Stripboeken zijn een geweldig medium. De vrijheid van potlood en papier is groter dan wat elke andere kunstvorm te bieden heeft. Makers hoeven zich geen zorgen te maken over speciale effectenbudgetten, acteurskosten op de A-lijst of de juiste regisseur voor het materiaal. Als je het je kunt voorstellen, kun je het in een strip zetten.
De keerzijde van die creatieve vrijheid is de noodzaak om te weten wanneer je te ver bent gegaan. Sommige ideeën, hoe gerechtvaardigd ze ook in je hoofd kunnen klinken, blijken veel te bizar voor lezers om mee te doen. Marvel Comics is nauwelijks de enige uitgever die door de jaren heen enkele rare verhalen heeft achtergelaten. Maar het House of Ideas heeft zeker een behoorlijk aandeel bizarre exemplaren gehad.
Hier zijn 12 van de meest freakiest verhalen die Marvel ooit heeft verteld.
12 Spider-Man's vrouw sterft op de meest onaangename manier die je je kunt voorstellen
Eind 2006 startte Marvel een 4-delige miniserie genaamd Spider-Man: Reign , die zowel werd geschreven als getekend door de multi-getalenteerde Kaare Andrews. Andrews ging op weg om Spidey de Dark Knight Returns- behandeling te geven en emuleert het gevierde verhaal van Frank Miller over een oudere Batman die met pensioen gaat wanneer zijn stad hem nodig heeft. Evenzo vindt Reign een 70-jarige, weduwnaar Peter Parker die door een New York City wordt teruggeroepen onder de dystopische greep van een corrupte burgemeester.
Het is een fascinerend verhaal dat goed wordt verteld, maar het onmiskenbaar rare deel begint wanneer het skelet van Mary Jane wordt opgegraven en Peter haar overblijfselen in tranen omhelst en bekent hoe ze stierf. Een leven lang huwelijk met Peter had MJ dagelijks in nauw contact gebracht met het door haar man uitgestraalde lichaam dat haar kanker gaf. Maar het was niet alleen bij hem in de buurt. Omdat Peter nog lang niet genoeg dingen heeft om zich schuldig over te voelen, onthult Andrews in een ingewikkelde reeks panelen dat het sperma van de webslinger ook was uitgestraald.
Dat klopt: Peter heeft zijn vrouw dood geslacht. Ew.
De eerste oplage van de serie bevatte ook een "fout", waardoor deze in toekomstige afdrukken werd teruggeroepen en gewijzigd. De fout in kwestie was een paneel met de afbeelding van Oude Peter zittend op de rand van zijn bed, naakt, waar in het volle zicht zijn … je weet wel … moordwapen was .
11 De Punisher wordt een Afrikaanse Amerikaan
Meer dan een 7-delig verhaal in het belangrijkste stripboek van Punisher , liet schrijver Mike Baron Kingpin proberen Frank Castle voorgoed neer te halen. Het belachelijke complot, dat begon in nummer 53 van 1991, stuurde uiteindelijk Punisher naar de gevangenis, waar hij een manier moest vinden om te ontsnappen (bijvoorbeeld voor de 40e keer).
Terwijl hij achter de tralies zit, wordt Frank vrolijk misvormd door Jigsaw, die toevallig tegelijkertijd in dezelfde gevangenis zit en een goddeloos scherp mes hanteert dat Franks gezicht tot op het bot snijdt. Uiteindelijk ontsnappen Frank en zijn gruwelijke gezicht en neemt een vriend hem mee naar een chirurg om zijn gelaatstrekken zowel te herstellen als te veranderen, zodat hij, als een zeer gezochte voortvluchtige, niet zou worden herkend. En met 'chirurg' bedoelen we 'voormalige arts die junkie-prostituee is geworden', die experimenten met weefselregeneratie had uitgevoerd met melanine .
In een plotwending waardoor zelfs de meest die-hard lezer ineenkrimpt, gaat de Punisher onder het mes, en wanneer hij wakker wordt, is zijn misvorming verdwenen … en hij is een Afrikaanse Amerikaan. Nee, serieus: de nachtwandelende chirurg maakt hem zwart. Het duurt natuurlijk niet, maar tijdens de ongelukkige tegenslag van Frank aan raceverhoudingen werkt hij samen met Luke Cage en wordt hij door de politie overgehaald omdat hij absoluut niets heeft gedaan.
