We hebben een lange weg afgelegd sinds de vroege dagen van Pokémon, waarbij we ervan overtuigd waren dat er totaal, absoluut, absoluut slechts 150 waren. Misschien nog een?
Een paar jaar snel vooruit en Pokéfever gaat nog steeds goed, met meer dan 700 van deze vechtlustige beestjes onthuld en de franchise vertoont geen tekenen van stoppen. Al snel zal het voltooien van de volledige Pokérap je een wereldrecordprestatie opleveren, als je niet flauwvalt door uitdroging in het midden.
En met het aantal zo hoog, zijn enkelen ongetwijfeld duds, of zelfs erger. Onheilige gruwelen, zou je kunnen zeggen, hetzij vanwege hun vreselijke ontwerpen, of omdat ze gewoon overal opduiken en je doen wensen dat je een repel had. Laten we, zonder verder oponthoud, Pokémon GO vieren die deze dingen in de echte wereld introduceert, een stel fictieve wezens beledigen!
15 Magikarp
Laten we eerst het speciale geval uit de weg ruimen. Jazeker, we weten allemaal dat Magikarp twintig niveaus doorbrengt als een impotente wastrel voordat hij transformeert in een Gyarados, een enorme motor van draconische vernietiging, die in staat is grote schade aan te richten aan Eldritch-proporties.
Maar voor die eerste twintig niveaus is het een Magikarp. Een nutteloze, goed-voor-niets-behalve-een-vlees-schild Magikarp, met een enkele kenmerkende beweging en een onmogelijk vormloze uitdrukking. Zelfs Magikarp weet niet waarom Magikarp in je feest mag rondhangen.
Zelfs zijn Pokédex-vermelding vermeldt het als de meest nutteloze Pokémon in de geschiedenis, samen met wat verwarrende informatie die het tegelijkertijd in staat stelt watervallen op te springen maar ook een slechte zwemmer is. Magikarp is gebaseerd op een Japanse legende, waarin staat dat een karper die over de Dragon Gate springt (of soms alleen een waterval) een draak zal worden, vandaar waar het idee voor Gyarados vandaan kwam. Dat is leuk en zo, maar tot je dat punt bereikt, zit Magikarp gewoon aan de voorkant van je Poké-feest, waardevolle ervaringspunten opnemend en vervolgens snel teruggezet in zijn Pokéball zodat een van zijn teamgenoten erin kan springen en de hit kan nemen. En al die tijd staart het je alleen maar aan met die grote ogen. Magikarp heeft dingen gezien.
14 Bidoof
Een wilde Bidoof verscheen!
Een wilde Bidoof verscheen!
Een wilde Bidoof verscheen!
Een wilde Bidoof verscheen!
Dit is de eerste keer niet eens leuk, omdat je aan dit stomme ding kunt zien dat er niets wilds aan is. Bidoof was misschien een poging om iets 'schattig' te maken, maar het werd een nog irritantere versie van Rattata, opvallend uit het lange gras op het verheven niveau van twee in de hoop dat het deze keer niet zal omvallen na aangepakt door een Magikarp.
Bidoof heeft een klein voordeel ten opzichte van Magikarp omdat het daadwerkelijke, nuttige bewegingen kan leren en de eerste paar niveaus van zijn leven niet op zijn plaats spettert en uw geduld test. Toch is het arme oude Bidoof behoorlijk impopulair om een heel voor de hand liggende reden: het is het perfecte voorbeeld van het vroege spelsyndroom. Er zijn zoveel Pokémon te vinden, dus niemand gaat deze irritante irritatie opvangen en er een gewaardeerd lid van het team van maken. Niemand gaat opscheppen over de ontzagwekkende kracht van hun Bidoof. Zelfs zijn naam maakt het zielig. Dat, en het feit dat je niet door lang gras kunt lopen zonder dat je eruit springt en probeert aan je enkels te knagen.
En nee, het wordt niet beter met evolutie.
13 Zubat
Over roosterirritatie gesproken, ontmoet Zubat.
Oh, je hebt elkaar eerder ontmoet? Elke twee stappen in elke grot die bestaat? Wel, oké dan.
Zubat is een andere van die vroege 'mons die mensen de neiging hebben om een hekel te hebben aan de misdaad van pure, onvervalste slijtage. Het plaagde elke grot in generatie I en II met zijn lelijke mok, die tevoorschijn kwam en je ofwel liet stoppen voor stukje EXP of rennen, wat hoe dan ook tijd verspilt. Het heeft zelfs spelers van Pokémon GO geplaagd, omdat de gamemakers de traditie lijken te hebben behouden door je bij elke beurt te laten aanvallen door Zubats. Het enige echte verschil is dat de GO-versies over het scherm fladderen en je Pokéballs laten verspillen, als je ze zelfs maar probeert te vangen. De traditie leeft voort!
