Jurassic Park is een klassieke Spielberg-film die waarschijnlijk veel van onze jeugd definieerde. Het heeft baanbrekende effecten die nog steeds standhouden, pseudowetenschap en interessante gesprekken over ethiek. Het is ook structureel perfect en biedt de juiste balans tussen humor en spanning. Vervolgens transformeerde Spielberg onmiddellijk de aard van de franchise met The Lost World. De serie verwelkomde meer elementen van monsterfilms, en de derde inzending is daarom vaak kwaadaardig. Door Jurassic World waren de nieuwe franchisetermijnen meer gericht op nostalgie. De sequels zijn echter niet zonder hun eigen verdiensten, met name de onderschatte film van Spielberg uit 1997. Laten we dus eens kijken naar tien geweldige momenten die het origineel hebben waargemaakt, inclusief spoilers!
10 U vroeg om meer tanden
Jurassic World was in wezen fan-service van begin tot eind, zelfs als de toon radicaal anders was. Dit resulteerde in een film die mogelijk onbedoeld belangrijke sporen uit de originele film van de serie bevatte. Een van de belangrijkste en boeiendste dingen over Jurassic Park was de interesse in wetenschap en natuur. Het was zeker op maaiveldhoogte. Maar het omvatte 3D-genvisualisatie, robotarmen en Frog-factoiden om zijn eigen mythologie te verkennen. Dit voegde een zekere mate van interne logica toe - 'realisme' als je wilt.
Wel, Dr. Wu is het bindweefsel waardoor dit opnieuw in Jurassic World kon verschijnen. Hij heeft een intrigerend gesprek met Masrani nadat de Indominus is uitgebroken. Wu legt eindelijk uit waarom de dinosaurussen van de franchise er niet uitzien als de realiteit. Hij gaat ook nog eens kort in op ethiek. Hij beschrijft hoe Masrani's interesse in het maken van een 'cool' product leidde tot een dier met onnodig gevaarlijke eigenschappen. Voor alle dinosaurussen is dit een van de beste throwbacks van de originele film, hoewel enigszins overact.
9 Lone Gyrosphere
De gyrosphere is een leuk idee van Jurassic World, en de kinderen rijden het naar een beperkt gebied, waar de Indominus Rex hen onmiddellijk aanvalt. Het is echter een spetterende scène waarin het wezen vecht tegen een ankylosaurus. Het voelt meer als een kind dat twee actiefiguren samenvoegt. En toch, nadat de Indominus de gyrobol omdraait, ontwikkelt de scène een interessante toon. Het grootste deel van de film is pure actie, in plaats van suspense. Maar in deze scène bereikt de trillende telefoon enige effectieve spanning.
Visueel heeft deze één-op-één met de Indominus een aantal callbacks naar het oorspronkelijke Jurassic Park. Maar de update van Indominus is eigenlijk behoorlijk bevredigend. De manier waarop het langzaam zijn mond rond de gyrobol wikkelt, is behoorlijk intimiderend. Dan begint het de kinderen in de grond te slaan en ze rennen voor hun leven. De kinderen zijn het dier te slim af door onder water te wachten, en de scène eindigt niet met een vuistlijn. Over het algemeen is het een verrassend effectieve scène die aanvoelt als de originele film door op zijn schouders te staan.
8 Indominus Rex Breakout
Deze Jurassic World-scene draait helemaal om hubris, wat echt aansluit bij de wortels van deze franchise. Het komt niet in de buurt van het uitbreken van de originele Tyrannosaurus, maar het is nog steeds handig. De Indominus zet een val voor zijn bewakers, door ze te misleiden met een vaardigheid die niemand kende. Het is onthuld dat dit soort intelligentie mogelijk is omdat het wezen doordrenkt was met raptor-DNA. Maar de enige reden waarom het is ontsnapt, is vanwege de mensen. Ze gingen er gewoon vanuit dat hun camera's het zouden opmerken. Dan, voordat ze bevestigen dat het dier echt weg was, gaan Owen en het personeel toch de behuizing binnen.
