Jack Randall Interview: Out There With Jack Randall

Toen Jack Randall dertien jaar oud was, was hij al geobsedeerd door dieren, maar zijn leven nam een onverwachte wending toen hij een leerling werd van een van de grootste natuurbeschermers aller tijden, The Crocodile Hunter zelf, Steve Irwin. Zestien jaar vooruitspoelen en Randall volgt in de voetsporen van zijn mentor met een nieuwe eigen docu-serie over het wild. Na het ervaren van aanzienlijk succes met zijn eerste show, Fearless Adventures With Jack Randall, begint de jonge zoöloog aan zijn volgende geweldige televisie-ervaring.

Out There With Jack Randall is een nieuwe serie op Nat Geo Wild die Jack's avonturen in het ongetemde wild volgt, op zoek naar fascinerende dieren en het publiek leert hoe belangrijk het is deze wezens en hun leefgebieden te beschermen. In de volgende aflevering van de serie, uitgezonden op 28 juli, bestudeert Jack zoetwaterkrokodillen.

Terwijl hij de serie promootte, sprak Jack Randall met Screen Rant over zijn werk als dierexpert, van het omgaan met giftige slangen tot het leren over gigantische tarantula's. Hij legt uit hoe kennis het geheim is om angst te overwinnen, en bespreekt zijn liefde voor Australië, een ongetemd bastion van prachtige dieren in het wild en een onaangetast landschap.

Herinner je je allereerste interactie met een gevaarlijk dier?

Het hangt af van wat u definieert als 'gevaarlijk'. Ik begon met het omgaan met dieren toen ik heel jong was. Toen ik opgroeide, las ik erover, keek ik naar documentaires en kwam ik op 14-jarige leeftijd in Australië terecht. Het omgaan met dieren was iets dat ik opgroeide. Ze waren niet 'gevaarlijk', maar ik herinner me dat ik werd opgefokt door hagedissen. Grote klauwen! Ik herinner me dat ik foto's maakte en ik herinner me dat ik het leuk vond, maar niet echt gevaarlijk. Dan, slangen hanteren … Je moet je een weg omhoog banen, je gaat niet rechtstreeks naar de giftige. Ik hanteerde de meest giftige slang ter wereld (de binnenlandse taipan) toen ik 13 was. (Lacht) Ik was altijd op mijn hoede dat deze slang me kon bijten, dat een enkele druppel ve.gif" />

Hoe was het om met de meest giftige slang ter wereld om te gaan toen je pas 13 jaar oud was?

Toen Steve Irwin me die slang gaf om ermee om te gaan, gaf hij me niet eens veel instructie! Hij zei: "Blijf kalm."

Kun je praten over je tijd als leerling bij Steve en hoe je hem voor het eerst hebt ontmoet?

Ik werkte in Mexico. Het is de thuisbasis van veel ratelslangen, en het was mijn eerste keer dat ik daar was, en ik was altijd op zoek naar ratelslangen, zelfs als het niet was wat ik moest doen. Ik hing rond met een groep mensen die dat zagen. En er was iemand die Steve zojuist had ontmoet en die me hielpen Steve te ontmoeten. Toen ik Steve voor het eerst ontmoette, was ik 13. Het eerste wat hij me vertelde was: "Ik hoor dat je van slangen houdt." Ik zei: "Ja, ik hou van hen. Ik heb een slang van huisdierenrat." Hij vroeg: "Ben je er ooit door gebeten?" En ik zei: "Ja, ik ben er door gebeten." En toen lachte hij en zei: "Waarom kom je niet naar Australië en werk je op mijn reptielenafdeling als leerling?" Dus ik deed! Onder leiding van Steve heb ik geleerd hoe ik voor reptielen moet zorgen en ermee omgaan. Het werd een beetje in het diepe gegooid, maar bij Steve ging het allemaal om 'je kunt het'. Hij gaf me dat vertrouwen en die vaardigheid om giftige slangen te verwerken. En we gingen ook slangen vangen in het wild. En krokodillen voeren met Steve … Al deze dingen waar ik nooit van gedroomd had in het VK!

Australië heeft een reputatie waar elk dier je probeert te vermoorden.

Ja.

Spinnen, slangen, dingo's. "De dingo nam mijn baby." Kangoeroes. De moderne wereld van vandaag is grotendeels gedomesticeerd, of dat is tenminste de perceptie. Waar gaat het om dat Australië, bij gebrek aan een beter woord, wild kan blijven?

