Alfred Hitchcock is een van de meest invloedrijke, innovatieve auteurs ooit die een camera hanteert. Hij gebruikte nieuwe, creatieve technieken en ontwikkelde een kenmerkende beeldtaal. Hitchcock staat bekend om zijn iconische genrefilms - een merk dat lange tijd als onmodieus of zelfs smakeloos werd beschouwd. Maar Hitchcock doordrenkte het fantastische consequent met geaarde personages en thematische volwassenheid.
Zijn films confronteren vaak de menselijke psyche, waarbij onze donkerste fouten, seksualiteit, fobieën en meer met unieke durf worden betrokken. Ze bevatten ook een gezonde dosis duistere komedie, cynisme met betrekking tot autoriteit en een aantal geweldige samenwerkingen met componist Bernard Herrmann. Hier zijn tien iconische scènes die Hitchcock terecht de bijnaam Master of Suspense hebben opgeleverd.
10 Frenzy: Potato Truck
Veel critici hadden Alfred Hitchcock in 1972 afgeschreven, maar ze hadden het helemaal mis. De productiecode was net opgeheven en uiteindelijk vervangen door het MPAA-beoordelingssysteem. De productiecode had specifiek het soort macabere materiaal onderdrukt waar Hitchcock altijd van gedijt. Nu kon Hitchcock naaktheid en geweld opnemen op de grafische, opvallende en eerlijke manier die hij verlangde.
De productie ging naar Londen, waar Hitchcock opgroeide. In Frenzy wordt een afschuwelijke verliezer omlijst voor de moord op zijn ex-vrouw en wil hij zijn onschuld bewijzen. Op de een of andere manier genereert Hitchcock zelfs na een grafische en weerzinwekkende verkrachtingsmoord nog steeds spanning aan de kant van de moordenaar. Net als vreemden in een trein, volgen we de moordenaar terwijl hij wanhopig probeert om verdomd bewijsmateriaal te achterhalen. De visuele scherpte van Hitchcock kan onze oppositie tegen de schurk overweldigen, hoewel er ook spanning is in het verlangen naar zijn falen.
9 The Man Who Knew Too Much (1956): The Crescendo
Hitchcock houdt ervan om gewone mensen in ongelooflijke situaties te gooien. Dit is in wezen een voorloper van Taken. Een klein gezin op vakantie loopt per ongeluk de verkeerde plaats op, op het verkeerde moment. Wanneer twee ouders per ongeluk een aanwijzing krijgen over een moordaanslag, wordt hun kind ontvoerd als hefboom tegen hen. Het resultaat is een uitstekende tikkende klok en achtervolgingsfilm.
Het is zelfs een remake van een even vermakelijke film met dezelfde naam, ook geregisseerd door Hitchcock, twintig jaar eerder uitgebracht. Remakes bewijzen meestal niet hun bestaansrecht, maar dit staat echt apart. De film opent met de botte verklaring dat een crash van symbolen doom betekent. De finale, met het crescendo zelf, maakt optimaal gebruik van die belofte. De muziek zwelt op en dempt al het andere om de spanning te laten escaleren. Het wordt in wezen een stille film, terwijl de hoofdrolspelers wanhopig proberen de moord op het operagebouw te verbergen.
8 Shadow Of A Doubt: Car Garage
Alfred Hitchcock beschouwde Shadow of a Doubt als zijn favoriete project. De tweedeling tussen twee personages met de naam Charlie is uiterst fascinerend. Het jonge meisje, verveeld van haar stereotiep conformistische, voorstedenleven vermoedt dat haar bezoekende oom een moordenaar kan zijn. Voor 1943 zijn de flagrante sociale kritiek behoorlijk opvallend.
Ook gedijt Hitchcock altijd op verdenking, bedrog en moord. In deze scène is de ware moordenaar hard aan het werk en probeert hij opnieuw de jonge Charlie te vermoorden. In een poging haar dood als een ongeluk te verbergen, is ze in de autogarage opgesloten met dodelijke dampen. Het is zo'n langzame poging tot moord, de spanning van haar wanhopige overleving mag zich echt ophopen. Ook zijn we inmiddels diep geïnvesteerd in het drama.
7 Notorious: The Wine Cellar
Missie: Onmogelijk opgeheven elementen van Noord door Noordwest, en het vervolg van John Woo volgde. Alleen, dat was veel flagranter en dient eigenlijk als een splashy remake van Notorious. Een Amerikaanse agent werft een vrouw aan om de nazi-medewerkers van haar beschuldigde vader te bespioneren. Er komt echter een onverwachte romantiek tussen hen op, wat haar pogingen om een nazi, Sebastian, te verleiden, bemoeilijkt.
Het is een kwestie van liefde versus plicht. De koppige protagonisten infiltreren zorgvuldig in de wijnkelder van Sebastian en ontdekken het geheim van de nazi's. De camera volgt slim de cruciale keldertoets. Kijkers zijn bang voor de hele vangst van de helden, maar vooral als ze per ongeluk een wijnfles kapot slaan.
6 Vertigo: The Bell Tower Finale
Vertigo is een van de meest geprezen films aller tijden. Het is visueel arresterend en tot de rand toe vol psychologische levendigheid. Het is beide duidelijk een Hitchcock-film en heel anders dan veel van zijn andere verhalen. Het bespreekt het bovennatuurlijke en de muziek helpt Hitchcock's adembenemende beelden om een surrealistische sfeer te creëren.
