Er zijn geen liefdesverklaringen op het scherm, geen meubels zijn kapot en de zogenaamd angstaanjagende moordenaar besteedt het grootste deel van zijn tijd op het computeronderwijs aan een community college, maar de Bones seizoen 8 première slaagt erin om recent een van zijn sterkere openers te zijn jaar.
De kracht van Bones is altijd de personages geweest en "The Future in the Present" zet die traditie voort, met een sterk ensemble-optreden. Terwijl hun doel zich concentreert op het herstellen van Brennan (Emily Deschanel) naar het lab, staat elk van de zes hoofdpersonen in de schijnwerpers.
Terwijl de camera wordt geopend op een pastorale picknick in de uitlopers van een zeer neppe berg, wordt onthuld dat drie maanden zijn verstreken sinds de seriemoordenaar Pelant (Andrew Leeds) Brennan voor moord heeft ingelijst en haar dwong om samen met haar vader op de vlucht te gaan, Max (Ryan O'Neal) en dochter, Christine. Het lijkt erop dat alle briljante forensische antropoloog die nodig was om haar hardere randen te verzachten een nageslacht was omdat de openingsscène met zij en haar dochter niets minder dan aanraken is. Ze mist duidelijk Booth (David Boreanaz) en wordt moe van een leven op de vlucht. Natuurlijk is ze nog steeds de topwetenschapper in haar vakgebied en heeft ze niets verloren van de essentie van haar karakter, maar ze is gegroeid en hopelijk zal die groei alleen maar doorgaan.
Ondertussen zit Booth vast aan een bureau, gedwongen om te zien hoe Special Agent Hayes Flynn (Reed Diamond) zijn kantoor overneemt en een volledige FBI-achtervolging van Brennan voortzet. Boreanaz speelt een uitstekende ongeduldige man en geeft het beeld van een gekooide tijger die wacht op zijn kans om te springen. Hij en Diamond werken heel goed van elkaar af, geven en nemen weerhaken en wisselen vermoeide blikken uit die je doen geloven dat ze dit lied en dansroutine over Brennan's verblijfplaats veel te lang hebben gevolgd. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Booth eruit gaat zodra er een lichaam is dat aan Pelant kan worden vastgebonden en hij Brennan's zijde niet verlaat als ze hem vindt. Het is ook goed om de serieuzere kant van Booth te zien spelen.
Diamond weet ondertussen het publiek goed te overtuigen dat hij, hoewel hij misschien sympathiek is voor Booth, nog steeds een professional zal zijn en zijn werk zal doen. Het karakter van Flynn is een van de eerste terugkerende FBI-rollen die niet als een patsy uitkwam, omdat John M. Jackson zijn formidabele vaardigheden leunde naar de rol van adjunct-directeur Sam Cullen, al in de kinderschoenen van de show. Laten we hopen dat die trend zich voortzet en dat een grotere rol voor Diamond wordt gesneden rond het laatste schot van deze aflevering.
Angela (Michaela Conlin) en Hodgins (TJ Thyne) krijgen ook rollen die terugdenken aan hun wortels. Dit is niet de oppervlakkige, pittige Angela van de afgelopen jaren, maar eerder een terugkeer van de vrouw die vanaf het allereerste begin vast in het team van Brennan zit; diegene die liever in de gevangenis wordt gestopt dan te getuigen tegen de vader van haar beste vriendin. Ja, ze heeft alle luxe apparatuur die ze door de jaren heen heeft opgebouwd, maar het is een middel om een doel te bereiken en de belangrijkste focus ligt op de vriendschap van haar en Brennan.
Haar man, wiens band met Brennan was verzegeld in een auto onder de grond, neemt weer contact op met zijn boze kant. Pelant kan alle psychische rapporten noemen die hij wil, maar fans weten dat Hodgins erger dan zijn blaf bijt als zijn familie gevaar loopt. De scène van Thyne, waarin hij Pelant klinisch verslikt, was misschien overdreven geweest, maar hij heeft het te pakken en levert in plaats daarvan de meest intense scène in de aflevering. De scènes tussen hij en die van Tamara Taylor, Cam, knetteren ook van energie en overtuigen het publiek dat er niets is waar Hodgins meer van houdt dan een eigenzinnige samenzwering.
