Met Captain America: Civil War op het punt om fase 3 van Marvel's Cinematic Universe af te trappen, hebben veel fans de films opnieuw bekeken die hebben geleid tot deze epische strijd tussen de titanen. Disney en Marvel studiokop Kevin Feige hebben over het algemeen uitstekend werk verricht, maar je bouwt geen franchise van een miljard dollar op zonder een paar fouten te maken. Hier zijn de 10 grootste filmfouten die de MCU tot nu toe heeft gemaakt
Ant-Man vs Falcon
Marvel grijpt elke gelegenheid aan om ons eraan te herinneren dat al deze films zich in hetzelfde universum afspelen, zelfs als dat onnodige cameo's betekent. Ant-Man had de potentie om de enige echte stand-alone film in fase 2 van MCU te zijn, maar voor het geval mensen niet zeker wisten in welk universum ze zich bevonden, doken ze in een ongemakkelijke confrontatie tussen Ant Man en secundaire Avenger Falcon. De hele scène ruikt naar studiotonen en opnames. Bij Marvel overtroeft de studio altijd de regisseur, wat hen de talenten van Edgar Wright heeft gekost, en wie weet wie nog meer.
Ed Norton als Hulk
The Incredible Hulk is waarschijnlijk de meest losgekoppelde van alle films in de MCU, en een groot deel daarvan is vanwege zijn voorsprong. Edward Norton is de enige Avenger die na een op zichzelf staande film moest worden herschikt, hoewel het vervangen van hem weinig te maken had met zijn uitvoering. Net als zijn personage in Birdman kan Norton net zo intens offscreen zijn als hij op het scherm en had hij zeer specifieke ideeën over de Hulk die niet altijd overeenkwam met die van Marvel. Hij weigerde reclame te maken voor de film en was niet de teamspeler die de studio nodig had voor hun Avengers-initiatief.
Zwarte weduwe
Hoezeer we ook van de weergave van Black Widow en Scarlett Johansson op haar houden, de films lijken het moeilijk te hebben om te weten wat ze met haar moeten doen. Black Widow is vooral een hulpprogramma-speler die wordt gebruikt om plotgaten en vakjes in te vullen. Haar relatie met de andere Avengers lijkt af te hangen van wiens film ze is. Altijd het bruidsmeisje, nooit een bruid, we weten allemaal dat Black Widow zich staande zou kunnen houden in een op zichzelf staande film als ze haar maar een kans gaven.
Geen inzet
Met zoveel mini-franchises die deze megafranchise voeden, is het een torenhoge Jenga-game geworden waarvan Marvel bang is dat ze omvalt als ze één blok verwijderen. We zijn een dozijn films in en hoewel het lot van velen elke keer op het spel staat, hebben ze nog steeds alleen kleine personages vermoord zoals Agent Coulson en Quicksilver, van wie er maar één dood is gebleven. Ze zouden niet eens doorgaan met sterfgevallen zoals Nick Fury in Winter Soldier of Pepper Potts in Iron Man 3, hoewel deze geen zeer groot rimpeleffect zouden hebben gehad. Hoewel Marvel niet zo donker of serieus hoeft te zijn als DC, moeten we nog steeds het gevoel hebben dat deze personages gevaar lopen als we naar verwachting geïnvesteerd blijven.
Steve Rogers 'CGI Body
Om het pre-serumlichaam van Steve Roger in Captain America: The First Avenger te tonen, gebruikten de filmmakers CGI om het gezicht van Chris Evans op het lichaam van een andere acteur te plaatsen. Het is een geavanceerde techniek die soms ruw en onvoltooid is. In sommige scènes merk je het nauwelijks, maar er zijn momenten dat het vreemd, afleidend en bijna humoristisch wordt. Zelfs als je Rogers niet serieus zou nemen voor het eerste derde deel van de film, zou The First Avenger wat meer tijd hebben gehad in het postproductielab.
