Hollywood doet er alles aan om het ongelooflijke geloofwaardig te maken. Het is het middelpunt van geïndustrialiseerde fantasie, verbeelding opwekkend voor de massa en fictie een fundament geven waarin het publiek zichzelf kan verliezen. Met andere woorden, het is een dure schijn.
Wanneer het publiek plaatsneemt in een bioscoop, zich er goed van bewust dat wat ze gaan zien eigenlijk niet echt is, nemen ze graag deel aan - zelfs al is het maar voor een paar uur - in wat er ook gebeurt op scherm. Op dezelfde manier vertelde The Rocky Horror Picture Show het publiek om zich over te geven aan absoluut plezier, filmmakers vertellen het publiek hetzelfde te doen - hoewel het soms absolute hysterie of terreur is!
In sommige gevallen wordt die opschorting van ongeloof - of het ontbreken van een beter woord - opgeschort. Soms, ongeacht de strakke beveiliging, worden achter de schermen foto's uit de set gelekt, waardoor de fantasie uit een film wordt verwijderd en de vaak saaie realiteit wordt onthuld. Het is jammer als dit gebeurt, maar toch onvermijdelijk.
Als je de kracht van je diepgewortelde liefde voor film durft te testen, lees dan verder om 16 foto's achter de schermen te bekijken die films ruïneren als je ze eenmaal hebt gezien.
16 Wolverine doet Gangnam Style
Of hij nu een kleurrijk emotionele podiumartiest of een griezelige, met adamantium gevulde mutant speelt, Hugh Jackman is een soort uitvoerende goochelaar. Het ene moment geloof je van harte dat hij een geboren showman is als PT Barnum in The Greatest Showman, maar als je hem in Van Helsing tegen monsters vecht of mensen in het hoofd steekt als Wolverine, werkt de volledige onderdompeling net zo goed. Ongeacht de rol, hij is altijd 100 procent overtuigend. Joe
Dat betekent echter niet dat de meeslepende kwaliteit kogelvrij is. Als er bijvoorbeeld een foto van Jackman in kostuum werd vrijgegeven terwijl Wolverine de "Gangnam Style" -dans met PSY zelf deed, zou je het moeilijk kunnen vinden om te geloven dat Jackman eigenlijk Wolverine is de volgende keer dat je hem in een Wolverine-starringfilm bekijkt. Dat is op zijn zachtst gezegd teleurstellend.
15 Bellatrix en Harry worden gezellig
Bellatrix Lestrange is niet zomaar een verf-op-nummer schurk. Ze is gemeen. Een ongedwongen moordenaar die niet alleen de ouders van een arme jongen naar de gekke bak stuurde, maar er ook om lachte, Lestrange is verachtelijk - door tovenaars of Dreuzel-normen.
Wanneer Helena Bonham Carter, de actrice die haar speelt, betrapt wordt op het kussen van Daniel Radcliffe (die Harry Potter speelt) op de wang terwijl ze allebei in kostuum zijn, neemt haar kwaadaardige meter een aantal belangrijke dips.
Is Bellatrix het soort karakter dat graag met iemands hoofd zou knoeien en hem zou kussen voordat hij hem zou doden? Zeker.
Maar de pure vreugde op deze foto is genoeg om Bellatrix te ontdoen van de gemene dingen die Carter haar misschien heeft geprobeerd te injecteren.
Sorry, maar de fantasie is verijdeld.
14 Avengers Dissemble
Joss Whedon zou trots op zichzelf moeten zijn voor de manier waarop hij met The Avengers omging. Het was een ontmoedigende, epische aanpassing, maar zijn liefde voor het bronmateriaal in combinatie met zijn bewezen vaardigheden in het omgaan met ingepakte casts maakte hem overwinnaar. Met een uitgebalanceerde combinatie van humor, actie en suspense bewees Whedon dat Marvel's ragtag-team van superhelden niet lichtvaardig moest worden opgevat.
