Er zijn maar weinig eigenschappen meer gekoesterd dan de Harry Potter- serie. Of fans nu in de wereld van Harry werden geïntroduceerd door middel van boeken, films of een combinatie van beide, het merk heeft meer loyaliteit geïnspireerd dan bijna alles. Het is een aanbidding die welverdiend en verdiend is. Als één element kan worden uitgekozen om het succes van Harry Potter te verklaren, is het de magie.
Magie, heksen en tovenaars zijn geen unieke concepten. Maar terwijl ze de Tovenaarswereld van Harry Potter ervaren, voelen ze zich zo. De wereld van JK Rowling is zo gelaagd, creatief en goed doordacht dat het heel oude ideeën helemaal fris laat voelen. Dit is niet eens om de gloednieuwe kennis en ideeën te vermelden die Harry Potter heeft gecreëerd.
De regels en verhalen rond magie in Harry Potter zijn indrukwekkend en fantastisch. Ze zijn echter niet onberispelijk. Een deel ervan is door de zeer mysterieuze aard van magie, maar toch zijn er meer dan enkele stukken magische overlevering in Harry Potter die alle logica of reden tarten.
Dit zijn geen problemen met de verhalen of zelfs echt fouten met het schrijven. Als elk beetje magie werd uitgelegd, zou Harry Potter waarschijnlijk droog en vermoeiend zijn. Dit is geen serieuze veroordeling van de wereld van Harry Potter. Het is bedoeld als een leuke kijk op bepaalde elementen van de serie die gewoon bizar misplaatst en verwarrend lijken.
Met dat in gedachten, hier zijn de 15 dingen over magie in Harry Potter die nergens op slaan.
15 Er zijn slechts drie onvergeeflijke vloeken
Het wordt algemeen erkend, sociaal en juridisch, in de Wizard World dat er drie vloeken erger zijn dan de rest. Ze zijn The Killing Curse (zelfverklarend), The Imperio Curse (zorgt voor controle van lichaam en geest) en The Crucio Curse (creëert intense en gruwelijke pijn). Het is begrijpelijk waarom deze als de ergste van de ergste worden beschouwd, maar het is vreemd dat er maar drie zijn.
Niet om te morbide te worden, maar het lijkt erop dat er veel meer dan drie vloeken moeten zijn die sociaal en juridisch onaanvaardbaar zijn. Sectumsempra veroorzaakt lichamelijke pijn en mogelijk de dood, omdat het wonden in het lichaam van mensen scheurt, maar het wordt niet beschouwd als een van de ergste spreuken die een toverstokgebruiker kan uiten. Het is niet eens bekend, zoals Harry het in het boek van de Halfbloed Prins tegenkomt.
Omwille van het gezinsvriendelijke karakter van Harry Potter, is het waarschijnlijk het beste dat Rowling bij drie vloeken stopte. Logischerwijs zou er echter meer moeten zijn.
14 De Patronus-charme is een van de moeilijkste spreuken om uit te voeren
Bijna helemaal bovenaan in Harry's tovenaars CV is zijn vermogen om een Patronus Charm uit te voeren. Het wordt verschillende keren genoemd hoe moeilijk het is voor iedereen - vooral iemand zo jong als Harry - om een Patronus te maken. Toch is het nooit echt onderzocht waarom de Patronus zo lastig is.
Het is goed ingeburgerd dat het enige dat nodig is om een Patronus te creëren, is om een echt gelukkige herinnering te bedenken en de woorden te zeggen. Dit moeilijk zijn is logisch wanneer je geconfronteerd wordt met een dementeur. Dat is een mooie metafoor voor depressie. Maar zelfs als er geen dementor in de buurt is, is het moeilijk voor mensen om een Patronus te maken. Hermione worstelt er vooral mee in de orde van de feniks.
De enige mogelijke verklaring is dat iedereen in het Harry Potter-universum in de diepten van depressies is, wat een triest en nihilistisch wereldbeeld is voor zo'n magische serie.
13 Spreuken uit letterlijk niets bedenken
Het is een zeldzaamheid in het universum van Harry Potter, maar er is vastgesteld dat het mogelijk is voor heksen en tovenaars om spreuken uit te vinden. Het wordt zwaar geïmpliceerd, zo niet ronduit gezegd, dat Sneep een van hen is tijdens Halfbloed Prins. Het echte mysterie is echter hoe dat zelfs mogelijk is.
