Dit is niet alleen een lijst met klassieke productplaatsing, waarbij bedrijven betalen om hun waren in een film te laten zien. Deze lijst heeft gezocht naar films met bedrijfslogo in hun naam en zelfs producten als personages zelf. In sommige gevallen hebben bedrijven niet eens geld uitgetrokken voor de plaatsing, maar in plaats daarvan andere soorten ondersteuning geboden of gelukkig ingestemd met een beetje gratis reclame. Hoe dan ook, deze lijst hoopt een spectrum te tonen van wat er in het veld kan worden gedaan, soms eufemistisch "embedded marketing" of "merkintegratie" genoemd.
En we wilden parodieën op productplaatsing achterwege laten. Wayne's World heeft ongetwijfeld de 'naamsbekendheid' van Pizza Hut verhoogd, maar de commerciële commercialisering was op zichzelf de grap. We wilden lezers enkele van de meest flagrante voorbeelden van echte marketing in films aanbieden. Sommige van de opgenomen voorbeelden zullen als een verrassing komen vanwege hun familievriendelijkheid, terwijl anderen (we kijken naar jou, Jack en Jill) perfect thuis lijken op de dubieuze lijst.
Ga zitten, leg je voeten op, giet jezelf een lekkere koude Coca-Cola, scheur een zak Orville Redenbacher's Ultimate Butter popcorn open en geniet van Screen Rant's 15 ergste momenten van productplaatsing in films.
15 I, Robot (2004)
Het concept Audi RSQ sportwagen verschijnt bijna negen minuten op het scherm in I, Robot. Het was de eerste keer dat Audi een auto had ontwikkeld specifiek met een Hollywood-film in gedachten.
Productplaatsing wordt in films meestal naar de achtergrond gedegradeerd, maar auto's hebben het geweldige PR-voordeel dat het iets is waar de held in komt en rondrijdt. Het beschermt en transporteert de held van de ene plaats naar de andere, en er zijn vaak hele scènes van binnenuit auto's. Wij, het publiek, kunnen letterlijk niet naar dit stuk reclame kijken.
Schoenen hebben niet de gravitas van auto's, dus ik, Robot, zorgde ervoor dat ik vrij duidelijk was wanneer Converse All Stars de favoriete schoen van de hoofdrolspeler was. Will Smith heeft een voet op een stoel en rijgt ze vast, en de camera steelt een slepende close-up. Dan, in een latere scène, roept een lieve oude grootmoederfiguur uit: "Wat is dat aan je voeten?" Waarop de nooit geroeste Smith een been op een stoel hijst en zegt: 'Converse All Stars, vintage 2004', geeft een ad hoc verklaring waarom een personage uit de toekomst schoenenstijlen van vandaag draagt.
14 Jack and Jill (2011)
De hoofdrolspeler in Jack and Jill is, gemakshalve, een marketing-exec. Het is dus niet bedoeld om waarschuwingssignalen te verzenden wanneer we ongelooflijke hoeveelheden productplaatsing zien: het is gewoon een nieuwe dag op kantoor. De exec, Jack (Adam Sandler), staat op verschillende punten naast een toren van Pepto Bismol, maakt heel duidelijk gebruik van zijn Sony Vaio-computers, zit in een bioscoop met zijn gezin cola-producten te drinken, en uiteindelijk landt Al Pacino rap en breakdance in een commercial van Dunkin 'Donuts. Alle feiten.
Maar het meest egregious moment van allemaal is wanneer de film een pauze neemt van een film om een commercial te worden voor Royal Caribbean cruiseschepen. Jack en zijn zus Jill gaan op een cruise, en hun reis wordt voorafgegaan door een bonafide advertentie voor het cruisebedrijf, vol met leuke mensen die plezier hebben, een kijkje in de voorzieningen van het schip en helikopteropnamen van het enorme Allure of the Seas-schip ze filmden verder. Dit alles wordt opgevolgd door Jill die uitroept: "Deze boot heeft alles!"
13 Sex and the City (2008)
"We hebben deze film vanaf het begin gepositioneerd als 'de Superbowl voor dames'." Dat is wat de marketingchef van New Line Cinema, Chris Carlisle, zei in de maanden voorafgaand aan de release van Sex and the City, zijn zin herinnert ons eraan dat de film net zo goed voor het publiek zou zijn als het zou zijn om het publiek aan gelukkige adverteerders te verkopen. En net als de Super Bowl is de reikwijdte van promotiepartnerschappen, offshootevenementen en speciale merchandise-koppelingen nogal verbijsterend.
