Black Panther is eindelijk gearriveerd, met geweldige beoordelingen die een nieuwe MCU-hit aankondigen. Maar waarom - na achttien films en tien jaar (veertien als je ontwikkeling meetelt) - gebeurt de Black Panther-film nu pas?
Hoe Hollywood ras en diversiteit benadert, is natuurlijk een belangrijke factor. Black Panther is bovendien vertraagd door wijzigingen in de opstelling van de superheld, zowel aanvankelijk in de ontwikkeling van de film als recenter bij het bepalen van de datum van de bioscoopuitgave.
In 2005 kondigde Marvel Enterprises, Inc. aan dat ze genoeg geld hadden ingezameld voor tien Marvel-films. De Marvel-personages / -teams die ze noemden waren Black Panther, Captain America, Nick Fury, Ant-Man, Dr. Strange, Hawkeye, Power Pack, Shang-Chi, Cloak & Dagger, the Avengers (vermoedelijk samengesteld uit de helden van andere films). Het plan is duidelijk veranderd: Black Panther markeert alleen het vijfde personage uit deze lijst om een Marvel-film te krijgen, en dat kwam meer dan tien jaar later.
Dus wat gebeurde er? Ijzeren man.
Iron Man maakte geen deel uit van het originele plan van Marvel
In 2005 kocht Marvel de rechten op Iron Man van New Line Cinema en al snel veranderde het plan. Daarvoor was Tony Stark geen centraal onderdeel van hun Avengers-plan, maar als een van de meest prominente B-lijsthelden werd Iron Man de eerste film in het Marvel Cinematic Universe. Het blijft een van de meest invloedrijke van Marvel; De populariteit van Iron Man in combinatie met de teruggewonnen star-power van Robert Downey Jr. leidde de eerste fase van Marvel-films naar The Avengers naast Captain America en Thor.
Vervolgens werd de ontwikkeling van Black Panther vertraagd, evenals de ontwikkeling van de film Doctor Strange. Screenwriter Mark Bailey werd ingehuurd om een script voor het project in 2011 te ontwikkelen, maar de film werd pas in 2014 officieel aangekondigd. Nadat regisseur Ryan Coogler zich bij het project in 2014 had aangemeld, ontwikkelde hij een nieuw script met scenarist Joe Robert Cole. Destijds werd Black Panther naar verwachting in het najaar van 2017 uitgebracht, waardoor de productie drie jaar duurde van schrijven tot release.
Dus wat gebeurde er? Spider Man.
In 2015 sloot Marvel Studios een deal met Sony Pictures, dat de rechten op het personage Spider-Man bezit, om Peter Park naar het Marvel Cinematic Universe te brengen. In plaats van een concurrerende Sony-film en MCU-film in de zomer van 2017, heeft de release van Spider-Man: Homecoming (2017) het filmschema van Marvel verschoven. Thor Ragnarok (2017) werd verplaatst naar de herfst van 2017 en Black Panther botste tegen februari 2018 (Inhumans werd ook volledig uit de lei verwijderd en naar tv verplaatst).
Hollywood's White Male Focus hield Black Panther terug
Er is natuurlijk geen manier om het fundamentele en wijdverbreide probleem in Hollywood niet aan te pakken als het gaat om representatie en diversiteit in film: Hollywood speelt het veilig. Producenten willen uiteindelijk geld verdienen, en ze financieren liever projecten waarvan ze weten (of eerlijk geloven) dat ze geld zullen verdienen, in plaats van onzekere projecten. Onzekerheid wordt verward met onbekend, en als gevolg daarvan lijken films vaak op andere films die succesvol zijn. Dit veroorzaakt een oneindige lus die moeilijk te doorbreken is: als alle gefinancierde films er hetzelfde uitzien, dan worden de films die succesvol zijn, eerdere succesmodellen opnieuw versterkt.
