De Arrowverse van de CW lijdt onder een midlife crisis. Hoewel de shows allemaal relatief gezond zijn, zijn de meeste in hun meest recente seizoenen met tegenslagen geconfronteerd.
De Flash, ooit de meest opwindende, optimistische superheldenshow op televisie, is vervallen in saaie angst. Supergirl onderging iets van een tweedejaars inzinking omdat het uit het oog verloor wat mensen in de eerste plaats naar de show trok. Arrow, vijf jaar oud, toont eenvoudig zijn leeftijd. Legends of Tomorrow maakte een enorme sprong voorwaarts in zijn geweldige tweede seizoen, maar het is niet zonder zijn eigen problemen.
Er is geen teken dat de Arrowverse vertraagt. Inderdaad, het groeit dit seizoen weer, met de aankomende Black Lightning die toetreedt tot de CW-stal van DC-superhelden. Het is niet moeilijk om je voor te stellen dat deze hoek van het DC Universum voor onbepaalde tijd bloeit met een nieuwe toevoeging ooit dit jaar of zo. Als dat gaat gebeuren, moeten de onderliggende problemen met de huidige shows worden aangepakt en opgelost.
Niets is hier voorbij redden. De showrunners moeten gewoon een lange harde blik werpen op waar dingen fout zijn gegaan en onthouden waarom mensen in de eerste plaats van deze personages en hun wereld hielden.
Dit zijn de 15 redenen waarom de Arrowverse in de problemen zit (en hoe dit te verhelpen).
15 De flits: maak Barry Allen weer sympathiek
Er zijn veel manieren waarop The Flash de laatste jaren uit het spoor is geraakt, maar degene die het meest nadelig voor de show is geweest, is Barry's afdaling in ellende en zelf-obsessie.
Toen The Flash debuteerde, werd Barry gepresenteerd als een heel duidelijk contrast met de broeide Oliver Queen, een voorbeeld voor de wereld dat helden tragedie en ontberingen konden doorstaan en nog steeds de wereld tegemoet treden met de oprechte intentie om het juiste te doen.
Ergens langs de lijn verloor Barry dat morele kompas uit zichzelf, zich overgevend aan persoonlijke vendetta's en tijdlijnen die de shenanigans veranderden waarvan hij wist dat het waarschijnlijk verschrikkelijke gevolgen zou hebben. Het heeft de waarschijnlijkheid van de vlaggenschip-superheld van DC TV echt geschaad. De show moet een manier vinden om Barry meer te laten lijken op die charmante jonge held uit zijn eerste seizoen.
14 Arrow: Laat Oliver evolueren naar de liberale stripheld
Als de oudste huidige DC-show op televisie, wordt Arrow begrijpelijkerwijs geconfronteerd met verhalende problemen waar de andere shows gewoon nog niet mee te maken hebben gehad. Het voelt alsof de verhalen van veel van de sleutelfiguren bijna voltooid zijn - de producenten weten dit waarschijnlijk, omdat ze in het verrassend sterke vijfde seizoen een nieuwe groep helden binnenbrachten.
Relatieve verhalende stagnatie kan waarschijnlijk worden doorstaan door de meeste van de langstzittende personages van de show, maar niet door Oliver Queen zelf. De show moet Oliver in staat stellen zijn eindeloze cyclus van moedige heldhaftigheid te overwinnen, gevolgd door verlammende zelftwijfel.
De meest voor de hand liggende manier om de Emerald Archer op te frissen, is om de meest gevierde iteratie van het personage uit de strips te omarmen: de scherpzinnige liberale kruisvaarder. Het gevoel voor humor van Stephen Amell is goed gedocumenteerd in talloze congresoptredens en Greg Berlanti is in zijn shows nooit teruggeschrokken voor progressieve politiek.
Het zou een gemakkelijke manier zijn om het personage te verjongen dat ook trouw is aan zijn roots.
13 Legends of Tomorrow: Less Forced Romance
Van alle CW DC-shows bevindt Legends of Tomorrow zich momenteel in de sterkste positie. In het tweede seizoen omarmde de show vrolijk zijn bonkers uitgangspunt en gooide hij enig realisme in de wind ten gunste van cartoonachtige tijdreizende chaos, tot fantastisch gekke resultaten. De show heeft ook het voordeel van kortere seizoenen dan de andere CW DC-shows, wat resulteert in beslist minder opvullende en strakke seizoensbogen.
