"Homeland": komen mensen vóór de missie?

[Dit is een overzicht van Homeland seizoen 4, aflevering 11. Er zullen SPOILERS zijn.]

-

Het was onvermijdelijk dat voordat Homeland seizoen 4 tot een einde bracht, het (tenminste) een laatste verrassende wending in petto zou hebben. Vreemd genoeg zou dat eigenlijk geen verrassing moeten zijn voor iedereen die de serie vanaf het eerste (of elk) seizoen heeft bekeken. Als het gaat om het leveren van verhalende bommen - vooral in zijn voorlaatste afleveringen - is de serie, als niets anders, consistent. De wereld van internationale intelligentie heeft zoveel ledematen die kronkelen dat het bijna onmogelijk is voor het hoofd om precies te weten wat ze allemaal doen, laat staan ​​een analist / veldagent zoals Carrie Mathison. Dit alles leent zich goed voor het soort late twist zoals te zien in de slotmomenten van 'Krieg Nicht Lieb'.

Wat interessant is aan de verwachting dat er een verrassing zal zijn wanneer een verrassing het meest wordt verwacht, is dat dit, samen met de neiging om de stemmingen en redeneringen van zijn personages te laten passen bij de behoeften van het voorliggende plot, het meest betrouwbare aspect van Homeland is. Het publiek kan veel meer rekenen op een beeld als dat van Dar Adal in de SUV van Hassaim Haqqani dan op Carrie, Quinn of zelfs iemand als Lockhart kan rekenen om van aflevering tot aflevering consistent te blijven. Het wordt hier gezien terwijl Quinn AWOL wordt, en opnieuw met Lockhart die Carrie vertrouwt via een handig getimed en ietwat paranoïde telefoontje dat zijn kortstondige termijn als directeur van de CIA bijna voorbij is.

En hoewel dat misschien een bekend probleem is met de serie, kan het moeilijk zijn om ruzie te maken met de resultaten. Voor wat in wezen 43 minuten opbouw is tot het moment dat Peter Quinn ofwel een grote bom ontploft onder het voertuig van Haqqani in een menigte mensen of niet, onthult de onthulling dat Quinn's oude mentor / wrangler, Dar Adal, op de een of andere manier betrokken is bij de "staatsgreep" binnen de Pakistaanse regering maakt de finale van volgende week veel aantrekkelijker dan anders het geval zou zijn geweest.

Maar waar blijft 'Krieg Nicht Lieb' als aflevering? Achteraf gezien (en veel van seizoen 4 achteraf gezien) is het echt dezelfde implementatie van aas en schakelaar die werd gebruikt met Aayan in 'Van A naar B en weer terug', Carrie en Brody in 'Redux', en in mindere mate graad, met Carrie's tumultueuze thuisleven helemaal terug in 'Trylon and Perisphere'. De serie heeft een stap vooruit gezet, maar dit seizoen is het twee keer zo vaak achteruit gegaan dat het moeilijk te zeggen is wat de werkelijke vooruitgang is geweest en wat deel uitmaakte van het rookgordijn.

En tot op zekere hoogte geldt hetzelfde voor Peter Quinn en zijn plot in de hele aflevering hier. Quinn had altijd het potentieel om een ​​opwindend facet van de serie te zijn, maar zijn voortdurende verlangen om het bureau achter zich te laten, voelde soms dat het het personage een slechte dienst bewezen. Immers, hoe vaak is de moreel conflicterende agent aan het einde van zijn touwkaart in de populaire cultuur gespeeld? Een van de meest interessante aspecten van Carrie is dat ze altijd wanhopig was geweest om dieper in te gaan op de CIA, om deel uit te maken van alles, van het vinden van slaapmiddelen tot het orkestreren van catastrofale bombardementen. Het is gemakkelijk om te zien hoe Quinn kan worden gezien als een contrast met Carrie's pathologische professionaliteit, maar de conventionele manier waarop hij vaak wordt afgebeeld heeft het personage gevoel op zijn best onderbenut gelaten.

Het is de verdienste van de aflevering dat de schrijvers hun best doen om dat specifieke gat op te vullen door een verhalende Spackle toe te passen in de vorm van een Duitse ambassadeur die geen oog laat vallen wanneer Quinn haar appartement binnendringt als zijn manier om te zeggen: "hallo. " Er is geschiedenis daar, en Homeland verklaart het door de vrouw haar twee cent te bieden als het op Peter aankomt: hij is altijd op zoek naar een uitweg, maar zelfs hij weet dat hij de CIA nooit zal verlaten. In zekere zin maakt dit de boog van Quinn dit seizoen ongelooflijk triest, omdat het een sfeer van tragische recursieve zekerheid geeft aan wat er eigenlijk weinig over hem bekend is. En aan de andere kant is het een beetje een agent.

De "Oh, dat is gewoon Peter zijnde Peter" uitleg helpt zeker om zijn inspanningen om Haqqani te vermoorden te rechtvaardigen, maar het ondermijnt veel van wat eerder is gebeurd. Wat leek op de weg naar een soort verandering, met betrekking tot zijn korte relatie met zijn huisbaas en zijn confrontatie met Dar Adal, is gereduceerd tot een gewoonlijke uitvoering die hij om de zoveel tijd opvoert als een manier om zichzelf te reguleren. Er is iets interessants (en nogmaals, enigszins tragisch en verdrietig) aan het idee dat Quinn vastzit in zo'n moreel dilemma, maar over zijn hele boog schreef voor het seizoen dat het waard was, dus hij kon niet doorgaan met het vermoorden van Haqqani?

Het antwoord daarop zal waarschijnlijk moeten wachten tot de seizoensfinale van volgende week, waarin we misschien zullen leren waarom Carrie dacht dat ze Haqqani moest afschaffen nadat ze de hele aflevering had doorgebracht om te voorkomen dat Quinn precies hetzelfde zou doen. De kans is groot dat geen van beide personageomdraai veel zal worden aangepakt, omdat het mysterie van Dar Adal, plus de emotionele gevolgen van de plotselinge dood van Carrie's vader, waarschijnlijk centraal zullen staan.

In elk geval komt de voorlaatste aflevering neer op gespannen kijken naar iemand die bijna een uur lang water betreedt, alleen om te beseffen dat ze de hele tijd de bodem hadden kunnen raken. Het is geen slechte manier om tijd met deze personages door te brengen, maar laten we hopen dat de finale iets meer definitiefs in gedachten heeft.

Homeland zal de finale van seizoen 4 uitzenden, 'Long Time Coming' aanstaande zondag @ 21.00 uur op Showtime. Bekijk hieronder een voorbeeld (maar wees gewaarschuwd, het bevat wat NSFW-taal):