15 interessante dingen die alleen echte fans weten over pulp Fiction

Pulp Fiction van Quentin Tarantino is een kort venster op het goed gerealiseerde leven van LA lowlives en boeven. Een rock-'n-roll neo-noir. Een komedie overspoeld met zonnig nihilisme.

Het was een film vakkundig vervaardigd en aangescherpt uit de grillige reserveonderdelen van kunst met een laag voorhoofd, zoals lugubere stripmagazines en vage bekommernissen. Het is een uniek pop-artartact dat vaak is nagebootst en nooit gerepliceerd. De wonderbaarheid ervan strekt zich uit tot het een tijdje revitaliseren van John Travolta's mislukte carrière voor een tijdje en de wereld in het algemeen introduceren aan de heer Samuel L. Jackson. Ondanks de gigantische looptijd van 2 en een half uur, barst het van iconische scènes en onvergetelijke quotes.

De pure slimheid en vindingrijkheid van Pulp Fiction - de direct memorabele uitvoeringen, de gefragmenteerde, in elkaar grijpende verhalen die herhaalde bezichtigingen en adelaarsogen kijken, de eclectische soundtrack en gewichtige thema's van verlossing en eer - hebben ervoor gezorgd dat veel fans ademloos hebben gepureerd over elk frame om nieuwe betekenissen te vinden en keek elke documentaire achter de schermen om een ​​eindeloze nieuwsgierigheid te verzadigen.

Maar de mythologie van de film, zowel de inhoud als de constructie, is zo gelaagd en dicht dat er een paar feiten zijn waar zelfs die-hard fans zich niet van bewust zijn.

Hier zijn de 15 gekke dingen die je nog niet wist over Pulp Fiction.

15 Vincent Vega's boek

Een van de vele prachtige kleine details die Pulp Fiction kleuren, is de leesgewoonte van Vincent Vega. Een incompetente, aan drugs verslaafde huurmoordenaar en schijnbaar intellectueel woedende lunkhead, die een bijzonder dicht paperbackboek leest terwijl hij in de wasruimte onopgemerkt blijft in de film. Maar het trekt je aandacht naar herhaalde bezichtigingen.

Dat boek dat Vince zo fascineerde? Modesty Blaise, een actie / spionroman uit 1965 geschreven door Peter O'Donnell.

Het karakter van Modesty Blaise, een kruising tussen Wonder Woman en James Bond, is ook de hoofdrolspeler geweest in een aantal stripboeken. Tarantino, consistent in het uiten van zijn ongegeneerd enthousiasme voor obscure stukjes popcultuur-efemere verschijnselen, is nogal een grote fan van de roman. Hoewel hij nog geen Modesty Blaise-film moet schrijven en regisseren, heeft hij in 2003 een direct-to-videoproductie gesponsord, Quentin Tarantino Presents: My Name Is Modesty.

14 Cameo van Steve Buscemi

Steve Buscemi viel op met zijn beurt als de neurotische en wezelige meneer Pink in reservoirhonden.

Quentin Tarantino staat erom bekend nauw samen te werken met dezelfde actoren bij een aantal projecten - Uma Thurman, Samuel L. Jackson en Christoph Waltz, om er maar een paar te noemen. Dus voor zijn tweede film maakte Tarantino opnieuw gebruik van de aanzienlijke talenten van Buscemi, alleen deze keer als een enigszins ontevreden Buddy Holly-ober bij Jack Rabbit Slims.

In het begin is het misschien niet zo vanzelfsprekend, gezien het feit dat Steve Buscemi in een Buddy Holly-pruik zit en geen close-up krijgt. Maar zoek dat nasale 'Nee' wanneer Vince vraagt ​​of er een bourbon in de vijf dollar shake zit. Vintage Steve Buscemi daar.

13 Mysterieuze pleister van Marsellus Wallace

Het mysterie van de inhoud van de koffer van Marsellus Wallace is sinds 1994 mysterieus gebleven. Bijna net zo nieuwsgierig is het pleister op de achterkant van Wallace's hoofd, in de buurt van zijn nek.

Sommigen theoretiseren nog steeds dat de ziel van Marsellus Wallace die in de koffer zit. Het pleister is om de wond te bedekken waaruit de ziel werd getrokken. Vrij vreemd en griezelig.

Het is echter vaak waar dat fictie vreemder en griezeliger is dan feit. Het blijkt dat de acteur Ving Rhames zijn hoofd had geschoren. Tarantino vond de bandhulp een opwindend klein visueel detail dat de scènes van Wallace alleen maar aantrekkelijker kon maken, gezien het feit dat we een paar minuten doorbrachten terwijl kijkers naar de achterkant van Ving Rhames staarden.

12 The Man Who Keyed Malibu van Vince

Het is heel leuk om te speculeren over een paar bengelende draden van Pulp Fiction: wat zit er in de koffer? Waar zal Jules 'reis op aarde' hem brengen? Wat is er echt gebeurd met Tony Rocky Horror?

En wie was de sleutel tot Vince's Malibu? Het blijkt dat er een antwoord is voor die laatste.

Volgens Tarantino was het eigenlijk Butch die het gewaardeerde voertuig van Vince ontheiligde.

