Het was slechts een paar jaar geleden dat een kaskraker Wonder Woman- film 'gedoemd leek te mislukken' - gebaseerd op weinig anders dan de overtuiging dat "door vrouwen geleide stripfilms niet kunnen slagen". Maar tegenwoordig zijn de dingen anders, omdat steeds meer filmwebsites, experts, blogs en grote verkooppunten het eens zijn: Wonder Woman lijkt gedoemd te mislukken … omdat haar film zich afspeelt in de DCEU - het feit dat ze een vrouw is, heeft niets ermee te maken. Omdat, zoals iedereen die online superheldenfilmgesprekken volgt, inmiddels gemerkt heeft, volgens veel tegenstanders, is er weinig dat de DCEU kan doen om terrein te winnen op het juggernaut Marvel Cinematic Universe.
In die dagen was de reden voor een gebrek aan vrouwelijke helden duidelijk. De complexe rechtvaardiging werd het beste gezegd toen Joss Whedon "stille misogynie" riep, uitgeoefend door "domme mensen", duidelijk. Het was om die reden dat fans van Wonder Woman en die van Marvel's bloeiende filmuniversum vroegen, smeekten en eisten dat door vrouwen geleide films werden gemaakt, omdat ze niet eerder zouden falen dan alle andere. De studio's moesten ze gewoon maken, en het publiek zou voor de rest zorgen. Met achttien films omlaag wachten Marvel-fans nog steeds - gelukkig wachtte de DCEU aanzienlijk minder tijd.
Warner Bros. stapte op om het idee te bewijzen dat een vrouw de schijnwerpers kon houden en liet zien dat de eisen van een steeds diverser publiek werden gehoord. Achteraf bekeken lijkt de manier waarop ze die oproep hebben beantwoord helaas nog steeds een beetje moeilijk te geloven. Om hun vertrouwen in Wonder Woman te tonen, zou ze worden geïntroduceerd als zelfverzekerder en capabeler dan Batman of Superman (in een film met hun namen), voordat ze snel daarna een solo-film van $ 100 miljoen zou krijgen. En om er zeker van te zijn dat degenen achterin luisterden, vertrouwde de studio die film toe aan een getalenteerde regisseur met slechts één theatraal krediet … die toevallig ook een vrouw is.
Het had een historisch moment moeten zijn, en reden tot viering, rechtvaardiging en anticipatie op superheldin. Toen de eerste Wonder Woman-trailers drama vermengden met onmiskenbaar slechte actiescènes, had het iedereen die zijn denken niet gemoderniseerd had … ongemakkelijk gemaakt. En toen onlangs werd gemeld dat het openingsweekend van Wonder Woman $ 80 miljoen kon verdienen, had het dezelfde leidinggevenden ronduit nerveus moeten maken. Met dat soort opening begeerd door de meeste nieuwkomer franchises, was de oorlog theoretisch al voorbij. Warner Bros. had gewonnen. Wonder Woman had gewonnen. Vrouwen hadden gewonnen.
Om te zeggen dat de realiteit tekortschoot, dat cynisme onder verschillende entertainmentschrijvers dat momentum belemmerde, en dat het pure plezier en de voldoening van de overwinning werd ondermijnd, zou een understatement zijn. In plaats daarvan vond het giftige verhaal plaats dat nu alle DCEU-nieuws, geruchten of releases plaagt, omdat eraan werd herinnerd dat slecht nieuws het beste verkoopt in elke situatie, maar vooral wanneer een DC-film of held in de onderwerpregel staat. (Op dit punt zouden we zelfs filmfans willen inzetten die geen interesse hebben in de DCEU, gevoelloos zijn geworden voor de 'doomsday'-geruchtenmolen, wat enigszins haaks staat op het commerciële succes van de DCEU.)
Het nieuws van Wonder Woman's bespreekprojecties werd iets anders naarmate bronnen waarnaar het publiek zich wendt voor filmnieuws ervoor kozen om die ook in een negatief daglicht te plaatsen. Als gevolg hiervan hebben verschillende websites en experts - in de gewoonte DCEU-nieuws toe te voegen aan een groter verhaal over mislukking of crisis - een grote stap gezet naar onnauwkeurige (of op zijn minst onhandige) rapportage: de feiten verkeerd weergeven, en naar onze mening, daadwerkelijk schade toebrengen aan het beste belang van zowel de industrie als de kunst van het maken van moderne films.
Om een beetje context toe te voegen aan die openingsweekend projectie nummers, moet worden vermeld dat het $ 83.000.000 cijfer een schatting is, en geen exacte wetenschap. En hoewel geenszins een kassa-vernietigend dollarbedrag, zou die kassa het openingsweekendgetal voor films zoals Fantastic Beasts en Where to Find Them evenals Disney's Zootopia overtreffen en het ergens naast Marvel's Doctor Strange en Thor plaatsen: De donkere wereld. Hoe verbluffend dit feit misschien ook is voor het debuut van een soloheldin in het hedendaagse superheldenlandschap, de studio was nog verder voor op de game vanwege het kleinere budget van Wonder Woman.
Wonder Woman versloeg niet alleen Fantastic Beasts - de eerste, langverwachte spin-off van Harry Potter in de studio - maar het zou het doen met een budget van maar liefst $ 80 miljoen minder. Voor een verdere vergelijking zou een opening van $ 83 miljoen ook Wonder Woman naast Peter Jackson's eerste Hobbit-film plaatsen … voor maar liefst $ 150 miljoen minder. Wat betreft Doctor Strange en Thor 2? Diana zou nek aan nek zijn nadat ze het eerste weekend respectievelijk $ 65 miljoen en $ 70 miljoen minder had uitgegeven.