Over Cam gesproken, dit was ook een van haar betere uitstapjes. Te vaak wordt Taylor onderbenut en hoewel ze haar gebruikelijke regel "stuur deze resultaten naar Booth" heeft uitgesproken, is het deze keer in ieder geval een saillant plotpunt, in plaats van iets om de show van punt A naar punt B te verplaatsen. Ze demonstreert geweldig scala aan emoties, ook hier, vooral in haar scènes met Clark (Eugene Byrd). Maar laten we hopen dat haar het nemen van een borrel niet een komende relatie tussen de twee voorafschaduwt. Angela heeft al bewezen hoe ongemakkelijk de squinterns kunnen zijn.
Als iemand het korte einde van de rietje in dit ensemble-stuk kreeg, was het Sweets (John Francis Daley), maar niet op een slechte manier. Sweets is afkomstig van de vervelende psychotherapie voor een kerel die Booth niet alleen vertrouwt om zijn hetero te spelen in hun uitvlucht tegen Flynn, maar ook om Brennan in het laboratorium te beschermen - Geen rol die Booth licht overgeeft. Zijn inzichten over Pelant zorgen ervoor dat de spanning van de seriemoordenaar niet doorzakt.
Drie gaststerren zijn ook zo nauw verweven in dit stuk dat je vergeet dat ze geen deel uitmaken van de reguliere cast. De uitbundige Patricia Belcher brengt net zoveel pit en levendigheid naar het kleine scherm als ze heeft in elk van haar zevenentwintig verschijningen als federale officier van justitie Caroline Julian. Haar scherpe geest is ongeëvenaard en haar flagrante politieke onjuistheid is een verfrissende bries temidden van de stank van dood en verval. Het is om deze reden dat Bones-fans stiekem hopen dat Belcher nooit haar eigen serie krijgt; of dat Hanson op een dag zal grotten en haar zelf inhuren.
Eugene Byrd is een ander bekend gezicht in het Bones-universum. Zijn karakter Clark is altijd de wetenschapper van buiten geweest die naar de bemanning van het Jeffersonian keek, maar altijd met een air van professionele trots op zijn werk. Hier wijst Cam erop dat hij niet kleinzielig is, en hij schuwt het ook niet om zichzelf in wezen werkloos te maken door Brennan's zaak op te lossen. De binders zijn een geweldige lopende gag die niet al te uit de hand liep en uiteindelijk zelfs door Brennan is gevalideerd. Voor zijn jaren van hard werken is het bevredigend om te zien dat Clark wordt beloond met een vast dienstverband.
Uiteindelijk keert Ryan O'Neal terug als Brennans vader, Max Keenan. De criminele kant van Max werd vorig jaar gesuggereerd in de seizoensfinale, maar staat nu in volle bloei. Waar Brennan sentimenteel wordt, is Max de rationele; ze op de vlucht houden en ervoor zorgen dat ze Pelant en de FBI een stap voor zijn. Rennen voor zowel de wet als de slechteriken is hoe hij tientallen jaren leefde, dus het laat zien dat hij veel meer als een crimineel denkt dan Booth. Het zal heel interessant zijn om te zien hoe zijn inzicht dat Pelant dood moet zijn, samengaat met de waarschuwing van Sweets dat Pelant wil dat een van de teamleden hem vermoordt. Max weet ook een paar dingen over het creëren van een nieuwe identiteit, dus misschien speelt hij een rol bij het bewijzen dat Pelant niet mag worden opgegeven aan de Egyptenaren.
De Bones seizoen 8 première was een sterke. Het bond enkele losse eindes vast vanaf seizoen 7, terwijl het een boog voor de rest van het seizoen opstelde. Het stelt Booth en Brennan vast als een solide, maar toch realistisch stel en herinnert ons eraan hoe hecht de Jeffersonian bemanning als een familie is. Het verhaal van Pelant was niet zo zwak als in de finale, noch zo sterk als het was in "The Crack in the Code", maar nu hebben ze de kans om zijn achtergrondverhaal en persoonlijkheid uit te breiden. Laten we hopen dat de schrijvers ervoor kiezen hem meer te ontwikkelen zoals Howard Epps (Heath Freeman) dan, laten we zeggen, Gormogon.
-
Bones wordt maandag om 8 / 7c uitgezonden op Fox
