Mel Brooks herdefinieerde en domineerde absoluut het genre van de filmparodie, consequent de grens tussen dom plezier en echte dreck bewandeld. Maar zelfs in zijn mindere werken zwaait Brooks duidelijk voor de hekken. Zijn pure niveau van creativiteit is onmiskenbaar indrukwekkend, zelfs voor degenen die het spoof-genre meestal ontoegankelijk vinden.
Het is nu zeker al een tijdje dood, ondanks zo'n sterke start in de jaren zeventig. Films van Airplane's kaliber werden uiteindelijk gereduceerd tot vuilnis zoals Disaster Movie. Maar Mel Brooks brengt altijd innovatie en een duidelijk begrip van elk doelgenre. Dit is hoe fans het beste van zijn beste op IMDb beoordeelden, variërend van Universal Monsters tot de geschiedenis van de aarde.
10 Dracula: Dead And Loving It - 5.9
Dit was de laatste film die Mel Brooks zou regisseren, althans tot nu toe. Het is voornamelijk een parodie op de originele Dracula uit 1931, die het jonge Frankenstein-territorium van Brooks opnieuw bezoekt. Dat is misschien een moeilijke beslissing geweest, omdat het publiek de twee steevast zou vergelijken. Maar het speelt wel ster Leslie Nielsen, die waarschijnlijk in meer parodieën is geweest dan wie dan ook. Zijn run op The Naked Gun-serie was absoluut iconisch. Het is dus jammer dat hetzelfde niet kan worden gezegd voor deze. De gags hebben gewoon niet dezelfde vonk van ambitie en vindingrijkheid te verwachten na zo'n illustere carrière. Het is niet zo erg als sommigen misschien geloven, maar het is zeker niet in orde.
9 De twaalf stoelen - 6.5
Deze vreemde toevoeging aan Brooks 'filmografie onderscheidt zich echt. Het heeft hier en daar wat slapstick, maar het bronmateriaal past niet echt bij de stijl van Brooks. Het is zeker een komedie, maar van een heel andere aard. Het verhaal gaat over een race om familieschat verborgen te vinden in een van de twaalf verloren stoelen. En nee, het heeft geen betrekking op Nicholas Cage, hoewel hij een geweldige medewerker van Brooks zou zijn. Uiteindelijk zal deze film gewoon niet voldoen aan degenen die het Brooks-merk zoeken. Het is meer een nieuwsgierigheid voor iedereen die geïnteresseerd is in de eerdere carrière van Brooks. Toch toont de film zeker kennis en slimme eerbied voor een veel oudere bioscoop.
8 Silent Movie - 6.7
Mel Brooks bewees altijd uniek afgestemd te zijn op bevredigende slapstick. Dus hij was misschien de enige man die gekwalificeerd was om een stomme film te maken voor een modern publiek. Deze film heeft niet het hart dat Chaplin of de groten hebben bereikt, maar streeft daar ook niet naar. Eigenlijk heeft het de meest meta-humor van elke Brooks-film, hoewel het van nature komt voor spoofs. Mel Brooks speelt letterlijk een regisseur met de naam Mel, in een poging een stomme film te maken. De cameeën van echte beroemdheden zijn leuk, de fysieke komedie werkt over het algemeen en het zelfbewustzijn is verslavend. Alles is lichtvoetig, dat is gezellig maar mist de vlijmscherpe rand waar Brooks het beste in is.
7 Hoge angst - 6.7
De Master of Suspense is zeker een eigen genre, met talloze iconische thrillers. En Brooks is glad genoeg om elk van de meest memorabele scènes van Hitchcock zowel smaakvol als creatief te vervalsen. Fans van beide regisseurs zullen tevreden zijn, hoewel het zeker meer een nichecategorie is dan de meeste uitjes van Brooks. Dit maakt het ontoegankelijker, hoewel sequenties zoals de douchemoord en vogelaanval voor de meeste mensen duidelijk genoeg moeten zijn. De film is in wezen een reeks vignetten die de grootste hits van Hitchcock doornemen. Dit kan voor sommigen vervelend zijn. Maar het is absoluut een uniek geval waarin de ene auteur een flagrant, slim begrip van een ander toont.
6 Robin Hood: Men In Tights - 6.7
Er zijn meer Robin Hood-films geweest dan je zou denken. Deze prikt echter voornamelijk bij Prince of Thieves, met Cary Elwes in de titulaire rol. Hij past perfect en brengt hetzelfde charisma van The Princess Bride. Er is een goede balans tussen verhalen, zelfbewuste humor en slapstick. Bepaalde terugkerende grappen zoals de voortdurend veranderende mol worden alleen vernieuwd van eerdere ideeën, maar de meeste raken. Natuurlijk is er ook een muzikaal nummer, dat totaal onverwacht maar aangenaam vreemd is. Houd ook de vroege uitvoering van Dave Chappelle in de gaten, waaruit blijkt dat Mel Brooks altijd oog had voor talent.
