Wonderaanpassingen zijn groter dan het leven. Ze nemen een aantal van de meest fantastische werelden, momenten en verhalen die ooit zijn voorgesteld en brengen ze zo dicht bij het bestaan als degenen onder ons die opgroeiden met stripboeken die constant in onze handen waren, ooit konden hopen te zien. Marvel-aanpassingen worden in snel tempo de laatste overgebleven blockbusters, en dat komt omdat ze vaak de beste speciale effecten, de beste regisseurs en de beste schrijvers hebben die een grote popcornfilm zou kunnen hopen te hebben. Maar eerlijk gezegd is het altijd het acteerwerk geweest dat Marvel-films van de rest scheidt.
Ja, naast alle explosies, ingewikkelde kostuums en gebogen verhaallijnen draait het filmische universum van Marvel helemaal om personages. Toegegeven, de meeste van deze personages zijn halfgoden met superkrachten, maar toch dwingende personages. Natuurlijk kunnen zelfs de meest meeslepende personages onmiddellijk vergeetbaar zijn als ze niet door de perfecte uitvoerder worden gespeeld. Gelukkig voor ons allemaal hebben enkele van de meest getalenteerde acteurs en actrices ter wereld afgesproken capes en mantels te dragen om de moderne mythologie te helpen realiseren. Er zijn zoveel artiesten die het verdienen om geprezen te worden voor hun werk in dit universum, maar er is een elitegroep uitvoeringen die boven de rest uitsteken.
Dit zijn de 18 beste uitvoeringen in het Marvel Cinematic Univers e.
18 Chris Pratt als Star-Lord
Iedereen die parken en recreatie heeft bekeken (of, beter gezegd, iedereen die parken en recreatie heeft bekeken) weet dat Chris Pratt een uitzonderlijke cabaretier is. In die show veranderde hij een rol die niet veel op papier bood en veranderde het in een van de meest sympathieke personages in de recente televisiegeschiedenis door een aantal uitzonderlijke komische timing. Dezelfde mensen die zagen hoe Pratt wekelijks met schijnbaar gemak lachte, vonden het waarschijnlijk moeilijk om hem voor te stellen als een kaskraker. Lieve sidekick, zeker, maar actieheld? Dat zal de dag zijn.
Pratt heeft veel lof ontvangen voor de manier waarop hij fysiek voorbereid was op zijn leidende rol in Guardians of the Galaxy, maar hij krijgt niet genoeg krediet voor de manier waarop hij een oudere stijl van leidende mannen nieuw leven heeft ingeblazen, iemand die bereid is om kwam over als een beetje gek. Pratt's kijk op Star-Lord doet denken aan hoe Carey Grant Indiana Jones had gespeeld. Hij houdt zich staande wanneer de actie opwarmt en vergeet nooit sympathiek te zijn, waardoor hij een relatief obscure superheld als Star-Lord heeft kunnen vormen tot een van de belangrijkste helden in de Marvel-wereld.
17 Anthony Mackie als Sam Wilson
Er gebeurt iets grappigs wanneer traditioneel "serieuze" acteurs worden gecast in Marvel-films of andere films die een beetje meer een luchtige sfeer hebben. Zodra hun namen worden onthuld, beginnen fans onmiddellijk hun verwachtingen te verhogen. Ze stellen zich het soort dwingende prestaties voor waar deze acteurs bekend om staan, vertaald in een stripwereld. Dat is niet altijd het geval. Het gebeurt wel eens, maar het is veel gebruikelijker om te zien dat deze acteurs deze rollen op zich nemen om hun blockbuster-spieren te buigen en zelfs een beetje plezier te hebben.
