reizigers achterover terwijl een bard een garen van een groep van drie helden en hun zoektocht door het land spint. Deze fantastische en comfortabele setting is het soort dat Trine heeft gemaakt, sinds de eerste game die meer dan 10 jaar geleden werd uitgebracht. Het zijn spellen die de verhalen weergeven die je zou kunnen horen in een herberg tegenover een mystiek bos: licht, gevuld met magie en avontuur, en natuurlijk een gelukkig einde. In een 'terugkeer naar vorm' in de serie is Trine 4: The Nightmare Prince zowel een heerlijk Tolkien-achtig avontuur als een 2.5D puzzelplatform.
De eerste Trine-game die in 2009 werd uitgebracht en (destijds) exclusief voor pc was. Het onderscheidde zich van het vermoeide pakket van soortgelijke games met zijn prachtige bio-luminescerende beelden, opwindende soundtrack van fluiten en hoorns en leuke fysica-gebaseerde puzzels. Vanaf het begin was het nog nooit zo eenvoudig als "zet deze schakelaar om, trek aan die hendel" en meer over het gebruik van de hulpmiddelen die u krijgen om een hoge richel of bodemloze put te overwinnen. En naarmate de games vorderden, deed de ambitie van ontwikkelaars Frozenbyte dat ook. Trine 3 deed zelfs een poging om een volledig 3D-spel te spelen, en hoewel het niet helemaal goed was, toonde het fans hun toewijding aan deze vrolijke indietitels.
Net als de games die vóór hen spelen, is Trine 4: The Nightmare Prince een feest voor de zintuigen. Niveaus knallen van kleur, het licht van de zon of de maan stort in watervallen en schijnt in kristalgrotten. Zelfs als er geen puzzel of vijand is die je pad blokkeert, merk je vaak dat je stopt om van het landschap te genieten. Dit is geen platformer met enig gevoel van urgentie; zelfs het verhaal zelf verwelkomt meanderende pauzes over zijn 5 Handelingen. En het verhaal zelf is vrij eenvoudig: de drie helden van Trine (een mystieke kracht die ze samenbindt en een belangrijk onderdeel van de gameplay verklaart - zie hieronder) hebben als taak de jonge Prins Selius te redden van een magie die hij niet kan beheersen. Het is een leuke verandering van tempo van apocalyptische wereldverhalen die de dingen op een kleine schaal brengen maar toch episch aanvoelen. Zelfs wanneer het schrijven overmatig moralistisch of banaal territorium is, is het altijd zoet.
Momenten zoals hierboven afgebeeld, waar je een puntige vrucht uit een berenklauw verwijdert, alleen om hulp van hen te krijgen gedurende het hele niveau (in de vorm van bewegende obstakels) maken deel uit van wat Trine 4 een luchtige en vreugdevolle reis maakt. Terwijl de meeste puzzels worden opgelost met behulp van een van de drie personagekrachten, is incidentele milieuhulp een nieuwe toevoeging aan deze aflevering en kleurt deze de wereld perfect.
Trine 4 (en zijn voorgangers) hebben het altijd zo gemaakt dat er meerdere manieren zijn om een puzzel op te lossen met Amadeus de Tovenaar, Pontius de Ridder of Zoya de Dief. Het zijn archetypen van middeleeuwse / fantastische verhalen, maar hun vriendelijke persoonlijkheden en korte plagerijen helpen hen nieuw leven te geven. Natuurlijk helpen hun krachten hen ook om op te vallen: Amadeus kan kubussen (en later ballen en bruggen) oproepen om puzzels op te lossen en bepaalde objecten te laten zweven. Pontius wordt het best gebruikt bij het bestrijden van de nachtmerries omdat zijn zwaard er snel werk van maakt; hij kan ook zijn schild gebruiken om licht en water om te leiden. De boog en pijlen van Zoya zijn ideaal voor elementaire puzzels en haar enterhaak om door de lucht te vliegen.
