Netflix's Stephen King-bewerking Gerald's Game is een film die zijn bijval verdient, maar lijdt onder een einde dat aangespannen en gekunsteld aanvoelt. Als een van de meest gelezen auteurs in de geschiedenis, zag Stephen King tientallen en tientallen van zijn verhalen worden aangepast voor het scherm, soms als films en soms voor tv. In het geval van Gerald's Game werd het boek uit 1992 een film gemaakt voor tv, in dit geval een origineel van Netflix in première in september 2017.
Gerald's Game was een filmproject dat veel scepsis trok van de constante lezers van King, aangezien het boek bijna geheel in één ruimte werd geplaatst en met zeer weinig werkelijke personages, lang werd gedacht als "onfilmbaar". Veel van het verhaal is ook intern, verteld door de steeds meer gebroken psyche van protagonist Jesse Burlingame. Gelukkig had de film van Netflix een geheim wapen in regisseur Mike Flanagan, die snel een van de meest consistent betrouwbare filmmakers van horror is geworden.
Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in een snel overzicht te starten.
Begin nu
Zoals geregisseerd door Flanagan, verdiende Gerald's Game lovende recensies van zowel critici als King-fans en maakte hij vele top tien-lijsten voor de beste horrorfilm van 2017. Je zou kunnen beweren dat het ook in de top van King-aanpassingen staat, punt uit. Het enige echte probleem waaraan Gerald's Game lijdt, is een eindeloze epiloog die veel te lang aansleept en eindigt op een moment dat het lijkt alsof het uit een ander verhaal is gehaald. Vreemd genoeg is deze conclusie echter zeer trouw aan het boek.
Gerald's Game Is a Great Stephen King Movie Hurt by a Bad Ending
Het uitgangspunt van Gerald's Game is vrij eenvoudig. Een echtpaar, Gerald en Jessie Burlingame, gaat naar een afgelegen meerhuis om de vlam van hun relatie te ontsteken. Gerald handboeien Jessie aan de bovenkant van het bed, en probeert een agressief seksueel rollenspel te proberen dat Jessie ongemakkelijk maakt, en ze eist dat hij stopt. Dit leidt tot een argument, waarna Gerald een hartaanval krijgt en sterft. Jessie zit dan vast in een situatie waarin ze zich niet kan bewegen, veel minder ontsnapt, zonder voedsel en water, en dieren uit het omliggende bos die dreigen een maaltijd voor haar te maken.
Na een aangrijpende mentale en fysieke reis slaagt Jessie erin zichzelf te bevrijden, maar niet voordat ze een gruwelijke verwonding aan haar hand toebrengt. Tijdens haar beproeving kwam Jessie een angstaanjagende figuur tegen die ze 'de man van het maanlicht' noemde. Zes maanden na haar overleving onthult Gerald's Game's epiloog dat deze man in werkelijkheid een seriemoordenaar was die Raymond Joubert heette, en ze heeft geluk dat hij haar geen slachtoffer heeft gemaakt. Jesse confronteert de torenhoge man bij zijn veroordeling, hem beledigend en schijnbaar bevrijdend van angst. Ze stapt dan een zonnige dag in.
Helaas, zoals veel fans meteen begonnen aan te geven na de release van Gerald's Game, voelt alles na Jessie's ontsnapping uit het meerhuis helemaal overbodig voor het verhaal. Omdat Moonlight Man een echte persoon is en Jessie hem in de rechtbank confronteert, voelt het als het einde van een andere film, en hoewel je kunt zien waar King voor ging met zijn boodschap dat Jessie haar persoonlijke demonen overwon, voelen deze scènes los van de rest van de plot, en dienen om eindmoeheid in de kijker te veroorzaken. Zoals gezegd, is dit einde meestal trouw aan het boek van King, dat slechts dient als een ander voorbeeld van het beroemde probleem van King om bevredigende eindes te maken. Hoewel een slecht einde zeker geen verder uitstekende film verpest, verhindert het wel dat Gerald's Game echte grootheid bereikt.
