Miles Ahead is niet alleen uw standaard biopic over het leven van de legendarische jazztrompetist Miles Davis. Don Cheadle, die niet alleen de hoofdrol speelt als Davis, maar de film mede schreef, coproduceerde en het zijn debuut maakte als speelfilmregisseur, wilde de film spelen als een jazzstuk van Miles Davis, gericht op een periode van zijn leven en terug flitsen, waardoor de film een impressionistisch, improviserend gevoel krijgt in plaats van gewoon van A naar B te gaan.
Het valt nog te bezien hoe het publiek daarop reageert, maar er is geen twijfel dat het een gedurfde aanpak is voor een eerste regisseur, vooral wanneer hij ook een uitstekende prestatie levert in elk frame van de film. Screen Rant sprak deze week in Los Angeles met Cheadle over regisseren en het spelen van een van de iconen van de 20e-eeuwse muziek - en natuurlijk vroegen we hem ook naar de grimmige vooruitzichten voor James Rhodes / War Machine, de superheld waarin hij speelt Captain America: Civil War die er niet uitziet alsof hij het te goed doet in de trailers van de film.
Ik heb gelezen dat mensen je in de loop der jaren voor deze rol hadden genoemd, inclusief leden van de familie Davis. Had je je voorgesteld dat je het echt zou doen?
Don Cheadle: Het was niet iets dat ik daar probeerde te doen. Mensen zeggen: "Wat voor soort film probeerde je te maken? Wat wil je hierna doen?" Het stond niet op een bucketlist waar ik heen zou gaan: "Ik moet ooit Miles Davis spelen." Ik was verliefd op zijn muziek en ik ben er dol op sinds ik 10 of 11 jaar oud was, maar het was niet iets dat echt aan de horizon voor mij lag.
Maar ja, zoals je zei, mensen hadden het al vele jaren tegen me gezegd, niet alleen toen Vince (Davis, Miles 'neef) het in de Rock and Roll Hall of Fame zei dat ik hem zou spelen. Maar anderen hadden er dingen over me gezegd en gezegd: "Dat is degene, dat is wat je moet doen." En ik ken andere acteurs die hadden geprobeerd projecten over Miles Davis te lanceren. Het heeft zich nooit vastgehouden totdat we het in deze iteratie konden doen.
En toen je het deed, speel je niet alleen in de film, maar je zit in elke scène, je hebt het mede geschreven, je hebt het geregisseerd
Teveel toch?
Dat is veel op je bord. Hoe ging het om met dat alles, met name het regisseren van je eerste speelfilm terwijl je speelde in elk frame van de film?
Ik probeerde niet aan dat soort dingen te denken en zette de ene dag gewoon voor de volgende dag en benaderde het alsof ik elk project zou benaderen waar ik werk voor had en ik weet dat dit alle banen waren die ik moest doen en je doet je huiswerk de avond ervoor. Weet je, ik had elke avond vergaderingen voordat we samenwerkten met Roberto (Schaefer), mijn DP, en Pam Hirsch en Lenore (Zerman), mijn twee producenten, en we probeerden het elke dag in kleine hapjes te nemen.
Enig advies dat je ooit krijgt van een van je directeuren dat je in je hoofd hebt vastgehouden en dat je hebt kunnen implementeren terwijl je dit deed?
Je weet wel. Ik was aan het praten met
. veel, door de jaren heen, weet je. Mensen zouden me eerder vertellen dat ik dingen moest doen - Warren Beatty zei tegen me: "Wanneer ga je regisseren?" Ik zou zeggen: "Ik weet het niet, ik ben niet klaar om te regisseren." Hij zou zeggen: 'Je bent nooit klaar om te regisseren. Ga." Denzel vroeg me hetzelfde, telkens wanneer ik met hem werkte, zou ik hem zien en zou hij gaan: "Wanneer ga je je film regisseren?" Hij zei: "Man, ga daarheen en doe dat ding." Dus er was een soort idee van alle jongens waar ik mee werkte a) het was tijd voor mij om het te doen en b) er was heel weinig dat ze me konden vertellen anders dan gezond blijven, goed slapen en de mensen laten om je heen die je in die posities hebt gezet, helpen je. Het is een samenwerking - het beste antwoord wint.
Dit is niet de standaard biopic - "Hij werd geboren, hij deed dit, hij deed dat
”
Godzijdank.
Het speelt bijna muzikaal, als een Miles-stuk. Is dat het effect dat je wilde?
Absoluut 100 procent. Ik wilde dat deze film over creativiteit ging, in plaats van instructief te zijn over een van die datums in zijn leven of op een of andere manier geniaal te diagrammen of dit geschenk te schetsen, waarvan ik niet wist hoe dat inherent dramatisch te maken of eigenlijk hoe te doen het. Ik weet hoe ik moet praten over iemands kwetsbaarheden. Ik weet hoe ik angst en spijt en verlies kan ervaren en de wens heb om je eigen verhaal te bezitten en het gevoel te hebben dat iedereen het bijt en er aan plukt en het uit elkaar trekt. En ik wilde dat het aanvoelde als een muziekstuk en iets dat leek op een Miles Davis-ervaring in tegenstelling tot een instructiehandleiding over het leven van Miles Davis.
Ik wil graag schakelen voordat we gaan - we zien je over een paar weken in Captain America: Civil War en het lijkt erop dat War Machine zich in een gekwetste wereld bevindt in de trailers die we hebben gezien. Wat kun je me vertellen over zijn reis en zijn rol in het verhaal?
Interne verwondingen - ik bedoel, als er bloed uit je oren en je neus komt, is dat slecht, ja. Dat is wat ik je kan vertellen (lacht).
Miles Ahead speelt nu in theaters.
