Warner Bros. Pictures heeft nu het voordeel dat het kan leren van de gemaakte fouten en / of misstappen die Marvel Studios heeft genomen op weg naar de bouw van zijn Cinematic Universe, terwijl WB zijn eigen DC-superheldfilmuniversum begint uit te breiden. De keerzijde van die medaille is natuurlijk dat WB nu moet concurreren met Marvel in een tijd waarin laatstgenoemde onderneming (aantoonbaar) sterker gaat dan ooit - zowel qua commercieel als kritisch succes.
Het andere punt van zorg voor het DC Cinematic Universe is dat WB's benadering van het bouwen van universums duidelijk anders is dan die van Marvel Studios, zoals blijkt uit het feit dat de eerste aflevering - Superman franchise reboot Man of Steel van Zack Snyder - wordt gevolgd door een superheld cross-over evenement (Batman V Superman: Dawn of Justice), een superschurkensemble-avontuur (Suicide Squad), nog een solo-personage-film (Wonder Woman) en vervolgens het eigen Avengers-stijl team-up evenement van de DC, Justice League. En in dit geval betekent "anders" niet noodzakelijkerwijs beter of slechter - gewoon anders.
James Wan (The Conjuring, Furious 7) heeft net een deal gesloten om de Aquaman-solo-film (met Jason Momoa in de hoofdrol) te regisseren voor WB / DC, wat betekent dat Wan nu officieel is toegetreden tot de gelederen van regisseurs die werken aan DC-speelfilms - een lijst dat momenteel Zack Snyder, David Ayer (Fury) en Patty Jenkins (Monster) omvat, en eventueel Phil Lord en Chris Miller (21 Jump Street, The LEGO Movie) toevoegen als ze besluiten de The Flash-film te regisseren helpen om het schermverhaal voor te schrijven. Het is een behoorlijk aantal ervaren filmvertellers die WB / DC heeft verzameld.
WB-filmchef Greg Silverman pochte precies daarover, toen hem in een interview met THR werd gevraagd hoe zijn studio de DCCU wil onderscheiden van de MCU:
We hebben een geweldige strategie voor de DC-films, namelijk om deze geliefde personages te nemen en in handen van masterfilmmakers te leggen en ervoor te zorgen dat ze allemaal met elkaar coördineren. Je zult het verschil zien wanneer je Batman v. Superman, Suicide Squad, Justice League en alle dingen waar we aan werken zien.
Tot nu toe hebben we bewijs gezien dat de komende DC-speelfilms worden ontworpen om bij elkaar te passen en een complete puzzel te vormen (om zo te zeggen) - zie SPOILERY Suicide Squad set foto's / video's die een directe verbinding met Batman V Superman laten zien, bijvoorbeeld. De methodologie achter deze onderling verbonden verhalen is echter, zoals eerder vermeld, niet dezelfde als we in het verleden in de MCU hebben toegepast - en met de DCCU lijkt er geen enkele persoon verantwoordelijk te zijn voor ervoor te zorgen dat alle afleveringen goed op elkaar zijn afgestemd (Kevin Feige van a la Marvel). Of dat uiteindelijk gunstig of nadelig zal blijken te zijn voor de wereldopbouw van DC - het staat nu zeker ter discussie.
Het andere grote populaire discussieonderwerp over de DCCU is misschien de toon - of liever, zoals Warner Bros. Entertainment Kevin Tsujihara heeft beweerd, als het meest rooster van de DCCU inderdaad scherper is dan de MCU in het algemeen (en als dat een goede zaak is). Silverman, tijdens zijn interview met THR, speelde het idee uit dat de DC-filmlei alle zware drama in Christopher Nolan-stijl is (a la Man of Steel).
Sommige van deze personages hebben intensiteit en een doelgerichtheid. De filmmakers die deze eigenschappen aanpakken, maken geweldige films over superhelden; ze maken geen superheldenfilms. En wanneer je probeert een goede film te maken, pak je interessante filosofieën en karakterontwikkeling aan. Er is ook humor, wat een belangrijk onderdeel is.
Een van de hoop voor de DCCU is dat individuele filmmakers ook hun eigen gevoeligheden en stemmen naar de tafel zullen brengen. Dus Batman V Superman kan bijvoorbeeld een serieuze, maar leuke toon hebben die meer overeenkomt met Snyder-films zoals 300, terwijl Suicide Squad tonale kwaliteiten gemeen heeft met Ayer's beste straatcriminaliteitfilms (zoals zijn Fast and the Furious-scenario) - en op dezelfde manier zal Wan's Aquaman een andere superheld-sfeer hebben dan een van die andere twee films. Dat is om maar te zwijgen van dat The Flash mogelijk des te speelser is (dankzij Lord en Miller), terwijl Jenkins meer soulvolle drama's brengt in de Wonder Woman-solo-functie.
Kortom, de hoop is dat elk project de juiste stem erachter heeft - iets dat ook verklaart waarom WB meerdere scenarioschrijvers testte voordat hij zich inschreef voor Wonder Woman, zoals Silverman tegen THR vertelde. Dat wil niet zeggen dat de DC-aanpak (focus op het maken van geweldige films die toevallig DC-superhelden bevatten) inherent beter of slechter is dan de #Itsallconnected-methode van Marvel - gewoon anders. En eerlijk gezegd, "anders" is iets waar iedereen naar zal blijven verlangen, omdat steeds meer superheldenfilms de markt overspoelen.
Batman V Superman: Dawn of Justice zal op 25 maart 2016 in de theaters zijn; Suicide Squad op 5 augustus 2016; Wonder Woman - 23 juni 2017; Justice League - 17 november 2017; The Flash - 23 maart 2018; Aquaman - 27 juli 2018; Shazam - 5 april 2019; Justice League 2 - 14 juni 2019; Cyborg - 3 april 2020; Green Lantern - 19 juni 2020.