Als je het spel alleen speelt, hebben ze de mogelijkheid (door de bovengenoemde kracht van "Trine") om op elk gewenst moment tussen een van de drie personages te schakelen. Maak een kubus als Amadeus en sluit hem aan op een platform als Zoya om jezelf een stapje hoger te geven. Of bevries een vijand met haar pijlen om Pontius ze later te laten vernietigen. Als je ervoor kiest om in online of op de bank multiplayer te spelen (biedt maximaal 4 spelers, een primeur voor de serie), dan kies je één personage en houd je eraan. Dit maakt sommige puzzels aanzienlijk gemakkelijker op te lossen, dus ze zijn vaak herwerkt voor deze ervaring om een extra uitdaging te bieden. De balans is niet perfect, maar Trine 4 is niet bedoeld als de moeilijkste puzzelplatform, zo lijkt het.
Het balanceren van puzzels op basis van multiplayer is het gemakkelijkst om te 'kaasen' wanneer je een vierde speler toevoegt. Omdat de game slechts drie speelbare typen heeft, betekent het toevoegen van een vierde persoon dat er een kopie van één held is; het beklimmen van een klif wordt een stuk eenvoudiger als je twee tovenaars hebt die (indien volledig opgewaardeerd) drie blokken of bruggen kunnen maken. De game biedt ook de optie om meerdere kopieën van elke held toe te staan, zelfs in de modi voor twee en drie spelers, maar het wordt aanbevolen om de "Klassieke modus" te spelen voor een meer traditionele en evenwichtige ervaring.
De puzzels van Trine 4: The Nightmare Prince zijn over het algemeen leuk, maar nooit bijzonder moeilijk. Het voelde vaak alsof, zelfs na het passeren van een, de puzzel onjuist was voltooid, waardoor een deel van de fysica van het spel en gemakkelijker te exploiteren krachten (Zoya's touw of Amadeus's kubussen) werden gemanipuleerd om getimede sluitende deuren of velden van vuur te omzeilen. Toen dit gebeurde, was het onbevredigend en konden andere spelers zich afvragen of ze op die manier moesten worden opgelost of dat er iets was gebroken. Puzzels moeten natuurlijk geen duidelijke oplossing hebben, maar als het eenmaal is opgelost, moet het duidelijk worden. De puzzels van Trine 4 geven de speler niet altijd dat epiphany moment; sommigen betrekken teveel vallen en opstaan, anderen betrekken zoveel mechanica dat het verwarrend wordt. Maar er zijn tal van puzzels die alle krachten die de helden tijdens hun reis met de omgeving hebben opgedaan op unieke manieren combineren, en elk ervan is een genot.
Hoewel de meeste van deze krachten eenvoudigweg worden ontgrendeld door het spel te spelen, moeten sommige worden gekocht met punten (verdiend door een bepaald bedrag van de in-game valuta te vinden die je tijdens de levels vindt). Deze krachten zijn nooit nodig om een puzzel of vijand te verslaan, dus het wordt meteen duidelijk dat ze veel moeilijkere gebieden kunnen breken. Het Dream Shield van Pontius (een schild dat hij in een gebied kan plaatsen en vervolgens kan verlaten) kan bijvoorbeeld magnetisch worden, waardoor Amadeus er een blok aan kan bevestigen; Zoya's sprookje geeft haar de mogelijkheid om objecten te zweven: men zou kunnen zien hoe deze kunnen worden geëxploiteerd. Hoe gemakkelijk de puzzels ook worden, het spel blijft echter heerlijk.
Prins Selius heeft zijn nachtmerries op de wereld losgelaten, waardoor de slechte dromen van andere bosmensen in het proces zijn ontstaan. Maar het doel van onze helden is hem nooit te verslaan; ze blijven waakzaam in hun zoektocht om hem te redden van zijn eigen oncontroleerbare magie. Hun harten zijn goed, net als de boodschap van Trine 4. "Onze wereld is al gevaarlijk genoeg, we moeten op elkaar letten." Met elk team om pompoenen door een briar-patch te rijden of een doos aan de top van een klif te haken, is hier een spel dat vrienden dichterbij brengt in plaats van (mogelijk) uit elkaar te scheuren. De hartverwarmende momenten die buiten het scherm worden gecreëerd, lopen parallel met het avontuur en de actie van een rijke platformwereld die het gevoel heeft terug te keren naar een oud verhaal dat in de kindertijd werd verteld. Voor fans van de Trine-serie is er niets beters.
Trine 4: The Nightmare Prince is beschikbaar op 8 oktober op PlayStation 4, Nintendo Switch, Xbox One en pc voor $ 29, 99. Screen Rant kreeg ten behoeve van deze beoordeling een digitaal PS4-exemplaar.
