We hebben eindelijk het moment bereikt waarop onze eindeloze discussie over tv kan veranderen in hoe een seriesfinale zowel een zegen als een vloek is. Aan de ene kant betekent het krijgen van de luxe van een eerlijk-tot-goed-finale een zekere mate van succes - wat in het geval van Breaking Bad drie opeenvolgende Best Actor Emmys voor Bryan Cranston en twee overwinningen voor zijn co heeft opgeleverd. star Aaron Paul - en een onverzadigbare wens van het publiek om te zien hoe het allemaal verloopt. Aan de andere kant is er het hele "hoe gaat dit in godsnaam uitkomen?" ding dat serie maker Vince Gilligan en zijn auteur theorie-afwijzende staf van schrijvers moeten werken met hun collectieve rug tegen, terwijl ze proberen het verhaal, hun verlangens en, meest sierlijk, de verlangens en de indruk van het publiek te dienen.
Laten we eerlijk zijn - het voltooien van elk verhaal is een moeilijke taak, maar Gilligan en zijn bemanning hebben een verhalende focus behouden die de complexiteit vereist die nodig is om de strategische en kunstzinnige afbouw van een van de meest cultureel belangrijke shows in de laatste 10 te realiseren jaar. Tot grote eer - en waarschijnlijk tot grote opluchting van de creatieve types die orkestreren wat de laatste momenten van Walter White zullen zijn - heeft Breaking Bad een laserstraalachtig traject gevolgd dat de reis van een leven lang bijna volgde - was van meteorische opkomst allemaal de weg naar zijn steile duik in de helse put van zijn eigen maken. In die zin heeft de serie slechts het einde van een enkel verhaal - dat praktisch zonder ceremonie meer dan vijf jaar geleden begon - om je zorgen over te maken.
En het begin van dat einde, 'Bloedgeld', is een voorproefje op wat Walter's inspanningen hebben gedaan. De aflevering begint op dezelfde manier als 'Live Free or Die' van vorig jaar, waarin een magere ogende, smerige Walter exorbitante tips aan serveersters uitdeelde als een feestvarken genaamd Mr. Lambert, al die tijd wachtend op een auto met een machinegeweer erin de kofferbak waardoor Pike Bishop zijn hoed in stille bewondering zou doen tippen. Deze keer graaft Walter echter een beetje dieper in de Albuquerque die blijkbaar is achtergelaten, en bezoekt hij het nu verlaten en veroordeelde Witte huishouden en andere overblijfselen uit zijn verleden, terwijl het publiek de omstandigheden van zijn toekomst in twijfel trekt.
Deze glimp van wat ons te wachten staat, maakt duidelijk allemaal deel uit van een zorgvuldig berekende tweetandige verhaallijn die de inzet van deze laatste acht afleveringen effectief verdubbelt. Maar nog aangrijpender, dit donkere machinegeweer en de met ricine gevulde toekomst van de man die Heisenberg heet, biedt hem (of iemand anders, mogelijk) nul gelegenheid om te genieten van de met bloed doordrenkte vruchten van zijn slechte arbeid.
Daartoe is het bijna een jaar geleden dat Breaking Bad zelfs in de uitzending was. Toen we Walter voor het laatst zagen in 'Gliding Over All', werden de geluiden van Tommy James en de Shondells 'luchtige en griezelig passende' Crystal Blue Persuasion 'nog steeds door onze hersenen gefilterd als een middel om de dubbele montages die Walter orkestreerden beter te begrijpen een gruwelijk briljante massa-shiving - een die slechts iets minder formeel en gedetailleerd was dan zijn vergaren van een stapel zo groot dat het de vraag opriep: "Hoeveel is genoeg?" Dit op zijn beurt inspireerde Walt om de varkensvlaai op te hangen, alle gedachten van superlabs of bedrieglijk beslagen huizen weg te nemen en vijf miljoen dollar te overhandigen aan Jesse, de student-cum-meth-lab-sous-chef die hij had sneller weggegooid dan zijn eigen moraal.
Dit heeft de basislijn van de laatste afleveringen effectief verplaatst van het idee van imperiumopbouw (en alle activiteiten die betrokken zijn bij dergelijke verheven en illegale pogingen) en het direct op het begrip consequentie voor alle betrokkenen gewezen. Vergis je niet, iedereen staat in de rij voor een komst: smacht naar zijn onvermogen om te zien wat de hele tijd voor hem in het verschiet lag; Skyler voor haar wankele deelname; Walt Jr. omdat hij eiste dat hij Flynn werd genoemd; en natuurlijk, Walt voor, nou ja, vrijwel alles. Dat laat Aaron Paul's steeds berouwiger Jesse Pinkman opnieuw in de positie van het onwaarschijnlijke morele centrum van Breaking Bad , zoals blijkt uit zijn willekeurige pre-dawn distributie van greenbacks als een altruïstische versie van een krantenjongen.
Maar 'Blood Money' betekent niet alleen dat de inzet van het seizoen hoog zal zijn; het levert hen op in een ondraaglijk gespannen confrontatie tussen zwagers die snel escaleert van een klap die wordt gegooid tot erkenning van kanker, en tot slot het uitgeven van een dun verhulde dreiging die angst oproept, terwijl ze wijst op de tekortkomingen van een bepaalde onderzoeker.
"Als je niet weet wie ik ben, dan is je beste manier misschien om lichtvaardig te lopen." Het lijkt erop dat Breaking Bad niet van plan is om het advies van Walt op te volgen, als de schrijvers van de show van plan zijn om kritische, verlangde momenten zoals deze op zo'n spectaculaire manier af te sluiten.
_____
Breaking Bad gaat aanstaande zondag verder met 'Buried' @ 9pm op AMC.
