Als je een kind uit de jaren 90 was en liever binnen bleef, dan heb je Dragon Ball Z waarschijnlijk op tv gezien, een ervaring die de meeste fans van de franchise delen. Toen Dragon Ball Z naar Amerika kwam, had het misschien wat moeite, maar het was hier om te blijven. De Amerikaanse uitzendingen van de serie zouden de basis leggen voor een enorme bloei in de Amerikaanse animemarkt, één groter dan eerdere golven. Dragon Ball Z was zo'n hit in Amerika dat het een culturele toetssteen werd voor veel kinderen uit de jaren 90, wat leidde tot een populariteit die de Japanse liefde voor de franchise evenaarde.
Met alle verschillen tussen de Amerikaanse en Japanse versies van de franchise, is de Amerikaanse Dragon Ball een soort eigen entiteit, compleet met een unieke en interessante geschiedenis. Alles, van de rare censuur tot de verschillende stemacteurs, de geschiedenis van Dragon Ball in Amerika zit vol met interessante trivia.
Denk je dat je alles weet over de Amerikaanse versie van Dragon Ball? Denk nog eens goed na, want de geschiedenis en het onwaarschijnlijke succes van het Japanse onroerend goed kent veel wendingen wanneer het aankwam op de staten waar zelfs die-hard fans misschien niets van weten.
Hier zijn 15 gekke dingen die je niet wist over de Amerikaanse versie van Dragon Ball.
15 DE CLIFFHANGER VAN DE DUB
Toen Dragon Ball Z voor het eerst naar Amerika kwam, werd het in licentie gegeven door FUNimation, gedistribueerd door Saban en nagesynchroniseerd door Ocean Productions. Dragon Ball Z ging voor het eerst in première in Amerika in 1996 via de eerste run syndication.
De eerste bestelling van de Amerikaanse distributie van Dragon Ball Z was voor de eerste twee seizoenen van de anime, die werden teruggebracht van 67 afleveringen tot 53. Nadat deze eerste twee seizoenen in Amerika waren uitgezonden, werd de productie van de dub gestopt toen Saban begon te kappen op zijn syndicatieproductie.
De eerste run van de dub eindigde in 1998 in het midden van de Namek / Frieza-saga, waardoor fans op een cliffhanger achterbleven, onzeker over wat er zou gebeuren. De Engelse dub ging vervolgens in een reeks re-runs, wat leidde tot verdere populariteit van de serie in Amerika, iets dat daadwerkelijk de dub deed herleven.
14 FUNIMATIE BESPAART DE DAG
Zoals je wel kunt raden, zou de stopzetting van de Amerikaanse productie van Dragon Ball Z in 1998 niet de laatste zijn die we in de serie zagen.
Na de populariteit van de Toonami-herhalingen van Dragon Ball Z te hebben gezien, besloot FUNimation om de productie in 1999 opnieuw op te starten, dit keer al het werk in eigen huis, inclusief de distributie en het stemacteren.
De FUNimation dub bracht ons de stem die de handtekening van onze favoriete personages zou worden. Hoewel er een eerste terugslag was - fans bekritiseerden de achteruitgang in kwaliteit en het feit dat de nieuwe stemacteurs hun voorgangers probeerden te imiteren - terwijl Sean Schemmel, Chris Sabat en de andere nieuwe stemmen zich in hun rollen vestigden, werd de FUNimation dub de definitieve versie.
13 DE OG (ORIGINELE GOKU)
Hoewel Sean Schemmel zonder twijfel de bekendste stem van Goku is als het gaat om de Amerikaanse versie van Dragon Ball Z, was hij niet de eerste. Schemmel werd ingebracht toen FUNimation besloot de serie te blijven nasynchroniseren ter vervanging van de stemacteurs van Ocean Studios. Vóór hem waren er eigenlijk twee andere stemacteurs die Goku speelden in de Amerikaanse versie van Dragon Ball Z.