Vincent en Bush, beiden gewoon op hun absoluut chagrijnigst, ontmoeten elkaar aan de bar en wisselen een korte dialoog uit. Butch vraagt ​​hem waar hij naar kijkt, Vincent noemt hem een ​​naam. Let op de reactie van Butch wanneer de man die hem zojuist een naam noemde de topgangster knuffelt die gewoon plezier had in het gladstrijken en aan zijn touwtjes trekken. Butch had alle reden om de auto van Vince te sleutelen.

11 Fox Force Five

Hoewel we niet zoveel over Mia Wallace te weten komen, weten we wel dat ze in de pilot speelde voor een show genaamd Fox Force Five.

De show volgde de avonturen van een volledig vrouwelijk team van dodelijke geheime agenten. Er was het karakter van Mia, een expert met een mes, een meisje wiens "specialiteit het maken van liefde was", een meisje dat een sloopexpert was, een kungfu-expert, enzovoort.

Als dit een belletje doet rinkelen, is het omdat Tarantino dat sjabloon van een volledig vrouwelijk team zou nemen en het zou gebruiken voor Kill Bill Vol. 1 & 2 in de vorm van het Deadly Viper Assassination Squad. De overeenkomsten zijn vrij opvallend als je bedenkt dat Uma Thurman, die natuurlijk Mia Wallace speelt, ook een 'messen-expert' zou zijn in die films.

10 Uma Thurman was bijna niet Mia

Het is onmogelijk om het personage Mia Wallace en de acteur Uma Thurman te scheiden. De bijzondere kwaliteit van Uma Thurman als jonge actrice - die zowel naïviteit als wereldsheid projecteert - hielp Mia Wallace te stollen als een van de meest fascinerende personages van Pulp Fiction. Dat ze het gezicht is van bijna elke Pulp Fiction-poster voelt goed, omdat ze moeiteloos die subliem koele en enigszins gevaarlijke kwaliteit uitstraalt.

Het bleek echter dat Julia Louis-Dreyfus het onderdeel bijna vasthield, terwijl Jennifer Aniston ook een duidelijk pad naar Mia Wallace had.

De reden waarom ze het afwijzen, was te wijten aan hun strakke schema's op hun enorm populaire sitcoms, respectievelijk Seinfeld en Friends. Michelle Pfeiffer was ook in de running, samen met de legendarische Franse actrice Catherine Deneuve.

9 Matt Dillon was bijna slap

Quentin Tarantino schreef oorspronkelijk Butch Coolidge, een ouder wordende bokser die alles op het spel zet voor een kans op vrijheid, met Matt Dillon in gedachten.

Dillon, toen pas 29, zou ongetwijfeld een andere energie voor Butch Coolidge hebben gebracht. Tarantino stuurde Dillon het script, maar het antwoord van Dillon was iets minder dan opgewonden: hij zou wat tijd nodig hebben om erover na te denken. Tarantino overtuigde uiteindelijk Bruce Willis in plaats daarvan, die natuurlijk een veel grotere filmster was. Met Willis 'filmsterrencache kon Miramax de internationale rechten voor Pulp Fiction voor 11 miljoen dollar verkopen, waardoor Pulp Fiction een winstgevende film was voordat het voor één publiek werd afgespeeld.

Het was niet alleen een goede zakelijke beslissing, maar het werkte ook voor het verhaal van de film. Butch's wanhopige bod zou niet zo ontroerend zijn geweest als hij jong, fit en met een hoofd vol haar was.

8 Robert Rodriguez leende een regiehand

Quentin Tarantino speelde Jimmy, de arme sukkel die heeft moeten helpen bij het opruimen van de rotzooi van Jules en Vincent.

Achter de camera, die richting gaf tijdens de scènes van Tarantino als Jimmy, zat collega-filmmaker Robert Rodriguez. Robert Rodriguez zelf was behoorlijk opgewonden van zijn regiedebuut op speelfilmlengte, de low-budget actiefilm El Mariachi.

Blijkbaar hebben Tarantino en Rodriguez een behoorlijk rapport ontwikkeld, omdat ze de komende tien jaar aan een aantal projecten hebben samengewerkt. Tarantino zou het scenario voor de film van Rodriguez, From Dusk tot Dawn, en camee erin schrijven. Tarantino regisseerde een reeks in Rodriguez 'bewerking van Frank Miller's Sin City in 2005. En in 2007 werkten ze samen aan de noodlottige dubbele functie Grindhouse, Planet Terror en Death Proof.

7 Vince and Mia's Dancing Victory?

We gaan ervan uit dat Vincent en Mia de danswedstrijd in het Jack Jack Slims uit de jaren 1950 hebben gewonnen. Hoe konden ze niet hebben? Ze kwamen later die avond aan bij Mia terwijl ze de trofee vasthielden, om nog maar te zwijgen van het feit dat hun dans een all-timer was.

Het is echter geheel waarschijnlijk dat Vince en Mia niet hebben gewonnen en in feite alleen de trofee hebben gestolen.