En laat ons niet eens beginnen met Supersonic, een beweging die zo duivels is dat het alleen door een kinderhaatse sadist in het spel kan zijn geprogrammeerd. Zubat is op zichzelf misschien niet zo'n pijn, maar het besluit je dan zoveel mogelijk verdriet te bezorgen door je Pokémon in verwarring te brengen, zodat ze zichzelf blijven rondslingeren in plaats van aan te vallen.
Onbeleefd. Niet 'Tentacool die je Pokémon midden op zee vergiftigt', onbeleefd, maar nog steeds slecht.
12 Luvdisc
Kijk naar dat domme ding. Kijk er naar.
Het is zogenaamd een vis, wat betekent dat we onhandig moeten doen alsof we het volledig zien in plaats van het voor de hand liggende: het is een hart met lippen. Een hart met lippen dat nergens in evolueert, uit iets evolueert en dus voor altijd vastzit als een stom uitziend hart met lippen. De naam is ook Luvdisc. 'Love disc', snap je?
Helaas is dit een schijf waar je nooit van zult houden, omdat de statistieken behoorlijk onzin zijn en het een freaking platte roze vis is. De Pokédex-ingang vertelt ons dat Luvdisc zijn naam dankt aan paren die het in het water spotten en
.merkt op dat het schijfvormig is en eruit ziet als een hart. Golly, wat voor passie leidde tot zo'n creativiteit? Liefde is echt de grootste muze van allemaal.
Het zegt echt iets wanneer een Pokémon verward kan worden voor een nieuw kussen, dat zeker de belangrijkste doodsoorzaak is voor Luvdiscs uit het water. Het feit dat ze geen evolutionaire boom hebben, geen echte speciale eigenschappen en een ontwerp dat eruitziet alsof het op een luie vrijdagmiddag aan elkaar werd geslagen, heeft Luvdisc voor altijd verbannen naar de gelederen van Pokémon die proberen en falen door 100% nieuw te zijn.
11 Vanillite / Vanillish / Vanilluxe
Men kan zich alleen het planningsproces voorstellen voor deze schattige monsterachtigheid. Het ontwerp voor Luvdisc was net afgerond, maar het enige dat dichterbij kwam dan het weekend waren de naderende deadlines. Een van de ontwerpers wierp zijn ogen rond de breakroom voor inspiratie, zijn blik vol op de vriezer
en dat, kinderen, was de geboorte van Vanillite en zijn even weerzinwekkende evolutionaire boom.
Dit ontwerp is zo lui dat ze het niet eens naar een interessante smaak konden noemen. Vanillites naam betekent letterlijk dat het niet alleen volkomen gewoon is, maar ook 'lite'. Zoals, het vetarme ijs dat je eet op een rage dieet wanneer je jezelf probeert te overtuigen dat je gezond bent. Vanilliet is vernoemd naar het slechtste soort ijs, dat is wat we zeggen. En dat is verschrikkelijk. Laat het tenminste smaken krijgen naarmate het evolueert, totdat je eindigt met een drievoudige kegel 'Neapolitite'. Daar heb ik zojuist de mega-evolutie van Vanilluxe uitgevonden, en je bent van harte welkom.
Het beste dat je voor Vanillite kunt zeggen, is dat het allemaal samen is in een nette, afgeleide verpakking. Na evolueren naar Vanillish (het is een soort vanille
maar niet, weet je?) het begint allemaal te versmelten met nog meer rommel. Dan komen we bij Vanilluxe, en dit is waar het medelijden begint wanneer je je realiseert dat deze glimlachende massa rommel een emberaanval is verwijderd van de onmiddellijke dood. Ik hoop dat je dacht dat je een servet om de kegel wikkelde, of je krijgt plakkerig Vanilluxe-lijk over je vingers.
10 Jynx
Zelfs zonder de blackface-implicaties is Jynx gewoon een vreselijke Pokémon in het algemeen, en een levend bewijs dat niet alleen latere generaties de slechtste ontwerpen hebben. Jynx ziet er niet bepaald uit als een mens, maar het lijkt te zijn ontworpen met precies genoeg menselijke eigenschappen om je nerveus en ongemakkelijk te maken om ernaar te kijken.
