Het zombiegenre krijgt een frisse wind in de vorm van Little Monsters, een nieuwe Australische film van regisseur Abe Forsythe. Een hartverwarmende romantische komedie tegen de achtergrond van een zombie-uitbraak in een kinderboerderij (nou ja, technisch gezien de militaire basis in de buurt van de kinderboerderij, maar toch), Little Monsters speelt Lupita Nyong'o, Alexander England en Josh Gad als een onwaarschijnlijk trio die moeten samenwerken om een kleuterklas tegen de ondode horde te beschermen.
Afscheid van het succes van zijn provocerende hit Down Under, is schrijver / regisseur Abe Forsythe terug met Little Monsters, een zeer persoonlijke film voor de Australische filmmaker. Terwijl sommigen het horrorgenre, en in het bijzonder zombiefilms in het bijzonder, blijven negeren, bewijst Forsythe de veelzijdigheid van dit soort film door de uitbraak van de zombie te gebruiken als een metafoor voor zijn eigen zorgen over het ouder zijn van een jong kind.
Tijdens het promoten van Little Monsters ging Forsythe met Screen Rant zitten om over de film te praten, inclusief hoe zijn zoon het script inspireerde en zijn ontzag over hoe Lupita Nyong'o zo volledig investeerde in de ontwikkeling van haar personage. Hij bespreekt het komische genie van Josh Gad, evenals zijn eigen persoonlijke terugkerende kampioen (en misschien wel het geheime wapen van de film), zijn Down Under-muze, Alexander England.
Ik wil je vragen, we hebben een proliferatie in het zombiegenre gezien, en we zijn in het stadium waarin zombies meer een setting zijn dan het uitgangspunt. Dus het uitgangspunt is dit … Geen liefdesdriehoek, maar een vriendschap en genegenheid en relatie tussen deze drie volwassen personages, en er zijn ook zombies. Hadden zombies daarom altijd deel uit van dit verhaal?
Zombies waren niet de katalysator. De middelman was mijn zoon, en met name het eerste jaar van de kleuterschool voor mijn zoon. Hij heeft zeer ernstige voedselallergieën, dezelfde allergieën als het karakter van Felix. Het was iets angstaanjagends voor mij, zijn eerste schooldag. Hij was nooit buiten mijn zorg geweest vóór de eerste schooldag. Ik was zo bang dat ik de verantwoordelijkheid voor zijn gezondheidstaken aan iemand anders moest geven. Hij had zoveel geluk dat zijn vriendelijke leraar geweldig was. Ze wist echt wat ze moest doen om mijn angsten weg te nemen, en niet op een plichtmatige manier. Ik wist dat ze het echt serieus nam, onder 24 of 25 andere kinderen. Toen ik haar alles zag beheren en in het bijzonder voor mijn zoon zorgde, en hoe ze de wereld buiten mij voor mijn zoon opende, realiseerde ik me hoe belangrijk leraren zijn. Ik wist hoe belangrijk leraren zijn, maar met name kleuterschoolleraren had ik daar niet echt over nagedacht, en om er directe ervaring mee te hebben … Ik was op schoolexcursie met haar, mijn zoon en 24 van zijn klasgenoten. We gingen naar een kinderboerderij, waar de film zich afspeelt. Het is eigenlijk dezelfde kinderboerderij die we hebben gefilmd. Er gebeurde iets op die schoolexcursie waarvan ik dacht, wat als er een zombie was? Hoe zouden we een klas kinderen beschermen tegen een zombieaanval, en hoe zou je ook voorkomen dat hun geest corrupt wordt? Dat leek mij, als een metafoor voor zombies, op een leuke manier de verschrikkingen van de wereld te vertegenwoordigen. Wat je ook wilt dat die gruwelen zijn, wat ze ook voor je betekenen, het is gemakkelijk om naar een voorbeeld van een kind te kijken en naar het ding dat hen gaat corrumperen en vernietigen. Het was de beste manier om dat verhaal en dat idee op een leuke manier te vertellen, om ze zombies te maken. Ik ben nooit geweest: "Oh, ik wil mijn versie van een zombiefilm maken." Nee, het was mijn zoon, en alles wat hij me heeft geleerd, ik kan er iets in doen en het op een manier zeggen die verrassend aanvoelt. Ik denk dat ik het op een diepere manier kan zeggen dan als ik het als een drama zou maken.
Dat gezegd hebbende, had je veel plezier toen het eenmaal was besloten? Zoals, met make-up en moord?