De show is echter verre van perfect, en een van de grootste problemen is de aandrang om romantische paren te duwen schijnbaar uit een of andere door CW verplichte verplichting. De Atom / Hawkgirl / Hawkman-liefdesdriehoek van het eerste seizoen was het meest kreunwaardige aspect van de show, aangetast door het slechte optreden van beide Hawks (die de show aan het einde van dat inaugurele seizoen zonder pardon verlieten).
Seizoen twee was niet immuun, en combineerde nieuwkomers Citizen Steel en Vixen in een romantiek die nooit zo belangrijk voelde als de show ons wilde laten geloven. Er is meer dan genoeg romantiek in de Arrowverse - laten we gewoon de Waverider-bemanning hun tijd doorbrengen met dinosaurussen in de toekomst.
12 De flits: maak van Iris West een meer cruciaal karakter
Zelfs in zijn teleurstellende derde seizoen kon The Flash steunen op zijn ensemble cast, die gewoon een van de beste op televisie is
.met één uitzondering.
Op dit moment is het echt moeilijk om erachter te komen of Candice Patton misschien niet in staat is om de liefde van het leven van Barry Allen uit te beelden met enige vorm van overtuiging, of dat de schrijvers gewoon niet kunnen achterhalen wat ze met het personage moeten doen, die een vroeg slachtoffer was van de 'karakters vertrouwen elkaar niet om gekunstelde redenen' onzin.
In de nasleep van de explosieve finale van het derde seizoen, wordt Iris een steeds belangrijkere aanwezigheid in de show, omdat ze meer volledig wordt geïntegreerd in de werking van Team Flash. Dat is een veelbelovende ontwikkeling, want ze bracht het grootste deel van het derde seizoen door als een tijdige-jonkvrouw in nood plot, en het karakter verdient zoveel beter dan dat.
11 Arrow: Breng Thea Queen As Speedy terug
Team Arrow heeft een grondige revisie ondergaan in het vijfde seizoen van de show, met de schijnbaar toevoegingen van Wild Dog, Mr. Terrific en Dinah Drake's nieuwe Black Canary. Dat zijn allemaal effectieve toevoegingen geweest, maar het team voelde zich enigszins onvolledig zonder dat Thea Queen zich aansloot als Speedy. Een belangrijke boog tijdens de vier seizoenen van de show was Thea's reis van onrustige tiener, verantwoordelijke volwassene, ondode ninja, tot burgerwacht.
De sidelining van het vijfde seizoen van niet alleen Speedy, maar grotendeels van Thea, voelde als iets dat waarschijnlijk niet verhaalgedreven was, maar een ongelukkig realistisch gevolg van een verouderende, steeds duurdere televisieproductie. Hopelijk hebben de producers die problemen voor seizoen zes uitgewerkt: Green Arrow heeft Speedy aan zijn zijde nodig, en Oliver Queen heeft Thea aan zijn zijde nodig.
10 Supergirl: Get Rid of Jimmy Olsen's Guardian
Supergirl bevond zich op een moeilijke plek toen het zijn tweede seizoen inging. Na de sprong van CBS naar de CW, verschoof de focus van de show enigszins, en werd een beetje meer gericht op de heldhaftigheid van het hoofdpersonage en haar ondersteunende cast, die iets minder stilstond bij de alledaagse zwakheden van Kara Danvers. Dit resulteerde in een grotendeels verbeterde show (met één enorme uitzondering, waar we later op zullen ingaan), maar het liet Jimmy Olsen achter in een verhalend soort niemandsland.
De poging van de show om Jimmy meer in de wereld van Supergirl te brengen was om hem de burgerwachtheld Guardian te maken. Dit leek niet alleen beslist in strijd met de gevestigde persoonlijkheid van het personage, het voelde als een afgezwakte versie van Arrow geënt op een show met een veel dwingendere held.
Het is onduidelijk of de show ooit zal uitzoeken hoe Jimmy op de juiste manier te gebruiken, maar doorgaan vanuit de slecht geadviseerde Guardian-boog zou een stap in de goede richting zijn.
9 The Flash: No More Speedster Big Bads
De wet van het verminderen van het rendement is ingegaan met de seizoenslange schurken van The Flash. De Reverse Flash van het debuutseizoen was een van de beste, meest vlekkeloos uitgevoerde tv-slechteriken in een lange tijd. De Zoom van het tweede seizoen was minder effectief, maar was zowel visueel angstaanjagend als had hij een behoorlijke draai. Savitar van seizoen drie was in wezen een kerel - zijn verhaal was te ingewikkeld en de uitbetaling was overweldigend. Hij zag er ook uit als een Power Rangers-schurk op steroïden.
