De filmwereld is gebombardeerd met remakes. Of het nu gaat om actiefilms zoals Judge Dredd of komedies zoals 21 Jump Street, het lijkt erop dat Hollywood graag wil investeren in films met een al gevestigd publiek. Hoewel er remakes zijn die zowel door critici als door het publiek zijn geprezen, zijn er tal van andere die volledig plat zijn gevallen.
Enkele van de ergste overtreders waren remakes van buitenlandse films, omdat Hollywood de film aanpast in een poging om een Amerikaans publiek aan te spreken. Hoewel sommige schrijvers en regisseurs hun films succesvol hebben aangepast, zoals The Girl with the Dragon Tattoo en Three Men and a Baby, hebben anderen het doel volledig gemist. Dit stelt niet alleen nieuwe kijkers teleur, maar ook fans van de originele film.
Misschien hebben de teams achter deze remakes het bronmateriaal niet echt begrepen of negeerden ze gewoon wat de originele films in de eerste plaats zo interessant maakte. In sommige gevallen zijn de films gewoon niet geschikt voor een Amerikaanse remake. Om welke reden dan ook, deze films kunnen gewoon ondraaglijk zijn en kunnen zelfs de reputatie van het origineel in extreme gevallen bevuilen.
Hier zijn de 15 ergste Hollywood-remakes van buitenlandse films.
14 Geest in de schelp
Laten we beginnen met de meest recente remake die je op deze lijst zult zien. Ghost in the Shell 2017 is een bewerking van de Japanse animatiefilm uit 1995 met dezelfde naam en bevat elementen uit de Masamune Shirow-manga.
De film volgt Scarlett Johansson als Major Mira Killian, een cybernetisch mens die probeert een beter begrip van haar leven te krijgen, nadat ze een vicieuze cyberterroristische aanval heeft overleefd.
Hoewel de originele film werd geprezen om zijn visuele esthetiek en boeiende verhalen, werd de remake van live-actie lang niet zo goed ontvangen. Ghost in the Shell, bekritiseerd om zijn saaie karakterontwikkeling en zelfs beschuldigingen van racisme vanwege zijn cast van voornamelijk blanke acteurs, was een teleurstelling voor zowel oude fans als nieuwkomers.
13 Diner voor Schmucks
Dinner for Schmucks is een komedie uit 2010 met Paul Rudd en Steve Carrell. Een remake van de Franse komedie Le Dîner de Cons uit 1998, de film ziet Rudd's Tim Conrad worstelen met het accepteren van het gemeene etentje van zijn nieuwe collega's.
Na aankomst met zijn excentrieke nieuwe vriend Barry, gespeeld door Carrell, ontdekt Tim dat het enige doel van zijn gast op het evenement is als een lachertje voor zijn financiële collega's.
Terwijl Le Dîner de Cons het publiek fascineerde met zijn eigenzinnige gevoel voor humor, was Dinner for Schmucks voor de meeste kijkers een beetje te gierig en gewoon gemeen. De humor viel op verschillende punten in de film plat en negeerde enkele belangrijke elementen van het bronmateriaal.
12 Oldboy
Aangepast aan een Japanse manga, is 2003 Oldboy een donkere, gruwelijke misdaadthriller die wereldwijd door het publiek is genoten. Emotioneel complex, velen hebben de Oldboy van Zuid-Korea vermeld als een van de beste films van de jaren 2000.
Het succes van het origineel leidde uiteindelijk tot een Amerikaanse remake van 2013, met Josh Brolin in de hoofdrol. Beide bewerkingen van Oldboy volgen de poging van hun hoofdpersonage om de persoon te vinden die verantwoordelijk is voor hun lange gevangenschap.
Hoewel beide films hun deel van het geweld hebben, werd de Zuid-Koreaanse film geprezen voor het gebruik van zijn brutale beelden om toe te voegen aan het verhaal en niet alleen om het publiek te shockeren. De Amerikaanse remake werd echter bekritiseerd vanwege zijn oppervlakkige verhalen en het toevoegen van weinig aan de Oldboy-mythen.
11 City of Angels
In de City of Angels van 1998 wordt Nicholas Cage gezien als Seth, een geest die de onlangs overleden overledene naar het hiernamaals moet leiden. Wanneer hij Meg Ryan's Dr. Maggie Rice tegenkomt, raakt Seth verliefd op de jonge dokter en besluit hij een menselijke gedaante aan te nemen.
De rest van de film volgt Seth en Maggie door hun korte, maar gecompliceerde relatie. Een losse remake van de Duitse film Der Himmel über Berlijn uit 1987, City of Angels slaagde er niet in om veel van de emotionele intensiteit van het origineel te begrijpen.
Terwijl Der Himmel über Berlin critici betoverde met zijn betoverende en unieke verhaallijn, werd City of Angels bekritiseerd omdat hij het verhaal had omgezet in een formule-romantiek. Het lijkt een veelgehoorde kritiek te zijn dat Hollywood het bronmateriaal opnieuw vereenvoudigt.
