Film bouwt voortdurend op zichzelf terwijl het evolueert. Soms neemt die evolutie de vorm aan van een revolutie, omdat filmmakers verhalen vertellen op een manier die niemand eerder heeft gezien - verhalend, technisch of visueel. Net zo vaak omvat de evolutie zelfreferentie; een interactie met films die eerder kwamen, omdat filmmakers bekende concepten, vertrouwde thema's of zelfs bekende scènes hergebruiken.
Deze lijst onderzoekt het laatste - die gevallen waarin de scène of scènes van een film werden gerecycled door zijn opvolgers. Sommige van deze scènes zijn gewoon geïnspireerd door wat vóór hen kwam. Sommigen van hen zijn directe hulde, en weer anderen zijn knipogen parodieën. In het geval van velen weten we het niet zeker, maar ze lijken allemaal op elkaar omdat ze rechtstreeks spreken met andere films die voor hen kwamen.
Dit zijn 13 filmscènes die in latere films zijn gerecycled.
13 Dood van boven in noord door noordwest en uit Rusland met liefde
De James Bond-films hebben een monumentale invloed gehad op het spionagenre; ze hebben ook herhaaldelijk zichzelf (en andere films) ondersteund, soms gevaarlijk dicht bij spoof-territorium. Het is dus passend dat het eerste item op de lijst een scène is met 007. Dit specifieke setstuk, van From Russia With Love, heeft een memorabele confrontatie tussen Bond en een helikopter die hem van bovenaf terroriseert.
Het is een gedenkwaardige reeks, maar lang niet zo gedenkwaardig als het contrapunt in Hitchcock's North by Northwest, waarin Cary Grant vijf jaar voordat terrorist From Russia With Love werd uitgebracht, werd geterroriseerd door een stofdoek. Om de impact te meten, is de originele crop-duster scene in de loop der jaren vervalst in verschillende verkooppunten - buiten alleen uit Rusland - inclusief shows zoals Scrubs, The Simpsons, That 70's Show, Family Guy, Tom en Jerry en films als Wrongfully Accused and Moving.
De luchtaanval van Hitchcock was de voorvader. Bond's helikopterachtervolging was slechts één in een lange lijst van soortgelijke scènes; en dit is niet het laatste item op de lijst met een onvergetelijke Hitchcock-scène die in een latere film opnieuw wordt gebruikt.
12 The Ride of the Valkyries in Birth of a Nation and Apocalypse Now
Hier is een voorbeeld van een reeks die iconisch wordt in zijn aangepaste vorm, in plaats van het origineel. De komst van de helikoptercavalerie in Apocalypse Now, ingesteld op "Ride of the Valkyries" van Wagner, is een baanbrekende scène in de moderne film, een film die direct herkenbaar is als culturele marker. Maar het tafereel, episch als het is, krijgt een andere betekenislaag als je het meest nabije familielid beschouwt.
Plaatsvervangende helikopters voor paarden en Amerikaanse troepen voor Ku Klux Klan-leden, en de scène vertoont opvallende gelijkenis met het hoogtepunt van 1915's The Birth of a Nation (niet te verwarren met de aankomende film van Nate Parker). DW Griffiths film, bekend als zowel filmisch baanbrekend als verontrustend racistisch, toonde de KKK te hulp komen met soundtracked door "Ride of The Valkyries" - net zoals de helikopters in Apocalypse nu 64 jaar later zouden doen. De kijker moet de mate van vergelijking interpreteren die Apocalypse probeerde te trekken tussen Amerikaanse strijdkrachten in Vietnam en de KKK in het Zuid-reconstructie-tijdperk, maar de scène-overeenkomsten zijn te opvallend om te negeren.
11 De deur in de Phantom Carriage en The Shining neerhalen
The Phantom Carriage was een stille film uit 1921, gemaakt door de Zweedse filmmaker Victor Sjostrom. Het was een technisch baanbrekend stuk dat, ondanks dat het is vrijgegeven door het verzamelen van criteria en wordt opgehouden door filmmakers als Ingmar Bergen als een belangrijke invloed, vandaag niet precies wordt herinnerd. Er is echter een grote kans dat je een scène uit The Phantom Carriage hebt gezien; of op zijn minst iets heel dichtbij.
Er is een reeks in The Phantom Carriage waarin een man door een deur breekt met een bijl in een woedeaanval. Er zijn schoten tijdens de scène die identiek zijn aan de scène in The Shining met Jack die ook een deur doorbreekt met een bijl (minus de "Here Johnny"). Naast elkaar lijken ze zo op elkaar dat er heel weinig twijfel kan zijn dat de een rechtstreeks naar de ander leidde. Zeker gezien het feit dat Jack in het bronmateriaal - The Shining van Stephen King - helemaal geen bijl gebruikte, in plaats daarvan koos voor een krokethamer. Dat zou voor een heel ander tafereel hebben gezorgd.