Glaceau Vitaminwater hernoemde twee van zijn smaken voor hun sponsoring van de film, en op hun beurt zouden de drankjes en film ruimte delen op posters in supermarkten en op popcornzakken in AMC-theaters. Mercedes-Benz leverde auto's voor de hoofdpersonen en in ruil daarvoor hielp ster Kim Cattrall bij de introductie van zijn nieuwe sport utility-voertuig op een autoshow in Detroit. Modebedrijf Bag Borrow of Steal werd genoemd in de dialoog van één scène, en ze verkochten tassen in hun winkels vernoemd naar personages. Skyy-wodka, Coty-geuren en H. Stern-sieraden waren enkele van de andere partners in deze versie van de 'Super Bowl'.
12 ET the Extra-Terrestrial (1982)
Gecorrigeerd voor inflatie had ET de op drie na hoogste verdienende binnenlandse release aller tijden. Dat betekent dat de film uit 1982 zo'n succes was dat ze stof op de achtergrond hadden kunnen vertonen, en stoffutures zouden de volgende dag zijn omhooggeschoten.
Het is de lieve buitenaardse film waarmee ze allemaal zijn begonnen. Een buitenaards ruimteschip dat Aarde bezoekt, laat per ongeluk een van zijn bemanning achter wanneer het vertrekt. De alien ontmoet een 10-jarige genaamd Elliott (Henry Thomas), die hem in huis neemt en hem verbergt voor nieuwsgierige buren en de autoriteiten. De alien maakt een apparaat om met zijn ras te communiceren - 'ET phone home' - maar wordt dan erg ziek. De jongen moet zijn buitenaardse vriend helpen om van de aarde te komen voordat er echte problemen optreden.
Aan het begin van de film lokt Young Elliott de kleine alien naar zijn huis en uiteindelijk naar een schuilplaats in zijn kamer, met behulp van een handvol kleurrijke Reese's Pieces. Deze scène duurt enkele minuten, waarbij de snoepjes een integrale rol spelen in de binding van de hoofdpersonen. Regisseur Steven Spielberg had aanvankelijk het Mars-snoepbedrijf benaderd om M & M's in de film te gebruiken, maar toen ze hem afsloten, ging hij naar Hershey, die ermee instemde hem de Pieces te laten gebruiken. Het was een van de slimste PR-beslissingen ooit.
11 Cast Away (2000)
Cast Away is een survival-avontuurdrama over een op FedEx gebaseerde FedEx-exec die een vliegtuigcrash in de Stille Oceaan overleeft en op een onbewoond eiland achterblijft. Tom Hanks en regisseur Robert Zemeckis hadden eerder hun krachten gebundeld om Forrest Gump te maken, en het enorme succes van dat project betekende dat iedereen die aan boord kwam van het tweede uitje van het paar een investering van topklasse deed.
Misschien is het daarom dat FedEx het goed vond dat de film met een van hun vliegtuigen neerstortte. Het bedrijf werkte nauw samen met de filmmakers in de loop van de tweejarige productie en bood toegang tot voertuigen, uniformen en faciliteiten over de hele wereld, en er was zelfs een op maat gemaakt marketingteam dat het beeld op het scherm vormde.
Het karakter van Hanks, Chuck, is aangespoeld op het eiland met weinig meer dan een paar vliegtuigonderdelen, een aantal met water gelogde FedEx-pakketten en een Wilson-volleybal. We zien het FedEx-logo talloze keren gedurende de twee plusuren van de film, omdat Chuck verschillende overlevingskarweien doet, zoals vuur maken of van een kokosnoot nippen, met de pakketten van de koerier respectvol op een eigen plek gestapeld.
En Wilson heeft het hier ook goed gedaan. Na een handblessure veegt Chuck wat bloed op het volleybal, waardoor de vorm van een gezicht ontstaat. Hij personifieert het volleybal, noemt het Wilson en voert er veel gesprekken mee om zichzelf gezond te houden. De naam Wilson wordt in de hele film talloze keren gesproken en geschreeuwd.
10 Toy Story (1995)
Een goed argument zou kunnen zijn dat Toy Story het niet verdient om op deze lijst te staan. Het is een film over speelgoed, en Mr. Potato Head en Etch-A-Sketch zijn integrale karakters die toevallig al echte producten waren. We houden van ze, dus wat is het probleem?
Nou ja, voor zover de film gaat, niets. Het is een van de beste familiefilms ooit, een hartelijke, geanimeerde krachttoer. Een jongen gaat weg met zijn gezin en laat een doos speelgoed achter die hij in het oude huis is ontgroeid. Het sluwe pak speelgoed is bedoeld om bij elkaar te blijven en terug te keren naar hun geliefde eigenaar. Het is een lieve en creatieve film die nooit overkomt als het probeert het publiek op iets te verkopen.