Het is dwaze arrogantie en de achtervolging die daarop volgt, is behoorlijk aangrijpend. De Indominus eet snel iemand. En net buiten de afgebroken poort verstopt Owen zich onder een auto en bedekt hij zich creatief met benzine. Alleen al dat moment, waarop de Indominus zijn bloederige tanden mag blootleggen, doet al genoeg denken aan de eerste film. Het is een leuke combinatie van spanning en actie, en de sterfgevallen zijn echt opvallend.
7 Rexy's bloedtransfusie
Elke scène die tot het uiterste gaat om spanning te creëren, zal tonaal dichter bij het origineel komen te liggen dan de vervolgpartijen meestal zijn. Het bronmateriaal van de hele franchise was tenslotte doordrenkt van bloederige horror, terwijl de vervolgpartijen eerder luchthartig zijn. Crichton maakte intense details, op basis van medische studies. Deze selectie uit Fallen Kingdom is een mooie combinatie van beide. Om Blue's leven te redden, moeten Owen en Claire zelf bloed van Rexy krijgen. Het is een lange scène die slim is op gang gebracht en effectief gebruik maakt van de reputatie van dat specifieke dier. Het is al een gedurfde prestatie, en de film sluit slim de hoofdrolspelers in de kooi met Rexy. De claustrofobische setting, het kenmerkende dier en de spannende ontsnapping maken dit een goede toevoeging aan de franchise.
6 Indominus herstelmissie
De beelden in de openingsscène van Fallen Kingdom zijn een flagrante, welkome hommage aan de originele film. Het is het holst van de nacht en stromende regen, die cruciale elementen zijn voor de iconografie van de franchise. Dan heb je iemand in een klassieke gele parka. Maar de context is veranderd en het werkt. Het wordt nogal overbelast in de hele film, maar op dit punt zijn de knipperende lichten behoorlijk netjes. Het zijn klassieke horrorbeelden, die geleidelijk de Mosasaurus en Tyrannosaurus onthullen terwijl ze naderen. De reeks wordt afgesloten met actie die bijgevolg beslist niet op zijn plaats lijkt, maar de sfeer en richting zijn nog steeds geweldig.
5 Logica van Malcolm
Ian Malcolm is vaak een stem van reden en hij is de grootste criticus van de franchise. In feite is hij degene met alle grappen in Jurassic Park: The Lost World. Maar hoewel de meesten hem herinneren vanwege zijn Goldblum-ismen, die grote komische verlichting bieden, heeft hij een belangrijkere taak - de ethiek van de personages in twijfel trekken. Twijfelachtige ethiek vormt de kern van dit verhaal en er is genoeg te onderzoeken. Dus wanneer Fallen Kingdom toestaat dat Malcolm een senaatsvergadering bijwoont, is er niets beters. Hij mag opnieuw zijn zorgen uiten aan het begin en einde van de film. Goldblum heeft dezelfde gravitas als altijd, en het standpunt van Malcom is zeer interessant. Als de eeuwige criticus is hij de ware morele stem van Jurassic Park.
4 Dieters dood
Het zal niet verbazen dat Spielberg degene was die het beste de originele film waarmaakte. De overige inzendingen behoren allemaal tot de meestervakman. Dieters dood door Compys is een fantastische scène in The Lost World, ook al is de impuls belachelijk. En het is zeker op de neus dat hij ergens in de film op de een of andere manier wordt geholpen voor het elektrificeren van een Compy. De eerste val is echter behoorlijk hard.
Kortom, de scène is een recreatie van Nedry's dood uit Jurassic Park. Hij viel van een heuvel, vocht met een ogenschijnlijk schattige dinosaurus, en we zien bloedsporen weg van de aanval. Dieters laatste scène heeft een gelijkwaardig niveau van pacing, richting en speciale effecten. De Compy-zwerm is zeer overtuigend en degene die in Dieters mond scheurt, is een alarmerende visual. Spielberg weet echt hoe hij de hele scène meeslepend en spannend kan maken, zelfs wanneer het slachtoffer een schurk is.