5 Wereldgeschiedenis: deel I - 6.9
Het is echt nogal vreemd dat deze film een hogere rating kreeg dan de anderen. Natuurlijk hebben minder gebruikers deze eigenlijk beoordeeld dan Robin Hood: Men in Tights, wat zijn inferieure populariteit vestigde. Dit is de melodie van Mel Brooks uit historische stukfilms, die zijn titel letterlijk neemt.
Deze keer is er zeker geen verhaal, ironisch genoeg. Net als bij hoge angst is het gewoon een reeks vignetten. Er is echter niet zo veel creativiteit met betrekking tot het doelgenre. In feite voelen de instellingen bijna incidenteel aan. De gags zijn hit of miss, maar wanneer terugkerende grappen gewoon overbodig voelen, is het niet dezelfde magische Brooks die meestal kan toveren.
4 Spaceballs - 7.1
Deze parodie op Star Wars heeft een ongelooflijke ensemble-cast, met Brooks 'kenmerkende juveniele maar enorm creatieve komedie. Rick Moranis is een onmiskenbaar komisch genie, helemaal alleen. Zelfs zijn kleine gestalte zorgt voor een geweldig visueel contrast met Darth Vader. Een paar grappen komen niet helemaal uit, en het kan soms gedateerd aanvoelen. Maar er is veel stijl en ambitie, met meer dan een paar edelstenen hier. Alleen de metagags zijn vooral memorabel, inclusief stuntdubbels, instant homevideo en een merchandising-tirade. De visuele effecten waren eigenlijk behoorlijk voor die tijd, en kennis van Star Wars is niet eens nodig, hoewel het helpt. Spaceballs is een klassieker op zich, en waarschijnlijk zijn meest toegankelijke film.
3 De producenten - 7.6
Brooks eerste film, dit vestigde de scherpe humor, toon en edgy verbeelding die grof door zijn sterkste prestaties. Alleen al het uitgangspunt is briljant en Brooks kiest nog een perfecte cast. Gene Wilder was een absolute krachtpatser, die manie altijd grappig kon maken in plaats van irritant.
Zijn complete uitsplitsing over de blauwe deken is hilarisch en kan gemakkelijk door iemand anders verkeerd zijn gebruikt. De tweedeling tussen zijn gereserveerde toon en totale gekte is verbazingwekkend en hij beveelt beide op een dubbeltje. Brooks 'schrijven is intelligent en gedurfd, met de onvergetelijke "Springtime for Hitler". Het is de meest slimme, effectieve spot van Hitler sinds Chaplin.
2 Blazing Zadels - 7.7
Dit is niet alleen een perfecte Mel Brooks-film, het is gewoon een van de beste komedies aller tijden. Hetzelfde kan gezegd worden voor de volgende vermelding, maar deze onderscheidt zich. Het bespot racisme botweg op de meest pure, niet apologetische en riskant mogelijke manier. En als er ooit een genre was om dat te faciliteren, dan is het zeker de Amerikaanse western. Alleen al door het verhaal in een andere tijd te plaatsen, zou het schandalig zijn om geen eeltig racisme en slechte behandeling op te nemen. Maar Mel Brooks speelt ook een idiote gouverneur, die politici brutaal inkapselt en bashen. Elke grap is goud en biedt een gelijk deel van thematische intelligentie, hilarische slapstick en slimme kantjes. Natuurlijk wordt het hele streven ondersteund door een ongelooflijke cast, inclusief Wilder nogmaals.
1 Jonge Frankenstein - 8.0
Er is heel weinig lof over om deze klassieke komedie te bieden, die het spoof-subgenre volledig overstijgt. Zelfs de kleinste grappen ondermijnen verwachtingen en vereisen geen kennis van Frankenstein-films. De verschuivende bult van Igor, de paarden in de buurt en een memorabele muziekroutine zijn totaal onverwacht en slim. Er is ook een jeugdig maar grappig spel met woorden hier en daar, zoals "daar-wolf" en "Abby Normaal". Toch toont de film zeker een duidelijk begrip van het iconische monster van Universal, zelfs spoofing de Blinde Man van Bride of Frankenstein. Gene Hackman is daar een welkome verrassing. Gene Wilder is briljant als het titulaire karakter, maar de ondersteunende cast is even memorabel. Blinde grappen zijn laaghangend fruit en kunnen gemakkelijk mislopen, maar Brooks is getalenteerd genoeg om ermee weg te komen. Dat is de truc voor zijn hele carrière.