De rol van Anthony Mackie in de meest recente Captain America-films valt ergens tussen verwachtingen en realiteit. Mackie erkent blijkbaar dat de ster van de show in deze films natuurlijk Captain America is. In zoverre behandelt hij de rol van Sam Wilson (aka Falcon) als een anker. Mackie's Wilson is onwrikbaar in zijn overtuigingen en loyaliteit. Er is een troost die ontstaat wanneer hij op het scherm verschijnt, veroorzaakt door het vermogen van Mackie om het soort karakter te spelen waarmee je een biertje wilt drinken. Hij lijkt gewoon een leuke kerel, het soort dat je absoluut zou helpen als er een gevecht uitbrak - zelfs als dat gevecht tegen het hoofd van een overheidsinstantie was.
16 Krysten Ritter als Jessica Jones
Tegen de tijd dat Jessica Jones zijn Netflix-debuut maakte in 2015, was het idee van een superheld met gebreken niet langer een schokkend idee. De wereld was weg van het Superman-tijdperk en accepteerde dat sommige van 's werelds grootste helden niet altijd bastions van waarheid, gerechtigheid en de Amerikaanse manier zijn. Als Jessica Jones een impact zou maken op kijkers als personage, zou ze iets meer moeten vertonen dan fouten.
In dat opzicht moet Kyrsten Ritter worden gevierd voor de manier waarop ze de tekortkomingen van haar personage zo grondig heeft onderzocht om er een diepere betekenis in te vinden. Het beste dat Krysten Ritter brengt in de rol van Jessica Jones is schijnbaar echte onverschilligheid. Ja, Jessica Jones is een alcoholist. Ja, ze is onbeleefd tegen zowat iedereen die ze ontmoet. Nee, ze geeft hier niets om. Die onverschilligheid stelt haar in staat om echt het idee te verkopen van een held die begint te beseffen dat er slechtere manieren zijn om te leven dan om af en toe de wereld te redden.
15 Dave Bautista als Drax The Destroyer
Met alle respect voor de rol van Andre The Giant in The Princess Bride, Roddy Piper's optreden in They Live en het grootste deel van de carrière tot nu toe van Dwayne "The Rock" Johnson, leveren professionele worstelaars meestal geen geweldige filmprestaties op. Hoewel er een zekere mate van acteren betrokken is bij professioneel worstelen, is het een heel ander vak. Welke vaardigheden deze worstelaars ook hebben met een live microfoon in de hand, ze vertalen zich niet altijd naar de wereld van films. Het is hoe we eindigden met de twijfelachtige filmografie van één Hulk Hogan.
David Michael Bautista heeft een andere benadering gekozen voor dit hele acteerwerk. In plaats van te proberen een leidende man te worden, heeft hij op intelligente wijze rollen gekozen waarmee hij zijn betere kwaliteiten kan uitspelen, zoals groot zijn en mensen laten zeggen: "Mijn god, kun je geloven hoe groot die man is?" Daarom was Draians the Destroyer van Guardians of the Galaxy de perfecte rol voor hem. Zijn ietwat rauw acteervermogen geeft eigenlijk een aangename mate van charme aan een personage dat in wezen dient als de heteroman in een belachelijke wereld van sarcastische antihelden.
Gelukkig voor ons, met regisseur James Gunn ronduit Bautista's Drax het grappigste personage in het komende GotG-vervolg noemt, is het beste misschien nog te komen voor de metaforisch uitgedaagde Guardian.
14 Hayley Atwell als Peggy Carter
Peggy Carter is niet het diepste personage op papier. In de strips verscheen ze voor het eerst als de minnaar van Captain America. De details zijn in de loop der jaren enigszins veranderd, maar de meest populaire versie van Peggy Carter schilderde haar als een voormalige bondgenoot van Steve Rogers die achterbleef toen hij op tijd bevroren was. Ze was een levende herinnering aan het leven dat hij niet kon leven. Ze was niet altijd haar eigen karakter; tenminste niet zo vaak als ze misschien had kunnen zijn.