Misschien zijn het de massieve, grijpende handen. De constante bijlmoordenaar, alsof Jynx constant zijn trainer en hun hele team gaat uitroeien en vermoorden. Het verontrustende bleekblonde kapsel. En dan is er het feit dat zijn kenmerkende aanvallen draaien om kussen. Alleen al de gedachte dat dat ding helemaal in je gezicht opkomt en je aanvalt door ongewild macking is verschrikkelijk. De meesten worden liever gekust door een Dementor, tenminste dan hoef je niet met de herinneringen te leven.
Dit is hoe openbare aankondigingen worden gedaan in de Pokémon-wereld. Plak gewoon een foto van Jynx met de titel 'meth, niet eens' en dat is het einde van uw drugsprobleem. Jynx is hoe moeders hun kinderen laten schrikken door zich te vertellen dat ze 's nachts in hun slaapkamer verschijnen als ze ondeugend zijn. Dus misschien is er een methode voor de waanzin.
9 Klefki
Oh, uit liefde voor-
Ik neem het terug: Vanillite is een prachtig ontworpen Pokémon. Vergeleken met Klefki, dat wil zeggen, omdat je tenminste de indruk krijgt dat er botten, inwendige organen en iets in die kegelvorm kunnen zijn. Klefi is letterlijk een set sleutels waaraan een zeer overtuigend gezicht is bevestigd.
Deze gruweldaad roept gewoon zoveel vragen op. Zoals waar zijn de sleutels voor? Doen ze een of ander doel in de natuur, waar je niet vaak sleutelgaten vindt? Bestond de Klefki-soort voordat sleutels werden uitgevonden, en hoe verklaar je die weg? Het zou eigenlijk veel logischer zijn om het ofwel een product te laten zijn van een genetisch experiment van een gekke wetenschapper die hun autosleutels tot leven wil brengen (Bill, we kijken in jouw richting) of een set sleutels die magisch zijn geanimeerd op om in het wild te fokken. Een of andere manier.
Nee, wacht, de paringsrituelen van Klefki lijken heel eenvoudig, als je erover nadenkt. Dat gaan we niet meer doen.
Maar de Pokémon-wereld bevat niet helemaal magie, althans niet van dat soort, waardoor het hele bestaan van Klefki en hoe / waarom het die vorm kreeg onverklaard. Dat wil zeggen, onverklaarde in-universum; het is vrij duidelijk hoe dit ding in de echte wereld is ontworpen, en het is zelfs luier dan vanilliet. Volgende generatie, we verwachten volledig een Pokémon van het soort koffiemok.
8 Voltorb / elektrode
De luie trein gaat verder met een nieuwe Gen I-creatie. Voltorb heeft op zijn minst een duidelijk doel, in die zin dat ze als valstrikken fungeren voor mensen die denken dat ze items zijn. Jammer, dat doel is heel irritant en maakt je gewoon geïrriteerd dat je in plaats van een item gedwongen wordt om de strijd aan te gaan met een luie vuilnisman met een sadistische inslag. Oh ja, net als de bommen van Final Fantasy en Super Mario's Bombshell Koopas gaat Voltorb graag in stijl uit. Dit betekent dat zelfs het meest lage gevecht kan eindigen met het exploderen van zijn gezicht over je heen en enorme schade aanrichten. Praten over een zere verliezer.
Maar Voltorb heeft tenminste een zekere charme, met zijn boze kleine ogen en knuffelbare vorm. Hetzelfde kan niet gezegd worden voor Electrode, die een paar tic-tacs voor ogen heeft en een voortdurend grijnzende mond, alsof hij weet hoeveel je lijdt wanneer hij zichzelf verandert in een Poké-zelfmoordterrorist en er enorm van geniet. De faux-verbaasde wenkbrauwen zijn slechts de kers op de taart.
Wat een klootzak. En denk niet dat we voor de gek houden door dat je gewoon van kleur wisselt; je bent gewoon een omgekeerde Voltorb met een minderwaardigheidscomplex.
7 Unown
We hopen dat je gewoon dol bent op het verzamelen van domme dingen en het alfabet, want Unown is beide in één rasppakket. Geïntroduceerd in Gen II als onderdeel van zijn eigen side-quest, komt Unown in 28 geweldige smaken, variërend van A tot! Nee echt. Sommige hebben de vorm van uitroeptekens. Kijk, we weten dat het leidende principe van elk Pokémon-spel 'Gotta Catch' Em All! 'Is, maar dit is niet wat we bedoelden. Niemand behalve de meest hondsdolle verzamelaar heeft tijd om elke versie van Unown te vangen, die allemaal vrij laag in termen van kracht zijn en niets anders bieden dan iets andere vormen.