We zijn op de hoogte van dit sappige stukje informatie als we het verhaal van Butch Coolidge volgen, terwijl hij rond zijn flatgebouw sluipt. We kunnen fragmenten van de tv horen, inclusief een advertentie voor Jack Rabbit Slims en, heel zwak, een stem in de commercial die zegt dat de trofee is gestolen. Het segment van Vince en Mia werd de avond voor Butch's ingesteld. Het gaat uit.

6 Uma Thurman was extreem zenuwachtig voor de dansscène

Er werd gezegd dat Uma Thurman extreem nerveus was voor haar dansscène met John Travolta. Het was een belangrijk keerpunt in de film en een spannende en filmische demonstratie van hun relatie. Tot op de seconde toe was het absoluut noodzakelijk.

Ongetwijfeld verergerde haar nervositeit de legendarische bewegingen van Travolta zoals te zien op Saturday Night Fever and Grease. "Ik was zo beschaamd en onhandig en verlegen", bekende de actrice.

Om de nervositeit te verlichten, demonstreerde Tarantino zelf enkele dansbewegingen voordat het fotograferen begon. Het was toen dat het klikte voor Thurman dat of het dansen goed, slecht of onverschillig was, het niet belangrijk was. Wat belangrijk was, was dat Mia en Vincent plezier hebben.

5 Mijn Sharona zat bijna in de soundtrack

Tijdens de scène waarin de gevreesde gangster Marsellus Wallace wordt aangevallen door een hillbilly in de kelder van het pandjeshuis, is er een bepaald stuk schetterende muziek, een koortsachtig en monotoon deuntje, dat bijdraagt ​​aan het surrealistische, intense karakter van de scène. Het nummer is er een van The Revels genaamd "Comanche."

Tarantino was echter aanvankelijk vastbesloten om een ​​ander muziekstuk te spelen. In het bijzonder, My Sharona van The Knack.

Het zou de scène zeker op een significante manier hebben veranderd, misschien de toon ervan arroganter gemaakt. Een vrolijk lied naast een afschuwelijke overtreding, allemaal omwille van wat grijnzende ironie. Het zou, indien mogelijk, een wreder, onaangenamer tafereel zijn geweest. Gelukkig had een lid van The Knack daar helemaal geen last van, onder verwijzing naar hun wedergeboren christelijke overtuigingen.

4 Het kleine budget

Met alle funky sets, stijlvolle kostuums en all-star cast van Pulp Fiction, zou je denken dat het budget redelijk groot zou zijn. Of op zijn minst een mid-range budget. Verrassend genoeg kostte het weinig om te maken.

Het totale budget bedroeg $ 8, 5 miljoen, waarvan 5 van die miljoenen naar de acteurs gingen.

In de jaren negentig bedroeg het gemiddelde Hollywood-filmbudget ongeveer $ 50 miljoen, wat betekent dat het budget van Pulp Fiction voor zijn tijd nog vrij beperkt was.

Vanwege een aantal deskundige marketing die het unieke karakter van de film heeft gedistilleerd en het intrigerend maakte voor een algemeen publiek, en niet te vergeten de hype, was Pulp Fiction de eerste indiefilm die meer dan $ 100 miljoen verdiende. Het kruiste toen zelfs dat en verdiende meer dan $ 200 miljoen.

3 Tarantino's geheime adviseur

Pulp Fiction heeft een gecompliceerde relatie met het gebruik van filmische middelen, op de een of andere manier zowel verheerlijkend als wrijvend in je neus in de harde realiteit ervan. Vincent Vega doet illegale handelingen op de koele melodieën van "Bullwinkle Part II" is onmiskenbaar aantrekkelijk, zelfs als je weet dat je de dingen nooit echt zou aanraken met een stok van drie meter. Maar Mia Wallace die flauwvalt van diezelfde stoffen is zeker niet voor bangeriken.

De herstellende buddy van Quentin Tarantino, duidelijk geen onbekende voor de allures en gevaren van straatstoffen, diende als consultant. Een gedenkwaardig advies dat hij Travolta gaf, was dat hij, om de effecten van de stoffen na te bootsen zonder ze in te nemen, zichzelf ondergedompeld moest houden in een bubbelbad onder invloed van tequila.

2 Tarantino schreef het script in Amsterdam

Na het enorme succes van zijn debuut Reservoir Dogs, ging Quentin Tarantino, met de $ 50.000 die hij net had verdiend, op spontane drie maanden vakantie naar Amsterdam.

Tarantino, opgesloten in een eenkamerappartement zonder fax of telefoon, schreef het eerste ontwerp voor Pulp Fiction. Zijn dag bestond uit opstaan ​​en onmiddellijk in zijn notitieboekje schrijven, een wandeling door het kanaal maken en enorme hoeveelheden koffie drinken, en dan terug naar zijn appartement gaan om te schrijven. Het eerste concept bedroeg in totaal 500 pagina's. Dat is ongeveer 8 en een half uur film.

Ongetwijfeld hebben sommige ervaringen van Tarantino in Amsterdam een ​​deel van het script geïnformeerd, zoals Vince's overpeinzingen over hashbars en hoe een McDonald's in Europa net een beetje anders is dan een McDonald's in Amerika.