10 martelaren
De Frans-Canadese film Martyrs uit 2008 was een extreem grafische en verontrustende horrorfilm. De film volgt twee slachtoffers van kindermishandeling, Lucie en Anna, die wraak willen nemen op de misbruikers van Lucie. Door een steeds meer ongelukkige reeks gebeurtenissen komt Anna aan de ontvangende kant van hetzelfde misbruik dat Lucie heeft geleden.
Martyrs werd geprezen tijdens zijn run in het onafhankelijke filmcircuit om zijn grensverleggende verhaal en visuals. Als gevolg hiervan kreeg de film voldoende aandacht om in 2015 opnieuw in het Engels te worden gemaakt met Troian Bellisario en Bailey Noble in de rollen van Lucie en Anna.
Vanwege het veronderstelde bredere publiek dat de remake zou genieten, werd de 2015-release van Martyrs ernstig afgezwakt. Het resultaat was een saaie horrorfilm die het origineel niet kon verbeteren.
9 De ongenode
The Uninvited is de remake van 2009 van de psychologische horror A Tale of Two Sisters uit Zuid-Korea in 2003. Beide films verbeelden de terugkeer van een jonge vrouw na een verblijf in een psychiatrisch ziekenhuis, na een zelfmoordpoging. Beide vrouwen worden geconfronteerd met grote obstakels bij hun herstel van de acties van hun wrede stiefmoeders en de daaropvolgende spookachtige ontmoetingen met hun overleden familieleden.
A Tale of Two Sisters, gebaseerd op een Koreaans volksverhaal, werd wereldwijd geprezen door het publiek en werd de meest winstgevende Koreaanse horrorfilm aller tijden.
The Uninvited werd echter lang niet zo goed ontvangen. De Amerikaanse remake werd gepand vanwege zijn saaie aanpassing, en deed weinig om het publiek geïnteresseerd te houden, laat staan bang. Helaas is dit niet de laatste Koreaanse remake die is geprobeerd.
8 Dood op een begrafenis
Toegegeven, Britse humor is niet voor iedereen weggelegd. De vaak droge maar tegelijkertijd over de topstijl van Britse komedies kan een polariserend genre zijn in Noord-Amerika. Met het succes van Amerikaanse televisie-remakes van The Office en Whose Line is het toch ?, deze toonaangevende filmproducenten om risico's te nemen op Britse comedy remakes.
Een van de minder gelukkige remakes van Britse komedies was 2010's Death at a Funeral. Een remake van de film uit 2007, de ensemble-komedie speelde onder andere Chris Rock, Martin Lawrence en Tracey Morgan.
Hoewel de remake een cast van hoge kwaliteit had, resoneerde de film op geen enkele zinvolle manier met het publiek. Ondanks dat het origineel heel trouw is, lijkt het erop dat Death at a Funeral simpelweg geen remake nodig had.
7 Donker water
In het begin van de jaren 2000 is het aantal Japanse horror-remakes flink toegenomen. Hollywood-kaskrakers zoals The Ring en The Grudge brachten het unieke horrormerk van Japan naar het Noord-Amerikaanse publiek. Er waren echter een paar J-horror remakes die tekortschoten.
Een van deze minder gelukkige remakes was Dark Water uit 2005. Een remake van de Japanse film uit 2002 met dezelfde naam, veel horrorfans keken uit naar Hollywood's kijk op het Koji Suzuki-verhaal. Met Jennifer Connelly in de hoofdrol als de onlangs gescheiden Dahlia Williams, volgde Dark Water Williams terwijl ze de vreemde gebeurtenissen in het nieuwe appartement dat ze deelt met haar dochter probeert te verwerken.
De film werd door veel publieksleden en critici als gewoon niet eng beschouwd. Dark Water lijkt verdoezeld te zijn over wat het origineel zo beangstigend maakte.
6 taxi
Met in de hoofdrol Koningin Latifah en Jimmy Fallon, is de Taxi van 2004 een remake van de Franse actiekomedie uit 1998. Latifah speelt Belle, een vooraanstaande taxichauffeur die zich in de rol van chauffeur bevindt van Fallon Andy, een detective in New York City. Het onwaarschijnlijke duo spendeert het grootste deel van de film aan een team van Braziliaanse bankrovers.
Helaas vertaalde de "oneven paar" -dynamiek in de originele versie van Taxi zich niet goed in de remake. De taxi van 2004 hing sterk af van betekenisloze actiefoto's en de aantrekkelijke cast van bankrovers die de verhalen vertelden.
Hoewel Jimmy Fallon succes heeft gevonden in zijn Late Night-show, is zijn filmcarrière niet erg goed ontvangen. Het lijkt erop dat Taxi weinig doet om deze reputatie te helpen.
5 Het verdwijnen
The Vanishing uit 1993 is een psychologische thriller en een remake van de Nederlands-Franse thriller uit 1988 met dezelfde naam. De film speelt Jeff Bridges, Kiefer Sutherland en Sandra Bullock, waarbij laatstgenoemde de ontvoerde Dianne speelt.
Sutherlands personage, Jeff, probeert haar vervolgens op te sporen terwijl hij onbewust wordt gevolgd door de dader, Barney, die wordt gespeeld door Bridges. Spoorloos, de Nederlandse naam van de originele film, betoverde het publiek met zijn aangrijpende verhaallijn, maar de remake ontving de tegenovergestelde reactie.