Hayley's Atwell's interpretatie van Peggy Carter verdwaalt niet te ver van die wortels, maar in haar geval draait het allemaal om de uitvoering. Atwell speelt Carter minder als een tragische figuur en meer als een krijger die de pijn die haar gevoelens haar zullen veroorzaken nog niet volledig begrijpt en waardeert. Anders gezegd, het meest interessante wat er met de stripversie van Carter gebeurde, was Steve Rogers verliezen. Het meest interessante wat er met Atwell's kijk op het personage is gebeurd, is waarschijnlijk nog niet geschreven.
13 Paul Rudd als Ant-Man
Paul Rudd is een van die geweldige komieken die je om 17.00 uur voor de gek kunnen houden en ervoor zorgen dat je het pas om 06.00 uur realiseert. Zijn vermogen om sarcastisch een hoop droge humor uit te spuiten is bijna ongeëvenaard. Maar Paul Rudd als superheld? Dat is een zware verkoop. Het is moeilijk voor te stellen dat Rudd iemand in zijn gezicht slaat, laat staan dat hij het genoeg doet om de wereld te redden. Gelukkig is dat niet het soort held dat hij in Ant-Man moest zijn.
We zouden zelfs zo ver gaan dat we suggereren dat het idee om Ant-Man toe te voegen aan het Marvel Cinematic Universe alleen werkt omdat Rudd er is om hem te spelen. Er is een meta-element in Rudd's kijk op het personage, omdat de acteur duidelijk impliceert dat hij zich bewust is van hoe belachelijk het Ant-Man-concept soms kan zijn. Zoals altijd maakt deze aanpak ons aan het lachen, maar het doet ons ook stoppen en waarderen het feit dat Ant-Man een unieke held is.
12 Tilda Swinton als The Ancient One
Je herinnert je misschien dat er een beetje controverse was toen Tilda Swinton werd uitgebracht in Doctor Strange. Zonder dat specifieke vuur te ontsteken, betrof de controverse dat mevrouw Swinton werd gecast als een personage dat typisch in de strips wordt beschreven als een oudere Tibetaanse heer. Dat ver weg van het archetype zorgde ervoor dat sommige fans zich zorgen maakten dat de casting van Swinton op de een of andere manier een politieke of culturele beslissing was. Wat in deze discussie verloren ging, is het feit dat Tilda Swinton een zeer getalenteerde actrice is die keer op keer heeft bewezen dat ze zo ongeveer alles kan doen.
Het is een vaardigheid die ze met trots laat zien in het nieuwste Marvel-avontuur. Swinton's Ancient One krijgt misschien niet zoveel schermtijd, maar de ervaren actrice steelt absoluut de show in elke scène waarin ze speelt door een wijze en oude magische gebruiker te spelen op een manier die de meesters van voorbijgaande kung-fu-films oproept, terwijl ook vaststellen hoe krachtig deze vaardigheden zijn in het Marvel-universum.
11 Michael Pena als Luis
Iedereen wil de superheld zijn. Wanneer kleine kinderen een laken om hun nek binden en proberen de bries precies goed te vangen om het te laten lijken alsof ze vliegen, doen ze zich voor als Superman. Minder mensen willen de sidekick zijn. Daarom is het debat in de speeltuin over wie Batman wordt en wie Robin moet zijn, meestal zo verhit. Toch is de sidekick veel meer dan een bijzaak. Ze zijn allemaal superhelden op hun eigen manier. Soms steelt men zelfs de show.
Michael Pena deed dat zeker in Ant-Man. Als Luis leek hij de enige man te zijn die het juiste niveau van plezier had dat je in een dergelijke situatie zou kunnen hebben. Pena heeft in interviews verklaard dat hij zichzelf zag als de luchtige tegenhanger van Rudd's deadpan-stijl. Hij zag ze als een klassiek komisch duo in een vreemde nieuwe setting. Het is een toewijding aan een ogenschijnlijk kleine klus waartoe alleen geweldige sidekicks in staat zijn. We kunnen niet wachten om meer van hem te zien in het vervolg.