10 The Reservoir Dogs Walk in Swingers
Deze valt onder directe hulde, met Swingers die op een speelse manier een iconisch shot van Reservoir Dogs recyclen. En het is alleen maar passend dat Quentin Tarantino - zelf een meester-recycler - een van zijn kenmerkende opnamen vier jaar later opnieuw in de film van Jon Favreau zou laten verschijnen.
In Reservoir Dogs hebben de hoofdrolspelers een levendig gesprek, de hele tijd omcirkeld door de camera terwijl ze schreeuwen over cultuur. Als ze klaar zijn, laat de film ze in slow motion over het scherm lopen, voor een bakstenen muur, tijdens de inleidende credits. Het effect was erg cool.
Swingers erkent slim zijn diefstal, aangezien personages ook schreeuwen aan een ronde tafel en worden getoond lopen in slow motion op precies dezelfde manier als - alleen deze keer bespreken de protagonisten Tarantino zelf - hoe ze denken dat hij steelt van Scorsese, en als een karakter zegt het, hoe "iedereen steelt van iedereen." Met een knipoog doet Swingers precies dat na de volgende snit, omdat de personages lopen zoals Tarantino dat voor hen deed.
9 The Pool Party in Soy Cuba en Boogie Nights
PT Anderson is een filmmaker met een stevige greep op de geschiedenis van het medium als aanvulling op zijn visionaire originaliteit. Om te zien wat we bedoelen, hoeft u niet verder te zoeken dan het beroemde Steadicam-shot op het poolfeest in Boogie Nights. De camera slingert door het LA-feest, introduceert personages en beweegt nieuwsgierig in en uit gesprekken voordat hij een mooie vrouw direct in het zwembad volgt.
Deze opname, die zo goed is in het maken van de wereld die hij verleidelijk en aantrekkelijk maakt, wordt vrijwel direct uit de film Soy Cuba uit 1964 gehaald. Soja Cuba, de Sovjet-Cubaanse film die bijna volledig over het hoofd werd gezien en vergeten door het kijkende publiek voordat hij werd herontdekt en verdedigd door moderne filmmakers voor zijn inventieve cinematografie - inclusief foto's zoals deze.
8 Serendipity in Psycho and Pulp Fiction
We hebben eerder vermeld dat Quentin Tarantino een meester-recycler was en dat Alfred Hitchcock scènes van zijn hergebruik meerdere keren op deze lijst zou hebben staan. De twee ontmoeten elkaar in dit bericht, met een scène uit Psycho die opnieuw verschijnt in Pulp Fiction.
In het origineel ontsnapt Marion Crane na het stelen van geld van het werk, alleen om haar baas de straat over te zien zien terwijl haar auto bij een stoplicht stilstaat. In bijna een opname voor opname in Pulp Fiction zit Butch (Bruce Willis) bij een verkeerslicht en ziet Marsellus Wallace - de man die hij net is overgestoken - de straat recht voor zijn auto overlopen. De Pulp Fiction-scène is een bijna-facsimile van zijn contrapunt in Psycho - maar zonder iets te bederven volstaat het om te zeggen dat de scènes heel anders eindigen.
7 De trap af in slagschip Potemkin en The Untouchables
Afgezien van zijn stevige positie als een film die 101 tekst bestudeert, leeft het slagschip Potemkin van 1925 voort in het collectieve geheugen van cinefielen, grotendeels vanwege een reeks - de beroemde scène van Odessa Steps, die een gewelddadige botsing en het onvergetelijke beeld van een kinderwagen schuift een trap af met een baby aan boord.
Dat ene schot was zo krachtig dat het sinds zijn oprichting talloze malen eer heeft ontvangen - vooral in The Untouchables, waar ook een kinderwagen langs de trappen van Union Station in Chicago valt tijdens een shootout. De referentie is onmiskenbaar.
6 Geest in de schaal in de matrix
Ondanks twee slecht ontvangen vervolgjes geniet The Matrix terecht de status van een mijlpaalfilm. Als zodanig zou het veel kijkers verbazen dat een aanzienlijk deel van The Matrix grenst aan aanpassing - met name van de geliefde animefilm Ghost In The Shell. Toen de Wachowskis The Matrix aan producenten presenteerden, speelden ze een dvd van de anime en zeiden (parafraserend) "dat willen we echt doen."
Het is geen complete aanpassing, maar The Matrix is Ghost verschuldigd voor heel veel van zijn meest opvallende beelden. De digitale stortbui van groene nummers die de handtekening van The Matrix werd; bepaalde lange sprongen van hoge gebouwen; en de manier waarop mensen worden aangesloten door gaten in hun nek. De Matrix heeft ertoe bijgedragen dat veel mensen een anime-klassieker onder de aandacht van het westerse publiek brengen - maar het is vermeldenswaard dat Ghost in The Shell zijn eigen live-actie-aanpassing volgend jaar zal ontvangen, met Scarlett Johansson op voorsprong.
5 The Ending of The Avengers And Pacific Rim
Deze films zijn binnen een jaar na elkaar uitgebracht, dus het is heel goed mogelijk dat we hier te maken hebben met een echte parallelle gedachte. Maar het is onmogelijk om ze niet allebei te zien en de opvallende gelijkenis in hun eindes op te merken.