De show moet weg van deze door mysterie gevoede speedster-tegenstanders. De bron is gewoon droog en de wereld van The Flash is zoveel rijker dan andere jongens die snel kunnen rennen. Het lijkt erop dat dit een les is die de makers van de show al ter harte hebben genomen, omdat is aangekondigd dat The Thinker de belangrijkste schurk van seizoen vier zal zijn.
8 Breng Superman in de vier show-crossovers
'Invasion!' Van vorig seizoen Four Show Crossover was het enige moment waarop het voelde alsof het volledige potentieel van de Arrowverse te zien was. Het voelde als een kaskraker in de zomer, maar met personages waar we zoveel meer tijd aan hebben besteed, waardoor hun interacties en proeven des te spannender zijn. Ze zullen het moeilijk krijgen om "Invasion!" dit jaar, maar er is een gemakkelijke manier om de opwinding te escaleren: breng Superman binnen.
Geprezen door velen als een meer traditionele, ernstige iteratie van de Man of Steel dan de huidige filmversie van Henry Cavill, heeft de CW blijkbaar geen plannen om Tyler Hoechlin's Superman zijn eigen serie te geven, maar staat hem open voor incidentele bezoeken aan Supergirl.
Supes meenemen naar de jaarlijkse crossover lijkt een effectieve manier om hem een deel van de Arroweverse te houden zonder zijn neef te overschaduwen, en zou de televisieversie van de Justice League een mooi beetje sterrenkracht geven.
7 Arrow: Abandon The Flashbacks
De flashbacks van Arrow waren niet altijd zo eindeloos. Duidelijk beïnvloed door Lost, boden ze het publiek een belangrijk inzicht in Oliver's helse bestaan op Lian Yu in het inaugurele seizoen, en waren cruciaal voor het begrijpen van Slade en zijn motivaties in het beste tweede seizoen van de serie. Maar in de latere seizoenen leken ze artefacten uit een andere show, meer dan een echt verhalend doel genaaid.
De beruchte magische flashbacks van seizoen vier behoren tot de meest beschamende misvuren van de show (een andere verloren parallel: beide shows hebben een bodem bereikt terwijl ze de tatoeages van hun hoofdpersonage uitleggen via flashback).
De flashbacks van seizoen vijf eindigden waar de serie begon, waarbij Oliver werd gered van Lian Yu. De producenten zijn enigszins terughoudend over de vorm die de flashbacks in de komende seizoenen zullen aannemen, maar lijken de intentie te hebben ze in een bepaalde hoedanigheid te houden.
Het zou verstandig zijn om ze op dit moment als een constante aanwezigheid te verwijderen en ze alleen te gebruiken als ze daar een goede reden voor hebben. Arrow is tegenwoordig overtuigend genoeg dat het de flashbacks niet meer als kruk hoeft te gebruiken.
6 Supergirl: introduceer sterkere schurken
Supergirl heeft nog nooit een diepe schurkengalerij gehad. Inderdaad, de show heeft in eerste instantie schurken uitgevonden voor Kara of gewoon Z-lijst tegenstanders geleend van haar bekendere neef. Het tweede seizoen bracht een iets betere klasse Superman-schurken, met Cadmus en Cyborg Superman dreigende National City. Maar zelfs toen voelde de show alsof het een echte zware slagman miste.
Serieproducenten hebben onlangs aangekondigd dat Lex Luthor en General Zod geen rekening houden met de plannen van de show, waardoor de mogelijkheden voor respectabele vijanden verder worden beperkt. The Arrowverse heeft een geschiedenis van het veranderen van in wezen anonieme personages zoals Malcolm Merlyn en Damien Dahrk in dwingende slechteriken. Hopelijk kunnen ze een soortgelijke truc uithalen met Odette Anable's onlangs aangekondigde Reign, omdat Supergirl een schurk verdient die haar waardig is.