De verhaalboog, "Laatste dagen" genoemd, werd afgehandeld met een compleet gebrek aan iets dat op gevoeligheid leek en waardoor stripfans zich schuldig voelden omdat ze het hadden gelezen.
10 De belachelijke dagdromers
Hoe beschrijf je een stripboek met de raarste van de rare karakters in het Marvel Universum? Waarschijnlijk niet zoals Marvel. Dagdromers speelden de über-krachtige jeugd Franklin Richards, Man-Thing, Howard the Duck, alien voortvluchtige Tana Nile en gemuteerde kinderen Artie Maddicks en Leech. Het begon in de nasleep van het Onslaught-crossover-evenement, dat het leven had geëist van talloze superhelden, waaronder de ouders van Franklin Richards, Reed en Sue of the Fantastic Four.
Zonder een volwassene die voor hem zorgde, bleef Franklin onder de hoede van het Xavier Instituut, dat al snel een van zijn, laten we zeggen maandelijkse aanvallen van buitenstaanders, ervoer. Howard greep de buitenaardse vrouw (lang verhaal) en de kinderen en dook in Man-Thing. Oh, wist je dat niet? De ingewanden van Man-Thing verdubbelen als een portaal naar de Nexus van alle realiteiten (dat is precies hoe het klinkt). Van daaruit gaat ons technicolor-team over een reeks steeds gemener wordende avonturen in het multiversum die maar liefst drie problemen oplost.
Daydreamers kwamen langs in 1997, wat midden in de tijd zat dat tekenfilms als Tiny Toon Adventures, Animaniacs en Magic School Bus kinderen weghaalden voor eigenzinnige, fantasierijke avonturen. Dagdromers leken waarschijnlijk een home-run voor Marvel. Het grootste deel van het verhaal speelde zich af in een Disney-gekke fantasieland genaamd, we houden je niet voor de gek: 'Nevernever-Narnozbia'. Ja, dat is gebeurd. Het was gevuld met amalgamen van bekende Marvel-personages zoals het Thing, Doctor Strange, Scarlet Witch, Norman Osborn en meer. Uiteindelijk werd onthuld dat het hele ding gewoon een trippy trip was in Franklins gebroken kleine almachtige geest, die nog steeds probeerde om te gaan met de dood van zijn ouders.
Omdat niets zo grappig is als het begrijpen van wees zijn.
9 Mevrouw Marvel bevalt van haar vriendje
In de jaren 1980 Avengers # 197 besloot schrijver David Michelinie om mevrouw Marvel, aka Carol Danvers, zwanger te maken. (Tegenwoordig is Kamala Khan mevrouw Marvel, terwijl Carol Danvers de voedselketen is opgegroeid om Captain Marvel te worden.) Carol's versnelde zwangerschap brengt haar in het leven bij een babyjongen genaamd Marcus, die een volwassen man wordt met een macht man-perm in slechts enkele uren. Marcus, zo bleek, was de zoon van een oude Avengers-aartsvijand genaamd Immortus.
In een ongelooflijk ingewikkeld achtergrondverhaal heeft Michelinie Marcus zijn bizarre omstandigheden uitgelegd. Kortom, hij werd opgevoed in Limbo door zijn vader, maar toen lieve oude vader weg was, bedacht Marcus een manier om aan Limbo te ontsnappen en in de sterfelijke wereld te leven. Omdat hij een menselijk vat nodig had om op aarde te worden herboren, koos hij Carol Danvers, plukte haar uit ruimte en tijd, wreef en won haar hart in Limbo, had seks met haar om zijn "essentie" in haar te implanteren en stuurde haar vervolgens terug naar een seconde nadat hij haar had verwijderd. Maar het gaat niet goed met Marcus zoals hij had gehoopt, en hij moet terug naar Limbo om de aarde te redden. Carol voelt een diepe band met hem en besluit met hem mee te gaan.
Het ding is, de volgende schrijver op de titel, Chris Claremont, haatte het bizarre verhaal van Michelinie. In een van de snelste retcons in de geschiedenis, zag zijn Avengers Jaarverslag # 10 Carol terugkeren naar de aarde nadat hij zag hoe Marcus snel ouder werd en stierf tijdens haar allereerste week in Limbo.
8 Iron Man's Armor wordt verliefd op hem
Ja, het is net zo freaky als het klinkt. In een reeks gebeurtenissen die alleen maar konden aangeven dat schrijver Joe Quesada (dat klopt, Mr. Cup o 'Joe zelf) geen ideeën meer had, krijgt het nieuwste pantser van Iron Man sentiment en beweert onmiddellijk zijn liefde voor hem. We zouden het kunnen verklaren - iets te maken met een AI-interface en een blikseminslag en Y2K - maar dat zou insinueren dat het logisch is.
