Artifact Review: A Legit Card Game Contender

Artifact is het antwoord van Valve op de groeiende vraag naar online kaartspellen. Wat serieus begon met Magic: The Gathering's eerste online-inspanning meer dan tien jaar geleden werd meer dan een niche zodra Blizzard Hearthstone uitbracht, en nu lijken ontwikkelaars overal games te produceren die kaartslingering in de kern van hun ontwerp hebben.

Niet elke game begint echter met de stamboom die Artifact heeft. Artifact is gebaseerd op DOTA 2 en heeft alle kennis en esthetiek die bij die ongelooflijk populaire eigenschap hoort, tot aan enkele van de beste stemacteurs en illustratiespelers die in een game te vinden zijn. De nieuwe titel van Valve heeft ook het voordeel dat het is ontworpen in samenwerking met een Richard Garfield, de man achter Magic: The Gathering en een hele reeks andere populaire tafelbladinspanningen. Als een recent uitgebracht spel de reeds gevestigde reuzen van dit genre bedreigt, is het zeker Artifact.

Bij het spelen van Artifact worden een paar dingen duidelijk vanaf het begin. Een daarvan is dat de glans van dit spel ongehoord is voor een titel die net uitkomt. Er zijn vanaf het begin geen teveel gebroken kaarten, wat zeldzaam is, en de gebruikersinterface, verzameling en gameplay-vensters van het spel zijn allemaal strak en gemakkelijk te navigeren. Een ander hoogtepunt - de kernmechanica van het spel, die het genre van het online kaartspel op zijn kop zet door gevechten uit te voeren in drie verschillende gebieden, rijstroken genoemd, allemaal tegelijk. In plaats van één slagveld bij te houden, moeten spelers een trio van hen bijhouden, en met elke voorbijgaande beurt wordt dat moeilijker om te doen.

Spelers kiezen uit DOTA 2-geïnspireerde helden en stellen een team van vijf van hen samen in verschillende "kleuren" die filosofieën in de deckbuilding vertegenwoordigen. Van die kleuren lijken er drie tot nu toe redelijk in balans en weten wat ze willen doen - zwart vernietigt, rood is agressief en gevechtsgericht, groen is iets defensiever - terwijl één, blauw, nogal wat achterblijft, misschien als gevolg van een wat duistere identiteit. Dat wil niet zeggen dat blauw onspeelbaar is, alleen dat deckbuilding met de kleur, zoals in Magic, kan een beetje lastiger zijn.

Deckbuilding is ook een genot in Artifact. Er zijn zo weinig ronduit onspeelbare kaarten, vooral in de trekking, dat het voelt alsof het plafond van de vaardigheden van de speler net zo goed ergens in de atmosfeer kan zijn. Het is echt ongelooflijk hoe genuanceerd veel van de beslissingen over deckbuilding zijn voordat ze geconstrueerd worden, en hoewel gamers niet een bijzonder grote verzameling krijgen om mee te werken, voelde het toch alsof er opties waren al in de vroege speeltijd. Draft daarentegen is vanaf het begin complex, waarbij spelers de taak hebben om kaartspellen te bouwen uit 5 pakjes kaarten, net zoals andere damschema's (of Arena in Hearthstone) werken. Het verschil is dat bijna elke kaart een functionaliteit heeft die nuttig kan zijn, dus het knippen van de laatste paar kaarten om een kaartspel te maken kan op de beste manier pijnlijk zijn.

Het spelen van Artifact is in het begin veel om je hoofd rond te wikkelen en blijft zelfs uren in de ervaring uitdagen. Dit is geen eenvoudig kaartspel en het zou zelfs niet zo zijn als het maar op één slagveld was gericht. Drie in evenwicht brengen is moeilijk. Al vroeg in het spel begint elke rij met drie helden en engerds. In opeenvolgende beurten mogen spelers hun andere twee helden inzetten in banen naar keuze. Helden die sterven zijn niet voor altijd verdwenen - het duurt maar een beurt voordat ze weer beschikbaar zijn, hoewel dat natuurlijk een groot verschil kan zijn. Net als de game waarop het is geïnspireerd, houden helden ook alle apparatuur die ze in de loop van de game hebben gekregen als ze sterven, dus wanneer ze opnieuw worden ingezet, worden ze niet meteen gesloopt door een personage met betere apparatuur dan zij.