Als hij niet was betrapt op een foto achter de schermen die zich voordeed als de nerd die hij naast de ontegenzeggelijk koelere cast is, zou hij misschien een kans hebben gekregen om zichzelf als een gelijke onder de Avengers te vestigen. Maar nee, zijn ware zelf greep hem vast en scheen erdoorheen en bewees voor eens en voor altijd dat helden en nerds niet één en dezelfde zijn.
Sorry, Joss.
13 Bikers of the Caribbean
Hoewel de Pirates of the Caribbean- films steeds gekker en gekker werden naarmate de serie vorderde, slaagden ze erin de tijdsgebonden sfeer krachtig en echt aan te laten voelen. Tussen de filmlocaties, kostuums en productieontwerp voelde het allemaal echt gegrond in het midden van de jaren 1700 - ongeacht het feit dat de scenarioschrijvers specifiek opmerkten dat de serie is gebaseerd in een 'zwevende dertig jaar durende omgeving'.
Wanneer Orlando Bloom (die Will Turner speelt) op camera wordt betrapt terwijl hij in kostuum op zijn fiets rondfietst, begint dat gevoel van realiteit te verdwijnen. Hij ziet er misschien uit alsof hij de tijd van zijn leven op die fiets heeft, maar iets over motoraangedreven auto's heeft de neiging weg te nemen van wat bedoeld is als een 18e-eeuwse periode.
12 Selfie met Pennywise
Pennywise de Dancing Clown van Stephen King's Het is geen onbekende om te lachen. Natuurlijk eet hij kinderen, maar zijn hele gevel is gebaseerd op het idee dat hij een cartoonachtig circuskarakter is. Gelach - zelfs kwaadaardig, griezelig gelach - wordt meegeleverd.
Maar als je iemand als Pennywise gewoon terloops op een set met een bemanningslid ziet rondhangen, gaat de spanning van ongeloof uit het raam. Hij is het niet meer, een duivelse, interdimensionale demon die mensen angstig maakt alsof het zout en peper is; hij is gewoon Bill Skarsgård bezig met een optreden.
Denk je dat Pennywise veel volgers heeft op Instagram? Hij lijkt te weten hoe hij zijn hoeken op deze foto moet bewerken. Of misschien is hij meer een Twitter-man.
11 Marie Antoinette blokkeert naar iTunes
Sofia Coppola's interpretatie van Marie Antoinette was nooit bedoeld om 100 procent historisch onnauwkeurig te zijn. Ze probeerde gewoon een verhaal te vertellen over een jonge vrouw die te maken had met adolescentie en jonge volwassenheid terwijl ze in royalty's en macht werd geduwd. Toch was het, ondanks de moderne accenten, nog steeds een stuk uit die tijd.
Wanneer een foto opduikt van de sterren Kirsten Dunst en Jason Schwartzman, luisterend naar wat deuntjes op een MacBook Pro terwijl ze in een volledige klederdracht zijn, is het op zijn zachtst gezegd schokkend.
Het contrast tussen 18e-eeuwse outfits en een draagbare computer ontworpen door Steve Jobs is onmiskenbaar scherp, dus elke poging om deze tijdsperiode specifiek te houden voor de film gaat uit het raam. Hoewel de pop-soundtrack ook zeker niet hielp.
10 Annabelle zegt hallo
Als je al een aangeboren angst voor poppen hebt - waarschijnlijk vanwege het kijken naar Child's Play als een kind, ondanks de inspanningen van je ouders om je te stoppen - dan waren de Annabelle-films waarschijnlijk niet jouw kopje thee.
Gebaseerd op het zogenaamd waargebeurde verhaal over een bezeten pop die de dood heeft gebracht aan iedereen die hem heeft aangeraakt, gaat de filminterpretatie dat kwaad nog een paar stappen verder. Helaas gaat al die angst uit het raam zodra je een glimp opvangt van Annabelle: Creation-ster Lulu Wilson op een informele foto met de titulaire pop, die niet het minste beetje bang is.
Nu, voor degenen onder u met de bovengenoemde aangeboren angst voor poppen, dit komt waarschijnlijk als een opluchting, maar voor alle anderen die proberen een paar schrikjes uit deze film te krijgen, condoleances rondom.