Het 5-delige verhaal uit 1998 dat begint met Invincible Iron Man # 26 wordt een gedraaide soap, waarbij het pak Tony gijzelt en niets liever wil dan de maker om erin te "zitten". Het doodt een crimineel, het bedreigt Tony's vriendin, het valt hem aan, Tony probeert het neer te halen met een ander pak, het speelt een beetje BDSM-spel met Tony vastgebonden (bijna) naakt aan sommige bomen, en uiteindelijk wordt het verhaal een Griekse tragedie met de twee alleen op een onbewoond eiland om hun problemen op te lossen. Ze beweren, Tony heeft een hartaanval, en het pantser scheurt zijn eigen "hart" uit om Tony's defecte hart te vervangen, wat het op de een of andere manier onmiddellijk doet, en dan probeert Tony ondanks alles wanhopig het psychopathische, moorddadige robotpak tegen te houden van "sterven"."
Het is één ding om een dom verhaalidee te hebben. Het is een ander om het onhandig uit te voeren. Het combineren van de twee op deze manier is het soort platte val waar schrijvers in eeuwige angst voor leven.
7 Het (teveel) leven van kapitein Marvel
Captain Marvel was vanaf het begin een vreemde bal. De belangrijkste reden dat Marvel hem maakte en zijn strip regelmatig publiceerde, was om te voorkomen dat andere uitgevers zijn naam zouden gebruiken. Fawcett Comics had al een Captain Marvel in hun selectie, hetzelfde personage dat later werd overgenomen door DC Comics en uiteindelijk omgedoopt tot Shazam. Als een held die bleef vasthouden aan het uitgeven van een handelsmerk, kwam Marvel nooit helemaal te weten wat te doen met zijn naamgenoot karakter.
Uiteindelijk kwam hij terug in een Kree krijger genaamd "Mar-Vell", hij was een buitenaardse spion die overliep en een superheld voor de mensheid werd. Hij worstelde jarenlang om relevantie en vond het pas toen Jim Starlin hem in 1982 doodde in The Death of Captain Marvel. In plaats van het uit te roeien in een meer dan levenslange strijd met een groot kwaad als Thanos, kwam Mar-Vell zijn einde na te bezwijken voor een al te realistisch lot: kanker. De grafische roman van Starlin was prachtig tragisch, om nog maar te zwijgen van baanbrekend hoe het de waarheid van deze vreselijke ziekte aanpakte. De laatste momenten van het personage waren gelijke delen eigenaardig en poëtisch, waarbij zijn ziel vredig naar het hiernamaals werd geleid door zijn langdurige nemesis, Thanos, en de onbeantwoorde liefde van de Mad Titan, Death (later meer over die twee later).
In navolging van Mar-Vell zijn er in de loop der jaren maar liefst zes iteraties van het personage verschenen. Er was Monica Rambeau, de eerste vrouwelijke versie. Er was Genis-Vell, een kunstmatige nakomeling van Mar-Vell, die ten prooi viel aan de "langzaam krankzinnig wordende tot hij het kwade wordt", waaraan zoveel superhelden bezwijken. Genis-Vell's zus Phyla-Vell nam de titel voor een korte tijd op, gevolgd door een Skrull die niet wist dat hij niet de oorspronkelijke kapitein Marvel was, en nog een ander lid van de familie genaamd Noh-Varr, die afkomstig was van een alternatief universum. Of zoiets.
Carol Danvers is de huidige drager van de titel en Marvel heeft ervoor gezorgd dat ze de levensduur heeft die haar voorgangers misten. Hé, misschien is de zevende keer de charme.
6 Wolverine gaat een tijdje Savage, dan plotseling niet
In Wolverine # 90 van 1995 wordt Logan één keer te vaak in een gevecht gebracht door zijn aartsvijand Sabretooth en snauwt hij, terwijl hij de lelijke eikel uitvoert. Zie, Magneto had onlangs het Adamantium van Logan's botten gescheurd, en in kwestie # 91, theoretiseert professor X dat het Adamantium op onverklaarbare wijze Logans mutatie onder controle had gehouden. Als het eenmaal weg is, houdt niets meer de dierlijke kant van hem tegen, dus begint hij wild te worden.