Maar dankzij het succes van Toy Story zag Mattel de omzet van Mr. Potato Head met 800% stijgen, en nog verbazingwekkender, de verkoop van de Etch-A-Sketch met 4000%. Was de marketing bedoeld? Het kan onbedoeld zijn geweest, we willen misschien het antwoord niet weten. Toy Story was hoe dan ook een PR-paradijs.
9 Little Nicky (2000)
Little Nicky was een fantasiekomedie met Adam Sandler, over de goede zoon van de duivel die naar de aarde komt om te voorkomen dat zijn slechte broers zich bemoeien met het menselijk ras. Het is een begaanbare komedie, waarbij Sandler nog een van zijn nootachtige personages en vereiste stemmen gebruikt - dit keer is het een heimelijke rasp die voortkomt uit een verwrongen, golemachtig gezicht. De film is oneindig veel beter te bekijken dankzij een geweldige ondersteunende cast, waaronder de prachtige Harvey Keitel, Patricia Arquette, Reese Witherspoon en, uh, Quentin Tarantino.
Maar de film heeft ook zijn donkere kant. Als nieuwe bewoner van de aarde ontdekt Nicky Popeyes Chicken en wordt er meteen verliefd op. In de eerste scène met de gebakken kip, roept Nicky uit dat Popeyes heerlijk is. Dit zou ernstig genoeg zijn, maar het komt niet in de buurt van de tweede - en meer dubieuze - merkreferentie. Nicky heeft de taak om te proberen te voorkomen dat een groep gewaden demonen het kwaad verspreiden, dus gebruikt hij magische regenbogen die uit zijn handen worden uitgestoten om voor hen een enorme emmer Popeyes te toveren. Een van de demonen kauwt op een kippenpoot en zegt recht in de camera: "Popeye's chicken is the shiznit!"
8 Mac and Me (1988)
Het lijkt op het eerste gezicht dat dit slechts een poging is om de naamsbekendheid van een andere film op deze lijst te verhogen, ET Dat komt omdat Mac en ik een van de vele vergeetbare knock-offs waren van Steven Spielberg's sci-fi spectaculair. Maar eigenlijk is deze film hier om één tastbare, zeer vraatzuchtige reden: McDonald's.
Een rolstoelgebonden jongen genaamd Eric ontdekt een klein buitenaards wezen dat zich in de minibus van zijn moeder had opgeborgen. Eric probeert de MAC (Mysterious Alien Creature) te verbergen voor de autoriteiten en brengt het daarmee naar een verjaardagsfeestje in een McDonald's. Een geïmproviseerd maar onberispelijk gechoreografeerd dansnummer breekt uit in het restaurant, met rijen kleurrijk geklede kinderen, voetballers en fastfoodmedewerkers die zich schreeuwen naar een levendig poplied. De scène is tonaal onverwacht, maar zorgt ervoor dat Ronald McDonald en aanhoudende opnamen rond The Golden Arches zijn opgenomen.
7 Jurassic World (2015)
Er is een soort schattige en gedenkwaardige scène in Jurassic World waar Claire (Bryce Dallas Howard) en haar collega Lowry (Jake Johnson), in de controlekamer van het pretpark, heen en weer praten over corporate branding. Gevraagd of ze de deal heeft gesloten met een aantal zakenmensen die ze zojuist had rondgeleid, zegt Claire: 'Het lijkt erop. Verizon Wireless presenteert de Indominus rex. ” Lowery, verpletterd door de gedachte, keert terug: 'Waarom niet de afstand gaan, Claire? Laat deze bedrijven de dinosauriërs een naam geven. '
Het probleem is dat het nergens anders in de film deze zelfverwijderende aanpak voortzet. Het zou hebben gewerkt als de filmmakers merken hadden gemaakt die parodieën van echte waren. Maar de rest van de film zit boordevol Beats van Dre, Verizon en de grote Kahuna van de Jurassic-franchise, Mercedes-Benz.
6 Voedselgevecht! (2012)
De ad- centriciteit van Foodfight! zou Don Draper doen blozen. Toen zakenman en regisseur Lawrence Kasanoff op het idee kwam om een geanimeerde kinderfilm te maken over merknamen van supermarkten die kwaadaardige generieke usurpers bestrijden, probeerden hij en zijn medewerkers potentiële licentiehouders met gratis productplaatsing in ruil voor filmpromotie.
Van concept tot release, de productie van Foodfight! duurde meer dan een decennium. En toen het eindelijk klaar was, was het resultaat een ruw uitgehouwen puinhoop, een dun verhulde commercial voor elk groot levensmiddelenbedrijf dat je maar kon bedenken. Zelfs een getalenteerde stemcast onder leiding van Charlie Sheen, Hilary Duff, Wayne Brady en Eva Longoria kon het niet redden van bruisen.
