Zoals vampierverhalen gaan, marcheert AMC's aanpassing van NOS4A2 , van de gelijknamige roman van Joe Hill, op het ritme van zijn eigen drummer. Het is een beat die onder andere de onsterfelijke Charlie Manx (Zachary Quinto), zijn Rolls Royce Wraith, een jonge aspirant-kunstenaar met bovennatuurlijke krachten, tientallen verloren kinderen, een psychische brug, een land van altijd Kerstmis en nog veel meer omvat New England accenten dan kun je een kopie van Black Mass schudden op. Dat alles komt bovenop een serie die wild heen en weer beweegt tussen kamp en horror, en die zelden op beide landen.
Aangepast voor televisie door Jami O'Brien ( Fear the Walking Dead , Hell on Wheels ), presenteerde de roman duidelijk een litanie van uitdagingen, wat met zijn verhaal een buitengewone hoeveelheid uitleg vereiste over zijn ingewikkelde premisse, de wereld waarin het leeft, en de specifieke regels waaraan zijn bovennatuurlijke karakters zijn onderworpen. O'Brien kreeg de taak om van chauffeurfetisjiste Charlie Manx een dwingende schurk te maken wanneer Manx midden in de nacht een jonge jongen uit zijn huis ontvoert en het kind met een stapel kerstcadeautjes naar de bovengenoemde Rolls lokt, terwijl zijn assistent (ie, zijn Renfield) vermoordt de moeder van de jongen en de willekeurige kerel waarmee ze sliep. Moeilijker nog is de uitdaging om Manx te zien terwijl hij langzaam Benjamin Buttons voedt met de levenskracht van het kind waarmee hij is ondergedoken, terwijl hij ondertussen een magische plek met de naam Christmasland sterk promoot alsof hij het kind een timeshare probeert te verkopen.
Meer: Good Omens Review: Neil Gaiman roept een lichtgewicht apocalyps op
Hoewel Manx een groot deel uitmaakt van wat het verhaal drijft, is hij amper in de eerste twee afleveringen, 'The Shorter Way' en 'The Graveyard of What Might Be'. In plaats daarvan besteedt NOS4A2 zich het grootste deel van de tijd aan het wentelen in de soms wrede binnenlandse spanningen tussen de ouders van Vic McQueen (Ashleigh Cummings). Haar ouders, Chris (Ebon Moss-Bachrach, The Punisher ) en Mr. Mercedes 'Virginia Kull als Linda (die er ongeveer acht jaar ouder uitzien dan hun dochter op het scherm) zijn op zijn zachtst gezegd ingewikkelde figuren, en het is begrijpelijk waarom O' Brien zou het nodig vinden om zoveel tijd aan hen te besteden als een manier om te laten zien wie Vic is, zowel met als zonder haar bovennatuurlijke vermogen om verloren dingen te vinden.
Chris is een liefhebbende vader die gelooft dat zijn dochter geweldige dingen kan bereiken door kunst te studeren op de universiteit. Hij is ook een alcoholist die zijn vrouw misbruikt, en stapt snel uit bij de familie om de vrouwnaam Tiffany (Jamie Neumann, The Deuce ) aan te nemen. Linda heeft ondertussen geen ondeugden of gewelddadig temperament van haar man, maar ze begrijpt haar dochter niet en beweert passief agressief dat het leven van Vic niet veel meer is dan het schoonmaken van de toiletten van haar rijkere vrienden.
Als achtergrond voor Vic, verdiept de diepe duik in haar familiestoornis het begrip van het publiek van haar situatie, zelfs als het niet noodzakelijkerwijs veel doet voor het bevorderen van de plot. In plaats daarvan hangt het verhaal van Vic al snel af van een psychische / bovennatuurlijke overdekte brug die bekend staat als de kortere weg. Het is in wezen een vorm van snel reizen, zoals in een videogame. De brug biedt ook het antwoord op alles waar ze naar op zoek is in de vorm van graffiti-spray op de muren. Wanneer Vic de andere kant van de brug verlaat, ziet ze dat ze is vervoerd naar waar ze moet zijn. Haar gave komt eerst van pas door haar te helpen het ontbrekende horloge van haar vader te vinden, en later haar vader zelf, nadat hij een relatie heeft met Tiffany.
Zoals met zoveel griezelige vermogens, brengt Vic's snelle reizen en inzicht in verloren dingen kosten met zich mee: ze verdraagt hoofdpijn en haar linkeroog ziet eruit alsof het werd gestoken door duizend bijen. Zeker, dat is slecht, maar het is beter dan wachten in het verkeer of je woonkamer op zoek naar je portemonnee. Het zet blijkbaar ook Vic op de radar van Manx - of, meer specifiek, de bovennatuurlijke radio in zijn Wraith. Met de twee op een ramkoers begint Vic de Shorter Way met grotere frequentie en doel te gebruiken na het vinden van Maggie Leigh (Jahkara Smith), een bibliothecaris met een bovennatuurlijke zak met Scrabble-tegels, die haar inschakelt in de zoektocht naar de onsterfelijke man die steelt kinderen.
Dat is een heleboel opzet van wat in wezen een antwoord is op de vraag: Wat als Dr. Seuss ' Hoe de Grinch Kerstmis stal volledig uit de rails liep? In de eerste twee uur voelt NOS4A2 topzwaar en traag, zoals O'Brien en zijn schrijvers haastig al het Vic-spul vroeg uit de weg halen in plaats van het gelijkmatiger te verspreiden gedurende het seizoen van 10 afleveringen. En terwijl het tempo een rotsachtige start begint, is het grootste probleem met de serie echt een van toon en uitvoering. Wat een angstaanjagend verhaal zou moeten zijn over een vampier die kinderen steelt om onsterfelijk te blijven, komt af als een schokkende B-film over een enge oude man die ophangt met Kerstmis en zijn (mogelijk) bovennatuurlijke auto.
Quinto levert een leuke uitvoering en lijkt een spel om het te managen als Manx, doorgaand op het soort kamp waar de serie zo op lijkt te lijken. Maar het niveau van overdrijving dat in veel van zijn vroege scènes te zien is, is merkbaar onverenigbaar met de kwesties van sociale klasse ongelijkheid en familiale disfunctie die de serie minder succesvol is in het verkennen, en niet te vergeten Vic's ontluikende bovennatuurlijke vermogens die de helft van het verhaal verder van afstand houden de andere. Het loskoppelen wordt steeds duidelijker naarmate NOS4A2 erop aandringt het bericht naar huis te hameren dat het niet goed is in Vic's huis, en vervolgens teruggaan naar een belachelijke scène waar Bing Partridge (Ólafur Darri Ólafsson) Manx's gezicht ziet knipogen naar hem in volle maan.
NOS4A2 blijkt te traag en ploetert om veel spanning of oprechte angst te genereren met betrekking tot zijn verontrustende premisse. Bovendien verminderen de tonale inconsistenties alle horrorelementen die in het oorspronkelijke verhaal van Hill zijn ingebakken tot weinig meer dan fascinerende eigenaardigheden, waarvan het potentieel uiteindelijk wordt verspild vanwege de neiging van de serie naar overdreven theatraliteit.
NOS4A2 gaat aanstaande zondag verder met 'The Graveyard of What Might Be' @ 22:00 op AMC.