Volgens nummer 101 bevindt Wolverine zich volledig in de lupinemodus, waarin hij achteruitgaat tot een punt dat hij niet langer in staat is tot intelligent denken. Godzijdank komt Elektra op bezoek in # 103 en daagt hij zijn menselijke kant uit om weer op te duiken. Maar hij is nog steeds volledig woest en dierlijk van uiterlijk en blijft dat maandenlang zo.
In nummer 113 keert zijn uiterlijk terug naar normaal zonder enige verklaring. Het ene probleem is Grizzly Adams, het andere is gewoon zakelijk. Het zou niet zo'n groot probleem zijn als de strip niet zoveel moeite had gedaan om er de aandacht op te vestigen. Nog vreemder: de mysterieuze switcheroo gebeurde onder één schrijver, de heer Larry Hama, dus je zou denken dat hij een zo belangrijk detail zou bijhouden. Ook zou het Adamantium - dat, denk eraan, Logan zo lang niet beestachtig had kunnen houden - niet opnieuw aan zijn skelet worden gebonden totdat Erik Larsen het later in 32 nummers schreef.
5 De schildwacht ontmoet zijn maker
Marvel is er nooit helemaal in geslaagd het goed te doen door Robert Reynolds, ook bekend als de Sentry, de man met 'de kracht van een miljoen exploderende zonnen'. Hij werd geïntroduceerd met een ingenieuze meta-marketingcampagne waarin Marvel zogenaamd een gearchiveerd superheldpersonage had gevonden dat oorspronkelijk eeuwen geleden door Stan Lee was gemaakt en hem opnieuw introduceerde. In werkelijkheid was de Sentry het geesteskind van schrijver Paul Jenkins en kunstenaar Jae Lee, en zijn inleiding tot het Marvel Universe weerspiegelde slim de echte hype.
Officieus aangeprezen als het Marvel-equivalent van Superman, werd Sentry opgezet als een held met een lange, legendarische geschiedenis waarin hij vocht naast de Fantastic Four, Spider-Man, de X-Men, Hulk en meer. Vervolgens werd in een van die scenario's "opoffering om de wereld te redden" zijn bestaan weggevaagd uit de hoofden van elke persoon op aarde. The Sentry-miniserie uit 2000 ging over zijn terugkeer in het gevecht. De miniserie verkocht goed en kreeg positieve beoordelingen, hoewel het met het zelfvernietigende motief kwam dat de almachtige vijand van de Sentry, de Leegte, Robert's eigen tweede persoon was. Na zijn terugkeer vergat de wereld hem opnieuw en ging iedereen verder.
Hadden ze het daar maar bij gelaten. De meestal betrouwbare Brian Michael Bendis bracht de Sentry terug voor New Avengers in 2005, waarin Robert zich vrijwillig had opgesloten in de supergevangenis de Raft omdat hij dacht dat hij zijn vrouw had vermoord. Om hem anders te overtuigen, probeerde Bendis Robert's brein nog papper te maken door de Avengers te laten draven door niemand minder dan schrijver Paul Jenkins zelf, in stripvorm, om te onthullen dat hij de Sentry vijf jaar geleden als stripfiguur had gecreëerd!
Dat beetje werd uiteindelijk door een virus of zoiets verklaard, maar helaas werd het verhaal van Robert over superpsychose alleen maar vreemder. Kortom, de arme man werd verknald met het ene retcon na het andere, totdat de lezers niet meer konden vertellen wat echt aan hem was.
4 Scarlet Witch heeft kinderen, dan doet ze het niet, dan doet ze het helemaal
In het midden van de jaren '80 trouwden Avengers Scarlet Witch en Vision en wilden kinderen. Anders gezegd, dat is een mutant en een "synthezoid" (eh, android) die zich voortplant. Het is idioot, dus denk er niet te veel over na. Hoe dan ook, door een van die gekke samenvloeiingen van omstandigheden die alleen in strips kunnen gebeuren, maken Wanda's 'hex magic'-krachten het voor het paar mogelijk om zwanger te worden. Ze doen dit in 1985's Vision and the Scarlet Witch # 3, geschreven door Bill Mantlo.