10 Chris Hemsworth als Thor
Stel je voor dat iemand op straat naar je toe liep en zei dat ze willen dat je de Noorse god Thor in een grote film speelt. Hoe zou u zich voorbereiden? Zou je je haar laten groeien? Zou je het soort bulk willen geven dat een man in de sportschool altijd zijn dieet aanpast om te bereiken? Zou je oefenen met griezelig, bevelende stem te spreken? Je zou al deze dingen en meer kunnen doen, maar aan het einde van de dag zou het echter genoeg zijn? Kun je het personage van Thor op het scherm tot leven laten komen door intimiderend gespierd en commandant te zijn?
Misschien kwam deze bezorgdheid bij Chris Hemsworth op, kort nadat hij te horen kreeg dat hij een van Marvel's machtigste helden zou spelen. Misschien is dat de reden waarom zijn versie van Thor soms een almachtige god is, maar meestal is hij gewoon vaag geamuseerd door mensen. Naarmate Thor's schermtijd groeide, nam ook zijn kans toe om de ontzagwekkende verantwoordelijkheid uit te breiden die op zijn bulkplan-verbeterde schouders valt. De meeste fans worden vaak afgeleid door hoeveel hij de rol lijkt te spelen om na te denken over hoe goed hij het speelt, maar hoe je het ook bekijkt, Hemsworth is geboren om de God of Thunder te spelen.
9 Samuel L. Jackson als Nick Fury
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, kun je Samuel L. Jackson niet zomaar in een rol spelen en meteen iets ongelooflijks hebben. We zijn er niet helemaal zeker van dat hij een geweldige Mr. Darcy zou zijn in een getrouwe aanpassing van Pride and Prejudice, bijvoorbeeld. (Maar nogmaals, we zouden hem nooit durven vertellen dat hij iets niet zou kunnen doen.) Hoe dan ook, het punt is dat er enkele rollen zijn waar de commanderende stijl van Mr. Jackson niet helemaal voor werkt en er zijn enkele rollen die er absoluut om vragen. Nick Fury is zeker een voorbeeld van het laatste.
De voormalige directeur van SHIELD hoeft niets meer te zijn dan een verharde badass die af en toe dient als de stem van de rede en drager van slecht nieuws. Hij is een man die zo onmiskenbaar oplegt dat zelfs 's werelds grootste superhelden worden gedwongen hem te respecteren. Dat is precies het soort rol dat Samuel L. Jackson is geboren om te spelen, zoals blijkt uit de vele keren dat zijn loutere aanwezigheid in Marvel-films reden tot feest is geweest. Jackson blinkt uit in het behouden van Fury's indrukwekkende aanwezigheid, ongeacht hoeveel screentime hij eigenlijk krijgt (wat tegenwoordig helaas niet veel is).
8 Benedict Cumberbatch als Doctor Strange
Hoe moeilijk het ook is om een held af te beelden waar de meeste mensen bekend mee zijn, zoals Spider-Man, het is aantoonbaar moeilijker om een superheld te spelen waar niet iedereen misschien veel over weet. Hoewel het zeker leuk is om met een lege lei te beginnen, moet je ook een manier vinden om dit personage te vestigen als iemand die het waard is om de schijnwerpers te delen met deze andere, veel beroemdere helden. Je hebt maar een handvol minuten om mensen te laten schelen.
Het speciale effectenteam van Doctor Strange verdient zeker een flink deel van de eer om iedereen snel te laten weten waarom ze om Doctor Strange moeten geven, maar het is Benedict Cumberbatch die uiteindelijk de reputatie van het personage ten goede komt. Fysiek is hij een dode bel voor het personage, en qua talent is hij in staat om overtuigend de kenmerken van een man door te geven die boven de meeste nietige problemen van gewone stervelingen staat, terwijl hij nog steeds iemand is waar je gewoon hulpeloos door wordt aangetrokken.
Het beste gedeelte? Hij is net begonnen.
