WAARSCHUWING! Het volgende artikel bevat SPOILERS voor Harley Loves Joker # 2.
-
Een nieuw verhaal van de mede-maker van Harley Quinn, Paul Dini, voegt een nieuwe rimpel toe aan een van de meest controversiële personages in moderne strips. Het laatste nummer van Harley Loves Joker suggereert dat Dr. Harleen Quinzel Disassociate Identity Disorder heeft ontwikkeld. Harley veranderde niet in haar criminele alter ego … dat deel van haar persoonlijkheid ontwikkelde zich volledig tot een andere persoon.
De kwestie van de geestelijke gezondheid (of het gebrek daaraan) van Harley Quinn is fel bediscussieerd sinds haar eerste verschijning op Batman: The Animated Series. Oorspronkelijk gemaakt als eerbetoon aan de verschillende gangster molls die schurken vergezelden in de Batman tv-serie met Adam West in de hoofdrol, ging Harley een eigen leven leiden. Al snel speelde ze in haar eigen solo-afleveringen, onafhankelijk van The Joker. Velen hebben Harley Quinn veroordeeld als een klassiek voorbeeld van het Stockholm-syndroom - wanneer een gijzelaar het gevoel krijgt dat ze echt van hun gevangene of dader houden. Anderen denken dat Harley net zo geestelijk ziek is als 'haar puddin'.
Nu heeft de co-maker van het personage zijn mening gegeven.
Gerelateerd: De 'Classic' Harley Quinn keert terug naar DC Comics
Dini van zijn kant lijkt het eens te zijn met de latere beoordeling dat geestesziekte grotendeels de schuld is van het lot van Harley, en geen misbruik. Hij beeldt Harley en Harleen af als afzonderlijke mensen die in het hoofd van de femme fatale wonen, die bespreken wat ze zouden moeten doen naarmate de gebeurtenissen in het boek vorderen. Het belangrijkste conflict van de kwestie ligt tussen Harley en The Grison - een voormalige collega van Dr. Harleen Quinzel veranderde dier / vrouw hybride, die zich geliefd heeft gemaakt bij The Joker, die zich een weg baant in hun bende na maandenlang een felle rivaal te zijn geweest.
Jokers plotselinge voorkeur voor The Grison inspireert Harley om hem voorgoed te verlaten - een actie die Harleen enthousiast juicht. Wanneer Harley een opname van The Joker tegenkomt terwijl ze haar koffers inpakt, onthullend dat zijn plotselinge genegenheid voor The Grison allemaal deel uitmaakt van een plan om wraak te nemen op haar omdat ze van hen heeft gestolen, verandert ze van gedachten over het vertrek en heeft Harleen eindelijk genoeg.
Harleen verandert plotseling in een versie van Harley die lijkt op de moderne versie van Harley Quinn in de realiteit van DC Comics Rebirth. Harleen scheurt Harley uit elkaar als een codependent deurmat en zegt dat ze was wat Harley zou kunnen worden als ze zich voor eens en altijd van The Joker zou ontdoen. Harleen spoort Harley aan om door te gaan met haar plan om deze keer Joker te verlaten, maar Harley kan het niet. Walgend vervaagt Harleen in het niets en vertelt Harley dat ze haar zal zien als ze groot is … als ze zo lang leven.
Ondanks de algemene komische toon van dit verhaal, is het bemoedigend om te zien dat Paul Dini heeft nagedacht over zijn beroemdste creatie en zijn schijnbare zegen heeft gegeven aan degenen die Harley hebben ontwikkeld tot een ander, onafhankelijker karakter dan ze oorspronkelijk was. Hoewel dit waarschijnlijk niet veel zal doen om het debat tussen Harley Quinn-fans op te lossen over welke versie van Harley Quinn de beste is, biedt het wel stof tot nadenken voor diegenen die graag vertellen hoe verschillende stripfiguren in de loop van de tijd zijn veranderd.
Als het niets anders is, is het verhaal een grappige terugkeer naar Batman: The Animated Series en heeft het een klassiek einde dat zeker een glimlach op de gezichten van fans van The Joker en Harley zal toveren. Welke versies ze het beste vinden.