Dat is een goede vraag. Australië heeft een reputatie, ik weet niet of het goed of slecht is - voor mij is het goed - voor het hebben van deze dieren, zoals giftige spinnen. De meest giftige spinnen ter wereld wonen in Australië. Enkele van de meest giftige slangen ter wereld. Het heeft geen traditionele roofdieren, zoals leeuwen in Afrika. Maar het heeft duidelijk zoutwaterkrokodillen en het heeft lange kustlijnen met haaien. Al deze wezens … De reputatie is niet helemaal verdiend. Je kunt naar delen van Azië en Afrika en Zuid-Amerika gaan en daar net zoveel deaaly-dieren vinden. Maar Australië heeft echt unieke dieren. Het is het land van reptielen. Veel en veel reptielen. Die reptielen zijn geëvolueerd om in elk gebied in Australië te wonen. En het is "wild" omdat Australië enorm is, maar de bevolking is slechts ongeveer 20 miljoen mensen, en die bevolking is vooral geconcentreerd in kustgebieden. Het hele binnenland, dat centrale gebied, heeft landbouw, maar er zijn veel plaatsen, als je eenmaal verder gaat, is er echt geen landbouw. Het is zo droog, maar dieren zijn erin geslaagd te overleven in deze outback-omstandigheden. Het is een mengeling van het feit dat het een groot gebied is met slechts een paar mensen, en er zijn veel gebieden die geen landbouw ondersteunen. Australië is echt een van die plaatsen waar de ecosystemen zijn gemaakt voor een wilde plek. En het is ook zo afgelegen. Het is echt heel verbazingwekkend. Ik ben vaak in Australië geweest, heb er jaren doorgebracht en ben nog steeds nieuwe plaatsen aan het verkennen. Maar ik heb geleerd dat daar dingen veranderen. Er is één dier dat de oorzaak is van de reductie van veel diersoorten daar, de rietpad genoemd. Het werd in Australië geïntroduceerd om de rietkevers in Noordoost-Australië te eten, maar ze paren als een gek en ze verspreiden zich, en ze zijn giftig, dus dieren die ze eten, sterven.

Hoewel het 'wild' is, is het nog steeds een delicaat ecosysteem dat in de war kan worden gebracht door een nieuwe soort buiten.

Het is een uitdaging voor het ecosysteem van Australië, hoewel het vrij wild is. De serie behandelt al deze onderwerpen en maakt het tegelijkertijd spannend, interessant en leerzaam.

Ik woon in New York City, en het ergste dat we krijgen zijn meestal ratten en kakkerlakken, maar ik zat een keer in huis, in de Lower East Side, en ik liep bij mijn raam en bij de brandtrap ving een havik een duif in zijn klauwen en at het recht voor mij!

Wauw! Dat is geweldig. Het grappige is dat je nog steeds dieren in het wild kunt zien, zelfs in de stad. Ik ben overal ter wereld op zoek gegaan naar wilde plekken. Voor mij gaat het over het bestuderen van de biodiversiteit en het verkennen van die gebieden en er alles over leren.

Sommige mensen begrijpen de aantrekkingskracht van het volgen van deze dieren niet, juist omdat ze als gevaarlijk worden beschouwd. Waarom doe je dit sociaal gezien, afgezien van de liefde voor deze wezens?

De belangrijkste reden om dit te doen is om te leren. Onderwijs. Wetenschap. Ik laat misschien een dier zien, maar we doen ook echt onderzoek. In de aflevering van giftige slangen werken we met gifonderzoeken. In de krokodilaflevering werken we samen met krokodilonderzoekers om de bewegingen van zout- en zoetwaterkrokodillen te volgen. Om een zoöloog te zijn, om een bioloog te zijn, moet je de dieren in het veld volgen. Het is de enige manier om dieren in het wild te begrijpen. Je kunt het niet in een laboratorium doen, en je kunt het niet met dierentuindieren. Mijn missie is echt om te pronken met wilde dieren in wilde ruimtes en ze te promoten.

Je oude show was "Fearless Adventures." Met dat in gedachten lijk je een vrij onverschrokken kerel, maar zijn er ooit dieren geweest waar je gewoon heen gaat, "nee?"

(Lacht) Er zijn zeker dieren die ik niet begrijp. Voordat ik ze begrijp, ben ik voorzichtiger. Ik zal niet in een situatie springen die ik niet begrijp. Het kan gevaarlijk zijn en het kan een beetje eng zijn. Maar het duurt niet lang om daar overheen te komen. Ik denk aan een voorbeeld … Vroeger was ik een beetje … Spinnen zijn een beetje eng. Ik vond eerst veel grote vogelspinnen in Zuid-Amerika. Het was alleen door ze in het wild te zien en geleidelijk vertrouwd te raken met hen, dat ik me realiseerde dat er niets is om echt bang voor te zijn. Er zijn dieren waar ik nog niet eerder mee te maken heb gehad, en dat zijn degenen waar ik voorzichtiger zou zijn. Ik denk niet dat er iemand is zoals: "Nee, echt niet", maar er zijn er zeker een waar ik me niet prettig bij voel, en zij zijn degenen die ik niet zo goed begrijp. Ik leer elke dag. Ik ben niet overal geweest. Er zijn verschillende dieren over de hele wereld!