Het bedenken van nieuwe drankjes of, zoals Perkamentus, gebruik van drakenbloed is logisch. Drankjes en drakenbloed zijn tastbare dingen die kunnen worden gebruikt en geëxperimenteerd in rare combinaties. Magie en spreuken zijn echter etherisch. Gezien wat we van magie weten, lijkt het niet mogelijk dat iemand gewoon een nieuwe spreuk creëert.
De enige mogelijke en plausibele verklaring is dat heks of tovenaar gewoon met hun toverstokje kan zwaaien, een vage Latijnse uitdrukking kan schreeuwen en hoop dat er iets gebeurt. Als dat waar is, lijkt dat de prestaties van Sneep een beetje minder indrukwekkend.
12 Is waarzeggerij echt een leerzame vaardigheid?
Het is een beetje een grapje in de serie dat Divination als nutteloos wordt beschouwd. McGonagall heeft geen tijd voor het onderwerp en Perkamentus geeft zelfs toe dat hij zich uit het curriculum van de school zou verwijderen voordat hij Trelawney ontmoette.
Waarzeggerij wordt gebruikt als een vluchtelingenplek voor zijn twee leraren in de boeken. Maar dat roept de vraag op of waarzeggerij ooit echt een aanwijsbare vaardigheid was (of is).
Het lijkt erop dat het iets is waarmee magische mensen worden geboren; ze hebben het of niet. Hoewel het grootste deel van de serie wordt verteld vanuit Harry's perspectief en hij niet bepaald de beste student is. Lavender Brown en Parvati Patil lijken zelfs iets te leren van waarzeggerij.
Het is een totaal verwarrende situatie. Of Harry geeft er niet om en leert niets, terwijl Lavender en Parvati gedijen, of het is gewoon een nep-onderwerp waar geen zaken over worden geleerd, zoals gym in reguliere scholen.
11 The Impossible Convenience of Basilisk Fangs and Gruzielementen
In Deathly Hallows heeft het kerntrio twee hoofdproblemen. Ze moeten alle gruwelijkheden vinden en (nog belangrijker) een manier vinden om ze te vernietigen. Gelukkig is het ontdekt - door Hermione - dat Basilisk fang.gif" />
De voor de hand liggende reden is dat Harry een Gruzielement vernietigde in Chamber of Secrets met een Basilisk-hoektand en dat de serie de continuïteit gewoon in stand houdt.
Kijkend naar dingen van buitenaf, is het vrij duidelijk dat JK Rowling zojuist de meest handige items voor Horcrux dodelijke materialen heeft gekozen. Er is echt geen andere logische verklaring voor waarom Basilik giftanden, uit alles, Gruzielementen doden.
Nou dat is er en het is echt gaaf dat het trio het zwaard van Griffoendor gebruikt, doordrenkt met vergif, om hun jachttocht te maken.
10 De relieken van de dood kunnen de dood verslaan
Geen enkel personage heeft ooit alle Hallows in één keer gehad. Op verschillende momenten krijgt Harry ze allemaal, maar hij heeft ze nooit alle drie tegelijk. JK Rowling hoeft nooit te antwoorden of de legende van de Hallows waar is en of de eigenaar van alle drie de dood kan verslaan.
Alle andere legendes over de Hallows blijken echter waar te zijn. De mantel is onneembaar (buiten een raar moment met Moody's oog), de Elder Wand is de krachtigste en de Resurrection Stone brengt dode mensen terug. Het is redelijk om aan te nemen dat het "waarheid verslaan" -gedeelte van de Hallows ook waar is.
Toch wordt er geen verklaring gegeven voor hoe het zou kunnen gebeuren. Zou Harry gewoon Super Saiyan zijn gegaan en onsterfelijk zijn geworden als hij alle drie de Hallows tegelijk had? Het had niet moeten gebeuren, maar het leek erop dat het had kunnen gebeuren.