5 Legends of Tomorrow: Breng Captain Cold permanent terug
Het eerste seizoen van Legends of Tomorrow was ongelijk, omdat de tijdreisshow erachter kwam hoe serieus het zichzelf ging nemen (het ultieme antwoord was "niet erg serieus"), en de dynamiek van de cast. Het enige onaantastbare aspect van dat seizoen was Wentworth Miller's heerlijk cheesy optreden als Captain Cold zelf, Leonard Snart. Miller kauwde op alle beschikbare landschappen als de hammy, stiekem charmante Snart, en zijn dood tegen het einde van het seizoen leek een verlies waar de show moeite mee zou hebben om te herstellen.
Verrassend vond seizoen twee de show in prima vorm, waardoor de gonzo-gevoeligheden werden verbeterd tot de meest manische, vrolijke stripboeken-show op televisie. En toch werd de afwezigheid van Snart nog steeds gevoeld, en het is moeilijk om je niet af te vragen of de show nog sterker zou zijn geweest met hem in de buurt.
Dit is een tijdreisshow die voortdurend zijn eigen regels breekt, dus er is geen reden waarom Snart niet kon worden teruggebracht, ervan uitgaande dat Miller's planning dit zou toestaan. Legends of Tomorrow staat aan de vooravond van grootheid; Leonard Snart is misschien het laatste element dat nodig is om het over de top te krijgen.
4 De flits: maak de schurken een grotere aanwezigheid
Een deel van de reden dat de teleurstellende speedster big bads op The Flash zo frustrerend zijn geweest, heeft te maken met het feit dat Barry Allen, afgezien van misschien Batman en Spider-Man, de rijkste, diepste bank van schurken in alle strips heeft.
De Rogues behoren tot de meest opvallende creaties uit de Silver Age van strips, en werden briljant nieuw leven ingeblazen door stripschrijver (en huidige DC Films hoofd honcho) Geoff Johns in de vroege jaren '00.
De show heeft echt een bewonderenswaardige taak verricht door veel van de Rogues aan te passen, met name de heerlijk gekke Trickster van Mark Hamill en de stalen weerwizard van Liam McIntyre, maar ze zijn grotendeels verbannen naar minder belangrijke rollen ten gunste van de krachtigere maar minder interessante speedster-schurken.
De showrunners zouden slim zijn om te beseffen dat dit rijke personages zijn die Barry uitdagen op een manier die verder gaat dan alleen de generieke wereld die shenanigans verovert.
3 Pijl: los de Oliver / Felicity-relatie op
We zijn ver voorbij de vervaldatum met betrekking tot het “zullen ze / zullen ze niet” -aspect van de Oliver / Felicity-relatie. Seizoen vier was het dieptepunt van de show, en onder de vele, vele misdaden was de bizarre ontbinding van de relatie tussen het centrale romantische paar van de show.
Seizoen vijf deed bewonderenswaardig (indien af en toe onhandig) werk om te proberen het voortdurende partnerschap voor misdaadbestrijding van het paar te verzoenen, terwijl de ineenstorting van hun romance grotendeels tot zeer laat in het spel werd omzeild.
Arrow lijkt vastbesloten om het in beide richtingen te hebben met Oliver en Felicity. De chemie tussen Stephen Amell en Emily Bett Rickards is nog steeds een van de krachtigste wapens van de show, maar ze hebben veel te lang doorgebracht in een soort relatievuur, nog steeds duidelijk naar elkaar verlangend maar niet in staat om op die gevoelens in te spelen. Je kunt daarmee in de eerste jaren van een show wegkomen, maar meer dan een half jaar later is het tijd voor Arrow om verder te gaan en dit relatiedrama op te lossen.
2 Supergirl: Reduceer de rol van Mon-El
Aan het begin van het tweede seizoen van Supergirl leek Mon-El een geweldige toevoeging aan de cast van de show. Een buitenaards wezen dat helemaal niet bekend is met de aarde, Kara's voogdij over de Daxamite was charmant en vertederend en bood een stevige lach van “vis uit het water”, en Chris Wood speelde de onbewustheid van het personage met zelfvertrouwen. Maar toen de relatie tussen Kara en Mon-El een romantische wending nam, verschoof de focus van de show naar Mon-El en zijn Daxamite-drama op een manier die vaak voelde alsof het Kara onderbrak.
Er is niets mis met Kara die een romantische interesse heeft, en ze had beslist meer chemie met Mon-El dan met Jimmy Olsen tijdens hun afgebroken eerste seizoen dalliance. Het probleem doet zich voor wanneer Mon-El in wezen een co-lead wordt en de plot meer bestuurt dan Kara. Supergirl is meer dan sterk genoeg als personage om de verhalen van haar eigen show te dicteren.