Wanda bevalt van tweelingjongens in nummer 12 en noemt ze Thomas en William. Maar na verloop van tijd ontstaat er een vreemd probleem: de kinderen hebben de vervelende gewoonte om te verdwijnen als Wanda niet aan hen denkt. Blijkt dat ze niet echt zijn; het zijn slechts uitingen van haar hex-krachten. In een van de wildste retcons in de geschiedenis van Marvel, legt Avengers West Coast # 51 en # 52 uit dat de tweeling (niet-bestaande) jongens ook stukjes van de ziel van Mephisto bevatten (dezelfde bodemvoeder die ooit het huwelijk van Peter Parker en Mary Jane heeft uitgewist). Wanneer Mephisto die gruwelijkheden weer in zichzelf opneemt, worden de peuterlichamen van de jongens de armen van Mephisto. Het zorgt voor het soort beeld dat je zou willen zien.
Wanda's herinneringen aan de jongens worden gewist - tot "Avengers gedemonteerd" in 2004, wanneer Wanda een zenuwinzinking krijgt en een enorme, door magie aangedreven aanval op haar Avengers-teamgenoten uitvoert. Het eindigt voor niemand goed, maar het verhaal is nog niet voorbij. Een paar jaar later introduceerde schrijver Allan Heinberg op slimme wijze een mysterieus paar tweelingjongens als leden van zijn Young Avengers. Billy Kaplan, ook bekend als Wiccan, heeft op magie gebaseerde krachten, terwijl de broer die hij nooit heeft gekend, Tommy Shepherd, ook wel Speed genoemd, een supersnelle hardloper is. Klinkt bekend? Het zijn dezelfde basiskrachten als Scarlet Witch en Quicksilver - en de eerste blijkt hun moeder te zijn.
Dat klopt: Thomas en William waren toch echt. Gotcha!
3 Thanos doodt de helft van het universum om de dood te verdrijven
Ze zeggen dat liefde mensen gekke dingen laat doen. En dan is er Thanos, die de helft van al het bewuste leven in het universum heeft weggevaagd alleen om de liefde voor de dood te winnen. Het is behoorlijk verknald dat de Mad Titan hopeloos verliefd is op de fysieke belichaming van de dood, en het winnen van 'haar' is de motivatie voor alles wat hij doet.
In Jim Starlin's cross-over mega-evenement The Infinity Gauntlet uit 1991 maakt Thanos zijn grootste stap ooit om indruk te maken op de dood. Hij verzamelt de zes Infinity Stones Gems en combineert ze in dat handschoen ding waar de serie naar is vernoemd. Dan, in de meest snobistische vorm van superioriteit, knipt Thanos koud met zijn vingers. Net zo is de helft van het universum dood.
Het is niet raar dat hij het deed. Omdat hallo? Onheil! Wat raar is, is dat hij zonder aarzeling de helft van het bestaan heeft weggevaagd - in naam van de liefde.
2 The Clone Saga
Die drie woorden zijn genoeg om rillingen over de rug van oude Spider-Man-fans te sturen. Denk je dat de crossover-miniseries van vandaag te lang duren als ze een maand of twee vertraging oplopen? De Clone Saga begon in 1994 in Spectacular Spider-Man en duurde meer dan twee jaar. En het enige dat het wacked-out drama in de stripboekpagina's kon evenaren, was het drama achter de schermen bij Marvel.
Oorspronkelijk bedoeld om slechts een paar maanden mee te gaan, werd de Clone Saga uitgebreid toen de verkoop omhoogschoot. Dit bleek een van de slechtste beslissingen in de geschiedenis van strips, want hoe langer het verhaal werd uitgerekt, hoe onbegrijpelijker het plot werd. In het begin was er slechts één kloon van Peter Parker, die de naam Ben Reilly aannam en het superhelden-ding deed als de Scarlet Spider. Op een gegeven moment gaf Peter op Spider-Man te zijn omdat Mary Jane zwanger was. De redactie wilde Ben Reilly gebruiken als de nieuwe "echte" Spider-man zodat Peter met zijn vrouw en kind kon stoppen. Het idee was om Spidey terug te brengen naar de basis als een alleenstaande, nerdy kerel.
Maar fans raakten bijna in opstand met het idee om Peter te dumpen, waardoor schrijvers het verhaal herhaaldelijk moesten herstructureren. Terwijl de serie voortduurde, werden meer en meer klonen en andere nieuwe personages geïntroduceerd, het verhaal ging door de handen van meerdere schrijvers en redacteuren, die allemaal verschillende ideeën hadden, en planningsproblemen dwongen het creatieve team om het ding veel later te beëindigen dan zij wilden. Tegenwoordig is de Clone Saga een berucht waarschuwend verhaal en blijft het een van de vreemdste afleveringen in de stripgeschiedenis.