Goku's eerste stemacteur was Ian James Corlett, die bekend stond om het uiten van Bob in latere seizoenen van ReBoot en voor het portretteren van Mega Man in de cartoon Ruby Spears. Corlett vertrok uiteindelijk na het eerste seizoen en werd vervangen door Peter Kelamis, die sommigen misschien kennen als de stem van Rolf in Ed, Edd n Eddy. Kelamis zou ook Goku blijven uitspreken voor de Canadese en Europese uitzendingen van de serie door Ocean Studios.
12 GOKU'S STEMACTOR KAN GOKU NIET VAN GINYU VERTELLEN
Toen FUNimation plannen begon om de dub van Dragon Ball Z voort te zetten, hadden ze een aantal nieuwe stemacteurs nodig om die te vervangen die voor Ocean Studios werkten. Ga Sean Schemmel binnen, hoewel hij niet echt auditie deed voor onze favoriete beschermer van de aarde. Schemmel deed oorspronkelijk auditie voor de rol van kapitein Ginyu, die hij ten onrechte belangrijker vond dan Goku
Terwijl Schemmel de rol van Goku kreeg, wist hij niet dat hij de hoofdpersoon was en hoopte hij dat hij ook nog steeds de rol van Ginyu kreeg.
Serieus, hij wist niet dat hij een groot optreden scoorde als Goku, en was teleurgesteld over het feit. Natuurlijk besefte hij uiteindelijk hoe belangrijk Goku was, maar dat maakt het verhaal niet minder interessant of hilarisch.
11 PICCOLO = YAMCHA = VEGETA
Toen FUNimation besloot de Amerikaanse release van Dragon Ball Z voort te zetten, was hun budget aanzienlijk kleiner. Dit dwong sommige stemacteurs om meerdere personages af te beelden, zoals Sean Schemmel die zowel Goku als King Kai uitte.
Chris Sabat heeft zijn steentje bijgedragen en daarna nog wat, waardoor hij de kenmerkende stem van drie hoofdpersonen uit de serie is geworden. Sabat geeft de stem van Yamcha, Piccolo en natuurlijk Vegeta.
Maar daar stopt het niet, sommige van de kleinere rollen van Sabat zijn Kami, King Piccolo, Mr. Popo, Zarbon, de helft van de Ginyu Force, opa Gohan en alle draken in de franchise.
Al deze nasynchronisatie-ervaring is gedeeltelijk wat ertoe leidde dat Sabat een van de meest prominente anime dub-stemacteurs was, evenals een stemregisseur voor later verschillende in de Dragon Ball-franchise.
10 HET WAS OVER DE PLAATS
Toen Dragon Ball Z naar Amerika kwam, werd het op heel wat verschillende netwerken uitgezonden, een trend die zich gedurende de hele Amerikaanse run zou doorzetten. In de eerste run van 1996 werd de Amerikaanse release van Dragon Ball Z gesyndiceerd, wat betekent dat het geen specifiek netwerk had.
Elk lokaal kabelnetwerk zou kunnen betalen voor de rechten om de Amerikaanse versie van Dragon Ball Z te luchten, dus bovenop het uitzenden op bekende netwerken zoals UPN, werd Dragon Ball Z gezien op verschillende netwerken door verschillende delen van Amerika. Uiteindelijk zou Dragon Ball Z een semi-permanent huis vinden in het Toonami-blok van Cartoon Network, waar Dragon Ball Super momenteel wordt uitgezonden. In latere herhalingen nadat FUNimation de dub had voltooid, zou Dragon Ball Z ook te zien zijn op Fox and Kids 'WB.
9 GESNEDEN EPISODEN
De originele Amerikaanse release van Dragon Ball Z noemde de eerste twee seizoenen van de serie, maar niet helemaal elke aflevering. Om de een of andere reden werd het aantal afleveringen van deze eerste twee seizoenen bewerkt en teruggebracht van 67 tot 53 afleveringen voor de Amerikaanse uitzending. Dit was waarschijnlijk te wijten aan het budget of door het mandaat van de partners van FUNimation bij de productie.