De hele film speelt zich af vanuit het gezichtspunt van de gebroken hoofdpersoon, wat de surrealistische houding het meest passend maakt. Het is ook van nature meeslepend en de finale is enorm gespannen. We bezoeken de klokkentoren, waar Madeleine stierf. Op dit punt is de hoofdpersoon de antagonist geworden. Zijn instabiliteit is angstaanjagend en hij overwint zijn fobie terwijl hij de waarheid oplost.
5 North By Northwest: Crop Dusting
Hitchcock was altijd dol op de ten onrechte beschuldigde man. Hij hield ook zeker van spionagefilms en maakte de beste in het genre. Hitchcock beïnvloedde zelfs From Russia With Love, dat schaamteloos de scène van het gewas stoft, terwijl Bond een helikopter vlucht. Roger Thornhill wordt achtervolgd door een gewas dat het gewas bestrooit, is nog steeds een van de meest iconische filmscènes ooit gemaakt.
Het begint met de stedelijke Roger in een afgelegen, landelijk veld. Hij wacht angstig bij een bushalte op de vijand die hem achtervolgt. De scène trekt de spanning naar kwellende lengtes. Een bus komt voorbij en pikt de enige andere man op die in zicht is. Dan gaat een ongerijmd vliegtuig op jacht naar de blootgestelde Roger - een prachtig spannende achtervolging, ondanks een vreemd einde.
4 Dial M For Murder: The Imperfect Murder
Dit verhaal was eigenlijk gebaseerd op een toneelstuk, maar zonder het oog van Hitchcock zou de moord niet zo van invloed zijn. De hele film overdenkt de inspanningen van een echt intelligente, koelhoofdige moordenaar. Een man die iemand chanteert om zijn vrouw te vermoorden voor haar ontrouw. Als zodanig is het hele plan gedetailleerd beschreven.
Dat niveau van informatie zorgt ervoor dat de spanning oploopt, en de poging zelf is fantastisch. De moordenaar staat achter zijn doelwit en wacht op het perfecte moment om te springen. Dit is vooral duidelijk. Dan leveren evenementen echt een subversie van verwachtingen op omdat dingen niet gaan zoals gepland. De scène is genadeloos brutaal, van dichtbij en persoonlijk.
3 Achterruit: thuisinvasie
Kan er iets meer filmisch zijn dan een voyeur? De pure kracht van bewerken valt niet te ontkennen, en het primaire wapen in Rear Window. Maar het heeft ook geweldige acteurs en een moordend uitgangspunt. Een fotograaf breekt zijn been en observeert zijn buren in verveling. Hij betaalt voor die inbraak, in de overtuiging dat hij getuige is geweest van een moord. Tegen het einde van de film realiseren we ons dat het allemaal waar was. Dus wanneer de moordenaar rechtstreeks naar de hoofdpersoon kijkt, kijkt hij eigenlijk rechtstreeks naar het publiek.
De absolute onderdompeling in deze film roept een ongekende spanning op. Verder is de hoofdpersoon hulpeloos, alleen en beperkt tot een rolstoel. De laatste confrontatie met de moordenaar is fantastisch, hoewel de lichtflitsen niet perfect gedateerd zijn.
2 The Birds: Schoolhouse Attack
Dit uitgangspunt is vele malen hergebruikt, van de weerzinwekkende Birdemic tot de tekens van Shyamalan. Hoewel elementen van rampspoed en horror meedogenloos en opwindend zijn, is de film echt een psychologische studie. Elk personage heeft problemen, die door de vogel worden aangevallen. Het botte bovennatuurlijke uitgangspunt is ongebruikelijk voor Hitchcock, maar hij houdt ervan het natuurlijke te vervormen. Vogels zijn een over het hoofd gezien, alledaags dier. Ze beangstigend maken is slim en vrolijk ondeugend.
In deze scène wacht hoofdrolspeler Melanie Daniels op een bankje buiten het schoolgebouw. Maar al die tijd vult de speeltuin achter haar zich met vogels, hun geluiden verborgen door zingende kinderen. En wanneer de aanval eindelijk toeslaat, wordt een hele groep kinderen aangevallen. Dit was toen waarschijnlijk ongekend, maar blijft zelfs nu nog verontrustend en effectief.
1 Psycho (1960): The Shower Scene
Natuurlijk. Er is niet veel lof meer om deze iconische scène te geven, met krijsende violen die het collectieve onderbewustzijn zijn binnengegaan. Je hebt het gehoord in Spielberg's Duel, De Palma's Carrie en zelfs in Finding Nemo! Een jonge vrouw steelt geld van haar kantoor, om met haar liefdesbelang te trouwen. Ze verandert van gedachten, maar een regenbui dwingt haar om in het Bates Motel te blijven, waar ze uiteindelijk wordt vermoord. Ze stapt in een douche, terwijl de werknemer Norman Bates haar bespioneert.
Dit veroorzaakt "moeders" impulsen en gaat zo de meest beroemde filmscène aller tijden voort. Het is de meest perfecte combinatie van regie, score en woeste bewerking op film. Het is ook een schokkende wending, met atypische, extreme brutaliteit en naaktheid voor die tijd. Maar het belangrijkste is dat we al hebben geïnvesteerd en inleven in Marion.