3 T-Rex valt het kamp aan
Nogmaals, het is belachelijk de manier waarop het personage van Julianne Moore, Sarah, een bloederig shirt droeg in The Lost World. Sarah heeft vermoedelijk eerder met roofdieren gewerkt, maar ze ging er nog steeds vanuit dat de Rex zo ver niet zou kunnen ruiken. Hoe dan ook, het leidt tot een geweldige scène. Een gigantische, praktische T-Rex-kop valt Sarahs tent binnen, terwijl ze snoeprepen verbergt. Dan wordt Kelly wakker en probeert Sarah haar wanhopig stil te houden. Dit is een film waarmee ongeloofwaardige katalysatoren een uitstekende spanning bereiken. Wanneer iemand buiten de binnendringende Rex opmerkt, wordt zijn geschreeuw iedereen wakker en begint hij een geweldige achtervolging. Nadat Spielberg de actie op gang brengt, krijgt hij een aantal kampoverlevenden opgesloten achter een waterval. Alles opnieuw claustrofobisch maken is een perfecte afsluiting van de reeks.
2 roofvogels in het gras
Hoe donkerder deze films worden, hoe dichter ze zich voelen bij de originele film. Deze scene van de Wereld is vol met kinetisch camerawerk en voldoet zeker aan het niveau van chaotische spanning als het origineel. Ten eerste waarschuwt Sidhu iedereen voor het lange gras. Het is bekend dat roofdieren het gebruiken als dekking. Wanneer de Velociraptors aankomen, breken ze paden in het gras om hun aanwezigheid aan te geven. Het komt recht uit Jaws, waar drijvende vaten de dreiging beter signaleerden dan de haai te zien. En wanneer de wilde roofvogels toeslaan, is het een absolute slachting.
De roofvogels slepen eerst nietsvermoedende mannen naar de grond, massaal opgegeten. Degenen die in paniek blijven, en we zien roofvogels door de lucht springen om op te springen. Het is een ballet van geweld, het bereiken van het soort pure adrenaline dat Spielberg uniek levert. Hij weet absoluut hoe hij met de roofvogels moet omgaan, als sluwe en woeste dieren. Ze voldoen aan de reputatie van de eerste film. Geen ander vervolg behandelt of visualiseert ze bijna zo goed.
1 De Cliffhanger
'Mama is heel boos.' Dit is gemakkelijk de beste scène uit The Lost World, of een vervolg in de franchise. De hele finale van het verhaal is gewoon een flagrant opzettelijk eerbetoon aan King Kong. Veel van de andere scènes in de film weerspiegelen die bedoeling. Wanneer Sarah echter helpt om de gewonde Baby Rex te behandelen, komen zijn ouders opdagen en afkeuren. De reeks is net zo lang en gedenkwaardig als de eerste uitbraak van Tyrannosaurus in Jurassic Park.
In feite volgen ze een vergelijkbare formule. Protagonisten zitten vast in een voertuig, in direct conflict met het mascottedier. De Rexen gaan verder met het omdraaien van het voertuig en onze hoofdpersonages bungelend over een klif. Net als Grant en Lex. De hele scène is langzaam en methodisch, met ongelooflijke praktische effecten en een zorgvuldige richting. Dan verschijnt Eddie en probeert heldhaftig de hoofdrolspelers te redden van de dood naar beneden. Helaas trekt de activiteit de Rexen weer aan, en ze eindigen hem in tweeën. Het is een spannende, tragische, opwindende scène die net zo effectief is als alles uit Jurassic Park. Het combineert alle elementen van claustrofobische horror, actie en effecten-tovenarij die het origineel zo iconisch maakten.