In The Avengers draagt Iron Man een nucleair explosief door een portaal aan de hemel, komt een andere dimensie binnen, ontploft het en valt levenloos terug naar de aarde net wanneer het portaal sluit. Hij lijkt even dood, maar hoest zichzelf snel weer tot leven. Het einde van de Pacific Rim is bijna identiek, behalve omgekeerd - daarin draagt hoofdrolspeler Raleigh Beckett een kernreactor door een portaal in de bodem van de oceaan, komt een andere dimensie binnen, ontploft het en zweeft levenloos terug naar de oppervlakte als het portaal sluit. Hij lijkt ook dood, maar - spoiler alert - niet. Met zo'n nabijheid in productie, is het moeilijk te zeggen waarom de twee scènes zo op elkaar lijken - maar ze zijn absoluut, opvallend, onmiskenbaar vergelijkbaar.
4 De brief in duizeligheid en obsessie
Hitchcock wordt hier nogmaals naar verwezen, dit keer door een filmmaker die bijzonder beroemd is vanwege het hergebruik van Hitch's werk - Brian De Palma. De relatie van De Palma met de films van Hitchcock is goed gedocumenteerd en is uitvoerig geanalyseerd. Afhankelijk van wie je leest of wat je ziet, kan hij een liefhebbende discipel zijn, een schaamteloze oplichter, een slimme recycler, of al het bovenstaande.
Eén ding is zeker, de obsessie van De Palma lijkt erg op Hitchcock's Vertigo - de schuldige man, de dubbelganger, de surrealistische beelden - het is er allemaal. En in één scène in beide films schrijft de dubbelganger een brief die haar ware identiteit onthult en haar rol in een complot tegen de hoofdpersoon. Het is een identieke draai in de films die op bijna identieke manier wordt onthuld.
3 On The Highway in Fear and Loathing in Las Vegas and Rango
Dit is interessant, omdat het misschien helemaal geen vergelijkbare scène is, maar eerder een suggestie dat deze twee ogenschijnlijk afzonderlijke films op hetzelfde vlak bestaan. Er is een reeks in Rango die de titulaire kameleon laat zien die van auto naar auto springt en de snelweg af rent; alleen om te landen op de voorruit van een cabriolet die duidelijk Raoul Duke's van Fear and Loathing is.
Het is natuurlijk het soort paasei-popcultuurreferentie dat soms voorkomt in kinderfilms alleen om de volwassenen iets te geven om om te lachen - maar zelfs als een eerbetoon dat grenst aan parodie, is het een slimme opname van een eerdere film die Rango beïnvloedt in meer manieren dan alleen deze.
2 Gewelddadige aanval in Psycho en Raging Bull
In de laatste bokswedstrijd van Raging Bull stelde regisseur Martin Scorsese een brutale, cringe-waardige mishandeling samen, terwijl de hoofdpersoon van de film een onmenselijke hoeveelheid straf krijgt van zijn tegenstander. Maar Scorsese deed dit niet alleen - hij vormde de reeks bijna volledig op de douchescène van Psycho - zelfs zo ver dat hij de opnamelijst van Hitchcock gebruikte om het geweld dat in de ring werd verspreid, te versnellen.
Het effect is opmerkelijk, omdat het klimatologische gevecht in Raging Bull minstens zo verontrustend is in zijn gewelddadige impact als de douchescène in psycho was. Ze worden op dezelfde manier gestimuleerd en gebruiken snelle sneden om de kijker op vrijwel dezelfde manier te desoriënteren. Het is een fascinerend voorbeeld van het idee dat, hoewel de huid van twee scènes anders kan zijn, hun skeletten nog steeds onmiddellijk als tweelingen kunnen worden herkend.
1 Yojimbo en Fistful of Dollars
Dit is waarschijnlijk het perfecte voorbeeld van een film die in wezen een directe afzetterij is, zelfs als niemand het erkent. Inderdaad, Leone's Fistful leent zwaar van Yojimbo, niet alleen filmisch, maar thematisch en qua verhaal. Maar toen Akira Kurasawa, directeur van Yojimbo, begon te handelen op zijn vermoeden dat Fistful een flagrante copycat was, verdedigde Leone zijn werk door te beweren dat zowel hij als Kurasawa Carlo Goldoni's Servant of Two Masters hadden afgezet.
Nadat een rechtszaak begon over de diefstal van intellectueel eigendom, besloot Leone zich buiten de rechtbank te vestigen. Rekening houdend met bepaalde opnamen en scènes, dat was slim - de iconische groothoekopname van Eastwood die alleen op een verlaten binnenplaats staat, is een directe verwijzing naar dezelfde opname van Yojimbo's hoofdrolspeler Sanjuro. De overeenkomsten blijven bestaan, inclusief een ander beroemd tafereel wanneer de respectieve mannen zonder namen rivaliserende bendes aanstaren voordat ze ze snel worden uitgezonden. Afgezien van een verschil in wapen, zijn ze identiek.
---
En andere publieksovertredingen van films moeten op de hoogte zijn? Geluid uit in de reacties.