De game probeerde duidelijk te maken dat Unown een andere dimensie heeft, maar ze vertegenwoordigen ook een oude taal. We weten al dat dat een absolute stier is, omdat ze perfect lijken op de 26 letters van het Romeinse alfabet plus een uitroepteken en vraagteken, tenzij die zijn ontleend aan de oude Egyptenaar zonder dat iemand het merkt. Het hele bestaan van Unown is dus te wijten aan een zinloze afleiding die je leuke dingen oplevert, maar niet veel anders. Maar nee, echt, veel plezier met het vullen van je computerkast met elke versie van Unown die je kunt vinden, in plaats van letterlijk iets anders te doen in de hele game. Het is allemaal veel leuker.
6 Trubbish / Garbodor
Trubbish en Garbodor zijn ook bekend als 'GAH, kill it' en zijn gebaseerd op afval. Zoals in, het zijn letterlijk stapels afval. Dat is hun 'ding'.
Als Pokémon zijn ze eigenlijk niet zo slecht qua statistieken. Dit maakt het des te vreselijker dat ze er zo uitzien, omdat je een groot deel van je waardigheid moet opofferen om er een in je team op te nemen. Want wie wil er een elegante Milotic of een Machamp-krachtpatser als je een lopende beerput kunt hebben? Hoop dat Pokéball in de stank blijft!
De gormless, gapende ogen keren terug, waardoor we ons afvragen waarom dit zo blijft gebeuren. Zijn ogen zo moeilijk om te tekenen? Hebben de ontwerpers gehoord van CTRL-V? De hele familie van Nurse Joy zou suggereren dat dit het geval was, en het zou zeker een paar arme Pokémon helpen die constante PTSS-flashbacks lijken te ondergaan. Niet dat we ze de schuld kunnen geven, leven in een wereld van bloedbad en verheerlijkte hanengevechten, maar ogen kunnen op zoveel verschillende manieren worden getekend dat ze niet leeg wit zijn met een kleine stip in het midden. Misschien keek Garbodor op een dag naar zichzelf in de spiegel, met zijn grote broccolioren en slordige misvormde vorm, staande in een plas met zijn eigen prullenbak, en zijn gezicht bevroor gewoon zo. En toen werd die uitdrukking nagebootst door vrijwel elke trainer die er ooit een zag.
5 Woobat / Swoobat
Ja, dus we hebben officieel het punt bereikt waarop ze vormen met elkaar vermalen, halfhartig een gezicht toevoegen en het een dag noemen. Omdat de wereld iets nodig had dat nog irritanter en nuttiger was dan Zubat, ontmoet hij zijn buitengewoon speciale neef Woobat. Het is blijkbaar gebaseerd op de Hondurese witte vleermuis, maar dat kan niet mogelijk zijn omdat die dingen schattig zijn en Woobat zeker niet. Ziet eruit als een puff van vacht met vleermuisvleugels en een mond met één fanged (samen met een
heart nose?), dit is weer een vroege game 'mon zonder echte waarde en heel veel ontmoetingen met zijn naam.
Zoals alle Pokémon die gewoon de ergste zijn, is Woobat er in overvloed en kan verwarring meteen gebruiken. Zubat heeft tenminste niet de gal om eruit te zien alsof hij constant om je lacht terwijl je Pokémon zichzelf herhaaldelijk verwonden. Woobat geeft je niet zo'n kwartier.
Als het je lukt om Woobat op een hoger niveau te brengen met 'hoge vriendschap' (snuiven), verandert het in Swoobat, dat eruitziet als nog meer een willekeurige mish-puree. Nu met twee tanden, grotere vleugels, een rare kegelkop en een staart die er niet eens uitziet alsof hij bij zijn soort hoort, is Swoobat misschien wel de ultieme Pokémon die er gewoon verkeerd uitziet. Zoals in, je kunt er niet je vinger op leggen, maar je weet dat het niet zou moeten bestaan. Of iemand had in ieder geval wat meer tijd aan het ontwerpproces moeten besteden.
4 Burmy / Wormadam / Mothim
Ik moet elke stagiair deze een paar rekwisieten geven; Burmy heeft tenminste enkele interessante evolutionaire takken, evoluerend afhankelijk van hun geslacht. Natuurlijk, Burmy en al zijn evoluties zijn gewelddadig lelijk, maar ze krijgen rekwisieten voor het proberen.