De uitvoeringen in de remake waren niet overtuigend voor alle accounts en de verhaallijn was onnodig verzwakt. Terwijl Spoorloos typische thrillerclichés wist te vermijden, was The Vanishing saai, met één publicatie die het de ergste remake aller tijden noemde.
4 Het oog
The Eye is een Hong Kong-Singaporese horrorfilm uit 2002, waarvan het hoofdpersonage geesten kan zien na een oogtransplantatie. Het origineel werd wereldwijd geprezen door horrorfans, wat resulteerde in meerdere remakes, waaronder een Amerikaanse in 2008 met Jessica Alba.
Deze remake speelde Jessica Alba en had een hekel aan bijna iedereen die ernaar keek, inclusief de eigen regisseur, David Moreau. Publiek dat de remake zag, was niet onder de indruk van de wijzigingen in het script, die het flauw en voorspelbaar noemden.
Alba's optreden in The Eye was zo niet leuk dat ze genomineerd was voor een Golden Raspberry Award. Zoals het geval is met de meeste van deze remakes, was de Amerikaanse versie van The Eye gewoon saai en onnodig.
4. Godzilla 1985
Godzilla is een van de meest geliefde franchisefilms voor filmfilms aller tijden. Voor het eerst op het scherm in 1954 in Japan, verspreidde de franchise zich snel naar filmliefhebbers over de hele wereld. Godzilla, een prehistorisch zeemonster, terroriseert de samenleving door zijn vele verschijningen op het scherm.
De Japanse film The Return of Godzilla uit 1984 werd opnieuw uitgebracht als Godzilla 1985 in Amerika, na belangrijke bewerkingen en herschrijvingen. Fans van de originele Godzilla-films genoten van het overdreven karakter van de films en de twijfelachtig nagesynchroniseerde dialoog. Godzilla 1985 voelde echter onhandig en bij elkaar gegooid, zonder de charme van het origineel.
De slecht ontvangen 1998 Godzilla herstelde ook niet veel vertrouwen in het publiek. De 2014-versie van het monster had nog steeds enkele problemen, maar het is misschien wel de beste versie die Hollywood heeft weten samen te brengen.
3 The Wicker Man
Nicholas Cage is geen onbekende in slechte remakes. Cage speelde in de remake van The Wicker Man uit 2006, gebaseerd op de Britse mysterieuze film uit 1973 met dezelfde naam. Beide films volgen politie-sergeanten, gespeeld door Cage in de remake, tijdens een onderzoek naar een vermist meisje.
De gemeenschap waar het jonge meisje deel van uitmaakt, is totaal niet bereid om te helpen bij het onderzoek en beweert dat het meisje in de eerste plaats nooit heeft bestaan. Terwijl de originele Wicker Man het publiek in spanning liet, deed de remake niet veel meer dan het publiek aan het lachen maken.
De acteerstijl is bizar en de gepoogde verbeteringen aan het origineel hebben de beweging alleen maar verstoord. De regisseur van de originele film, Robin Hardy, heeft zich zelfs volledig losgemaakt van de Amerikaanse remake.
2 weggevaagd
We weten niet zeker wie Madonna, behalve haar voormalige man Guy Ritchie, op het Silver-scherm wilde zien. Toegegeven, ze heeft zichzelf bewezen als een getalenteerde performer. Elke onderneming buiten muziek lijkt echter te tanken voor de Queen of Pop.
Dit is zeker het geval met de film uit 2002 geregisseerd door Ritchie, Swept Away. Een remake van de Italiaanse film Travolti da un insolito destino nell'azzurro mare d'agosto uit 1974, de romantische komedie was een kritische en commerciële flop.
Lina Wertmüller, schrijver en regisseur van de originele film, haatte de remake en critici waren daar bij haar. Swept Away ontving 5 Golden Raspberry Awards voor zijn vreselijke schrijf-, acteer- en on-screen chemie. Madonna heeft onlangs haar hand achter de camera geprobeerd, nadat ze de WE van 2012 had geregisseerd
1 Eén gemiste oproep
Deze film lijkt vanaf het begin gedoemd te zijn. Gebaseerd op de flauwe Japanse film die in 2002 werd uitgebracht, probeerde One Missed Call de golf van J-horror-remakes te berijden die in de jaren 2000 populair was in Noord-Amerika.
De film gaat over een reeks mensen die telefoontjes ontvangen van hun toekomstige zelf, waarin hun naderende dood wordt beschreven. Door velen bekritiseerd vanwege de gelijkenis met Ringu en de Amerikaanse remake The Ring, liet One Missed Call het publiek geeuwen.
Het is clichévertelling en flauw acteren was een hele verveling, waardoor de film het slechtste van 2008 werd genoemd. De film werd zelfs zo slecht ontvangen dat hij momenteel een 0% bezit op Rotten Tomatoes en werd bekroond met de dubieuze Moldy Tomato Award.
---
Welke Hollywood-remakes denk je dat je hebt gemist? Laat het ons weten in de comments!
