Channel Zero Series Premiere Review & Discussie

[Dit is een recensie van de première van de Channel Zero-serie. Er zullen SPOILERS zijn.]

Net als komedie is horror ongelooflijk subjectief. De ene vrijdag is de 13e ^de andere is Tootsie. Als zodanig brengt horror tv brengen een unieke reeks uitdagingen en risico's met zich mee om het genre te laten werken binnen een medium dat bepaalde sleutelelementen zoals spanning, sfeer en terreur langer moet verlengen en in stand houden dan je gemiddelde 90 minuten durende film. Dat is een van de redenen waarom bloemlezingen zo goed werken. Hoewel de serie van vandaag de stijl voorbij is gegaan van eerdere inspanningen zoals The Twilight Zone, The Outer Limits of zelfs Tales From the Crypt, helpt het idee om de verhalen min of meer op zichzelf te houden de spanning strak te houden en de inzet hoog. Het is al bijna zes seizoenen een formule voor ratingsucces met FX's American Horror Story en die formule staat op de proef met Syfy's nieuwe horroranthologie Channel Zero.

Terwijl AHS tot leven kwam onder de creatieve paraplu van Ryan Murphy en Brad Falchuk, komt de inspiratie voor Channel Zero uit een veel meer beangstigende, nachtmerrie opwekkende bron: het internet. Gemaakt door Nick Antosca (Hannibal), ontleent de serie zijn verhaallijnen aan creepypasta - of de horrorverhalen en legendes die op internet zijn doorgegeven tot het punt van een eigen leven te leiden. In zijn eerste doorstart heeft Channel Zero Candle Cove gekozen als de eerste creepypasta die het waard is om te worden aangepast, en neemt Kris Straub's gelijknamige verhaal over gebruikers op een online forum dat herinneringen deelt aan een televisieshow voor kinderen die nooit heeft bestaan.

De uitdaging voor Channel Zero is dus in wezen tweeledig: het moet zijn horrorprincipe met succes handhaven en tegelijkertijd een verhaal overtuigend aanpassen dat niet alleen op internet bekend is, maar daar min of meer is geboren. Gelukkig lijken Syfy en Antosca zich bewust van de taak die ze moeten uitvoeren en hebben ze de nieuwe serie gevuld met een sterke cast, zoals Paul Schneider (The Newsroom) en Fiona Shaw (Harry Potter), en hebben ze de verhaallijn van het eerste seizoen beperkt tot slechts zes afleveringen - een redelijk aantal dat zoiets als, laten we zeggen, American Horror Story misschien goed had overwogen toen het voor het eerst werd uitgezonden.

Het eerste uur, 'Je moet naar binnen gaan', werkt bewonderenswaardig om de omstandigheden van het Candle Cove-verhaal op te zetten, en schetst zijn Schneider als Dr. Mike Painter, een kinderpsycholoog wiens tweelingbroer werd vermoord samen met verschillende andere kinderen rond de tegelijkertijd werd het titulaire kinderprogramma uitgezonden. Antosca werkt om het uitgangspunt van het verhaal uit te breiden door het publiek eerst aan Mike voor te stellen via een riskante droomreeks die ook de toon van de serie stevig vastlegt en een verontrustende sfeer creëert die consistent blijft gedurende de première. Het eerste Charlie Rose-achtige televisie-interview maakt een einde aan een aanzienlijke hoeveelheid expositie, waardoor het publiek de nodige beats van Mike's verhaal krijgt, maar de belangrijkere details worden bewaard voor een reeks flashbacks die verschillende belangrijke en verontrustende momenten van Mike en de jeugd van zijn broer.

Er is een onderstroom van jeugdtrauma die het eerste uur doorloopt, waardoor Channel Zero een goed gebruikte horror door de lijn is die toch effectief is. Mike en zijn broer worden gezien in flashback bedekt met blauwe plekken en lijden aan andere verwondingen opgelopen buiten het scherm, maar vrijwel zeker door de handen van hun kwelgeest. Regisseur Craig William Macneill creëert een gevoel van wazige claustrofobie nadat Mike terugkeert naar huis om bij zijn halfvervreemde moeder te blijven en weer contact te maken met een aantal inmiddels volwassen jeugdbekenden - sommige, zoals Jessica (Natalie Brown van The Strain), hebben zelf kinderen die ook beweren om Candle Cove te hebben gezien. Een vroeg hoogtepunt is een van de meer ingetogen momenten van het uur; terwijl een dinergesprek onvermijdelijk ongemakkelijk wordt wanneer het gesprek verschuift naar de mysterieuze tv-show en, meer impliciet, het slepende trauma van Mike. Macneill kadert de reeks voornamelijk op Schneider, zodat alles wat gezegd en niet gezegd wordt, begint te resoneren door de reacties van Mike. Later, wanneer de plot verschuift om kort te focussen op de vermiste dochter van Jessica en de beschuldigingen dat Mike mogelijk iets te maken heeft gehad met haar verdwijning, wordt het conventionele karakter van de plot ondersteund door hetzelfde soort visueel werk dat een uitgeklede esthetiek behoudt, het verhogen van de griezelige factor terwijl het ook meer afgestemd lijkt te zijn op de emoties van zijn hoofdrolspeler die erg geïsoleerd lijkt ondanks zijn terugkeer naar huis.

Een van de meer verontrustende aspecten van het originele Candle Cove-verhaal is het idee dat verschillende mensen zich herinneren dat ze een tv-programma hebben bekeken dat niet bestond. En terwijl Channel Zero duidelijk maakt dat dit waar is binnen de grenzen van deze aanpassing, pint het eerste uur het belang van het niet-bestaan van de show uitsluitend op Mike en zijn nu overleden tweelingbroer. Zo effectief als de momenten zijn, waarin wordt geleerd dat Mike een psychotische pauze heeft gehad en woorden in zijn arm heeft gesneden, zijn isolatie tot het mysterie van wat er gebeurde in Iron Hill tijdens de twee maanden dat Candle Cove (niet) in de lucht was verdunt een deel van de intensiteit van het oorspronkelijke verhaal. Dat hoeft echter niet per se slecht te zijn, want 'You Have to Go Inside' levert een paar echt verontrustende momenten op, zoals het met de schedel gemaskerde individu dat in de kamer van Mike staat, of het tandschepsel gezien aan het einde van de aflevering.

De insinuatie is dan dat Channel Zero meer te bieden heeft dat vermoedelijk de eerste zes afleveringen zal aanvullen. Het uitgangspunt achter het verhaal van Candle Cove leek te dun om verder te gaan dan misschien een enkele film of een aflevering van een uur. Als zodanig is het zien van de serie investeren in een verhaal dat probeert de oorspronkelijke verwaandheid uit te breiden en te profiteren van zijn griezelige, onrustbarende karakter reden genoeg om verder te kijken.

Channel Zero gaat aanstaande dinsdag verder met 'I'll Hold Your Hand' @ 21:00 op Syfy.

Foto: Syfy