7 Clark Gregg als agent Phil Coulson
Agent Phil Coulson is een lid van de ranglijst van SHIELD die toevallig ook een grote fan is van The Avengers. Als we fan zeggen, bedoelen we dat hij het soort man is dat ruilkaarten verzamelt van de mensen met wie hij soms zal samenwerken. Dat is een personage dat heel snel fout kan gaan als hij wordt gepresenteerd als pure komische opluchting of, erger nog, een slecht geïmplementeerde meta-poging om commentaar te geven op de meest onvermoeibare leden van de Marvel-fanbase. In plaats daarvan wordt Coulson het hart van het Marvel Cinematic Universe.
Coulson werkt net zo goed als hij als personage dankzij een aantal scherpe teksten en de prachtige weergave van Clark Gregg. De perfect deadpan-levering van Gregg compenseert op meesterlijke wijze het feit dat een deel van zijn dialoog weinig meer is dan spetterend fanboyisme. Hij beheerst de kleine verbuigingen die ervoor zorgen dat de schijnbaar one-note Coulson altijd erin slaagt om een manier te vinden om schouder aan schouder met de titanen van Marvel te staan.
6 Mark Ruffalo als Bruce Banner
Er waren een paar pogingen gedaan om Bruce Banner en zijn boze alter ego op film te zetten voordat Mark Ruffalo de rol op zich nam. en ze gingen niet zo goed samen met de fans van het personage. Sommigen waren niet zo slecht als anderen (Edward Norton deed het behoorlijk goed), maar geen van hen pakte echt de volledige waarde van het personage. In plaats daarvan richtten ze zich op het demonstreren van hoeveel CG-schade de The Incredible Hulk kon veroorzaken.
Ruffalo's kijk op het personage was een beetje anders. Geholpen door het schrijven van Joss Whedon nam Ruffalo zijn tijd met het Bruce Banner-personage op een manier die geen enkele andere acteur die de rol op zich nam heeft. Terwijl vorige versies van Banner het personage benaderden als een eenvoudig, Dr. Jekyll-type dat het tegenovergestelde was van zijn Mr. Hyde-tegenhanger, is Ruffalo's Banner een man die in absolute angst leeft voor de volgende transformatie. De angst net achter zijn ogen bij elke bocht kan net zo goed de slapende reus zijn die wacht om gewekt te worden. De subtiele nuances die hij aan het personage heeft gebracht - in aanvulling op zijn motion capture-werk voor de Hulks berserker-modus - hebben Ruffalo in de ogen van velen erkend als de definitieve versie van de Green Goliath.
5 Vincent D'Onofrio als The Kingpin
Veel vroege aanpassingen van The Kingpin presenteerden hem meer als een algemene belichaming van een misdaadfiguur. Met zijn grote bouw, imposante houding en ogenschijnlijk onwrikbare kwaadaardige manieren, lijkt hij zeker een gemakkelijke pasvorm voor het onderdeel. De stripreeks Daredevil biedt al lang het meest grondige onderzoek van het Kingpin-personage, dus het is toepasselijk dat Netflix's aanpassing van de strips ook streefde naar een volledig beeld van de onderwereld van de koning van New York.
Wat er echt voor zorgt dat de versie van het personage de definitieve status krijgt, is echter hoe Vincent D'Onofrio hem tot leven brengt. D'Onofrio's Kingpin is niet het soort slanke sociopaat dat veel films en shows hebben gepresenteerd leiders van criminele rijken te zijn. Hij is een emotioneel getekend man-kind dat lijdt aan ernstige sociale problemen. Het beste dat D'Onofrio met dat idee doet, is een groot aantal kleine eigenaardigheden gebruiken die normaal gesproken op een of andere manier als zwak of zwak kunnen worden gebruikt. Wat ze echt zijn, is een dwingende tegenstelling tot de handelingen van extreem geweld die zijn meest memorabele momenten benadrukken. Hij is waarschijnlijk de meest onderschatte MCU tot nu toe.