Dit heeft invloed op de representatie en diversiteit omdat veilig spelen niet alleen van toepassing is op de verhalen van films, maar ook op de hoofdrolspelers en acteurs die ze spelen. Als elke succesvolle film een blanke, mannelijke hoofdrol speelt, dan is de kans groter dat producenten, bewust of onbewust, meer films maken met blanke, mannelijke hoofdrolspelers. Er zijn recente voorbeelden van televisie en films die uit deze cyclus breken, waaronder The Walking Dead of recente Star Wars-films. Evenzo versloeg DC's Wonder Woman Marvel's eerste door vrouwen geleide film, Captain Marvel, twee jaar lang in theaters.
Captain Marvel werd, net als Black Panther, aangekondigd in 2014 en heeft tijdens het ontwikkelingsproces vertraging opgelopen. Dit wordt waarschijnlijk verondersteld te wijten te zijn aan Marvel CEO Ike Perlmutter, die aan deze eigenschappen twijfelde vanwege hun verschil met de blanke mannelijke norm. Perlmutter raakte niet meer betrokken bij Marvel Studios in 2015 nadat een conflict met Kevin Feige leidde tot de afwijzing van het Creative Committee, hoewel hij op dat moment al op de vorige twee eigenschappen had vertrouwd.
Die zwarte panter is misschien wel een minder bekende held die er niet toe doet
Naast race speelt de populariteit van personages ook een factor die sommige personages voorrang geeft op andere. Spider-Man is de meest bekende en herkenbare superhelden aller tijden (geïllustreerd door het aantal reboots dat de afgelopen jaren heeft plaatsgevonden), waardoor hij een voor de hand liggend personage is om van te profiteren. Gebaseerd op wijdverspreide erkenning en uitgifteverkoop, zou het gemakkelijk zijn om uit te leggen dat Marvel op zijn hoede is om een personage als Black Panther aan te passen.
Dat negeert echter dat dit ooit waar was van al zijn helden. De hele MCU is gebouwd op Marvel zonder zijn A-lijst helden (Fox heeft X-Men en Fantastic Four, Sony heeft Spider-Man, Universal Hulk) en verandert zijn B-lijst in pictogrammen. Tien jaar geleden waren Iron Man, Captain America en Thor in het beste geval minder bekend, in het slechtste geval grappen (en dat zegt niets over de D-list relieken Guardians of the Galaxy). Marvel heeft het hun doelen gemaakt om potentieel te herkennen in plaats van terug te kijken op marketingnotities, dus hoewel dit een statisch excuus is, is het nauwelijks een haalbaar excuus.
-
Black Panther belichaamt hoe het nemen van een risico zijn vruchten kan afwerpen, zelfs als de redenen die Black Panther dynamisch en uniek maken, dezelfde redenen zijn waarom het werd uitgesteld voor schijnbaar meer conventionele opties. Black Panther is een film die vele veronderstellingen uitdaagt die Hollywood maakt over Afrika en de Afrikaanse ervaring. Terwijl Amerikaanse films Afrika vaak afbeelden als een plaats van uniformiteit en armoede, is Wakanda een natie van rijkdom, middelen, variëteit, technologische vooruitgang - het wordt niet aangetast door een uitbuitend koloniaal verleden. Het resultaat is dat de vele karakters van Black Panther een gevarieerde, in plaats van een homogene, Afrikaanse identiteit uitbeelden. Black Panther biedt een perspectief in tegenstelling tot elke Marvel-film die eraan vooraf gaat.
Hoewel Hollywood resistent is geweest tegen het vertellen van deze verhalen en het vertegenwoordigen van deze ervaringen, illustreert de opwinding rond Black Panther dat deze weerstand verkeerd is. Fans en filmbezoekers willen verschillende verhalen op het scherm zien - en voor veel fans willen ze zichzelf en hun eigen beleefde ervaringen zien. Black Panther is veel te laat, maar hopelijk signaleert het de veranderende getijden in Hollywood.
Volgende: Alle Black Superhero-films die vóór Black Panther kwamen