Terrence Howard
Het is nog steeds een beetje onduidelijk wat er met Terrence Howard gebeurde waardoor hij werd vervangen door Don Cheadle als kolonel Rhodes voor de tweede Iron Man en de daaropvolgende Avenger-films, maar er is duidelijk wat slecht bloed daar. Howard staat erom bekend een beetje excentriek te zijn, dus velen dachten dat zijn vaste gedrag hier iets mee te maken had. Howard heeft Robert Downey Jr. bij verschillende gelegenheden de schuld gegeven en zijn grote loonsverhoging tussen films voor het uitspelen van hem. Ongeacht de reden, de prachtige Cheadle is bijna vijf films in zijn Marvel-run en niemand lijkt Howard te missen.
"Ik ben altijd boos"
Avengers was de eerste film die het Hulk-werk echt maakte. Net als Ruffalo's Banner leerde regisseur Joss Whedon hoe hij de Hulk kon besturen en hem voorgoed kon gebruiken in plaats van alleen maar een uit de hand gelopen woedemonster te hebben. Wanneer Banner verschijnt voor het laatste gevecht, onthult hij zijn geheim om de Hulk te temmen: hij is altijd boos. Het klinkt cool en is een zeer citeerbare regel geworden, maar het stelt eigenlijk meer vragen dan het beantwoordt. Hoe veranderde hij het enige dat de Hulk triggert in iets dat hem onderwerpt? Waarom is hij altijd zo boos? Gelukkig slaat hij een gigantische ruimtewalvis uit voordat we er teveel over kunnen nadenken.
whiplash
Er is gezegd dat een superheldenfilm alleen zo goed is als zijn schurk, misschien is dit waarom Iron Man 2 zoveel tekortkomingen heeft. Ivan Vanko aka Whiplash was een vreemde keuze voor het tweede uitje van Iron Man. Vanko wordt verondersteld zo briljant te zijn als Stark, dus het lijkt vreemd dat hij na het uitzoeken van de technologie die het Iron Man-pak aandrijft, het op iets basaals als zwepen zou toepassen. Alles over het personage, van zijn motivatie tot zijn uiterlijk, tot het vreemde Russische accent van Mickey Rourke, viel gewoon niet in de smaak bij het publiek. Uiteindelijk was het Sam Rockwell's meer komische schurk Justin Hammer die de meer grappige film was.
Geplakt op liefdesverhalen
Het lijkt erop te maken hoeveel werelden botsen, oorsprongsverhalen worden verteld of cross-overs worden gerechtvaardigd, er is altijd tijd voor een beetje liefde. Deze subplots voelen zich meestal onnodig en binnengehaald. Het meest flagrante voorbeeld hiervan is waarschijnlijk de relatie tussen Thor en Jane Foster, die helemaal niet is ontwikkeld, maar we moeten gewoon accepteren. Marvel heeft geen tekort aan sterke vrouwelijke personages, ze lijken net sterke verhalen voor hen te vinden.
Bederven Spidey in Civil War Trailer
Zo opwindend als de trailers voor Captain American: Civil War het laten lijken, er is een overschaduwend gevoel dat we het allemaal al hebben gezien. Het belangrijkste evenement zijn de Avengers die tegen elkaar vechten, maar zelfs dat hebben we gezien. Misschien is dit de reden waarom ze de behoefte voelden om de toevoeging van favoriete fan Spider-Man in de tweede trailer te tonen. Dit is het soort onthulling dat moet worden opgeslagen voor de eerste keer dat je de film ziet. Het zou een moment zijn dat het publiek zou doen juichen in het theater, maar nu is het gewoon iets waar ze op zullen wachten. Het is moeilijk voor te stellen dat Civil War verrassingen bevat die net zo groot of leuk zijn als die. Ik denk dat de leidinggevenden een beetje te enthousiast werden over het eindelijk eens worden met Sony om de wall crawler te gebruiken en hun web te snel slingerden.