4 Tom Hiddleston als Loki
De resterende uitvoeringen op deze lijst zijn zo goed dat je het argument zou kunnen geven dat ze carrièrebepalend zijn. Het is een argument dat tot nu toe het gemakkelijkst te maken is voor Tom Hiddleston. De carrière van Hiddleston voordat hij de rol van Loki op zich nam, is niets om te spotten, maar het ontbrak aan die ene uitvoering waarover iedereen lijkt te weten; die rol waarvan je zeker weet dat alleen hij had kunnen spelen.
In Loki vond Hiddleston die rol. Om heel eerlijk te zijn, was de eerste Thor-film ongelijk genoeg om mogelijk de doodsklok voor Thor te zijn als onderdeel van het grotere Marvel-universum. Overigens, gezien hoe vroeg we in dat universum op dat moment waren, zou het slecht kunnen zijn voor Marvel's filmtoekomst in het algemeen. Ondanks de problemen van de film, kwamen de meeste mensen ervan af om over Loki te praten. Dat komt omdat Hiddleston een zachte saboteur speelde in een van Marvel's meer bizarre creaties. Hij was een aardkracht die je nog meer haatte omdat je ook niet anders kon dan hem een beetje liefhebben.
3 David Tennant als Kilgrave
Een echte schurk in op stripboeken gebaseerde producties is een zeldzaam en prachtig iets. Het is geweldig omdat een heel groot nadeel het geheime ingrediënt is dat de superheldensaus net zo goed doet werken als het doet. Een held is maar zo goed als de schurken waarmee hij wordt geconfronteerd. Het is zeldzaam omdat veel schurken in deze aanpassingen ongelooflijk cool zijn of gewoon een beetje zwak / vergeetbaar. Wat je echt wilt, is een schurk die je echt veracht. Een vijand die je het gevoel geeft dat je in de ware aanwezigheid van het kwaad zelf bent.
David Tennant zorgde ervoor dat het toch al geweldige Kilgrave-personage die zeldzame status kreeg. Tennant's Kilgrave is een Norman Bates voor de moderne tijd; een knappe kat waarvan je nooit zou vermoeden dat hij in staat is tot de weerzinwekkende handelingen die hij regelmatig pleegt. Tennant speelde het personage als de ogenschijnlijk onschuldige vriend wiens instabiliteit tot 11 wordt gekozen zodra je het uit maakt, en de gruwelijke dingen die hij doet in de loop van het eerste seizoen van Jessica Jones waren veel meer gegrond in de realiteit dan kijkers zouden kunnen hebben ooit verwacht. Het was een verbluffend spookachtige weergave van een superkrachtige mentale (en fysieke) verkrachter, duidelijk en eenvoudig.
2 Chris Evans als Captain America
Ondanks de beste pogingen van Oscar Wilde zijn veel filmbezoekers het belang vergeten om serieus te zijn. Het wordt steeds gemakkelijker om personages en films te spotten die niet worden belast door de last van hip zijn, en proberen iets gezonder en puurs te presenteren. Dat is een deel van de reden waarom sommige mensen dachten dat Captain America gedoemd was te mislukken. Veel casual stripfans zagen Captain America als een ziekmakende pure herinnering aan een tijdperk waarin striphelden niet ingewikkeld of donker hoefden te zijn; ze hadden alleen het verlangen nodig om goed te doen.
Het vermogen van Chris Evans om over te komen als een man met dat oprechte verlangen om goed te doen, is een echte aanwinst. Zijn plattelandsjongen-uiterlijk en zijn 'aw-shucks'-karakter helpen hem om de perfecte kandidaat voor heldendom te worden, maar Evans begint echt te schitteren zodra hij meer wordt dan alleen een simpele man. Wanneer hij verandert in Captain America, wil je hem goed zien doen, omdat hij er zo verdomd goed in is. Zijn interpretatie is zonder meer de beste interpretatie van de Star-Spangled Avenger tot nu toe, en met het karakter dat bij elk uitje steeds complexer wordt, staat Evans 'beste werk hem misschien nog voor. Of niet; de toekomst van het personage in fase 4 is momenteel een beetje duister.