Wat de reden ook was, er was nogal wat informatie en overlevering die werd verwijderd, opnieuw vastgelegd of anderszins bewerkt in de originele Amerikaanse release van Dragon Ball Z.
We zullen niet in detail ingaan op wat er is gesneden om 14 hele afleveringen weg te nemen, maar laten we zeggen dat we blij zijn dat FUNimation de zaken ongesneden heeft gehouden in hun uiteindelijke remaster / re-dub van de serie.
8 ALLE CENSUUR
Toen FUNimation besloot de Amerikaanse productie van Dragon Ball Z's nasynchronisatie voort te zetten, waren ze vrij van de beperkingen van Saban, die ervoor had gezorgd dat een groot deel van de inhoud van de serie werd bewerkt om een jonger / breder publiek aan te spreken. Hoewel deze bewerkingen de serie hielpen draaien op zoveel netwerken tijdens de initiële syndicatie, leek DBZ ook nogal afgezwakt van alle censuur.
Hele scènes en afleveringen werden gesneden uit de eerste twee seizoenen van Dragon Ball Z om aan de eisen van Saban te voldoen, inclusief het verwijderen en bewerken van alle verwijzingen naar overleden personen. Iedereen die omkwam, zou in plaats daarvan naar 'een andere dimensie' gaan en het concept van de hel werd veranderd in HFIL, het 'thuis voor oneindige verliezers'.
Sommige van deze bewerkingen waren natuurlijk begrijpelijk, zoals het verwijderen van bloed en onthullende scènes, maar anderen waren gewoon belachelijk.
7 KAI IS GEGRAUTNEERD
Over censuur gesproken, zelfs Dragon Ball Z Kai was niet veilig voor de normen van kindertelevisie. Kai was bedoeld om Dragon Ball Z te tonen zoals Akira Toriyama het bedoelde door filler-afleveringen te knippen om de anime dichter bij de manga te brengen waarvan het was aangepast. Ondanks deze intentie werden er nog steeds zware bewerkingen gedaan aan Kai (afgezien van de vullingen) toen het origineel in Amerika werd uitgezonden.
De reden hiervoor is omdat Nicktoons de eerste remastered serie uitzond, wat betekende dat het geschikt moest zijn voor kinderen om naar te kijken. Dit leidde tot zware censuur; het verwijderen van bloed, onthullende scènes en anders gewelddadige momenten die het resultaat zijn.
Gelukkig wordt Kai momenteel ongesneden uitgezonden op Toonami en is het ook beschikbaar op DVD en Blu-Ray.
6 DBZ WAS OVER VOOR HET LUCHT IN AMERIKA
Tegen de tijd dat Dragon Ball Z voor het eerst in Amerika kwam, was het al uitgezonden in Japan. Met de meeste moderne anime, evenals anime van het afgelopen decennium, is de Japanse uitzending hoogstens een seizoen of twee vooruit op de Amerikaanse release.
Dragon Ball Z kwam voordat de moderne Amerikaanse anime-distributiesector volledig actief was, dus de hele serie was in Japan uitgezonden voordat deze werd gesynchroniseerd en in Amerika werd gedistribueerd.
Wat dit nog vreemder maakt, is dat tegen de tijd dat Dragon Ball Z Amerikaanse netwerken raakte, Dragon Ball GT in Japan was uitgezonden. Grappig genoeg, stopte de fan-backlash van GT in Japan niet dat FUNimation de serie in Amerika nasynchroniseerde en uitzond - of misschien wist het bedrijf niets van het falen van de serie. R
egardless, we zijn gewoon blij dat het uit de canon was verwijderd.