9 Iedereen negeert het bestaan van tijddraaiers
De Time Turners zijn een makkelijke grap om te maken ten koste van het Harry Potter-universum. Harry's problemen lijken veel minder ontmoedigend wanneer tijdreizen iets is dat bestaat.
De serie verklaart waarom Harry en de bende Time Turners niet gebruiken na het derde boek. De gehele voorraad van het ministerie wordt vernietigd in Orde van de Feniks.
Dit verklaart echter niet waarom iedereen in de regering vóór dat moment Time Turners niet gebruikte. Ze waren voldoende beschikbaar zodat een veertienjarige heks er een kon gebruiken voor haar schoolwerk. Het is waar dat ze gevaarlijk zijn … maar dat geldt ook voor Voldemort. Niets had een probleem voor het ministerie moeten zijn toen ze tijdreizen tot hun beschikking hadden.
Verder ingaan lijkt het ook vreemd dat Time Turners dingen zijn die überhaupt bestaan en massaproductie zijn. Dit lijkt het werk van een god, geen zeer getalenteerde heks of tovenaar.
8 Legilimency en Obliviate zijn niet zo slecht als The Imperius Curse
De Imperius Curse wordt erkend als een van de ergste dingen in het Harry Potter-universum. Het is een Onvergeeflijke vloek en het stelt de caster in staat de geest en het lichaam van een ander tot slaaf te maken. Het is logisch en moreel logisch waarom de Imperius Curse zo berucht is.
Toch is het gebruik van Legilimency (gedachten lezen) en Obliviate (geheugen wissen) perfect acceptabel in de Wizarding World. Het ministerie deelt Dreigende vloeken als snoep uit aan Dreuzels om hun bestaan geheim te houden. Er is geen manier dat is OK. Alle drie spreuken zijn een invasie van iemands geest.
Het kan zelfs niet gerechtvaardigd zijn dat Legilmency en Oblibate kunnen worden weerstaan. Harry verslaat bijna de Imperius Curse in Goblet of Fire zonder training. Het is mogelijk om alle drie de vloeken te bestrijden, dit maakt ze niet sociaal acceptabeler.
7 uilen zijn de beste in het bezorgen van post
Levensechte uilen zijn vervelende en nogal gewelddadige gevleugelde wezens. Het is onmogelijk dat een redelijk persoon een uil als huisdier zou hebben. Dus de uilen in Harry Potter zijn duidelijk magisch. Maar zelfs als we accepteren dat Hedwig en de rest verschillen van de meeste gevleugelde beesten, is het moeilijk te begrijpen waarom ze zo uitstekend zijn in het bezorgen van post.
Uilen kunnen mensen lokaliseren die ze nog nooit hebben ontmoet of naar hun locaties gaan waar hun eigenaars nog nooit eerder zijn geweest, wat krankzinnigheid is. Hedwig slaagt er herhaaldelijk in Sirius te vinden wanneer hij op de vlucht voor de wet is. Dat is gek.
Als de jacht van Hedwig normaal is, zou het ministerie allerlei post naar hun voortvluchtigen moeten sturen met volgspreuken. Natuurlijk doen ze dat niet omdat ze idioten zijn en dat zou de serie verpesten. Toch zijn uilen veel, veel te vaardig in hun werk.
6 Alles over portretten
De kennis rondom portretten is zo verwarrend dat JK Rowling publiekelijk heeft moeten verduidelijken wat ze precies zijn en hoe ze werken. Hoewel alle respect moet worden betoond aan Rowling voor een poging het te begrijpen (en vele andere redenen), zijn deze nietjes van het Harry Potter-universum nog steeds veel te verwarrend.
Volgens Rowling zijn portretten slechts afdrukken van de persoonlijkheid en ervaringen van het onderwerp. Ze hebben niet echt hun herinneringen of kennis. Dit verklaart niets over het portret van Dumbledore in Deathly Hallows.
Perkamentus wordt gezien hoe hij Sneep helpt en begeleidt in Sneeps plannen met zijn portret na zijn dood. Wanneer Harry aan het einde van het boek met hem praat, begrijpt Perkamentus alles en huilt openlijk. Alles aan het portret is als de overleden tovenaar, hij is alleen beperkt tot een kader.
Misschien zijn portretten gevoelige wezens met gevoelens en gedachten, wat even angstaanjagend en verwarrend is.