Het was leuk! Er zijn absoluut elementen ervan die leuk zijn, maar de realiteit van het proberen om een low-budget onafhankelijke zombiefilm te maken die de schaal heeft van wat deze film heeft, samen met 11 vijfjarige kinderen als belangrijke leden van de cast, die in ongeveer 70 of 80 procent van de film zitten, en de realiteit van het personage, Miss Caroline, proberen ze te beschermen tegen de gruwelen van de zombies, en een deel van het volwassen gedrag van de film … We moesten echt beschermen hen van dat spul ook. Dat is ingewikkeld als je een set vol zombies in make-up met speciale effecten hebt en Josh Gad vloek- en schreeuwende expletieven in hun kleine gezichtjes. Dus de uitdagingen waren veel en zwaar, maar aan het eind van de dag … De grootste uitdaging van deze film was het maken met 11 vijf jaar oude kinderen, en de grootste beloning was eigenlijk het vastleggen van wie ze op dat moment waren, op vijf jaar oud. Ik wist dat als we de shoot konden opzetten om die reacties vast te leggen en die reacties te bewaren, ik wist dat dat de dingen zouden zijn die ervoor zouden zorgen dat ze opvallen. Het was gemakkelijker geweest om de film met zeven of achtjarigen te maken, om ze vijf te laten spelen, maar de uitdaging om vijfjarigen ertoe te brengen het te doen was ook datgene wat ons allemaal deed erkennen dat we aan het doen waren iets anders.
Het maakt het meer echt. Als je achtjarigen had …
U kunt vertellen. Je kunt het helemaal vertellen. Het gaat over het eerste schooljaar van mijn zoon. Het gaat over hem op die leeftijd. Dat kun je niet doen alsof. Het begint om zes uur te gebeuren. Ze beginnen dingen anders te verwerken. Om vijf uur is er nog steeds een volledig ongegeneerd wonder, zoals een vijfjarige zijn omgeving waarneemt.
Laten we het hebben over de relatie tussen Lupita en Josh en Alex.
De manier waarop de relaties en de personages met elkaar in verband staan, is niet alleen hen, maar ook Felix en Dave's zus, Tess. Iedereen heeft deze verschillende verbindingen die elkaar op verschillende manieren verlichten. Dave begint de film zonder een kind te willen, niet verantwoordelijk te willen zijn, omdat hij denkt dat dat is wat het hebben van een kind vertegenwoordigt. Door zijn neef Felix, zijn vijfjarige neef, te ontmoeten die hem naar Miss Caroline leidt, maar Felix krijgt ook iets van Dave. Hij heeft geen vader, omdat hij een reageerbuisbaby is. Hij krijgt de leuke ervaring om rond te hangen met zijn oom, ook al doet zijn oom echt ongepaste dingen om hem heen. Maar dan, door Miss Caroline te ontmoeten, in eerste instantie niet op emotioneel niveau met haar willen verbinden. Maar ik zie haar alleen als iets geweldigs. Dan, Miss Caroline, wanneer ze de boerderij met de zombies en alles bereiken, stapt Miss Caroline op en moet niet alleen Felix en zijn klasgenoten beschermen, maar ook Dave beschermen, omdat hij waarschijnlijk de meest incompetente persoon daar is.
Inclusief de kinderen!
En dan komt Teddy McGiggle binnen als deze bom … Het is aantoonbaar veiliger voor de kinderen om met de zombies te zijn dan voor hen om vast te zitten in deze souvenirwinkel met Teddy McGiggle. Dat is echt een goed moment, wanneer Teddy binnenkomt, waaruit blijkt dat Dave iets heeft dat kan worden opgeslagen. Alles wat hij heeft is vanwege zijn zus, die voor hem zorgde toen hij een kind was. Het is dus een fakkel voor wie we de slechtste volwassene in de film zien. En het loont op een manier met Felix. Alles wat Dave onbedoeld Felix heeft geleerd, brengt hij terug om iedereen te redden. En, weet je, Dave groeit voor het eerst actief op voor de ogen van zijn zus. Het is dit soort gekke dingen waarbij iedereen zijn eigen kleine boogje in de film heeft terwijl ze doorlopen. Miss Caroline wordt uiteindelijk ook gered door Felix. Ze heeft ook haar donkere verleden. Ze heeft haar redenen waarom ze in deze positie is beland. Het was echt belangrijk voor dat personage dat ze niet alleen een superheld was. Alles wat ze in deze film moet doen, in termen van het beschermen van de kinderen, het stoppen van hun geest om corrupt te zijn, en deze hysterie op afstand te houden zodat de kinderen niet alles beseffen wat er gaande is, maar ze beheert ook deze volwassenen ! Je begrijpt dat ze een verleden heeft, ze heeft een reden waarom ze in deze rol is beland. Ze stapte in haar verleden op, en het is iets dat ze Dave aanspoort om nu te doen.
Ongelofelijk, ik hou van die connecties.
De sleutel was het vinden van acteurs die al die noten op een leuke manier zouden raken en dat er ook genoeg waarheid in zat, dat je kon begrijpen waarom ze op de een of andere extreme manier handelden. Ik had zoveel geluk met het casten van iedereen, vooral die drie, Alex, Lupita en Josh. Ze zijn allemaal groot en grappig en kamperen op hun eigen individuele manieren, maar ze benaderen ook alles vanuit een waarheidsgetrouwe plek. Je kunt zien dat Dave hopelijk de capaciteit heeft om te veranderen. Je kunt zien dat Miss Caroline moet werken aan hoe alles te navigeren en bij elkaar te houden, en je begrijpt, weet je, achter het grote, onbezonnen, komische fineer van Teddy McGiggle, het aanstootgevende vreselijke karakter dat hij is, je kunt de gebroken zien persoon erachter. Je krijgt een paar glimpen waar Josh je een gevoel van geeft, misschien is dit waarom hij is zoals hij is. Dus alle voorstellingen werken omdat de acteurs de dingen eronder vinden.