9 Honger, hongerige Hannibal-docent
De overleden Jonathan Demme heeft zijn uiterste best gedaan om de perfecte balans tussen spanning, drama en gore te creëren in zijn bewerking van The Silence of the Lambs. Samen met zijn sterren Jodie Foster en Anthony Hopkins slaagde hij erin om overwinningen in de zeldzame en felbegeerde "Big Five" -categorie te worstelen bij de 1992 Academy Awards (Adapted Screenplay, Director, Lead Actor, Lead Actress en Best Picture). Het is 27 jaar geleden sinds de release van de film, en Lambs doemt nog steeds groot op in de filmgeschiedenis.
Helaas, als je een glimp opvangt van Demme die een frites aan Hopkins geeft via Hannibal Lecter's beruchte masker, bruist de angst een beetje. Het is misschien niet genoeg om de reputatie van de film volledig te verpesten, maar het idee dat Lecter graag eet op menselijk vlees voelt niet zo krachtig als hij snacken op fast food.
8 De Hobbits-toren boven Gandalf
Er zijn veel dingen aan de Lord of the Rings- franchise die onnatuurlijk zijn. Tussen gevoelige bomen, ringen van kracht, kabouters, orcs en magische tovenaars, is de wereld van JRR Tolkien schaamteloos fantastisch. Dat gezegd hebbende, er is niets zo onnatuurlijk als Ian McKellen naast Billy Boyd en Dominic Monaghan zien staan … en korter lijken dan zij.
In de Lord of the Rings-trilogie is McKellen Gandalf, een lange, torenhoge tovenaar. Boyd en Monaghan, aan de andere kant, zijn kleine Hobbits die ongeveer vier voet lang zijn.
Het is enigszins verontrustend om ze te zien als hun werkelijke, buiten het scherm zelf. Het lijkt niet goed te zijn.
Ja, Sauron, de Heer van Barad-dûr, wilde niets liever dan 'alle landen in een tweede duisternis bedekken', maar deze drie naast elkaar zien is op een of andere manier verontrustender.
7 Emo-morph
De Xenomorph in Ridley Scott's Alien is een bijna niet te stoppen moordmachine. Op de loer in de schaduw en zijn hulpeloze prooi besluipen, is dit wezen angstaanjagend. Iedereen die anders zegt, belt gewoon standaard automatisch zijn bluf. Dat zijn de regels.
Hoewel dit wezen onmiskenbaar griezelig is in de claustrofobische setting van de USCSS Nostromo, is het niet hetzelfde om het achter de schermen verschoven achter een scènevak te vinden. De algehele sfeer is niet helemaal hetzelfde als voorheen.
Nu is het gewoon een kerel in een kostuum.
De lichten zijn feller dan ze op de camera zijn, en ontdoen van elk stukje intimidatie, en de draden die langs de achterkant van zijn pak lopen, immobiliseren het niet alleen, maar laten het ook veel pathetischer en kunstmatiger lijken.
6 BatPlane voor mieren
Wanneer Batman zijn Batplane introduceert in de gotische interpretatie van Tim Burton van de Caped Crusader, is het een episch moment. Het publiek heeft zijn gadgets gezien, ze zijn vertrouwd geraakt met de humeurige houding en in de laatste confrontatie met de Joker zien ze hem de lucht in nemen zoals vleermuizen gewend zijn te doen.
Zelfs volgens de hedendaagse normen is de vlucht van het Batplane een indrukwekkend moment, maar vooral in 1989 was dit een episch gezicht om te aanschouwen.
Had het publiek geweten dat het vliegtuig in werkelijkheid klein genoeg was om slechts één van hun handen vast te houden, dan zou dat verwondering misschien een paar inkepingen zijn afgegleden. Als je je eenmaal realiseert dat het net iets groter is dan een vel papier, voelt het wonder niet meer zo machtig aan, toch?
