[Dit is een overzicht van de finale van seizoen 1 van Ballers. Er zullen SPOILERS zijn.]
-
Voordat HBO's Ballers deze zomer voor het eerst premium kabelgolven trof, waren de verwachtingen niet noodzakelijk hoog, maar ze waren duidelijk. Met de altijd charismatische Dwayne Johnson in de hoofdrol, uitvoerend producent Entourage Stephen Levinson aan het roer, de prachtige strandoase van Miami als achtergrond en de achter de schermen wereld van professioneel voetbal als onderwerp, leek Ballers een insider's sportdramedie die groot zou zijn op luchthartige lach en mogelijk licht van inhoud. Interessant genoeg bewees de seriepremière dat Ballers precies het tegenovergestelde kon zijn, maar naarmate het seizoen vorderde, begon de HBO-drama te passen in de vooraf bepaalde vorm die Entourage ervoor had ingesteld.
Dat wil zeggen, in veel opzichten verbeterde Ballers terwijl het rookie-seizoen voortschreed. Terwijl het zijn ensemble cast van personages bleef uitwerken, vond het publiek tal van redenen om voor hen en de relaties die ze deelden te zorgen. Dan waren er natuurlijk de mooie vrouwen, hete auto's en weelderige Miami-feestjes die werden geadverteerd, waardoor de hele serie cool werd. Maar toen het eerste seizoen van de serie gisteravond ten einde liep, misten er nog een paar dingen; namelijk dramatisch conflict en elke vorm van echte inzet.
In de finale van seizoen 1 'Flamingos' sluit Ballers het verhaal en de personagebogen van het seizoen netjes af en verpakt ze samen in één grote, gelukkige resolutie. We zien Ricky (John David Washington) contact maken met zijn vader en uiteindelijk zijn rundvlees regelen met jonge teamgenoot Alonzo (Antoine Harris); Charles (Omar Miller) stolt zijn NFL-comeback door de cut te maken voor de Miami Dolphins; Vernon (Donovan W. Carter) rondt zijn deal met de Dallas Cowboys af; en Spencer (Johnson) brengen Joe (Rob Corddry) terug naar Anderson Financial om te werken bij de nieuw gefinancierde sportdivisie. Uiteindelijk kreeg iedereen wat ze wilden en verzamelden ze zelfs aan één tafel om het te vieren, waardoor 'Flamingo's' meer als een seriefinale dan als een seizoensfinale aanvoelden, waardoor we ons afvroegen: twijfelde een seizoen 2 ooit aan twijfel?
Op het eerste gezicht lijkt de conclusie van het seizoen erop dat Levinson en het bedrijf het vertrouwen in de voortzetting van de show misten, maar misschien was het gevoel in de schrijverskamer juist het tegenovergestelde. Misschien vond het creatieve team achter Ballers dat de komische chemie die de show had opgezet sterk genoeg was dat het geen dramatische haak nodig had om kijkers naar een tweede seizoen te lokken. Gelukkig zal het feit dat Ballers inderdaad is vernieuwd de leden van dat creatieve team gemakkelijker laten slapen, maar het valt nog te bezien of ze daadwerkelijk voldoende belangstelling hebben gewekt voor het publiek om terug te keren met de show.
Eén ding dat Ballers er zeker voor heeft - wat betreft het behouden van dat publiek - is een sympathieke voorsprong in Johnson. Net als bij Vincent Chase op Entourage, is zijn personage verre van het meest interessant in de show, maar hij is in staat om de dramatische momenten van de serie te verankeren en de komische momenten in evenwicht te brengen met een sympathieke persona, en door de meer bizarre personages uit te spelen zijn castmates.
Dat geklets en spel heeft de show elke week een onschadelijk en leuk horloge gemaakt, tot grote eer van het schrijven en de chemie van de cast. Hoewel weinigen zouden beweren dat Ballers de organische chemie heeft gerepliceerd die integraal deel uitmaakte van het succes van Entourage, vestigden de artiesten zeker een eigen komisch rapport naarmate het seizoen vorderde. De zich ontwikkelende vriendschap tussen de kalme en verzamelde Spencer en de vluchtige, heethoofdige Joe kwam zeker over als natuurlijk en oprecht. Andere personages, zoals rookie lineman Vernon en superagent Jason (Troy Garity), brachten echter bijna geen vonk of energie naar de tafel, die meer als apparaten bestaan om de plot vooruit te helpen in plaats van interessante, goed afgeronde mensen.
Gelukkig gebruikte de finale - net als veel afleveringen - die stukken in zijn voordeel, waardoor ze voor welverdiende lach werden opgewekt terwijl het een snel, moeiteloos tempo aanhield. Sommige van de fijnere momenten van de aflevering zorgden zelfs voor een beetje karaktergroei, wat vooral te zien was aan de volwassenheid van Ricky, die zijn oude nummer gaf - een sentimenteel symbool dat hij het hele seizoen vocht - om een teamgenoot gelukkig te maken en de organisatie ten goede te komen moraal, in plaats van alleen het zijne.
Over het geheel genomen is de luchtige entertainmentwaarde van de serie zeker een verfrissende smaakreiniger voor sommige van de donkerdere en zwaardere aanbiedingen van HBO (hier kijk je aan, True Detective), maar Ballers zal vrijwel zeker hetzelfde probleem tegenkomen dat Entourage vaak deed: verhalen vinden die het vertellen waard zijn. Op basis van de afkeer van conflicten in de finale, kunnen we niet anders dan ons zorgen maken dat Ballers al geen verhaalideeën meer heeft, wat jammer zou zijn gezien het feit dat er zoveel drama te winnen is uit de echte wereld van professionele sporten. Contactgeschillen, ruzies in het trainingskamp en problemen met het publieke imago zijn één ding, maar hoe zit het met het verkennen van wat er gebeurt achter de valsspelen op het veld en public relations-kwesties die de NFL van vandaag doordringen? Ik denk dat we moeten zien hoe zwaar Ballers wil worden.
Wat vond je van Ballers seizoen 1 en de finale? Kom je terug voor seizoen 2? Deel uw mening met ons in de comments en kijk naar Ballers seizoen 2 op HBO in 2016.