Dat is zo'n mooie manier om ernaar te kijken. Ik denk aan hoe mensen een bug of zo zullen zien en uit hun dak gaan: "Dood het! Dood het!" Maar dan zou iemand zoals jij het zien en gaan: "Wat is dat? Laten we uitzoeken wat het is en hoe we kunnen helpen." Dat is zo goed.

Ik leer, vooral in de ongewervelde wereld. Ik zou zeggen dat mijn belangrijkste specialiteit nog steeds slangen is, maar ik leer meer over ongewervelde dieren. Vooral spinnen en stokinsecten, zoals bidsprinkhanen. Sommige mensen denken onmiddellijk, zoals je zei, met de spinnen, "dood het!" Maar eigenlijk ben ik nu echt dol op ze. Ik begrijp ze, zoals je zei. Een vrouwelijke vogelspin zal 20 jaar in haar hol leven, haar hele leven, wachtende en in een hinderlaag lokkende prooi die voorbij komt. Twintig jaar! Dat is hoe lang ze leven! Je begint je te realiseren dat het niet alleen spinnen zijn. Daar zit een echt karakter achter. Ze leven levens, ondanks dat ze erg klein zijn. Ik vind dat alle dieren moeten worden overwogen.

In de volgende aflevering van je show gaan we zien, Out There With Jack Randall, gaan we zoetwaterkrokodillen zien. Mij is verteld dat het een bijzonder persoonlijke aflevering voor jou was.

Ja, het is een persoonlijke aflevering. Het gaat over krokodillen. Ik kan niet voor Steve spreken, maar ik heb er vrij veel vertrouwen in te zeggen dat ze zijn dier waren. Hij was enorm gepassioneerd door krokodillen in een tijd waarin de meeste mensen hen kwalijk namen. Hij werkte heel hard om de mening van mensen over hen te veranderen, om de perceptie van de mensen van Australië over hen te veranderen. Het zijn geweldige dieren. Hij heeft me een beetje van die passie bijgebracht. Voor mijn vijftiende verjaardag was zijn cadeau aan mij om me een van zijn gewaardeerde krokodillen te laten voeden in de Australia Zoo, genaamd Monty. Ik was zo opgewonden om in de krokodilpen te springen en die krokodil te voeren, wat een echt voorrecht was. Maar voordat hij erin sprong, hield hij me tegen en keek me in de ogen. Hij zei: "Voordat ik je de kans geef om in te springen en deze krokodil te voeren, moet je me beloven dat je de rest van je leven krokodillen zult beschermen." Hij was echt heel serieus. Ik kan me nog herinneren hoe hij naar me keek. En ik zei: "Ik beloof het." En hij zei: "Oké, cool!" en we sprongen erin en voedden de crocs.

Dat is geweldig.

Wanneer ik met krokodillen werk, of eigenlijk alle dieren in het wild, maar met name krokodillen, ben ik blij dat ik iets voor deze dieren doe. Ik denk echt dat Steve trots zou zijn dat ik iets doe om een soort te helpen waar hij echt voor zorgde. En hij zorgde voor alle dieren, maar krokodillen waren zijn voornaamste ding. En krokodillen zijn eigenlijk niet mijn belangrijkste specialiteit. Wanneer ik met hen werk, hoop ik dat ik positief bezig ben. Ik geef de krokodillen terug tijdens de aflevering en informeer mensen over de uitdagingen waarvoor ze staan. Dat vind ik erg belangrijk.

Heel erg bedankt voor je tijd. Je bent echt een rolmodel voor kinderen en volwassenen van alle leeftijden.

Dank je. Dat is erg aardig. Voor mij is het jonge publiek precies wie ik wil inspireren. Dat maakt me zo blij. Hopelijk kan ik dat doen via TV voor dieren in het wild, waardoor ze nieuwsgieriger en geïnspireerdder worden over de natuurlijke wereld.

Er zijn niet veel volwassenen die pure vreugde en nieuwsgierigheid belichamen zoals jij dat doet, en zoals Steve deed. Ik geloof echt dat je werk zo belangrijk en invloedrijk is.