Game Night Review: Weekends met Jason Bateman zijn erg leuk

Game Night is een waanzinnig avontuur boordevol lach, wendingen en goede uitvoeringen die het publiek grondig zullen vermaken.

Game Night is een nieuwe komedie van regisseurs John Francis Daley en Jonathan Goldstein, die momenteel vooral bekend staan om het herstarten van de vakantie en het schrijven van Spider-Man: Homecoming van afgelopen zomer. Het duo werd onlangs gekoppeld door Warner Bros. (de studio achter Game Night) om de foto's te maken van de onrustige Flashpoint-film, wat aangeeft dat WB leuk vond wat ze in het paar hadden en ze in huis wilden houden. Aangezien die Flashpoint-aankondiging werd gedaan voorafgaand aan de release van Game Night, was er hoop dat dit voertuig kon loskomen van de typische Hollywood-komedievorm en iets unieks kon bieden. Wat dat betreft zijn Daley en Goldstein absoluut succesvol. Game Night is een waanzinnig avontuur boordevol lach, wendingen en goede uitvoeringen die het publiek grondig zullen vermaken.

Max (Jason Bateman) en Annie Davis (Rachel McAdams) brengen hun weekend door met het organiseren van een traditionele game-avond in hun huis, waar vrienden Kevin (Lamorne Morris), zijn vrouw Michelle (Kylie Bunbury), Ryan (Billy Magnussen) en wat voor Instagram-model dan ook Ryan is toevallig aan het daten om alles te spelen, van charades tot een gewoon bordspel. Op een week wordt deze routine verstoord door de komst van Max's welgestelde broer Brooks (Kyle Chandler), die voor zaken in de stad is. Nadat Max Max heeft vernederd door hem opnieuw te verslaan, stelt Brooks voor dat de groep de volgende week naar zijn huis komt voor een game-avond als geen ander.

Wanneer iedereen arriveert, onthult Brooks dat hij dingen door elkaar haalt door een moord-mysteriespel voor de bende te organiseren, waarbij de winnaar de sleutels van zijn glimmende nieuwe sportwagen krijgt. Mensen die acteurs lijken te zijn, breken het huis van Brooks binnen en nemen hem weg met brute kracht en schoppen de festiviteiten van de nacht af. Maar vanwege de authenticiteit van het geënsceneerde moordmysterie, is het moeilijk te zeggen of de gebeurtenissen die Max en vrienden ervaren echt of allemaal deel uitmaken van de gevel. Naarmate de avond vordert, blijven de dingen escaleren tot een situatie van leven of dood.

Een van de sterkste troeven die Game Night tot zijn beschikking heeft, is het script. Schrijver Mark Perez doet het heel goed om kijkers bezig te houden met het kernverhaal door een aantal curveballs te gooien tijdens de reis, waardoor bioscoopbezoekers de hele tijd scherp moeten blijven. De inzet is vrij hoog voor een film in dit genre, waardoor het gemakkelijk is om geïnvesteerd te blijven, zelfs als dingen naar een aantal absurde hoogten gaan. Er zijn ook enkele primaire subplots die enkele welkomstlagen toevoegen (die Max's relaties met Brooks en Annie behandelen) die enkele leuke karaktermomenten mogelijk maken die Game Night een solide emotionele kern geven. Perez vindt ook de lastige balans van het serveren van veel humor zonder het drama in het hart van het verhaal te ondermijnen. Niet alle grappen landen zoals bedoeld, maar het publiek zal overal lachen.

Het helpt Game Night met een getalenteerde ensemble cast, geleid door Bateman en McAdams. De twee hebben geweldige chemie met elkaar, en komen natuurlijk over als een lang getrouwd stel (een dat enkele problemen probeert op te lossen) in hun verschillende interacties. Beide zijn erg leuk in hun rollen en verankeren Game Night met toegewijde beurten die hen vragen om te schakelen tussen komische en actiebeats. Wat hun vriendenkring betreft, elk paar krijgt hun eigen kleine verhaallijn, zodat ze meer te doen hebben dan alleen maar pionnen in het spel zijn. Een lopende gag met Kevin en Michelle voelt overbodig en slijt na verloop van tijd dun (hoewel de uitbetaling vrij goed is), terwijl Ryan en zijn nieuwste date Sarah (Sharon Horgan) een dynamiek hebben die een voorspelbaar traject volgt, maar ook verantwoordelijk is voor sommige solide lacht. Niemand in de cast is slecht; Max en Annie hebben echter zeker meer te doen.

Het echte hoogtepunt van Game Night is Jesse Plemons, die Gary Kingsbury speelt, een voormalige vriend van Max en Annie die na een pijnlijke scheiding uit de spelnachtbende werd verwijderd. Van alle bogen in de film is hij waarschijnlijk de meest lonende en schildert hij het personage in een sympathiek licht. Naast het schrijven, wordt het materiaal dat Gary krijgt versterkt door de prestaties van Plemons, die effectief off-kilter is in de levering ervan. Chandler is meestal in solide vorm als Brooks, zijn sleazier kant kanaliseren om het aspect van de rivaliteit rivaliteit met Bateman te spelen. Soms wordt het Brooks-personage het slachtoffer van de val van vertellen, niet laten zien (waardoor zijn boog zich niet volledig verdiend voelt), maar dat is meer een fout van het script dan Chandler.

Qua technisch filmmaken is Game Night een sterke toevoeging aan het genre. Daley en Goldstein maken gebruik van een aantal creatieve overgangen, vloeiende camerabewegingen en visuele komedie die het een overvloed aan flair geven voor het grote scherm. In het bijzonder is er een reeks in een landhuis die een behendigheid in het omgaan met actie illustreert die een goed voorteken is voor de toekomstige inspanningen van de twee. Het is gemakkelijk te begrijpen waarom WB Daley en Goldstein graag aan iets als Flashpoint zou willen laten werken, omdat ze hier een vermakelijk genre-stuk maken dat grotendeels op het goede spoor blijft gedurende de korte looptijd van 100 minuten. Daley en Goldstein lijken te barsten van creativiteit voor een nog groter canvas.

Game Night gaat misschien niet ten onder als een moderne comedieklassieker, maar het is nog steeds een inventief werk dat zeker de moeite waard is om te bekijken in theaters - vooral voor fans van het genre of DCEU-liefhebbers die geruststelling willen hebben Barry Allen is in goede handen. Het verhaal, hoewel bochtig in uitvoering, wordt nooit te ingewikkeld voor zijn eigen bestwil en de inspanningen van de cast maken dit een leuke tijd in de films. Wie weet, misschien zal het mensen inspireren bij het plannen van hun eigen spelavonden.