5 Het Animagi-register van de regering
Animagi is aantoonbaar een van de koelere elementen van het Harry Potter-universum. De mogelijkheid om naar believen een dier te worden is een unieke en wenselijke vaardigheid.
Het helpt ook dat de bekende Animagi ook enkele van de beste en meest geliefde personages zijn. Niettemin is er een zeurderig raar element van de Animagi- ze moeten bij het ministerie worden geregistreerd.
Gezien al het andere dat gaande is in de Wizarding World lijkt het bizar dat Animagi op deze manier worden onderscheiden. Het is niet alsof er een register is van alle ervaren Legilimens of toverdrankmakers - beide lijken gevaarlijker dan Animagi.
In de context van de boeken als stukjes fictie worden Animagi geregistreerd, dus het is een grote onthulling wanneer we ontdekken dat Sirius er één is. Wanneer het echter als een real-world construct wordt gezien, is het register gewoon bizar.
4 Non-verbale magie is bijna onmogelijk
Tegen het einde van de serie begint Harry te oefenen met non-verbale magie. In feite is het in Snape's Defense Against the Dark Arts-lessen vereist om spreuken uit te voeren zonder de bezwering te spreken. Harry worstelt er echter mee en slaagt er slechts in om een paar spreuken non-verbaal uit te voeren.
Non-verbale magie is een dwingende rimpel die aan de overlevering van de serie is toegevoegd, maar het is nooit duidelijk gemaakt waarom het zo moeilijk is. Het is duidelijk dat de staf de leiding is voor alle magie en een speciale band vormt met de gebruiker.
Er is geen reden waarom de toverstok het verbale commando nodig heeft om een spreuk uit te voeren. In werkelijkheid, gezien hoe belangrijk de band tussen gebruiker en toverstok is in Harry Potter, zou het gemakkelijker moeten zijn om non-verbale spreuken uit te voeren, omdat dat intiemer aanvoelt.
Dat is helaas niet het geval en Harry verslaat Voldemort zonder ooit deze behoorlijk cruciale vaardigheid te beheersen.
3 De bijzonderheden en leeftijdsgrens van het spoor
Het is ingesteld bij het begin van de saga dat het ministerie magie kan detecteren in de buurt van minderjarige tovenaars. Pas in de laatste aflevering, The Deathly Hallows, wordt dat goed uitgelegd. Elke minderjarige heks of tovenaar heeft The Trace op zich, die verdwijnt wanneer ze 17 worden. Er is veel uit te pakken met dit feit en al zijn verwarring.
Zeventien is zo'n willekeurige en vreemde leeftijd voor magische mensen om volwassen te worden. (Afgezien van het feit dat Rowling Harry na zijn zesde jaar vrij wilde hebben van Hogwarts.) Bovendien is het helemaal niet logisch hoe The Trace wordt geplaatst. Het is duidelijk een charme die op de minderjarige tovenaars wordt geworpen. Dus wie doet het en hoe?
De Trace lijkt een van de meest vreemde krachtige spreuken in Harry Potter. Ergens is er bijna niets over bekend.
2 Niemand stierf voor iemand anders voor Lily en Harry
De Harry Potter-serie is gebaseerd op één act: een moeder (die zichzelf had kunnen redden) die stervende was voor haar zoon. Het offer van Lily Potter voorkomt dat Harry sterft door de handen van Voldemort en veroorzaakt de eerste ondergang van de duistere tovenaar. Het is een prachtig moment van de liefde van een moeder
dat slaat bijna nergens op.
Het offer van Lily is een ongekende gebeurtenis. Volgens de overlevering van de wereld heeft niemand een Killing Curse voor iemand anders ontmoet. Dit is belachelijk. Met verschillende bekende oorlogen in de Wizarding World is het onmogelijk dat niemand zichzelf opoffert voor een ander.
Het wordt nog vreemder in Deathly Hallows wanneer Harry zichzelf opoffert voor het geheel van Hogwarts. Harry sterft niet eens (technisch), maar daarna kan Voldemort niemand pijn doen in de Battle of Hogwarts. Dit komt allemaal omdat Harry voor hen stierf. Het is poëtisch maar totaal onlogisch.