Vergelijkingen tussen Wonder Woman en haar DCEU-collega's zijn ook het vermelden waard, omdat het debuut van Diana aanzienlijk lager zou zijn dan het openingsweekend van 116 miljoen dollar van Man of Steel en de boog van 166 miljoen dollar van Batman V Superman. De cijfers vertellen daar duidelijk niet het hele verhaal, omdat weinig nuchtere waarnemers ooit zouden verwachten dat Wonder Woman een nieuwe Superman zou ontgroeien, en BvS vertrouwde op Superman, Batman en Wonder Woman om zichzelf op de markt te brengen als een pseudo-Justice League. En nogmaals, met het budget van Man of Steel op $ 225 miljoen en BvS op $ 250 miljoen, moest de studio nog veel meer verdienen alleen om break-even te worden.
Toen Wonder Woman werd aangekondigd, waren er sommigen die het productiebudget van $ 100 miljoen bekritiseerden, en met goede reden, omdat het aanzienlijk minder was dan de norm van het genre. Dat gezegd hebbende, heeft Hollywood keer op keer bewezen dat een opgeblazen budget niet altijd goed besteed geld is - en Wonder Woman lijkt geen gebrek aan spektakel te hebben. Dus, dank aan regisseur Patty Jenkins en de productie voor het leveren van een film die zeker vergelijkbaar lijkt te zijn met de andere DCEU-inzendingen, met een veelgeprezen cast, en veel financieel aantrekkelijker nu het publiek in de rij stond plaats Wonder Woman tussen de andere belangrijke eigenschappen van WB uit de poort.
Helaas paste de validatie van de vraag van het publiek naar superheldinnen, de les die (met verve) werd gegeven aan elke 'rustig seksistische' studiomanager, en het budgettaire voordeel dat de kansen in Wonder Woman's gunst verliep, niet in het DCEU-verhaal voor verschillende filmpunten, websites en blogs. Dus in plaats daarvan werden die openingsweekend projectienummers, hoe accuraat ze ook zijn of niet, als beslist slecht nieuws uitgebracht. In het bijzonder, dat een door vrouwen geleide film die vanaf het begin een zware strijd had gevoerd, "teleurstellend" zou zijn, omdat het niet zou voldoen aan de meer kaskraker gevestigde, op mannen gerichte of ensemble releases van de studio.
De kop die volgers in de branche en filmfans zouden moeten weten, was volgens hen niet dat het "risico" van een vrouwelijke superheld of een vrouwelijke regisseur als een leugen was blootgelegd. De echte boodschap was dat Wonder Woman niet zou worden beschouwd als een overwinning voor Warner Bros., de fans, het personage of de industrie. In plaats van een overwinning te vieren voor Patty Jenkins, Gal Gadot en het enthousiasme achter die projecties, werd een negatieve lezing van zelfs dit nieuws gezocht door degenen die de feiten contextualiseerden voor de gemiddelde consument.
Vergeet de zware gevechten. Vergeet de lagere hindernis voor winstgevendheid. Vergeet het succes bij het luisteren naar de ondervertegenwoordigde. Het openingsweekend van Wonder Woman zou de laagste van DC's reeks van vier films zijn, en zou de hoogten van Superman en Batman, de twee meest iconische superhelden ter wereld, niet halen. Dat betekende dat het vooral een teleurstelling zou zijn, en een teken dat de DCEU - een 'gedeeld universum' gecreëerd buiten de focus van Jenkins en waarvan verwacht werd dat het een minimale rol zou spelen in haar film - nog steeds redding behoefde.
Laten we ons niet vergissen: er zijn absoluut mensen die Wonder Woman hopen te zien mislukken. Of het nu komt door een persoonlijke afkeer van het personage of deze aanpassing, een misplaatst gevoel van 'loyaliteit' of favoritisme voor een concurrerende studio, of gewoon misogynie. Maar hoe zijn delen van deze industrie, een industrie waarvan de meest vocale leden aandrongen en blijven aandringen op studio's om hun geslacht en raciale diversiteit te vergroten, de stemmen geworden waar de eerste vrouwelijke superheldfilm tegen vecht?
We hopen zeker dat het negeren van de overwinning voor Wonder Woman - en vrouwen overal - voor een negatieve kop die een sterkere reactie garandeert, niet kwaadaardig is. Misschien is het gewoon een diepgewortelde manier van denken die een stap te ver gaat. Ach, misschien is dit allemaal een goed teken, dat laat zien hoe snel een wereld waarin een vrouw geen solo-superheldenfilm krijgt, ver weg lijkt. Maar als je vanzelfsprekend vooruitgang boekt, of de gevechten uit het oog verliest die gevochten hebben om zelfs zoveel terrein te winnen, begint de andere partij terug te duwen.
Het komt erop neer dat generaties mensen - niet alleen vrouwen - nu een vrouw de titel opeisen, de schijnwerpers claimen en de overwinning in het superheldgenre claimen. En hoezeer sommigen ook proberen dat feit tot een verhaal van twijfel en mislukking te dwingen, de geschiedenis zal Wonder Woman onthouden vanwege haar eigen successen en mislukkingen. Als dat succes wordt afgewogen tegen mannen die hetzelfde deden, met twee keer zoveel … nou, we veronderstellen dat dat poëtisch is.
