Dragon Ball Super: Broly's dichte mythologie is niet noodzakelijkerwijs toegankelijk voor nieuwkomers, maar het levert oogverblindende Saiyan-actie die het grote scherm waard is.
Geloof het of niet, er zijn nu in totaal twintig geanimeerde Dragon Ball-functies, waaronder de onlangs uitgebrachte Dragon Ball Super: Broly. De Dragon Ball-mediafranchise zelf wordt dit jaar 35 en is ontstaan als een manga geschreven en geïllustreerd door Akira Toriyama in 1984. Sindsdien heeft het pand aanleiding gegeven tot verschillende anime-series en tv-specials, naast de verschillende animatiefilms en de beruchte live-actiefilm Dragonball Evolution in 2009. Toch is de nieuwste film, zelfs na zoveel tv-series en filmaanpassingen van het bronmateriaal, iets unieks gebleken en is het al de op twee na best verdienende animatiefilm van allemaal tijd in de VS (na de eerste twee geanimeerde Pokémon-films). Dragon Ball Super: Broly's dichte mythologie is niet noodzakelijkerwijs toegankelijk voor nieuwkomers, maar het levert oogverblindende Saiyan-actie die het grote scherm waard is.
Dragon Ball Super: Broly speelt zich grotendeels af na het verhaal van de Universe Survival Saga en begint met een samenvatting van gebeurtenissen die 41 jaar eerder plaatsvonden. Zoals te zien in de proloog van de film, wordt de thuiswereld van de Saiyans, Planet Vegeta, geregeerd door de meedogenloze King Cold (Jason Douglas), die vervolgens het commando van de wereld doorgeeft aan zijn verkleinwoord, maar zelfs wredere zoon Frieza (Christopher Ayres). Koning Vegeta (Christopher Sabat), die gelooft dat zijn zoon Prins Vegeta voorbestemd is om de Saiyans te bevrijden, maakt zich zorgen als hij Broly hoort, een andere Saiyan met een nog hoger machtsniveau dan de prins. Als gevolg hiervan verbant hij het kind naar de verre planeet Vampa, waardoor zijn vader Paragus (Dameon Clarke) hem achterna gaat. Nadat Paragus echter is gestrand op deze vreemde en gevaarlijke wereld, zweert hij wraak op de Vegeta-familie.
Jaren later is Planet Vegeta vernietigd door Frieza - nadat Frieza hoorde van een legende dat een Super Saiyan hem zal verslaan - en de nu volwassen prins Vegeta (Christopher Sabat) blijft trainen en zijn vermogensniveau op aarde verhogen met Goku (Sean) Schemmel), die door zijn vader van de wereld werd gestuurd vóór de aanval van Frieza. Toen ze ontdekten dat de strijdkrachten van Frieza zes van de zeven Dragon Balls hadden gestolen die Bulma (Monica Rial) had verzameld, gingen zij, Vegeta en Goku op zoek naar de laatste Dragon Ball voordat Frieza dat kon. Ondertussen vinden twee van Frieza's lagere soldaten - Cheelai (Erica Lindbeck) en Lemo (Bruce Carey) - hun weg naar Vampa, waar ze ontdekken dat Broly door zijn vader in een extreem krachtige jager is gevormd. Ze worden vervolgens naar Frieza gebracht, die zich realiseert dat hij eindelijk iemand heeft gevonden die Goku en Vegeta voor eens en voor altijd kan verslaan.
Dragon Ball Super: Broly, geschreven door Toriyama en geregisseerd door Tatsuya Nagamine (Dragon Ball Super), doet een behoorlijk respectabel werk door hier een zelfstandig verhaal te maken uit jaren (nee, decennia) aan achtergrondverhaal en overlevering. Er zijn zeker momenten waarop de film moeite heeft om op zichzelf te staan en toevlucht neemt tot expositiedumps of simpelweg geen dingen uitlegt om de plot in beweging te houden (zie ook: wanneer bepaalde ondersteunende spelers verschijnen). Toch slaagt de film er voor iedereen die bekend is met de wereld van Dragon Ball in om de sci-fi fantasy martial arts-sage in grote lijnen te schilderen, wat een bevredigende soap in het proces oplevert. Het eindresultaat is een Dragon Ball-film die comfortabel de grens tussen een verheerlijkte televisie-aflevering en een filmervaring met drie acten overschrijdt, zoals de beste films in een andere multimediafranchise of universum.