Het lijkt zo'n duidelijk scriptgestuurde film.
Jawel.
Dat gezegd hebbende, was er iets, toen je deze acteurs inhuurt, dat je hebt toegevoegd of dat ze aan hun personages hebben toegevoegd?
Vast en zeker. Het is erg scriptgestuurd en dat is een taak die ik voor mezelf stel. Hoewel dit een in Australië gemaakte film is, die zich afspeelt in Australië, zijn de creatieven voornamelijk allemaal Australisch, ik volgde de regels van het Amerikaanse verhalen vertellen. Ik zei tegen de bemanning: "Je moet je het Universal-logo voorstellen vóór deze film." Het was mijn manier van denken, dat is wat we maken. Het moet voelen als een film die uit een studio komt. Niet alleen in de look, maar in de manier waarop het verhaal verder gaat. Het heeft een drie-act structuur, het heeft een heldenreis, al dat soort dingen. Maar toen ging het erom dat als we het gevoel gaven dat het uit een studio kwam, we het konden ondermijnen met dingen die je normaal niet in dat soort films ziet. Dan zou het fris en schokkeriger en leuker en oprechter aanvoelen, omdat we het niet zouden verwachten. Elk van de cast bracht heel individuele dingen op verschillende manieren. Lupita bracht deze ongelooflijke waarheid en ongelooflijke kracht, maar ze had technisch gezien nog niet eerder gezongen of eerder de ukulele gespeeld, maar ze had dat personage aan de grond gezet.
Het is moeilijker dan het lijkt. Ik speel een beetje, en het is lastig!
Het is zo moeilijk. Toen ik uit medeleven probeerde, probeerde ik, en toen gewoon, nee, "f *** this." (Lacht) Maar dat leerde ze in zo'n twee maanden. En dan, weet je, Alex heeft ook zo geweldig … Ik heb eerder met hem gewerkt, en ik wist dat hij toegang kon krijgen tot een echt kwetsbare waarheid. Het was belangrijk voor mij om een personage te hebben dat op een grappige manier begon, en dan realiseer je je, oh, je acteert en niets daarvan is echt. En dan Josh, hij is een ongelooflijke … Geen verrassing, maar hij heeft een ongelooflijk komisch cadeau. Hij is een briljante improvisator. Hij zal alles doen wat op de pagina staat, en er dan andere dingen op strooien, wat het grappiger maakt maar de waarheid van het personage blijft verlichten. Er is een hele andere versie van de film met een Teddy McGiggle die veel verder gaat dan de Teddy McGiggle waarmee we zijn geëindigd. Het mooie van Josh is dat hij je zoveel geeft om mee te werken, en dan kun je het naar beneden halen en de sweet spot vinden. Ik kan dit verhaal niet zien bestaan zonder die drie acteurs. Normaal gesproken zou je ze niet allemaal samen in een film zien. Maar ze werken gewoon als magie.
Omdat je eerder met hem had gewerkt, wil ik naar Alex vragen. Ik heb hem net gesproken en hij is gewoon zo aardig.
Zien? De exacte woorden: "Zo leuk." Ik wist dat dat ook met hem op camera overkomt. Ik wist dat het zou zijn … We moesten deze film maken met 11 5-jarigen, dus ik wist dat hij zou zijn … Als je een personage hebt dat extreem handelt, is het altijd leuk om iemand te hebben die echt oprecht is, heel oprecht, als je niet fotografeert. Ja, het heeft iedereen geholpen. Josh is ook fenomenaal.
Heb je de rol van Dave geschreven met Alex in gedachten?
Toen ik het schreef, was het een van die dingen waar ik gewoon niemand anders kon bedenken die dit op deze specifieke manier kon doen. Hij moet niet alleen extreem komisch zijn tijdens de eerste helft van de film, hij moet ook de leidende man zijn, weet je wat ik bedoel? Toen hij en Miss Caroline onvermijdelijk een verbinding smeden, moest je die twee mensen bij elkaar willen zien komen. En ik wist dat hij dat deel van de deal ook voor het publiek zou vervullen. Het was heel leuk om te zien hoe mensen op hem reageren. Veel mensen zeiden: "Ik haatte hem aanvankelijk, maar toen werd ik op een gegeven moment verliefd op hem en ik wist niet eens wanneer het gebeurde!" Dat gebeurt alleen omdat zijn uitvoering echt op die manier navigeert.
Little Monsters is nu verkrijgbaar in theaters en op Hulu.