5 Snacks Labyrinth
Doug Jones speelde in zes films geregisseerd door Guillermo del Toro, hoewel je het nooit zou kunnen zien door hem aan te kijken. Dat komt omdat - tussen zijn rol als Abe Sapien in de twee Hellboy-films en zijn meest recente optreden als Amphibian Man in The Shape of Water - del Toro Jones altijd heeft laten vastzitten onder lagen latex, make-up en uitgebreid ontworpen protheses. Door dit te doen heeft het duo enkele van de meest geïnspireerde creaties van del Toro tot leven gebracht.
Helaas neemt al die magie echter een achterbank in bij deze foto achter de schermen van Pan's Labyrinth, waar Jones (die de Faun speelt) werd betrapt terwijl hij tussen de opnames wat rooimachines aan het eten was. Aangezien het kostuum niet iets is waar Jones gewoon in en uit kan stappen, at hij in volledige prothese - tot grote ontzetting van iedereen die Pan's Labyrinth als een volledig meeslepende ervaring beschouwde.
4 Tiger Plush in Life of Pi
De visuele effecten in Ang Lee's aanpassing van Life of Pi verdienden elk gram goud dat in de Oscar-beeldjes werd gegoten die aan het leidende VFX-team werden gegeven. Ondanks het opnemen van de meest turbulente scènes in een geluidsfase, is het realiteitsgevoel krachtig. Van de manier waarop het licht tegen de oceaan spat tot de tijger die zich ophoopt met de titulaire Pi, het is moeilijk om de lijn te vinden tussen wat echt is en wat een digitale creatie is.
Nu, over die tijger gesproken …
Aangezien Suraj Sharma niet veilig kon handelen tegenover een levende, ademende tijger, kwam filmmagie binnen om hem niet alleen te beschermen, maar ook om het publiek te helpen hun ongeloof op te schorten.
Zodra je de blauwe pluche pop ziet die wordt gebruikt als een digitale marker voor de tijger, verscheept de magische sprongen.
Het is ongelooflijk indrukwekkend wat deze kunstenaars erin hebben weten te zetten in deze film, maar een emotioneel moment hebben met een tijger versus een emotioneel moment hebben met een gezichtsloze pop heeft niet hetzelfde effect.
3 Darth Casual
Hoewel Darth Maul in The Phantom Menace schandelijk te weinig werd gebruikt, is hij nog steeds zeer favoriet bij fans in het Star Wars-fandom. Tussen zijn dubbelbladige lichtzwaard, zijn rustige, jagerachtige temperament en die gekartelde Sith-huidtats, is het geen wonder dat fans hem zo gepassioneerd benaderden.
Dat gezegd hebbende, als je het wonder wilt behouden dat wordt geboden door dit kortlevende personage (The Clone Wars negerend), probeer dan je best om niet naar deze foto achter de schermen te kijken /
Deze glimp van Ray Park die door de lens van een camera in een wit t-shirt kijkt, is genoeg om elk gevoel van magie en mysterie weg te nemen dat hij bood op de korte momenten die hij op het scherm had. Op deze foto ziet hij eruit als een hipster op Halloween - vaag artistiek, ietwat grungy, maar bereid om een uitgehongerde kunstenaar zijn gezichtsschildervaardigheden op hem te laten oefenen.
2 Mike Myers lest zijn dorst
Michael Myer is een koelbloedige moordenaar in een bleek masker die zijn Halloweens stalking babysitters besteedt. De meeste mensen geven de voorkeur aan snoep en dobberen voor appels, maar voor elk hun eigen.
In John Carpenter's Halloween besteedt hij het grootste deel van de film aan het rondsnuffelen en doorprikken, en besteedt vervolgens de finale aan zijn best om zijn zus Laurie weg te doen. Deze climax zit vol met klassieke momenten - ze loopt naar Laurie toe terwijl ze met haar sleutels rommelt, haar door de kastdeur aanvalt, verdwijnt spoorloos na vermoedelijk dood te zijn gevallen vanaf de tweede verdieping - maar alle spanning en spanning in deze scènes worden min of meer weggevaagd met deze foto achter de schermen.
Nick Castle (een van de drie acteurs die The Shape speelde) voedt een Dr. Pepper aan zijn masker.
Plots is er een merkbare leegloop van spanning in de lucht …