Terwijl Dragon Ball Super: Broly minder succes heeft als het gaat om het uitwerken van zijn vele, vele personages, heeft het een stevige emotionele lijn dankzij Broly zelf. De film markeert de eerste canonieke filmoptredens van de Saiyan en schildert hem in een sympathiek licht, hem afbeeldend als een zachte ziel die werd misbruikt en gewelddadig werd gevormd tot een superstrijder om de zoektocht van zijn vader naar wraak uit te voeren. Het is duidelijk dat de film niet te diep in de giftige mannelijkheid van Paragus duikt (noch de twijfelachtige moraal van de Saiyan-beschaving), maar het gaat ver genoeg om Broly in een dwingend licht te laten zien. De andere personages hier komen meestal uit als helden of schurken met één noot, zelfs meer dan ze regelmatig doen in hun optredens in Dragon Ball TV-series. Niettemin spelen zij - en de stemacteurs achter hen - hun rol goed genoeg in de elementaire strijd tussen goed en kwaad in de film.
Over gevechten gesproken - Dragon Ball Super: Broly levert heel veel als het gaat om sequenties van Saiyans die elkaar proberen te verslaan. In navolging van de wereldopbouw en de tafelsetting van de eerste helft, is het laatste deel van de film voornamelijk gewijd aan scènes van Saiyans die elkaar op visueel spectaculaire en soms psychedelische manieren bestrijden. In deze scènes begint de film ook echt filmisch aan te voelen, in die zin dat ze subjectieve camerahoeken en first-person POV-opnamen gebruiken om de Saiyan-vechtpartijen tot leven te brengen op manieren die gewoon niet haalbaar zijn voor een geserialiseerde Dragon Ball-tekenfilmserie. Toegegeven, de beelden in de rest van de film zijn van hetzelfde kwaliteitsniveau als een tv-aflevering, compleet met de soms onhandige mix van 2D- en 3D-geanimeerde elementen. Toch zijn de animatie en geluidsbewerking in de vechtscènes voldoende reden om deze indien mogelijk op het grote scherm te bekijken.
Dragon Ball Super: Broly zal natuurlijk niet iedereen winnen die geen fan was van Dragon Ball tv-shows of animatiefilms uit het verleden. Evenzo, hoe indrukwekkend het derde act-spektakel van de film ook is, het is behoorlijk meedogenloos en zal sommige publieksleden even hoofdpijn bezorgen als het is om hen te boeien of te verrukken. Niettemin is deze film net zo goed een plek voor nieuwkomers om in te duiken en te zien wat ze van de franchise in het algemeen maken. Tegelijkertijd moeten fans al lang tevreden zijn, vooral degenen die hebben gewacht om Broly zijn recht te zien krijgen in een canonieke film. Hoewel het in dit opzicht weliswaar niet zo hoog is om te wissen, scoort Dragon Ball Super: Broly om dezelfde redenen behoorlijk hoog op de schaal van anime-films met lange speelfilms.
Al met al worden degenen die geïnteresseerd zijn in het zien van Dragon Ball Super: Broly aangemoedigd om het in theaters te bekijken, waar ze kunnen genieten van het kijken naar Vegeta, Goku en Broly proberen elkaar te verbranden alsof er geen morgen is. Als dat geen optie is, dan moet thuis bekijken net zo leuk zijn voor fans van lange tijd en interessant (als tegelijkertijd overweldigend) voor Dragon Ball-nieuwkomers. Wie weet: als de animatiefilms van Dragon Ball zo blijven slagen, krijgen we op een dag misschien zelfs een behoorlijke aanpassing van de live-actie. Geen kwaad in dromen, toch?
TRAILER
Dragon Ball Super: Broly speelt nu in Amerikaanse theaters. Het is 100 minuten lang en heeft de classificatie PG voor langdurige hectische acties en geweld en voor taal.
Laat ons weten wat je van de film vond in de comments!