Wat gedenkwaardig was aan deze onderneming was hoe overduidelijk de personages werden genoemd. Enkele van de meer grove voorbeelden zijn Vlad Chocool, Charlie Tuna, Lola Fruitola, Kung Tofu, Twinkleton en Kaptain Krispy.
5 transformatoren (2007)
Het was moeilijk om te beslissen welke Michael Bay-film het meest een plek op deze lijst verdiende. Alle films van de regisseur lijken veel op advertenties zelf: luid, flitsend, speciaal gebouwd om de aandacht van de kijker te trekken en ze op een emotioneel niveau te verstrikken, terwijl ze filmtropen als dubbelzinnige verhalen en complexe personages mijden. Bovendien bieden de meeste veel bijzonder flagrante productplaatsing.
Transformers wonnen hun plek omdat het de eerste Bay-film was die de marketingklokken in handen kreeg en ze allemaal naar elf draaide. De Transformers zelf, speelgoed zelf lang voordat de filmfranchise bestond, bevinden zich op het scherm dat exclusief afkomstig is van GM-auto's en vrachtwagens. En net als het concept Audi van de toekomst in I, Robot, passen alle glimmende, gespierde sportwagens en pickups naadloos in hun omgeving.
4 Man Of Steel (2013)
Onthoud Sears? Het was een behoorlijk populaire retailer in de jaren '90. En Nokia. Het Finse telefoonbedrijf Nokia had eigenlijk een aantal behoorlijk nette en onverwoestbare mobiele telefoons te koop en had een gezond deel van de markt, vóór de iPhone en de komst van het smartphonetijdperk.
Ja, Sears is er nog steeds. En Nokia maakt nog steeds nette telefoons die nu behoorlijk slim zijn. Maar deze merknamen komen tegenwoordig niet vaak meer voor. Dat is waarschijnlijk de reden waarom beide vrij uitgebreide 'merkbekendheid' te maken hebben met de makers van de Man of Steel uit 2013.
Maar ze waren slechts het topje van de ijsberg van Kryptonite. Meer dan 100 bedrijven hadden zelfs productplaatsingsovereenkomsten met de Superman-film. Van Budweiser tot Ihop, en CNN tot Nikon, deze stormloop van bedrijven die een stuk van de binnenkort kaskraker wilden, pakte zijn schatkist met meer dan $ 160 miljoen aan opbrengsten - allemaal voordat een enkel ticket in de verkoop ging. Al die marketing moolah sloeg meer dan een behoorlijk deel af van het gerapporteerde budget van $ 225 miljoen in de film.
3 The Internship (2013)
Oké, dus welke betere reclame is er dan een hele Hollywood-film gebaseerd op het idee dat waar je werkt en wat je bedrijf doet geweldig is?
Dat is de afhaalmaaltijden uit 2013's The Internship, de film die opnieuw boegbeeld boegbeelden Owen Wilson en Vince Vaughn koppelt, als afgeslankte verkopers die felbegeerde zomerstagiaires bij Google bereiken. Blijkbaar heeft de tech-gigant de film of producten erin niet gefinancierd, maar hij had wel een rol in het scenario. Sergey Brin heeft ook een camee erin.
Wat Wilson en Vaughn zo anarchistisch leuk maakte in Wedding Crashers van 2005, ontbreekt bijna in deze film, acht jaar later en met een opgewarmd plot. Het publiek blijft achter met iets meer dan twee uur bedrijfsadvertentie.
2 You've Got Mail (1998)
"Je hebt mail." Dat is het kleine zinnetje dat je je computer vaak hoort fluiten wanneer je eind jaren 90 een webbrowser opende. Dat komt omdat, waarschijnlijker dan niet, u of iemand die u kende America Online (AOL) had, destijds een van de grootste internetproviders.
En AOL-managers waren er om te helpen toen regisseur Nora Ephron en Warner Bros. besloten om nog een romantische komedie te maken met Sleepless in Tom Hanks en Meg Ryan in Seattle. Het webbedrijf betaalde niet om zijn producten in You've Got Mail te laten plaatsen, maar het had wel invloed op de productie. Ephron was blijkbaar gewoon een grote fan van de internetservice, waardoor gebruikers, samen met andere functies zoals surfen op internet, via e-mail met elkaar konden chatten.
In de film zijn Hanks en Ryan vreemden die een ontluikende relatie ontwikkelen door online te chatten. AOL hielp de filmmakers om de e-mail realistischer te laten lijken en overtuigde zelfs Ephron om de titel van de film te veranderen van de originele "You Have Mail" in de exacte slogan van het bedrijf.