5 SCHOMMEL DE DRAAK
Toen Dragon Ball Z voor het eerst naar Amerika kwam, was een van de vele dingen die was veranderd de soundtrack. In plaats van de originele partituur en het openingsthema van de serie, creëerden Saban-muzikanten Ron Wasserman en Jeremy Sweet nieuwe muziek voor de serie, resulterend in de opening "Rock the Dragon" die leeft in de harten en hoofden van kinderen uit de jaren 90.
De score van Dragon Ball Z werd gewijzigd om een meer "extreem" geluid te hebben, compleet met heavy metal gitaren en synthesizer solo's, een geluid dat werd voortgezet door Bruce Faulconer toen FUNimation de productie van de Amerikaanse dub overnam. Deze score werd uiteindelijk vervangen in de Kai-versie van de serie, door een derde score die meer de oorspronkelijke Japanse weerspiegelde.
4 MISLUKKING VAN DE DRAAKBAL
De meeste Amerikaanse fans van Dragon Ball kwamen via Dragon Ball Z in de franchise en kenden de originele serie pas veel later. De reden hiervoor is omdat een Amerikaanse release van Dragon Ball twee keer mislukte.
De eerste poging werd gedaan in 1989 door Harmony Gold USA, die de namen van Goku en Bulma veranderde in "Zero" en "Lena". De testafleveringen die het resultaat waren van deze kopie, bekend als "de verloren kopie", werden niet goed ontvangen en er werden geen verdere afleveringen geproduceerd.
In 1996 probeerde FUNimation ook Dragon Ball naar Amerika te brengen, met behulp van Ocean voor voice-overs. Dertien afleveringen van Dragon Ball werden in Amerika gesynchroniseerd en in syndicatie gebracht, maar de serie werd niet goed ontvangen.
Vanwege de lage beoordelingen werd de Amerikaanse release van Dragon Ball geannuleerd en pas later op de weg voltooid.
3 DRAAKBAL VOLLEDIG SUCCES
Hoewel de eerste poging op de Amerikaanse markt misschien is mislukt, zou Dragon Ball uiteindelijk via FUNimation een volledige Amerikaanse release krijgen. Deze kopie, die werd gedaan met behulp van interne FUNimation-stemacteurs, werd van 2001 tot 2003 uitgezonden op Toonami in Amerika en ontving ook een ongesneden dvd-release.
Het feit dat Dragon Ball niet volledig in Amerika werd uitgezonden, is gedeeltelijk verantwoordelijk voor de duisternis van de serie onder casual Dragon Ball Z-fans. Velen wisten niet van Goku's originele avonturen en verzamelden in plaats daarvan aanwijzingen over zijn verleden, persoonlijkheid en vrienden van wat er in Dragon Ball Z werd verstrekt.
Gelukkig kunnen ze nu genieten van de originele serie via streamingdiensten en thuismedia en zien ze Goku uitgroeien van een onstuimig kind tot een krachtige krijger.
2 DE AANSLUITING VAN DE POWER RANGERS
Als je de rest van deze lijst hebt gelezen, heb je de naam "Saban" een paar keer rondgegooid. Voor sommigen komt deze naam misschien bekend voor, vooral voor fans van Power Rangers.
De Saban die de Ocean dub van Dragon Ball Z heeft verspreid, is dezelfde Saban die de Japanse Super Sentai-serie heeft gepakt en deze heeft gelokaliseerd in Power Rangers.
Er zijn eigenlijk veel overeenkomsten in de manier waarop Saban beide merken heeft veranderd. Hoewel er geen beeldmateriaal aan Dragon Ball Z was toegevoegd, ontving het wel een geheel nieuwe, keiharde soundtrack van dezelfde componisten als de Power Rangers en werd het natuurlijk in het Engels nagesynchroniseerd.
Bovendien kan gemakkelijk worden gezegd dat beide shows met liefde worden teruggekeken als definitieve delen van de kindertijd van mensen.