De item shop fase in het spel vindt plaats nadat iedereen zijn acties heeft gedaan voor zijn beurt. Spelers verdienen goud na het doden van kruipen, en nog veel meer goud na het doden van een held, die dan kan worden uitgegeven aan apparatuur die op de helden van de speler gaat die momenteel in het spel is. De apparatuur verhoogt de statistieken (meestal) en kost niets om te spelen, dus het is een enorme zegen om vroeg met apparatuur vooruit te komen en dat voordeel proberen te sneeuwen.

Dit alles is geweldig, maar wanneer het wordt gecombineerd, begint het feit dat Artifact een beetje te complex begint te worden om op een grotere schaal te slagen. Niet in de zin dat het spel niet leuk is, maar vooral dat het de bedoeling is dat het grondig wordt gespeeld door enkele van de sterkste spelers van de kaartspelen ter wereld, en niet noodzakelijkerwijs de rest van ons. Er is veel om in het spel bij te houden, en dat soort mentale notities en onderhoud zal niet iedereen aanspreken. Als er enige zorg was die Valve zou moeten hebben, dan is dit het volgende: Artifact is een geweldig spel dat een ongelooflijke hoeveelheid intellectuele investeringen vereist, gekoppeld aan de tijd om dat de moeite waard te maken, om dividenden te betalen. Dat is een harde verkoop voor gamers die al zijn overspoeld met kaartspelopties met nog meer aan de horizon, en het zou kunnen zijn waardoor Artifact uiteindelijk niet in staat is om het soort blijvende kracht te vinden dat het niveau van detail, esthetiek en presentatie verdient.

… dat, of de economie van het spel, die al zwaar wordt bekritiseerd. Artefact kost geld om vooraan te spelen en voorziet spelers niet van een heleboel opties direct uit de poort. Daarna moeten spelers goed genoeg zijn om routinematig geld te verdienen in competitieve opties (in het begin gaat dat gewoon niet gebeuren) of nog meer geld inzinken om spellen te spelen waar de gekozen kaarten worden bewaard, waardoor de verzameling groeit terwijl tenminste het spel spelen. Dat soort financiële poortwachters wordt verminderd door het feit dat spelers extra kaarten kunnen verkopen die ze niet nodig hebben op Steam's marktplaats, maar het controleren van kaartprijzen lijkt een andere manier om interesse af te wenden in plaats van een verkooppunt dat nieuwe aantrekt oogbollen. Misschien zijn spelers tot nu toe gewoon verwend door digitale kaartspellen - en de aantrekkingskracht van het verdienen van packs en dus geld als je het goed doet is zeker fascinerend - maar het zou leuk zijn als het spel net iets guller was, althans in het begin gaan.

Over het algemeen is Artifact een geweldig spel dat mensen die houden van diepe strategie en kaartspel absoluut geweldig zullen vinden. Er zijn echter problemen. Het is moeilijk te bekijken dankzij de complexiteit, wat betekent dat er niet veel mensen zijn die het oppakken door streamers te bekijken die het proberen. Het is nog moeilijker te beheersen en zal waarschijnlijk dagenlang een grote bron van frustratie zijn voor nieuwkomers in plaats van de uren die het kost om zijn concurrenten te begrijpen. Het is moeilijk om de hoeveelheid geld die veel gamers nodig hebben om in Artifact te zinken, om te buigen, en de economie is echt de dealbreaker voor veel van de potentiële liefhebbers van de game.

Artefact bevindt zich dus op een rare plek. Het wordt ten zeerste aanbevolen als een van de beste digitale kaartspellen ooit uitgebracht, met het voorbehoud dat zelfs met zoveel geweldige verkooppunten, het ook een ongelooflijke investering in tijd en hersenkracht is om een competentiepunt te bereiken. Dat is prima voor veel kaartspellen, maar gezien hoeveel Valve al in Artifact is verzonken - om nog maar te zwijgen van het miljoen dollar toernooi dat de ontwikkelaar er na release voor zal hosten - is een niche-toegang tot het digitale kaartspelgenre gewoon niet goed genoeg. We zullen zien hoe de trekking van prijzengeld meer casual spelers beïnvloedt, maar voor nu is Artifact een spel dat de moeite waard is - op voorwaarde dat je er genoeg van hebt en wat extra geld over hebt.