De PTSS-ogen keren weer terug, omdat ze die CTRL-V-toets nog steeds niet hebben gevonden en tekenen zo moeilijk is, jongens. De rest van Burmy is slechts enkele ronde zwarte vormen met een onverklaarbare kegelkop, aangevuld met een gebobbelde mond die suggereert dat hun hele soort echt in citroensap zit. Of dat, of ze worstelen voortdurend om zichzelf ervan te weerhouden een brutale opmerking over je schoenen te maken. In dat geval groeten we je voor je terughoudendheid, Burmy.
Het is eigenlijk geen goed uitziende Pokémon, en vanaf daar wordt het slechter. Vrouwtjes worden Wormadam, dat zijn ze
hoe beschrijf je dat ding zelfs? Het zijn gewoon een paar lege gapende ogen (neem een slokje!) Die uit een vreemd gevormde struik steken, of een hoop zand of een stapel afval, bedekt met een antenne. Welke geheimen heeft Wormadam die ervoor zorgen dat het zo'n uitdrukking krijgt?
Dan hebben we de mannelijke versie, Mothim. Het is goed, zo niet bijzonder progressief. Het vrouwtje verbergt zich in een struik terwijl het mannetje zijn prachtige vleugels spreidt in de open lucht? Vertel niemand het aan Tumblr!
3 Exeggcute
Dat is een flinke naamkeuze voor iets dat lijkt te kunnen worden gedood door er licht op te stappen. Ook lijkt een van hen constant rond te lopen (rollen?) Met zijn hersenen rondhangend. Er moeten er blijkbaar altijd zes zijn, dus vermoedelijk wat er gebeurt als ze eenmaal samenkomen, is een soort macabere rituele schedelvernietiging. Aww, kijk naar de schattige kleine eieren die allemaal aan het spelen zijn - wat doen ze met die andere ?!
Het is niet de lelijkste van het stel, maar Exeggcute is hier omdat het hele concept gewoon bizar is. De hele deal maakt technisch gezien dat ze zes Pokémon in een rol hebben gerold en dus blijft de manier waarop ze allemaal in dezelfde Pokéball passen / deelnemen aan teamgevechten nogal in de lucht. Hoe is het eerlijk, wanneer ze zich tijdens een gevecht kunnen scheiden en van alle kanten kunnen aanvallen? Moet je ze alle zes uitschakelen om de strijd daadwerkelijk te winnen? Games hebben ze netjes verzameld, zodat ze allemaal de hits in één keer lijken te nemen, maar hoewel het een licht amusant concept is, houdt het niet in de gaten.
Ook verkrijgbaar is dit juweeltje van de Pokémon Yellow Pokédex: de hoofden trekken elkaar aan en draaien rond. Er moeten 6 hoofden zijn om het evenwicht te behouden.
Ja maar wat nu? Waarom draaien ze en wat is dit evenwicht dat ze duidelijk niet nodig hebben? Dit ding was duidelijk een stel spaties ingevuld via mad-lib.
2 Swirlix / Slurpuff
Oké, nee, stop. Dat is geen Pokémon. Dat kan geen Pokémon zijn.
Swirlix is zogenaamd een fee-type, behalve dat het alle coole en interessante vormen van een fee verwisselt met een eeuwigdurende vormloze uitdrukking, alsof het zich deze 'tackle' waar je over spreekt niet helemaal kan herinneren. Zijn ogen hebben een beetje definitie, maar zijn nog steeds vrij leeg, samen met de rest van zijn lichaam, omdat dit ding echt gewoon een wolk met een staart is.
Swirlix is het perfecte poster-kind voor de afschaffing van Pokémon-gevechten. Als de anti-gevechtslobby, als er nog genade overblijft in de Pokémon-wereld, zoiets bestaat, ooit nodig is om het publiek te verdedigen, dan hoeven ze alleen maar een tv-advertentie met een Swirlix te maken rondzweven en zijn eigen, vredige, schattige ding doen.
“Ziet dit wezen eruit alsof het andere dieren gewelddadig wil aanvallen? De volgende keer dat je tegenover je rivaal staat
denk aan Swirlix. # Pokémonlivesmatter”
* triest piano fade-out *
En dan komen we bij de evolutie, Slurpuff, die opnieuw door zijn bestaan bewijst dat Pokémon-gevechten immoreel zijn. Dit ding is gewoon een rare klodder gesmolten niet-agressie met knijpbare wangen en een kleine knopneus. Stel je voor dat je je geliefde Slurpuff uitzendt tegen bijvoorbeeld Charizard.
